ليست شهداي دفاع مقدس (م)

محسن ميرزايي‌گرگاني در روز اول خردادماه سال 1338 ه.ش در تهران متولد شد. تحصيلات مقدماتي را در زادگاهش به اتمام رسانده و از دبيرستان خامنه‌اي‌پور آن شهر ديپلم رياضي – فيزيک گرفت. براي ادامه‌ي تحصيل در آزمون سراسري سال 1357 شرکت نموده و در رشته‌ي «روانشناسي» دانشگاه تبريز پذيرفته شد.
ميرزايي فعاليت مذهبي و سياسي‌اش را از دوران دبيرستان شروع کرد. تعاليم ديني را در مسجد جامع نارمک فرا گرفت و در دوران دانشجويي به آموخته‌هاي خود عمل نمود. وي در برپايي راهپيمايي و تظاهرات مردمي نقش فعالي داشت و دانشگاهيان را به تحصن و تعطيلي درس‌ها تشويق مي‌کرد که به خاطر فعاليت‌هاي سياسي‌اش يک‌بار هم توسط مامورين ساواک تبريز بازداشت گرديد. بعد از پيروزي انقلاب اسلامي و تشکيل بسيج مستضعفين به عضويت اين نهاد مقدس درآمد و شبانه‌روز در خدمت مردم انقلاب و شهيدپرور قرار گرفت، با روحيه مردمي و تواضعي که داشت هر ماموريتي را مي‌پذيرفت؛ از توزيع نفت گرفته تا نگهباني در شب، همه را به خاطر خدا با جان و دل انجام مي‌داد.
پس از پيروزي انقلاب اسلامي و تعطيلي دانشگاه‌ها در زمان انقلاب فرهنگي به تهران بازگشت. بعد از بازگشايي دانشگاه‌ها به تبريز مراجعت و ضمن تحصيل، با انجمن اسلامي دانشجويان و جهاد دانشگاهي همکاري نمود. در ماموريتي که از طرف جهاد دانشگاهي اعزام شده بود، به همراه تعداد ديگري از دوستانش به اسارت گروهک " کومله " درآمدند که يک روز بعد به طور معجزه‌آسايي آزاد گرديدند.
با شروع جنگ تحميلي به جبهه‌هاي حق عليه باطل شتافت و پس از ماه‌ها ايثار و جانفشاني به تاريخ 14/7/61 در عمليات «مسلم‌بن‌عقيل» به آرزوي ديرينه‌اش که شهادت در راه خدا بود، نايل آمد.

منبع:پرونده شهيد در مديريت فرهنگي دانشگاه تبريز

در سال 1346 در آن روزهاي دور، آن روزها كه اختاپوس ظلم و ستم وطن مظلوم ما را فرا گرفته بود؛ روستايي كوچك و محروم در دورترين نقاط اين مرز و بوم آمدنش را به فال نيك گرفت و دستان كوچكش را توشه‌اي براي فرداها كنار گذاشت. روستاي «چهارراه» از توابع دهستان «هزار مسجد» در شهريورماه آن سال ميزبان ملايكي بود كه «عيدمحمد» كوچك را همچو سوغاتي از عرض به زمين مي‌آوردند.
دوران كودكي «عيدمحمد» به همراه تحصيلات ابتدايي در زادگاه، سپري گشت و او به نوجواني رسيد. تحصيلات راهنمايي ميرزاييان در روستاي «لاين نو» پايان يافت و سپس علاقه و اشتياق فراوان، او را به كسوت مقدس روحانيّت كشاند. لباسي را كه هر كسي را سعادت آن نشايد و نتوان. حوزه علميه كلات، سه سال ميزبان اين كبوتر خوش‌آتيه درگزي بود و سپس براي ادامه تحصيل به پابوس آستان سلطان دين و دنيا امام هشتم _ عليه‌السلام _ رفت و تحصيل را در حوزه علميه مشهد ادامه داد. مدرسه علميه حضرت مهدي - عجل الله تعالي فرجه- مشهد سال‌هاي حضور سراسر معنوي اين طلبه دلاور را از ياد نخواهد برد. ميرزاييان همچون ديگر طلاب كه همواره سردمداران عرصه‌هاي مختلف سياسي و اجتماعي و مذهبي بودند، از بسيج و ديگر عرصه‌هاي دفاع از نظام مقدس جمهوري اسلامي غافل نبود.
او آن گاه كه حضور خويش را در ميدان رزم لازم ديد، اندكي درنگ نكرد و عقال درس و بحث او را از عمل به تكليف با نداشت. وي در تاريخ 17/1/1365 با نام مقدس بسيجي از مشهد مقدس عازم جبهه گشت و كمتر از دو ماه بعد شربت شيرين شهادت را در سن 19 سالگي در «مهران» نوشيد. پيكر پاكش در روستاي احمدآباد، ملجاء و ماواي پاكدلان آن ديار شد. روحش شاد.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي

عبدالعلي در سال 1336 در شهرستان آبادان متولد شد، شوق آموختن علم او را به مدرسه کشاند و عبدالعلي در سايه حمايت خانواده تا اخذ مدرک سيکل تحصيل نمود. سپس به کار مشغول شد تا بخشي از هزينه خانواده را تأمين نمايد. آرام و ساکت بود و در بوشهر او را جز کشتي‌گيران خوب مي‌شناختند و اغلب او را به نام «عبدي» صدا مي‌زدند.
بعد از پيروزي انقلاب به عضويت فداييان اسلام درآمد، با شروع جنگ، نامش را در جرگه بسيجيان لشگر روح‌الله (ره) ثبت کرد . برادرش ناصر نيز در آخرين ماه‌هاي جنگ تحميلي به شهادت رسيد و عبدالعلي تحت تأثير شهادت برادر، مردانه به ميدان رزم شتافت و بعد از طي دوره‌ي آموزشي در اهواز به عنوان بي‌سيم‌چي به جبهه رفت و در عمليات فتح‌المبين در تاريخ 2/1/1361 در حالي‌که 25 سال بيشتر نداشت در منطقه شوش، جرعه‌نوش خوان گسترده حق تعالي گشت و در بوشهر براي هميشه آرميد.

منبع:كتاب نردبان توحيد جلد 1صفحه 151

دوازدهم خردادماه سال 1346 در روستاي سادات، محلّه‌ي بارکوسراي لاهيجان کودکي از سلاله‌ي پاک زهراي اطهر (س) پا به عرصه گيتي نهاد. سيد اکبر دوران ابتدايي و راهنمايي را با موفقيت به پايان رساند؛ سپس براي اداي دين خود به شهداء در سال 1361 قدم به جبهه‌هاي حق عليه باطل نهاد.
صداقت و احتراز از غيبت از خصوصيات بارز ميرسيّار به شمار مي‌رفت. او پس از يک دوره‌ي آموزش و کسب مهارت، فرماندهي گردان ويژه تيپ الحديد و 25 کربلاي (مازندران) را بر عهده گرفت و در سال 1366 به عضويت سپاه پاسداران درآمد وي در دهمين دوران با دوشيزه‌اي پارسا ازدواج نمود و يک ماه بعد راهي ميدان‌هاي نبرد گشت.
ميرسيّار سرانجام در تاريخ 18/8/1366 حماسه‌اي جاويد در جبهه‌هاي جنوب آفريد. اما ترکش خمپاره دشمن در منطقه خرمشهر او را در سن 20 سالگي به وصالي سرخ نويد داد.

منبع:كتاب با اميران دلها صفحه 200

در تيرگي و ظلمت شبي سرد از شب‌هاي پاييزي اليگودرز در آذرماه سال 1338 سيدي بزرگوار از ذريه‌ي رسول‌الله (ص) چشم به جهان گشود. سيدي که مي‌رفت تا در آينده‌اي نه چندان دور، پرچم عدل الهي را به پيروي از اجداد مطهرش (س) بر دوش کشد و اسلام ناب محمدي (ص) را سربازي جانباز باشد.
اين‌سان ولادت سيدمصطفي بسان جرقه‌اي در ظلمت آن شب پاييزي خانه قلب خانواده را روشن ساخت و اين مصطفي بود که در اولين لحظه‌ي ورود به دنيا، در آن ليله‌ي مبارک برگزيده گشت و نام بامسمّاي " سيدمصطفي " را به خويش گرفت.
مصطفي دوران طفوليت خود را تحت مراقبت و تربيت پدر، که کشاورزي بود مؤمن و متديّن، پشت‌سر گذاشت و در گذر از روزگار کودکي هم‌پاي پدر در مجالس و محافل مذهبي شرکت مي‌نمود و اگرچه سنّش کم به نظر مي‌رسيد، اما از استعدادي قابل تحسين برخوردار بود. چنان‌که در 7 سالگي يکي از قاريان خوب قرآن مجيد محسوب مي‌گشت و در جلسات قرآن به گونه‌اي مي‌درخشيد که گويي ديگر قاريان شاگردان اويند و نه او.
سيدمصطفي دوران تحصيل خود را با بهترين نمرات پشت‌سر نهاد. وي همواره به درس و پشتکار و نظم اهميت فراوان مي‌داد و هميشه به عنوان شاگردي ممتاز و نمونه در درس و اخلاق و انضباط به شمار مي‌آمد. او در کنار درس و مشق خود، براي ورزش نيز اهميتي فراوان قايل بود و لذا در دو رشته‌ي کشتي پهلواني و ورزش باستاني از ورزش‌کاران نمونه محسوب مي‌شد.
وي با اتمام تحصيلات متوسطه در سال 1356 که با آغاز مبارزات حق‌طلبانه‌ي مردم مسلمان ايران مقارن بود، به خدمت سربازي فرا خوانده شد و 6 ماه نخست اين دوره را در سراب، اردبيل سپري نمود. سپس به دليل مبارزات سياسي و نقش عمده‌اي که در بيدار کردن اذهان ديگر سربازان هم‌دوره‌ي خود داشت، به عنوان سپاهي دانش و به بهانه‌ي بالا بودن معدل درسي‌اش جهت تدريس به روستاي قاسم‌آباد از توابع اليگودرز اعزام شد و در آن‌جا بود که با پاره کردن عکس شاه ملعون، مبارزه‌ي خود با رژيم ستم‌شاهي را علني نمود و راه مبارزه را اين‌چنين به فرزندان اين مرز و بوم آموخت.
در پي اين اقدام، وقتي اين خبر به ژاندارمري محل رسيد، توسط ساواک منطقه دستگير و پس از محاکمه، حکم تبعيد سيدمصطفي به طبس صادر شد. ولي از آن‌جا که خداوند هميشه يار و ياور مؤمنان و عباد صالح خويش است، وي با هشياري و زيرکي تمام، از دست عمال رژيم گريخته و در اين راستا مبارزه و مقاومت خود را با رهبري تظاهرات و راهپيمايي‌هاي مردم عليه رژيم شاه تا سر حد تخليه و آتش زدن ساواک شهرستان اليگودرز به همراه برادر کوچکش سيدجواد ادامه داد.
با پيروزي انقلاب اسلامي در 22 بهمن 1357 پس از آن‌که شهرباني به دست نيروهاي مردمي افتاد و مسئوليت شهرباني اليگودرز را برادر [ شهيد ] محمدحسين قلي عهده‌دار گشت، سيدمصطفي نيز در اين ارگان فعاليت خود را جهت سرکوبي طاغوتيان و طاغوت‌صفتان و ضدانقلابيون گسترش داد و پس از استقرار نظام الهي جمهوري اسلامي تحويل مجدد ساختمان و امکانات شهرباني به نيروهاي اصلي، سيدمصطفي به همراه دوستان و هم‌فکران خويش در محل مسجد جامع اليگودرز اقدام به تأسيس ستادي به نام « ستاد حزب‌الله اليگودرز » نمود که اين ستاد جهت مبارزه با سازمان‌ها، احزاب و گروهک‌هاي الحادي شکل گرفت و آغاز به فعاليت نمود.
با شروع درگيري‌هاي اشرار مسلح و عوامل مزدور آمريکا در کردستان مظلوم، سيد تاب ماندن نياورد و به همراه برادرش جواد جهت سرکوب اين سرسپردگان کفر رهسپار کردستان شد و تا شروع جنگ تحميلي سلاح بر دوش در جاي جاي اين خطه از کشور اسلامي، به مبارزه با اشرار مسلح و ضد انقلابيون ادامه داد.
مصطفي چندي پس از اتمام درگيري‌ها جهت ادامه‌ي تحصيل به شهرستان اليگودرز بازگشته و براي اخذ فوق ديپلم در رشته‌ي آموزش ابتدايي به مرکز تربيت معلم علامه طباطبايي خرم‌آباد عزيمت نمود. پس از اخذ فوق ديپلم و استخدام در آموزش و پرورش شهرستان اليگودرز در دوران جنگ به عنوان دبير بينش ديني به جبهه‌هاي جنوب و غرب کشور اعزام و در دوره‌هاي مختلف فرماندهي دسته، گروهان، گردان، طرح و عمليات، قرارگاه تاکتيکي و ... در لشگرهاي مختلف سپاه به نبرد با دشمن ادامه داد و با تأسيس گردان‌هاي عملياتي مختلف با عزمي راسخ به مبارزه با مزدوران بعثي پرداخت.
در سال 1363 با درگذشت پدر بزرگوارش ( مرحوم سيدمجتبي ) با آن‌که بار زندگي و خانواده بر دوش او قرار گرفت، ولي اين امر مانع از حضور وي در جبهه‌هاي نبرد و مبارزه بر عليه دشمنان خدا نگشت و مصطفي در زير بار مشکلات زندگي قد خم نکرد. تا آن‌که اواخر سال 1364 فرا رسيد و سيد در مراجعت از جبهه به عنوان متصدي امور تربيتي و مسئول مقاطع آموزش و پرورش و دبير بينش ديني هنرستان صنعتي شهيد باهنر شهرستان اليگودرز به خدمت پرداخت و در اين ميان با ايراد سخنراني‌هاي پرشور در مناسبت‌هاي مختلف، نقش عمده‌اي را در جهت جذب و اعزام دانش‌آموزان به جبهه‌هاي نبرد ايفا کرد.
سيدمصطفي در اول فروردين 1365 بنا به اصرار فاميل، با خواهري متديّن و مؤمنه از اهالي کوهدشت لرستان پيمان عقد بست و پس از مراسم عقد در پنجم فروردين همان سال در حالي‌که تجربه رده‌هاي مختلف فرماندهي را داشت، بار ديگر به جبهه عزيمت نمود. به علت خلاقيت جالب در امور نظامي، بارها به او از طرف مسئولين جنگ پيشنهاد تقبل پست‌هاي مهم نظامي در لشگرها و قرارگاه‌ها شد؛ اما مصطفي هر بار مخلصانه از قبول اين مسئوليت‌ها امتناع نمود در حالي که مي‌گفت دوست دارم در لباس بسيجي در کنار رزمندگان گمنام و پابرهنه مغضوب ديکتاتورها، خواب را از ديدگان جهان‌خواران و سرسپردگاني که به ستم و ظلم خويش اصرار مي‌نمايند، مبارزه کنم.
پس از مدتي او به کمک جواد که معاونت وي را نيز عهده‌دار بود، اقدام به تشکيل گردان ويژه‌ي شهدا حزب‌الله نمود که اين گردان نقش عمده‌اي را در جنگ به خصوص در دو عمليات والفجر 9 در محور سليمانيه عراق و نيز عمليات کربلاي 2 در محور حاج‌عمران؛ ايفا نمود؛ عملياتي که تدابير نظامي آن حاصل تجربه‌ي چند ساله‌ي مبارزه‌ي اين دو سردار دلاور بود.
گردان ويژه شهدا حزب‌الله از زبده‌ترين افراد و نيروهاي فرهنگي تشکيل شده بود. با تقديم شهدايي گران‌قدر از جمله فرمانده‌ي آن شهيد بزرگوار سيدمصطفي ميرشاکي در منطقه‌ي حاج عمران توانست از پيشروي دشمن و تسخير قله‌هاي حاج عمران جلوگيري به عمل آورد و باعث شگفتي فرماندهان نظامي رده بالاي سپاه و ساير نيروها شود؛ تا جايي که افراد اين گردان اين همه توفيق را تا حد زيادي مرهون فرماندهي سيدمصطفي مي‌دانستند.

منبع:مطالب ارسالي از طرف آقاي مساجي

سيدرضا در روز دوم آبان ماه سال 1347 در شهرستان خوانسار استان اصفهان ديده به جهان هستي گشود. باهوش و بااستعداد بود و با عشق به اهل‌بيت (ع) تربيت شد. 5 ساله بود كه در مجالس عزاداري و تعزيه سيد و سالار شهيدان شركت داشت.
سيد در دوران تحصيل پدر عزيزش را از دست داد؛ با اوج‌گيري انقلاب با انديشه‌هاي والاي امام امت آشنا شد و دوستانش را تشويق نمود تا با تعطيل كلاس‌هاي درس و نوشتن شعار بر روي ديوار، اعتراض خود را نسبت به عملكرد رژيم اعلام كنند.
او بعد از اتمام دبستان وارد مدرسه‌ي شهيد شجاعي شد و به عضويت انجمن اسلامي درآمد. علاقه‌ي زيادش به ورزش فوتبال، باعث شد به عنوان يكي از مهم‌ترين اعضاي فوتبال مدرسه معرفي شود.
پس از اتمام دوره‌ي راهنمايي وارد هنرستان فني آيت‌الله طالقاني شد و در رشته‌ي برق ادامه‌ي تحصيل داد؛ اما بعد از پايان سال اول، در دبيرستان مكتب‌الصادق (ع) سپاه ثبت‌نام نمود. پس از طي آموزش‌هاي لازم عازم جبهه شد و در دوم بهمن‌ماه سال 1365 در سنّ 18 سالگي در عمليات كربلاي 5 در شلمچه عاشقانه به سوي كوي دوست پر كشيد.
مزار پاكش در گلزار شهداي خوانسار قرار دارد.

منبع:مطالب ارسالي از دانشگاه تهران  

محمد ابراهيم ميرشکار در سال 1345 در روستاي کَوْد از توابع بخش پشت‌آب شهرستان زابل در يک خانواده‌ي مذهبي و متدين چشم به جهان گشود.
تحصيلاتش را تا سوم راهنمايي ادامه داد و با وجود علاقه‌ي وافري که به فراگيري علم و دانش داشت، به علت فقر مالي از ادامه‌ي تحصيل بازماند و به کارگري پرداخت و در تأمين مايحتاج ضروري خانواده با پدرش همکاري و مساعدت داشت. با توجه‌ به علاقه‌اي که به سپاه داشت، به عضويت اين نهاد درآمد و از اين طريق به خدمت مقدس سربازي اعزام شد.
در دوران خدمت پس از جانفشاني‌هاي فراوان در کوه‌هاي سر به فلک کشيده‌ي غرب کشور سرانجام در تاريخ 6/2/66 در منطقه‌ي تپه‌ سفيدکردستان بر اثر اصابت ترکش به صورت و متلاشي شدن هر دو پايش در سن 21 سالگي به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 3 صفحه 145

علي ميرشکار در سال 1342 در خانواده‌اي مستضعف در روستاي لطف‌الله از توابع شهرستان زابل ديده به جهان گشود. به دليل مشکلات مالي و خانوادگي از رفتن به مدرسه و تحصيل محروم ماند. بنابراين در کنار پدرش به کار کشاورزي مشغول شد. سپس براي گذراندن دوران مقدس سربازي، به عضويت نيروي انتظامي درآمد و در دوران خدمت سواد را در حدّ خواندن و نوشتن فرا گرفت.
ميرشکار فردي مؤمن و خوش‌اخلاق بود و نماز را در اول وقت به جا مي‌آورد و امورات شرعي را به نحو احسن انجام مي‌داد و داراي اعتقادي محکم و راسخ بود.
پس از مدتي عازم جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل گرديد و با دشمنان نظام اسلامي ايران به مقابله پرداخت. سرانجام در تاريخ 21/2/1365 در منطقه‌ي سوسنگرد پس از نبردي جانانه و ايثارگرانه بر اثر اصابت گلوله در سنّ 23 سالگي به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد6 صفحه 112