ليست شهداي دفاع مقدس (م)

ميرزامحمدي قنديلو در سال 1327 در آغوش پرمهر مادر جاي گرفت و از او فرامين دين اسلام را آموخت. هنوز كودكي بيش نبود، كه عشق اهل‌بيت (ع) در جانش ريشه كرد و او را با فرهنگ ايثار آشنا ساخت.
غلام‌حسين كم‌كم به خيل كثير ياوران امام (ره) پيوست و سلاح بر دوش به جنگ با متجاوزين عراقي پرداخت. وي سرانجام در سال 1365 در حالي‌كه 38 سال داشت، از خاك جزيره‌مجنون به ملكوت آسمان پر كشيد.

منبع:مجله‌ي اوج

عباس‌قلي در سال 1348 در شهرستان هريس ديده به جهان گشود. وي اولين فرزند و تنها پسر خانواده بود. هفت ساله بود كه چون ديگر كودكان اين ديار با شوقي وافر راهي مدرسه شد. شاگرد ساعي و كوشايي بود و انشاهاي زيبايي مي‌نوشت. هر چه بزرگ‌تر مي‌شد، علاقه و اشتياقش به خواندن كتاب مخصوصاً كتب مذهبي شدت مي‌گرفت.
بعد از اتمام دوره‌ي ابتدايي و راهنمايي براي ادامه‌ي تحصيل وارد دانشسراي شبانه‌روزي شهيد قاسم هريسي شد. سال اول دبيرستان بود كه با واقعيت دفاع و ماهيت جنگي كه بر مردم مظلوم كشورمان تحميل گشته بود، آشنا شد.
او كه همواره در پي عدالت‌خواهي ظلم‌ستيزي بود، آستين همت بالا زد و درس و مدرسه را به منظور شركت در دانشگاهي انسان‌ساز ( جبهه ) رها كرد و عازم جبهه شد و پس از سه ماه حضور در جبهه در عمليات كربلاي چهار به عنوان رزمنده‌ي غواص در سال 1365 در سنّ 17 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:كتاب آموزگاران شهادت جلد 2   -  صفحه: 371

دوازدهم خردادماه سال 1336 در بهشهر به دنيا آمد. روزهاي کودکي‌اش را با شادي و نشاط سپري کرد و در سايه‌ي زحمات بي‌دريغ خانواده پرورش يافت. سال 1355 به خدمت نظام وظيفه فرا خوانده شد و سال 1357 به منظور دفاع از حريم ايران اسلامي و ياري امام امت (ره)، لباس سبز سپاه پاسداران را بر تن کرد و به سيستان و بلوچستان رفت.
ميرزايي در آن‌جا مسئوليت آموزش نظامي نيروها را بر عهده گرفت. در تيرماه سال 1365 در قرارگاه عملياتي بدر نيز مسئوليتي را پذيرفت. زماني‌که جنگ در جبهه‌ي جنوب به اوج خود رسيد، خود را به مناطق عملياتي رساند تا علاوه بر مبارزه با قاچاقچيان در شرق در مصاف با بعثيان نيز حاضر باشد.
سرانجام نيز در سال 1365 به آرزوي خود رسيد؛ رعناقامت 29 ساله‌ي استان مازندران به اوج پر کشيد و در جمله مقربان قرار گرفت.

منبع:ماهنامه سبز سرخ   -  شماره مجله: 28

غلام‌حسين در روز دوم خردادماه سال 1346 در شهر «گله‌دار» در خانواده‌اي مستضعف ديده به جهان گشود. در هفتمين سال زندگي راه مدرسه را در پيش گرفت و تا کلاس پنجم دبستان در زادگاهش ادامه‌ي تحصيل داد. سپس به دليل مشکلات زندگي از درس خواندن محروم ماند و در آغاز سنين نوجواني به کار و فعاليت پرداخت. يازده ساله بود که انقلاب اسلامي به پيروزي رسيد و گل‌بوته‌هاي اميد در وجودش جوانه زد.
با شروع جنگ تحميلي به دليرمردان گمنام بسيج، ملحق شد و در آموزش‌هاي نظامي شرکت کرد.
دو بار از طرف بسيج گله‌دار به جبهه‌هاي مهران و شلمچه رفت. سپس داوطلب خدمت نظام شد و پس از اتمام دوره‌ي آموزشي در کرمان، به مناطق جنگي رفت و 23 ماه در محورهاي مختلف عملياتي با دشمن پيکار کرد.
سرانجام در شامگاه خونين روز 22/12/1366 در‌حالي که در جبهه‌ي زبيدات در سن 20 سالگي مشغول حراست از مرزهاي ميهن بود، در معرض تيرباران دشمن قرار گرفت و شهد شهادت نوشيد.
روحش شاد باد

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 468

محمدرضا ميرزايي در سال 1348 در خانواده‌اي محروم در شهرستان مهران ديده به جهان گشود. او به خاطر علاقه‌اي که به علم و دانش داشت توانست دوران تحصيلي ابتدايي و راهنمايي را پشت سر بگذارد و در سال 1365 موفق به اخذ ديپلم شود. او قبل از اينکه به خدمت دوره ضرورت اعزام شود داوطلبانه به جبهه شتافت و خود را براي دفاع از ميهن اسلامي مهيا کرد. ميرزايي مرگ با عزت را به همه چيز دنيا ترجيح داد، تا اين که پس از رشادت‌ها و مجاهدت‌هاي بسيار در تاريخ 6/4/1366 در سن 18 سالگي عاشقانه روح ملکوتي‌اش هم قرين فرشتگان شد.

منبع:كتاب لاله هاي افروختني   -  صفحه: 98

محمدعلي ميرزايي در سال 1343 در شهرستان زابل به دنيا آمد. تحصيلات راهنمايي وي مصادف با دوران انقلاب بود. وي بدون اينکه ترسي به خود راه دهد، پيشاپيش مردم در تظاهرات شرکت مي‌کرد و در دوران نوجواني به جبهه رفت. او با اعضاي خانواده بسيار مهربان بود و سعي مي‌کرد که خانواده‌اش رنج فقدان پدر را احساس نکنند.
فرزند بزرگ خانواده بود و صداي دلنشيني داشت. دعاي توسل و روضه‌ي سيدالشهدا مي‌خواند و نسبت به ائمه‌اطهار بسيار علاقمند بود. هميشه از خدا مي‌خواست که شهادت را نصيبش کند.
از پيام‌هاي او اين بود «ايمان، و تقوا را حفظ و در راه به ثمر رسيدن انقلاب سعي و تلاش کنيد». سرانجام در عمليات بدر در سال 1363 پس از آنکه خلاقيت و تلاش بسياري از خود نشان داد، در سن 20 سالگي مورد اصابت گلوله قرار گرفت و به شهادت رسيد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 3 صفحه 138

عباسعلي ميرزايي فرزند غلامرضا در استان فارس ديده به جهان گشود و تحصيلات خود را تا پايان مقطع ابتدايي در شهرستان جهرم دنبال کرد. پس از پيروزي انقلاب اسلامي به عضويت سپاه پاسداران درآمد و در بحبوحه‌ي جنگ مسؤوليت جانشيني زرهي لشگر 19 فجر را بر عهده گرفت و سالها در ميدان نبرد حماسه آفريد و سرانجام در چهارمين روز از تيرماه سال 1367 جزيره‌ي مجنون را به خون خويش گلگون ساخت و مسافر جاده‌هاي نور گشت و هم اکنون سالهاست که يگانه فرزندش «محمد» چشم به راه دارد تا نسيم صبا عطري از پيکر گمگشته‌ي پدر را به ارمغان آورد. روحش شاد و يادش ماندگار باد

منبع:كتاب خلاصه‌ي خوبيها جلد 3

مهدي در سال 1342، سال آغاز قيام امام امت (ره) چشم بر جهان گشود. او در شهر تهران در جمع پرمهر خانواده بزرگ شد. 7 سال بيشتر نداشت كه به مدرسه رفت و تحصيلاتش را تا اخذ مدرك سيكل ادامه داد.
ميرزايي در سال 1361 از طريق بسيج دانش‌آموزي به جبهه رفت و در عمليات‌هاي بي‌شماري حماسه آفريد. در عمليات كربلاي 5 در شلمچه از ناحيه‌ي سر مجروح شد. وي چندي بعد با سمت مكانيسين شبكه‌هاي كابل به استخدام شركت مخابرات درآمد؛ او مردانه از خاك ايران اسلامي دفاع كرد و در عمليات بيت ‌المقدس 2 در سال 1366 در سنّ 24 سالگي شهيد راه حق شد.

منبع:كتاب منظومه ملكوت جلد 1   -  صفحه: 363

سردار رشيد اسلام شهيد حاج مهدي ميرزايي در سال 1341 در شهر مقدس مشهد در خانواده‌اي مذهبي و مستضعف ديده به جهان گشود. پس از اتمام مقطع ابتدايي به دليل شرايط پيرامونش راهي ميدان كار و تلاش شد. در اواخر دوران حاكميت رژيم پهلوي حضوري فعال در تظاهرات خياباني داشت و در جريان تصرف يكي از شعبه‌هاي ساواك واقع در خيابان پاستور مشهد، مهدي از نخستين كساني بود كه سلاح در دست گرفت و مزدوران ساواك را خلع سلاح كرد، پس از پيروزي انقلاب تلاش خود را براي حراست از انقلاب اسلامي با فعاليت در گشتهاي شبانه خياباني آغاز نمود و با آغاز جنگ تحميلي جزو اولين نيروهاي اعزامي جهاد خراسان به جبهه‌ها بود. پس از چند ماه به تقاضاي خودش، از جهاد به سپاه پاسداران منتقل شد و در عملياتهاي زيادي شركت نمود و چندين بار نيز مجروح شد. در عمليات بيت‌المقدس نيز از ناحيه شانه مورد اصابت گلوله قرار گرفت و زماني كه تيپ 21 امام رضا (ع) تشكيل شد مهدي به عنوان مسئول گروه تخريب در آن تيپ آغاز به كار كرد. در عمليات مقدماتي والفجر 1 همچنان به عنوان مسئول تخريب، مأموريت خطير انهدام تلمبه خانه‌هاي دشمن را در داخل خاك عراق به همراه گروهي از يارانش به انجام رساند. شجاعت و كارداني او سبب شد كه به عنوان معاون فرمانده تيپ امام موسي (ع) برگزيده شود. پس از سه ماه كه از اين مسئوليتش مي‌گذشت جهت قدرداني از زحمات بي وقفه‌اش در جبهه به زيارت مكه معظمه مشرف شد، و در تاريخ 28/7/63 مصادف با شب شهادت علي بن الحسين (ع) در عمليات ميمك با رمز يا اباعبدالله الحسين (ع) پس از رشادتهاي فراوان به شهادت رسيد.

منبع:كتاب 15 آيه