ليست شهداي دفاع مقدس (م)

اواسط پاييز است و برگ‌هاي رنگارنگ درختان و باران فصلي، خبر از تولّد بهاري ديگر را در دل پاييز برگ‌ريزان براي محمدعلي؛ روستانشين و باصفا به ارمغان مي‌آورد و در اولين روز از آبان‌ماه سال 1344 رويش اين گل هميشه بهار روييدن گرفت و حميد وارد خانه شد. خانواده ديگر زمستان سرد را پيش‌رو نداشتند و همواره گرمي حميد براي اهل خانه قابل لمس بود.
حميد مژده‌اي بود از طرف خدا که نه فقط براي يک خانواده و روستا و شهرستان درگز و کشور ايران؛ بلکه زندگي نامه‌ي او الگويي براي تمامي جوامع بشريت درگذشته و حال است.
او با شرکت در مراسم سوگواري در ايام محرم و صفر و ديگر مراسم مذهبي، شيفتگي خود را براي رسيدن به صفوف شهداي کربلاي حسيني، به اثبات رسانده بود و خود را در زمره‌ ياران سرور شهيدان عالم اباعبدالله الحسين (ع) مي‌دانست و همه‌ي اهداف دنيايي را پوچ و بيهوده مي‌خواند و با توجه به اين که تنها فرزند ذکور خانواده بود و معافيت‌هاي قانوني داشت، خدمت نظام‌وظيفه را ترجيح داد و به سربازي رفت تا با پوشيدن لباس فاخر ارتش جمهوري اسلامي و قرار گرفتن درکنار مردان تيپ 40 سراب گردان 175 به نبرد با دشمنان اين مرز و بوم بپردازد.
او هم مانند بقيه‌ي هم‌رزمانش شجاعانه جنگيد و در منطقه‌ي عملياتي سومار پس از اين که متوجّه مجروحيت هم‌رزمش شد، در زير باران توپخانه‌ي دشمن به کمک او شتافت؛ اما ترکش‌هاي خمپاره فرق سرش را شکافت و قبل از رسيدن به هم‌رزم مجروحش در تاريخ پانزدهم آبان‌ماه سال 1364 در سنّ 20 سالگي از اين کره‌ي خاکي خداحافظي کرد و به ديار حق شتافت.
مزار پاکش در گلزار شهداي درگز سيدعرب قرار دارد.

منبع:كتاب گلواژه هاي شهادت جلد 10 صفحه 102

اشرف در سال 1349 در شهرستان اليگودرز در آغوش پر مهر علي حسين جاي گرفت. در سايه‌ي امنيت حضور پدر، بزرگ شد و چندي بعد به تهران مهاجرت نمود. گرچه تلخ به نظر مي‌رسيد، اما باد خزان هزاران گل را پرپر مي‌کرد؛ جغد شوم مرگ بار ديگر در روز دوازدهم فروردين ماه سال 1364 بر آسمان تهران سايه افکند و اشرف به همراه دو خواهر، دو برادر و مادرش در اثر حمله‌ي هوايي دشمن به عرش اعلي پر گشودند. مولايي در سن 15 سالگي لباس سرخ شهادت را بر تن نمود.

منبع:كتاب آينه و شقايق جلد 1 صفحه‌ي 170

روز پنج آبان‌ماه سال 1342 ديده به جهان هستي گشود.
کودکي‌اش در روستاي اسدآباد استان همدان سپري شد.
محمدرضا در سال‌هاي جواني به صف رزمندگان اسلام پيوست تا با جان خويش از انقلاب حمايت نمايد و تقدير بر آن بود که او در مصاف با بعثيان در روز هشتم ارديبهشت‌ماه سال 1363 در سنّ 21 سالگي در منطقه‌ي جوانرود به شهادت رسيد.

منبع:ماهنامه جاودانه ها   -  تاریخ:  1388/3 -  صفحه: 24

محمدعلي در روز دهم شهريورماه سال 1345 در روستاي وردنجان شهرستان شهرکرد به دنيا آمد. کودکي مهربان که در سايه‌ي دستان نوازش‌گر خانواده بزرگ شد.
محمدعلي در سال‌هاي جواني بعد از پيروزي انقلاب، لباس سبز سپاه‌پاسداران را بر تن کرد و عاشقانه به جهاد في سبيل‌الله پرداخت.
مولوي سرانجام در روز بيست و ششم اسفندماه سال 1363 غريبانه در خاک عراق جان سپرد و در سنّ 18 سالگي در جرگه‌ي شاهدان روز حشر قرار گرفت.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي 3/3/84

نامش رستگار بود و از عاشقان پیروان امام خمینی (ره)؛ روز آغازین بهار سال 1344 قدم به عرصه ی هستی نهاد و در سایه ی پر مهر خانواده بزرگ شد.
روزها و سال ها از پی هم گذشت و رستگار در جرگه ی یاران و یاوران امام (ره) قرار گرفت و عاشقانه قدم به میدان جهاد گزارد و عزم دیار نور کرد.
مؤمنی سرانجام در تاریخ 15/8/1361 در منطقه سومار در سن 17 سالگی به عاشوراییان پیوست.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي   -  تاریخ:  1380/4

يعقوب در سال 1347 در باغچه جليل بويراحمد ديده به جهان هستي گشود. كودكي او در سايه‌ي دستان نوازشگر خانواده گذشت. مثل همه‌ي كودكان به مدرسه رفت و با همكاري و از خود گذشتگي مادر و برادرانش دوران راهنمايي و دبيرستان را به اتمام رساند.
سپس به دانشسراي تربيت معلم گچساران راه يافت و شغل معلمي را برگزيد تا نسل نوپاي ايران را علم بياموزد. در زمان جنگ تحميلي مومني در پادگان شوشتر بود كه در سال 1366 در سنّ 19 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:ماهنامه وصال   -  شماره مجله: 20-  صفحه: 9

محمدحسين در روز چهارم تير ماه سال 1343 ديده به جهان هستی گشود و در شهرستان خرم‌آباد بزرگ شد.
7 ساله بود که به مدرسه رفت و با اخذ مدرک ديپلم رياضي به استخدام ارتش درآمد و از سال 1362 آموزش خود را در رسته پياده آغاز نمود و به درجه ستوان دومي مفتخر گرديد.
آنگاه در يگان هاي نقاط مختلف کشور مشغول انجام وظيفه شد. مؤمني در تاريخ 21/6/1364 با دوشيزه‌اي پارسا ازدواج کرد و زندگي تازه‌اي آغاز نمود
وي در زمان جنگ تحميلي همواره در ميادين نبرد حق عليه باطل حضور يافت و در تيپ 2 گردان 786 تکاور لشکر 21 حمزه مشغول خدمت شد.
وي سرانجام در تاريخ 21/4/1367 در نهر عنبر بر اثر بمباران شيميايي در سن 24 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:مطالب ارسالي ازايثارگران ارتش

حاج محمدباقر موهبتي فرزند محمدحسين در سال 1317 در روستاي حسين‌آباد زهان از توابع شهرستان قاين و در خانواده‌اي روحاني متولّد شد. در 4 سالگي از نعمت پدر محروم گشت. ابتدا به مكتب رفت و قرآن را فرا گرفت. سپس تحصيلات ابتدايي را در روستان زهان گذراند. وي علوم حوزوي را تحت سرپرستي برادر بزرگ‌ترش كه روحاني بود، در شهر مشهد و در مدرسه‌ي ميرزاجعفر آغاز كرد. ادامه‌ي تحصيل به علت فقر مالي غيرممكن بود در نتيجه به روستا بازگشت و به كشاورزي مشغول شد.
پس از مدتي جهت ادامه‌ي تحصيل به شهر رفت ولي مشكلات مجدداً وي را به روستا بازگرداند. به عنوان روحاني محل در روستاهاي منطقه به ارشاد و راهنمايي مردم پرداخت. در سال 1347 ازدواج نمود كه ثمره‌ي اين ازدواج 5 فرزند است. در سال 1357 با تشويق مردم و شركت در راهپيمايي‌ها، تنفّر و انزجار خود را از حكومت طاغوت اعلام داشت.
پس از پيروزي انقلاب، در كميته‌ي انقلاب حاجي‌آباد زيركوه به تبليغ پرداخت. او از طريق سپاه پاسداران انقلاب اسلامي شهرستان قاين به عنوان روحاني گردان شهيد فايده به منطقه‌ي عملياتي تنگه‌ي چزابه اعزام شد. محمدباقر معتقد بود كساني كه يك عمر به سالار شهيدان " يا ليتني كُنْتُ مَعَكُمْ فَاَفُوزُ فَوزاً عَظيماً " گفتند، امروز صحنه‌ي آزمايش است؛ اگر راست مي‌گويند بايد به جبهه بروند و امام حسين (ع) و فرزندش امام خميني (ره) را ياري دهند. جنگ ايران و عراق را جنگ حق و باطل مي‌دانست و منتهاي آرزويش شهادت در راه خدا بود.
سرانجام در تاريخ بيست و چهارم فروردين‌ماه سال 1361 در منطقه‌ي عملياتي چزابه بر اثر اصابت تركش خمپاره در سنّ 44سالگي دعوت حق را لبيك گفت و به خيل شهيدان پيوست. پيكر مطهرش پس از تشييع، در گلزار شهداي حسين‌آباد زهان به خاك سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستاي بيرجند جلد2   -  صفحه: 728