اسامی شهدای دفاع مقدس ( ع )

مهدي در سال 1344 به دنيا آمد و در شهرستان جويبار بزرگ شد. وي همانند ديگر کودکان در سن 7 سالگي به مدرسه رفت و تحصيلاتش را تا اخذ مدرک دوم دبيرستان ادامه داد.
عربيان در آغازين سال‌هاي پيروزي انقلاب اسلامي به عضويت سپاه‌ پاسداران درآمد و همراه لشکر 25 کربلا به ميدان رزم شتافت و در عمليات کربلاي 4 مردانه جنگيد.
مهدي سرانجام در روز چهارم دي ماه سال 1365 در ام‌الرصاص شهيد راه حق شد.

منبع:مطالب ارسالي ازكنگره شهداي مازندران

عقيل در سال 1342 در شهرستان اردبيل ديده به جهان گشود همزماني ولادت او با نخستين روزهاي نهضت روح‌الله او را در زمره سربازان خميني کبير (ره)‌ قرار دارد. وي تحصيلات خود را تا اخذ مدرک ديپلم در رشته علوم تجربي ادامه داد. و در کنار تحصيل دوشادوش برادران خود در صفوف مبارزه عليه بيدادگران رژيم ستمشاهي حضور يافت. پس از پيروزي انقلاب اسلامي تمام توان خود را در خدمت به نظام جمهوري اسلامي بکار گرفت و در سال 1360 به عضويت سپاه پاسداران انقلاب اسلامي درآمد و به پاسداري از کيان ايران عزيز برخاست تا اينکه سرانجام در بيست و دوم فروردين ماه سال 1363 در سن 21 سالگي در حاليکه جانشين فرماندهي يکي از گردانهاي لشگر 31 عاشورا بود قفس تن را شکست و بر اثر اصابت ترکش در جبهه ابوغريب به آسمان پر گشود. روحش شاد

منبع:كتاب سيمرغ

محمدحسين عرفاني در سال 1346 در شهرستان زابل ديده به جهان گشود. وي دوران ابتدايي را به اتمام رساند ولي به دليل مشکلات مالي خانواده موفق به ادامه تحصيل نشد. با شروع جنگ محمدحسين با وجود سن کم خود عازم جبهه‌هاي نبرد گشت و پس از چند ماه خدمت در جبهه‌هاي غرب به زابل بازگرديد. اما دوري از جبهه را تاب نياورد و پس از آن طي چند مرحله‌ي ديگر به جبهه اعزام شد تا اينکه در عمليات «والفجرهشت» بر اثر اصابت ترکش خمپاره از ناحيه دو پا و دست راست مجروح شد. سرانجام به عنوان پاسدار وظيفه در عمليات «کربلاي پنج» شرکت جست و بر اثر اصابت ترکش به ناحيه‌ي سر در سن 19 سالگي در سال 1365 به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 2 صفحه 201

مردم روستاي پائين رودپشت، از توابع شهرستان لنگرود پائين در دومين روز مردادماه سال 1338 در کنار يکديگر جمع شدند و تولد مظفر را جشن گرفتند او دوران کودکي را در ميان جمع مهربان مردم زادگاهش گذراند و در سن 7 سالگي به سوي مدرسه روانه شدند و تا اخذ مدرک سيکل ادامه تحصيل داد.
عرفاني پس از اتمام تحصيلات در کارخانه جوراب آسيا استخدام شدو به منظور ارج نهادن به سنت حسنه پيامبر (ص‌) با دوشيزه‌اي فداکار و پاکدامن ازدواج نموده با شروع جنگ تحميلي عرفاني به صف سربازان جان بر کف روح‌الله پيوست در جرگه بسيجيان پايگاه حمزه سيدالشهداء به جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل اعزام شد و سرانجام پس از رشادتهاي فراوان در سيزدهم شهريورماه سال 1368 در خاک فاو در سن 32 سالگي به وصال حق رسيد و پيکر پاکش پس از تشييع در گلزار شهداي لنگرود به خاک سپردند.

منبع:پرونده پايگاه حمزه اسلامشهر

اکبر عربي فرزند محمد به سال 1344 در روستاي ربخت شهرستان بيرجند ديده به جهان گشود. دوره‌ي کودکي را در آغوش گرم خانواده و تحصيلات ابتدايي را در زادگاهش گذراند. در کودکش مادرش را از دست داد و پس از فوت پدر سرپرستي خواهران و برادران خود را به عهده گرفت. اگرچه خود نتوانست تحصيلاتش را ادامه دهد ولي هميشه به خواهر و برادرانش تأکيد مي‌کرد درس بخوانند و از تحصيل علم غفلت نکنند.
با شروع جنگ تحميلي دفاع از مملکت و ناموس اسلام را وظيفه خود مي‌دانست اما چون يار و مددکار خانواده بود نمي‌توانست بدون رضايت آن‌ها راهي جبهه شود. تا اينکه زمان خدمت سربازي فرا رسيد و او نيز چون ديگر جوانان اين مرز و بوم به خدمت اعزام شد و سرانجام پس از نبردي دلاورانه در تاريخ بيست و چهارم اسفندماه سال 1363 در سن 19 سالگي در منطقه‌ي شرق دجله شهد شهادت نوشيد.
پيکر پاکش پس از تشييع بر دوش امت حزب الله بيرجند در زادگاهش در روستاي ربخت به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجند جلد 2 صفحه 517

عباس در سال 1341 در آغوش پر مهر مادر جاي گرفت. کودکي او در روستاي چهار بلاغ استان کردستان گذشت. وقتي به سن 7 سالگي رسيد، دست در دست مادر به مدرسه رفت و تا اخذ مدرک ابتدايي تحصيل نمود.
جوان بود و پر شور که بر سر سفره‌ي عقد نشست و در عنفوان جواني به خدمت نظام وظيفه فرا‌خوانده شد.
روز بيست و ‌دوم خرداد ماه سال 1364 روز پرواز عباس بود. او در جبهه سومار بر اثر اصابت گلوله در جرگه عاشقان راه حق قرار گرفت.

منبع:كتاب روايت لاله هاي بهار

در دوم مهر ماه سال 1344 در جمع با صفاي خانواده چشم به جهان گشود. با گذشت ايام محمد نيز وارد مدرسه شد و همواره در پي کسب علم و معارف ديني تلاش نمود. در عنفوان جواني وي انقلاب اسلامي به پيروزي رسيد، و همه مسرور از اين افتخار و سربلندي شکر خدا را به جاي آوردند. اما هنوز شکوفه‌هاي لبخند بر لب‌ها جاي نگرفته بود که نيش خصم دشمن دل‌ها را به غم و اندوه از دست دادن عزيزان نشاند. جنگ تحميلي آغاز شد و کشور نياز به مدافعاني از جان گذشته داشت. محمد که در آن زمان در پايگاه بسيج حضرت علي‌اکبر فعاليت مي‌نمود. براي ثبت نام و اعزام به جبهه اقدام نمود. با توجه به جثه به نسبت درشتي که داشت اما به دليل صغر سني او را نپذيرفتند تا اينکه پيام تاريخي امام صادر شد که جوان‌ها جبهه را پر کنند و محمد با شنيدن اين نويد روحبخش با اصرار زياد ثبت‌نام نمود. و به عنوان تک تيرانداز و امدادگر راهي جبهه‌هاي نبرد شد. محمد بر اثر استنشاق گازهاي شيميايي مجروح شد، و پس از 40 روز بستري شدن مجدد عازم منطقه شد، اخلاق حسنه و چهرة معصوم او براي هميشه در نگاه مادر قابي به وسعت تمام ايام زندگي محمد ساخت. وي به نماز و حجاب بسيار اعتقاد داشت و رفتن به نماز جمعه يکي از برنامه‌هايش بود. وقتي براي آخرين بار مي‌رفت خواهرانش را جمع کرد و با تفأل به قرآن همه را آمادة عروج خونينش ساخت. آيات گواه اين وعدة الهي بود، شهدا نمرده‌اند و در نزد پروردگارشان روزي مي‌خورند. با ديدن اين کلام الهي همه گمان کردند که اين يک برنامة از پيش تعيين شده است و محمد از قبل اين آيه را نشانه‌گذاري کرده بود تا براي همه حجت را تمام کند. ولي سه بار ديگر اين مبنع فيض نوراني گشوده شد و هربار همان آيه آمد حالا ديگر همه بايد دل‌ها را به ضريح توسل گره مي‌زدند تا دست گشايش ام‌يجيب محافظ محمدشان گردد. چندي بعد يک برادر بسيجي به طور اتفاقي به نزد آقاي اسماعيل پدر محمد رفت و آدرس تعدادي از شهدا را که بايد خبر شهادت آنها را به خانواده‌هايشان مي‌رساند پرسيد. چشمان آقا اسماعيل در اولين نگاه بر روي اسم محمد مواجه شد، محمد در تاريخ19/3/1362 در سن 18 سالگي بر اثر اصابت ترکش در ساحل امن الهي مأوا گزيد و در قطعة 28 بهشت زهراي تهران به خاک سپرده شد.

منبع:گردآوردنده: خانم نيره صفري

عذرا فرزند تقي در سال 1331 در تهران ديده به جهان گشود.با رسيدن به ايام جواني خانواده‌اي گرم بنا نهاد و مادر سه فرزند شد.اما گذر ايام باد خزان را به کاشانه او کشاند و در چهاردهمين روز از اسفندماه سال 1366 در پي حمله هوايي دشمن بعثي به مناطق مسکوني خيابان وحيديه شهر تهران عذرا عزيزآبادي فراهاني در سن 35 سالگي به همراه همسر خود (علي غلامعلي مجدآبادي) و فرزندانش (کبري، مهديه و هادي) به عرش بال گشودند و ميهمان خوان الهي شدند. روحشان شاد

منبع:كتاب آينه و شقايق جلد 1 صفحه 125

فرامرز در سال 1345 درشهر تهران متولد شد در مدرسه دانش‌آموز بسيار زرنگ و مهربان بود به طوريكه بيشتر معلم‌ها ازهوش و اخلاق خوب او تعريف مي‌كردند دوران نوجواني او با اوج‌گيري مبارزات مردمي همزمان شده بود و فرامرز همگام با ساير دوستانش نقش به سزايي درمبارزات ايفا نمود. پس از دميدن فجر پيروزي او به همراه برادران ديگر درسنگر مسجد مشغول نگهباني از دستاوردهاي انقلاب گرديد
جنگ كه شروع شد خانواده عراقي‌پور نيز سهمي ازدفاع نصيب خود ساختند برادر بزرگتر فرامرز درجبهه غرب حضور داشت و فرامرز با هر رفت و برگشت دل بي‌قرارش را در گفتگوي با برادر التيام مي‌بخشيد هربار كه برادرش مي‌خواست به غرب برود او هم مي‌گفت مرا با خودت ببر و اصرار خانواده براي ادامه تحصيل تا دريافت مدرك ديپلم بي‌فايده بود. آن زمان پدر فرامرز در مسافرت خارج از كشور به سر مي‌برد به همين خاطر سرپرستي خانواده و همچنين رسيدگي به خواهر و فرزندان شهيدش را كسي بايد عهده‌دار مي‌شد ولي فرامرز از اين امر امتناع مي‌نمود مي‌گفت الان جبهه به من نياز دارد و من بايد بروم.
2 سال پس از جنگ جهت گذراندن دوره آموزشي به يزد رفت و پس از طي دوره به جبهه غرب شتافت. و در تيپ سيدالشهدا مشغول خدمت شد. در عمليات سومار مجروح گرديد ولي خانواده از اين مأله تا زمان شهادت خبري نداشتند. فرامرز براي به دست‌آوردن سلامتي كامل در بيمارستان بستري شده بود. وضعش طوري بود كه حتي از تخت هم نمي‌بايست پايين مي‌آمد و اجازه داشت فقط از مايعات استفاده كند. ولي با اين وجود مرتب به ديدار بيماران و مجروحان ديگر مي‌رفت و جوياي احوال آنان مي‌شد پس از 3 الي 4 ماه كه در منطقه عملياتي سومار بود به منزل بازگشت اما پس از مدت كوتاهي راهي منطقه عملياتي جنوب شد و در گردان شهادت مشغول انجام وظيفه گشت آنقدر درمنطقه ماند تا اينكه در عمليات بدر در سال 1362 دوباره مجروح شد و به تهران آمد.
در مسجد محل به او مسئوليتي داده بودند تا به جبهه نرود ولي او به فراتراز مرزهاي مادي مي‌نگريست. و همواره دل بيقرارش براي حضور در جمع عاشقان مي‌تپيد يك شب به دوستانش گفت:«من مي‌خواهم به گردان شهادت بروم هركس مي‌خواهد بيايد زود بيايد و بار ديگر فرامرز با حضور در منطقه جنوب و خدمت درگردان شهادت جهاد في سبيل‌الله را آغاز كرد. گويا مي دانست كه ديگر آخرين روزهاي فراق از يار را سپري مي كند. به برادرش گفته بود:«آرزو دارم اگر شهيد شدم سرم از تنم مثل مولايم امام حسين (ع) جدا شود. ساعت 10 شب قبل از حركتش 2 فرزند خواهرش را از خواب بيدار كرد با آنها بازي نمود و دست نوازش برسرشان كشيد و با كمال محبت و مهرباني آخرين وداع را در خاطره همه را به زيبايي ترسيم نمود. او قبري براي خودش كنده بود و هرشب در منطقه در آن مي‌خوابيد در تمام كارها از ديگران سبقت مي‌گرفت آن روز از صبح تا ظهر از 2 سنگر كه بر روي يكي تيربار و بر روي ديگري آرپي‌جي بود به سمت دشمن آتش مي‌ريخت. هرچه اصرار كرديم داخل جان‌پناه بيايد توجهي نمي‌كرد. سال 15:10 سفير خمپاره‌اي سنگر را در هم كوبيد و فرامرز به آروزيش رسيد. و در اواخر دي ماه سال 1364 به سوي خدا پركشيد و پس از 3 ماه پيكر بي‌سرش را پيدا كردند و او چون مولايش امام حسين (ع) بدون سر به اصحاب حسيني پيوست.

منبع:پرونده شهيد در گروه تحقيقاتي فتح الفتوح

سال 1340، سال توليد ام‌البنين بود، او در شهر تهران ديده به جهان گشود و خانه محمد نبي عزيزآبادي را مزين به حضور خويش کرد، پدرش ارادت خاصي به حضرت ابوالفضل عباس (ع) داشت لذا نام فرزندش را نام مادر سالار کربلا نهاد. ام‌البنين در سايه حمايت خانواده به مدرسه رفت و تا پايان سال سوم راهنمايي تحصيل نمود. چندي بعد با محبوب يوسفي جاويد پيوند زناشويي بست و صاحب چهار فرزند شد. تمام زندگي‌ ام‌البنين در فرزندانش خلاصه شد و او عاشقانه به تربيت اسلامي آنها همت گماشت. پانزدهم اسفند ماه سال 1366 روز پرواز ام‌البنين، محبوب، علي و امين يک ساله بود. عزيز آبادي در سن 26 سالگي در خانه‌اش تهران پرپر شد. بمباران هوايي دشمن بعثي هزاران لاله را چون او خونين کفن ساخت و از او دو فرزند در ميان ما به يادگار ماند.

منبع:كتاب آيينه و شقايق جلد 1 صفحه 129

خاطره در سال 1365 در تهران ديده به جهان گشود. يکسال بعد خانواده او انتظاري بهاري نو را مي‌کشيدند تا ياد شکفتن او را زنده کنند اما شکوفه خاطره نشکفته در خون سرخ خود غلطيد و در پي حمله موشکي رژيم بعثي در پانزدهمين روز از اسفندماه سال 1366 بواسطه اصابت ترکش از ناحيه سر مجروح شده و به بيمارستان انتقال يافت و ده روز بعد (25/12/66) او که هنوز گام‌برداشتن بر زمين را به خوبي نياموخته بود بال در بال ملائک در آسمان پرواز درآمد.
روحش شاد

منبع:كتاب آينه و شقايق جلد 1 صفحه 122

سال 1364 بود که حسين عزيزي‌ارکوازي در خانواده‌اي ساده و بي‌آلايش در قلعه دره ملکشاهي متولّد گشت.
دوران کودکي‌اش را در کنار کانون گرم و صميمي خانواده سپري کرد تا به دوره‌ي نوجواني رسيد؛ در اين زمان ديگر جنگ تحميلي عراق بر عليه ايران پايان پذيرفته بود و ديگر خبري از حملات رژيم بعث نبود، اما مناطقي در نزديکي شهرها بودند که در دوران جنگ توسط عراقي‌ها مين‌گذاري شده و هنوز بسياري از آن‌ها خنثي نشده بود.
ولي انگار حسين نيز بايد خونين‌پيکر به زيارت خدا مي‌رفت. سرانجام در تاريخ 4/12/1378 در حالي که 14سال داشت، در منطقه‌ي رضاآباد مهران در اثر برخورد با مين در خون خود غلطيد و ميهمان لاله‌هاي سرخ‌گون 8 سال دفاع مقدس شد.

منبع:كتاب لاله هاي افروختني   -  صفحه: 119

ربابه خاتون در سال 1312 در شهر تفرش ديده به جهان گشود.سالها بعد از مادر 5 فرزند شد و تمام تلاش خود را در جهت تربيت انساني و اسلامي فرزندان به کار بست. او که فردي صبور و معتقد بود الگوي شايسته براي اطرافيان به شمار مي‌رفت. توسل او به ائمه راهگشاي زندگيش بود تا جائيکه در ايام سخت ابتلا به بيماري کليوي هم بر خواندن زيارت عاشورا مداومت مي‌نمود و سرانجام اين شيداي دلداده در هفدهمين روز از اسفندماه سال 1366 در حاليکه از جلسه قرائت قرآن به منزل مي‌رفت در اثر انفجار موشک دشمن بعثي در ميدان امام حسين(ع) تهران در سن 54 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:كتاب آينه و شقايق جلد 1 صفحه 124

موسي در سال 1346 در حومه شهر ابهر استان زنجان پا به عرصه هستي نهاد دوران کودکي را در زادگاهش سپري کرد و در سن 10 سالگي در سال 1356 به اسلامشهر مهاجرت نمود با پيروزي انقلاب و تشکيل بسيج مردمي به عضويت بسيج درآمد و بعد از مدتي لباس سبز سپاه پاسداران را بر تن کرد. او ابتدا به عضويت پاسدار بيت امام (ره) به کار مشغول شد سپس به گروهان امام حسين (ع) در گردان حبيب‌بن‌مظاهر در لشگر 27 محمدرسول‌الله (ص) پيوست. عزيزخاني در جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل مردانه جنگيد و بارها از ناحيه سينه و ران مجروح گشت. او سرانجام در تاريخ 21/1/1365 در حاليکه مسئوليت مخابرات محور را بر عهده داشت در سن 19 سالگي خاک شلمچه را به خون خويش زينت داد. پيکر پاکش را سالها بعد در سال 1377 در امامزاده عقيل شهر اسلامشهر به خاک سپردند.

منبع:نشريه رهرو ولايت پايگاه شيدي

يول‌علي در تاريخ 9/8/1348 در آغوش پرمهر مادر جاي گرفت و از او فرامين دين اسلام را آموخت. هنوز كودكي بيش نبود، كه عشق اهل‌بيت (ع) در جانش ريشه كرد و او را با فرهنگ ايثار آشنا ساخت.
غواص عزيزي كم‌كم به خيل كثير ياوران امام (ره) پيوست و سلاح بر دوش به جنگ با متجاوزين عراقي پرداخت. وي سرانجام در تاريخ 20/10/1365 در حالي‌كه 17 سال داشت، از خاك پاسگاه زيد واقع در منطقه‌ي شلمچه در عمليات كربلاي 5 به ملكوت آسمان پر كشيد.
پيكر او را در گلزار پايين زنجان به خاك بازگرداندند.

منبع:مجله‌ي اوج