اسامی شهدای دفاع مقدس ( ع )

سال 1342 سال آغاز قيام روح‌الله کودکي از تبار دلاوران و فرزندان زهراي اطهر (س) پا به عرصه هستي گذارد. پدرش مردي روحاني و مبارز بود. آموختن علم را از سن 7 سالگي آغاز کرد و تا اواسط دوره دبيرستان ادامه تحصيل داد. گرچه کودکي و نوجواني او در محله رهنان شهر اصفهان گذشت، اما تحصيلات دوره دبيرستان را در اين محله ادامه نداد و به بخشهاي ديگر شهر رفت. در سالهاي اوج‌گيري انقلاب به جمع مبارزان پيوست و الله‌اکبرگويان از نهضت رهبرش حمايت نمود. حتي يکبار جلوي پاسباني را گرفت و او را وادار کرد تا شاه را لعن کند. عاملي در تاريخ 5/7/1360 در سن 18 سالگي در دارخوئين مزد سالها عبادت خاضعانه‌اش را از حق دريافت کرد و در گلزار شهداي رهنان آرام گرفت.

منبع:منبع :‌ كتاب سرگذشت سرافرازان جلد 1 صفحه 69

مرضيه عاملي در سال 1341 در يکي از محلات گلپايگان و در خانواده‌اي که سخت پايبند به شريعت محمدي (ص) بود پا به عرصه گذاشت. پس از طي دوران تحصيلي ابتدايي، به دليل نوع کار پدر به چالوس آمد و تحصيلات دوران راهنمايي را در اين شهر سپري کرد. مهم‌ترين خصيصه دوران کودکيش پوشيدگي و محجوبيت خاص او بود. ويژگي و برجستگي‌اي که در باور کوچک و مسئولين مدرسه‌اش نمي‌گنجيد و آن‌ها را به بي‌حرمتي نسبت به او وا مي‌داشت.
در جريان انقلاب اسلامي با پخش کردن بيانيه‌ها و اعلاميه‌هاي امام و ديگر شخصيت‌هاي مذهبي، فعاليتي گسترده را آغاز کرد و انقلاب فرصتي شد تا با اشاعه انديشه‌هاي اسلامي خود پرداخته و وظيفه هدايت نسل جوان را بر عهده گيرد.
فعاليت او در بسيج خواهران و ورود او به سپاه پاسداران و عزم و توان او در انجام رسالت محوله، منافقين کوردل را بسيار مي‌آزرد، بطوري که خشم و کينه‌ي آن‌ها نسبت به او آنقدر بالا گرفت که او را مورد ضرب و شتم قرار دادند. شدت جراحات وارده از اين حمله به حدي بود که او را روانه بيمارستان کرد. مدتي بعد حتي يک بمب‌گذاري براي ترور انديشمند جوان و پرشور شهر نيز ترتيب يافت که به مدد هوشياري اطلاعات سپاه عقيم ماند.
اما نه حمله و نه تهديد هيچ‌‌کدام در او تأثير نکرد و او مقتدرانه در بسيج و سپاه ماند. قلب مهربان، مظلوميت، صبر و ادب سرشارش بر محبوبيتش افزود. اما اين تازه گوشه‌اي از خصال نيکوي او بود. ايثارش در کمک‌هايش به جبهه با همان حقوق ناچيز سپاه تجلي داشت. در سلام بر همه حتي کودکان پيشي مي‌گرفت و بسيار متکي به خود بود. آن‌چنان گوش به فرمان و مشتاق و عاشق امام بود که امکان نداشت امام (ره) سخنراني کرده باشد و او آن را نشنيده و تحليل نکرده و صبح روز بعد به اطلاع همگان نرسانده باشد. تنها بيست بهار از عمرش گذشته بود که به عقد ازدواج مردي درآمد که تنها داراييش جبهه، جهاد و سنگر و مبارزه بود. روز دوازده دي ماه سال 61 پيوندي خجسته و آسماني بين مرضيه عاملي و سردار محمدابراهيم موسي‌پسندي بسته شد که هيچ‌گاه حتي در زمان شهادتشان نيز از هم گسيخته نشد. موسي پسندي يک روز پس از ازدواج همسرش را به هم سفري در جاده جنگ فراخواند و او نيز لبيک گفت و با او به پادگان شهيد بهشتي اهواز رفت. سردار در نامه‌اي به فلسفه اين کار اشاره مي‌کند و مي‌نويسد:« دلم مي‌خواست که تو در کنارم باشي و به خداوند تبارک و تعالي عرض مي‌کردم که اي مولاي من! و اي آقاي من! من براي خدمت به تو، عيالم را هم به منطقه آوردم تا شاهد تلاش بيشتر من باشي و من جهادم را گسترش دادم. جهاد با نفس و جهاد با شرک کفر و الحاد.»
عشق و الفت ابن دو لحظه‌اي کاستي نگرفت. سردار در نامه‌اي ديگر مي‌نويسد: (( من آن گريه تو را، در آخرين ديدارمان، در منزلمان در روز جمعه فراموش نمي‌کنم. نبين که من در ظاهر گريه نکردم اما در دل آن مقدار که توانستم اشک ريختم! تا شايد تو ناراحت نشوي. من تو را از ته قلب مي‌خواهم و تنها يک ديدار با تو دنيايي تازه و ديگر به من مي‌دهد.....))
طومار زندگي‌ شهيده عاملي و همسرش سردار موسي پسندي در جمعه ششم ارديبهشت در يک حادثه رانندگي و به هنگام مأموريت به جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل در سال 1362 در منطقه کوت عبدا... در سن 21 سالگي بسته شد تا در جاي ديگر و در حياتي طيبه و پر فيض که سرشار از حضور عشق حقيقي است بازگردد.

منبع:مجله ي عشق و آتش

سال 1347 دريکي از خانه هاي کوچک، اما صميمي شهر رهنان کودکي از سلاله پاک پيامبر، در آغوش پدر خانواده ، سيد محمود جاي گرفت.نامش را حميد نهادند.حميد که تحت تعليم پدر روحاني‌اش قرار داشت، از نخستين سالهاي کودکي طعم مبارزه بر ضد استبداد و فرياد عدالتخواهي را چشيد .پدرش در دوران سياه خفقان ،پهلوي فتواهاي حضرت امام (ره) را بر روي منبر براي مردم بيان مي‌کرد تا هرچه بيشتر با روح‌الله بت‌شکن آشنا شوند.حميد دوران تحصيل را با موفقيت به پايان رساند، هميشه در بين همکلاسي‌ها به ادب و تقوي معروف بود.پس از شروع جنگ تحميلي اين سلاله پاک رسول‌الله نيز مشتاقانه به جبهه‌هاي نبرد شتافت و تحصيل در سنگر جهاد اصغر را به تحصيل علم مقدم دانست.او که پس از شهادت غريبانه برادر با عزم استوارتري پا به عرصه‌هاي نبرد نهاد، سرانجام پس از رشادتها و دلاوريهاي فراوان که در جبهه خط مقدم ام‌الرصاص در گردان امام رضا (ع) در کنار فرمانده شهيد گردان ،محمد زاهدي در زير باراني از گلوله‌هاي سبک و سنگين دشمن از خود نشان داد.
روز چهارم دي ماه سال 1365 اين سرباز 18 ساله اسلام، نداي روحاني حق را لبيک گفت و عاشقانه به سوي حريم کبريايي دوست پرواز کرد .مزار پاکش در گلزار شهداي رهنان قرار دارد.

منبع:كتاب سرگذشت سرافرازان

ستوان يکم محمدصادق از دلاور مردان ارتش جممهوري اسلامي بود که عاشقانه در راه آرمان‌هاي والاي امام امت (ره) و انقلاب تلاش نمود.
او در زمان جنگ تحميلي به ياري رزمندگان اسلام شتافت و در پايگاه ششم شکاري به فعاليت پرداخت تا اين‌که به منطقه‌ي طراح رفت و در تاريخ 28/12/1359 به آسمان بيکران شهادت بال گشود.

منبع:مطالب ارسالي ازبنيادحفظ وآثارارتش

اباذر در سال 1340 در هشترود استان آذربايجان شرقي ديده به جهان گشود؛ کودکي او در کنار جمع گرم و صميمي خانواده سپري شد. سالها گذشت و اباذر بعد از پيروزي انقلاب سبزپوش دشت شقايق سپاه پاسداران شد. گرچه سخت به نظر مي‌رسيد اما جان بر کفان روح‌الله (ره) جز از خدا از هيچ‌کس نمي‌ترسيدند و مشتاقانه شهادت را پذيرفتند. عبادي به عنوان مسؤول دسته همراه لشکر 27 محمدرسول‌الله (ص) عازم جبهه نبرد شد و در روز چهارم خردادماه سال 1361 در سن 21 سالگي شلمچه را به خون سرخ خود مزين ساخت. پيکرش براي هميشه چون ستاره‌اي درخشان در جنوب ماند تا راهگشاي ملت ايران باشد.

منبع:پرونده شهيد در گروه فكه

سيد محسن عبادي در سال 1351 در شهر مقدس خون و قيام، قم، در خانواده اي روحاني به دنيا آمد. تحصيلات ابتدايي و راهنمايي را در قم و زاهدان به پايان رساند. در دوران مبارزات انقلابي با وجود کمي سن خود در تظاهرات و راهپيمايي‌ها شرکت داشت. با شروع جنگ تحميلي به بسيج پيوست. سپس عازم جبهه گرديد و تا هنگام شهادت، لباس مقدس رزم را از تن درنياورد. او چهار سال تمام از عمر کوتاهش را در جبهه گذراند و در اکثر عمليات‌ها شرکت داشت و در آخرين عمليات در منطقه حلبچه با تير مستقيم دشمن به شهادت رسيد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 2 صفحه 193

مهرماه سال 1324، همزمان با ميلاد رحمت للعالمين، محمد مصطفي (ص) پنجمين فرزند خانواده عبادت در شيراز به دنيا آمد و رسول نام گرفت. كودكي شيرين كه با جثه بزرگ و صورت خندانش، همه را به خود علاقمند مي‌كرد. در پنج سالگي پدر او را با قرآن و معارف الهي آشنا كرد و به دليل برخورداري از قواي جسماني، در رشته هاي ورزشي نظير دو ميداني، كشتي، شنا و وزنه‌برداري نيز موفق و پيروز بود. رسول پس از اخذ ديپلم رياضي، براي شركت در آزمون دانشكده افسري به تهران آمد و در سال 1343 وارد اين دانشكده شد. سه سال بعد، پس از فارغ التحصيلي، طي يك دوره مقدماتي در شيراز، به عنوان فرمانده دسته سوم گروهان سوم گردان 92 تيپ هوابرد منصوب گرديد. در سال 1349 با خانواده‌اي متدين از اصفهان وصلت كرد و براي ادامه راه پرفراز و نشيب زندگي‌اش، ياري نيكو برگزيد. سال 1357 بود كه براي طي دوره عالي به آمريكا اعزام شد و حدود يك سال بعد هنگامي‌ كه به ايران بازگشت، آموزش دانشجويان دانشكده پياده شيراز را بر عهده گرفت.با آغاز فتنه كردستان رسول همراه يك گروهان به درخواست خودش به منطقه سردشت اعزام شد و در آنجا فرماندهي گردان 112 را عهده‌دار گرديد. سپس به لشگر 28 سنندج منتقل و در مريوان به مأموريت خود ادامه داد. در تاريخ پانزدهم خرداد سال 1362 قله‌هاي مرتفع قوچ سلطان توسط نيروهاي گردان 112 به فرماندهي رسول و نيروهاي سپاه مريوان به فرماندهي حاج احمد متوسليان تصرف گرديد و اكثر افراد دشمن اسير يا كشته شدند. رسول كه به همراه نيروهاي خط شكن به سمت جلو حركت مي‌كرد، همان لحظه مورد اصابت تير قرار گرفت و جانش را تقديم راه حق نمود. قله مرتفع قوچ سلطان از آن پس به ياد خون پاك رسول، قله شهيد عبادت نام گرفت. راهش مستدام.

منبع:كتاب با عبادت تا معراج

محمد عبادي فرزند رضا به سال 1348 در روستاي زيرگ از توابع شهرستان بيرجند در خانواده‌اي متدين ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي را در زادگاهش سپري کرد و به دليل مشکلات مالي موفق به ادامه‌ي تحصيل نشد و همراه پدر به کشاورزي پرداخت. او که به عضويت بسيج درآمده بود، با وجود سن کم با شوق فراوان به سوي ميدانهاي نبرد شتافت و چندين بار در جبهه‌هاي حضور يافت و دلاوريهاي بسياري از خود نشان داد و سرانجام در تاريخ سيزدهم بهمن ماه سال 1365 بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سن 17 سالگي به فيض شهادت نايل آمد.
پيکر پاکش پس از تشييع، در زادگاهش به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجند جلد 2 صفحه496

سيد عبدالکريم عبادي فرزند حاج سيد احمد به سال 1348 در شهر خوسف بيرجند در خانواده‌اي ساده و مذهبي ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي و راهنمايي را با موفقيت در زادگاهش به پايان رسانيد. سپس با برخورداري از هوش و استعداد فوق‌العاده براي تحصيل علوم ديني رهسپار حوزه‌ي علميه‌ي زاهدان گرديد و در مدت 2 سال به اخذ مدرک سيوطي نايل آمد.
دوران نوجواني وي سراسر در تلاش و مبارزه با رژيم طاغوت گذشت. فعاليت‌هاي سياسي سيد عبدالکريم از اوايل سال 57 يعني 9 سالگي عليه نظام ستمشاهي آغاز گرديد او در تظاهرات عليه رژيم منحوس پهلوي حضور فعال داشت و چون شب فرا مي‌رسيد همراه دوستانش بر در و ديوار شهر شعار مي‌نوشت و اعلاميه انقلابي پخش مي‌کرد.
با شروع جنگ تحميلي به دليل علاقه به حفظ دستاوردهاي انقلاب به عضويت بسيج درآمد. وي بارها دل از دنيا بريد و به سوي جبهه‌هاي نبرد شتافت و سرانجام در تاريخ سيزدهم تيرماه سال 1365 در منطقه‌ي مهران در عمليات کربلاي 1 بر اثر اصابت ترکش در سن 17 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد. پيکر پاکش پس از تشييع در جوار بقعه‌ي ابن حسام بر فراز تپه‌اي مشرف بر شهر خوسف دفن شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجند جلد 2 صفحه 495

تاريخ 12/1/1342 در خانواده‌اي مذهبي در تهران فرزندي ديده به جهان گشود.
پدرشان آقاي ماشاءالله نام "محمدرضا" را برايش انتخاب نمودند و با مادرش قرار گذاشتند که در منزل او را ناصر صدا کنند. روزها سپري شدند تا اين جوانه‌ي تازه رسته به نهالي زيبا مبدل شد. نام او را در مدرسه‌ي انتصاريه نوشتند، آن‌گاه دوران راهنمايي را در مدرسه‌ي راهنمايي انوري گذراند سپس در رشته‌ي رياضي در دبيرستان دارالفنون ادامه‌ي تحصيل داد.
ناصر همراه با تحصيل، علاقه‌ي خاصي به کارهاي مذهبي و مسايل ديني و نيز ورزش نشان مي‌داد. از همان اوان کودکي به خواندن قرآن و رفتن به مسجد علاقه‌ي خاصي داشت و به امام راحل عشق مي‌ورزيد. به همين علت پس از پيروزي انقلاب در بسيج مساجد کاشاني و لاهيجاني شرکت نمود و در مسابقات حفظ قرآن کريم و نيز کلاس‌هاي ورزش رزمي حضور مي‌يافت.
با شروع جنگ تحميلي و هنگامي‌که 17 سال داشت، با اجازه‌ي پدر و مادر و به طور داوطلبانه به خدمت سپاه پاسداران انقلاب اسلامي درآمد و از آن پس بارها و به دفعات در جبهه‌هاي نور عليه ظلمت فعالانه شرکت نمود. در اعمال و رفتارش همواره اخلاص، متجلي بود و خود را وقف اسلام و قرآن نموده بود. بالاخره اين پاسدار رشيد و دلاور ايران اسلامي از طريق سپاه يکم ثارالله به جبهه اعزام شد و سرانجام در تاريخ 19/12/1364 در منطقه‌ي فاو در سنّ 22 سالگي در عمليات والفجر 8 با رمز يا زهرا (س) به درجه‌ي رفيع شهادت نايل گرديد.
پيکر مطهرش در بهشت زهرا، قطعه‌ي 53- رديف 105- شماره‌ي 3 آرميده است.

منبع:كتاب سيماي مسجدآل محمد(ص)   -  صفحه: 214

عبدالحسن در سي‌ويکمين روز از فروردين ماه سال 1333 در شهرستان اروندرود ديده به جهان هستي گشود. آموختن علم را در آبادان آغاز نمود. در سال سوم دبستان سايه مهربان پدر را از دست داد. عبدالحسن به ناچار تحصيل را رها کرد و به کمک مادر شتافت و با کارگري و صيادي به کسب معاش پرداخت.
او علاقه عجيبي به شرکت در مساجد و دستجات سينه‌زني اباعبدالله (ع) داشت، بعد از پيروزي انقلاب به عضويت بسيج درآمد و پاييز سال 1359 با کمک ديگر صيادان به انتقال مردم جنگ‌زده پرداخت. بمباران آبادان، باعث شد، پس از چند روز بندر امام حسن(ع) را براي سکونت برگزيند.
سرانجام در آخرين روز از مهر ماه سال 1361 بر اثر بمباران هوايي شرکت نفت فلاحت قاره بهرگان در سن 28 سالگي جان به جان آفرين تسليم کرد.
مزار پاکش در گلزار شهداي امامزاده حسن قرار دارد.

منبع:كتاب ايل سحر   -  صفحه: 75

سال 1337 هجري شمسي در روستاي کوهپايه‌اي "پاقلات" از توابع شهرستان لامرد در خانواده‌اي مذهبي ديده به جهان گشود. کودکي را در آغوش پدر و مادري باتقوا و مهربان گذراند و آداب و اخلاق اسلامي را از مردم خوب و صميمي زادگاهش فراگرفت. تحصيلات ابتدايي را در زادگاهش به پايان رساند و سپس در کشاورزي و دامداري به ياري خانواده شتافت. پس از انقلاب به عضويت بسيج مستضعفين در آمد و شبانه‌روز در پايگاه مقاومت فعاليت مي‌کرد.
هنگامي که استکبار جهاني به وسيله رژيم بعثي عراق به ايران اسلامي حمله کرد، با عزم و اراده‌اي الهي وارد سپاه پاسداران شد و با شجاعتي کم‌نظير به سوي ميدان‌هاي نبرد شتافت. چهار سال در جبهه‌هاي کوشک، کردستان، حاج عمران، شلمچه، جزيره‌ي مجنون، قصرشيرين، هورالهويزه، دهلران، خرمشهر، شوش و فاو با دشمن پيکار کرد.
زندگي‌اش وقف جهاد شده بود و آن‌گونه که همسرش مي‌گويد: "بسيار کم به خانه مي‌آمد" چندين بار در عمليات‌ها مجروح شد. سرانجام در منطقه‌ي عمومي شلمچه در تاريخ 4/3/1367 در سن 20 سالگي قهرمانانه به شهادت رسيد و پيکر پاکش در ميدان‌هاي نبرد مفقود گرديد.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 318

جواد عبادي فرزند منديل، در روز نوزدهم مهرماه سال 1343 در خانواده‌اي متدين و عرب زبان در روستاي «نهربوعظيم» از توابع اروندکنار آبادان ديده به جهان هستي گشود. پدرش از راه صيادي گذران زندگي مي‌کرد.
او از کودکي با مطالعه آشنا بود، چرا که خانواده‌ي او اهل مطالعه بودند. جواد از 7 سالگي وارد محيط باصفاي مدرسه شد تا به کسب علم و معرفت و ادب بپردازد.
او تا سال دوم راهنمايي ادامه تحصيل داد. آن‌گاه به خاطر مشکلات مادي خانواده، ناچار به ترک تحصيل و روي آوردن به مشاغلي چون کارگري و صيادي ‌شد. با قيام مبارزان ايران عليه استبداد پهلوي همگام با مردم به مبارزه با رژيم شاه پرداخت.
او در آن مقطع زماني مردم روستاي نهربوعظيم را ارشاد مي‌کرد. پس از پيروزي انقلاب جواد مدتي از طريق کميته‌ي امداد امام خميني (ره) به محرومان خدمت مي‌کرد.
جواد در تاريخ 15/10/1362 با سمت تک تيرانداز به خدمت سربازي اعزام گرديد و سرانجام در تاريخ 18/4/1364 در منطقه‌ي شرهاني در سن 21 سالگي به فيض شهادت نايل گرديد.
پيکر او را در گلزار شهداي ديلم به خاک سپردند.

منبع:كتاب تولدصبح   -  صفحه: 65

عقيل عبادي در سال 1334 در روستاي جامخانه‌ي شهر ساري متولّد گشت.
روزها سپري مي‌شدند و عقيل بزرگ و بزرگ‌تر مي‌شد. زندگي‌اش هر روز بيشتر بوي ايمان مي‌گرفت به طوري که هدف مهمش در زندگي پاسداري از اسلام و قرآن شده بود.
عقيل شجاعت و پاسداري خود را در شلمچه طي عمليات کربلاي 5 به نمايش گذاشت و در تاريخ 11/11/1365 در حالي که 31 سال داشت، آسماني شد و با خون سرخش امضاي شهادت‌نامه گرفت.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي   -  تاریخ:  1381/6/7

خاتمه در سال 1320 در آغوش پرمهر مادر جاي گرفت. روزهاي کودکي او در صومعه‌سراي اردبيل گذشت؛ آنگاه در سالهاي جواني پيوند ازدواج بست و صاحب 6 فرزند شد. ان روزها خاتمه تمام هم و غم زندگي خويش را معطوف تربيت فرزند نمود. 46 ساله بود که در تاريخ 23/11/1366 در پي حمله موشکي عراق در تهران به ديدار حضرت دوست شتافت و نامش را جزء شاهدان دفاع مقدس ثبت نمود.

منبع:كتاب آيينه و شقايق جلد 1 صفحه 131