ليست شهداي دفاع مقدس (م)

علي‌مرد مهرداد در روز سوم دي‌ماه سال 1344 در خانواده‌اي مستضعف و متديّن در روستاي سياه‌رگ از توابع بخش صالح‌آباد ديده به جهان گشود. ايشان تحصيلات ابتدايي و راهنمايي خود را در شهر ايلام به پايان رساند.
آغاز جنگ تحميلي عراق عليه ايران در سال 1350 هم‌زمان با ورود او به دبيرستان بود. انگيزه‌ي دفاع از مرزهاي عقيده و ميهن اسلامي او را به سوي جبهه کشانيد. وي همان‌گونه که در تحصيل دانش کوشا بود، در کسب معلومات نظامي نيز استعداد شگرفي از خود نشان مي‌داد. شهيد مهرداد در عمليات‌هاي زيادي شرکت داشت: عمليات‌هايي هم‌چون والفجر سه، پنج، ده و در کربلاي پنج و ده و نصر چهار و هشت رشادت‌هاي مهرداد را هرگز فراموش نخواهند کرد.
او نه تنها قائم مقام توپخانه لشکر يازده اميرالمومنين (ع) بود بلکه از قهرمانان ميدان جنگ نيز به شمار مي‌آمد. سرانجام اين شيرمرد عرصه‌ي کارزار در روز سوم تيرماه سال 1367 در سنّ 23 سالگي در منطقه‌ي عمومي مهران و هنگام تعقيب منافقين کوردل، هم‌رزمانش را در لشکر يازده امير (ع) به سوگ نشاند.

منبع:كتاب سجاده عشق(ويژه نامه راهيان نور)  

علي‌اکبر در آغازين روز سال 1306 در روستاي «نرمان» شهرستان لامرد در خانواده‌اي کشاورز ديده به جهان گشود. به خاطر نبودن امکانات تحصيلي از درس خواندن محروم ماند، ولي در اثر معاشرت با سادات و روحانيون محل، احکام و معارف اسلامي را آموخت و در انجام واجبات و ترک محرمات کوشا بود.
در ايام پيروزي انقلاب با بينشي عميق، علل نابساماني‌هاي اجتماعي را يافت و به آگاه کردن مردم پرداخت. پس از پيروزي انقلاب به بسيج مستضعفين پيوست و در همان حال به عنوان شوراي محل به امور عام‌المنفعه، توزيع ارزاق عمومي و خدمت به محرومين همت گمارد.
سپس به مکه‌ي مکرمه رفت و حج ابراهيمي را انجام داد. با آغاز جنگ تحميلي و هجوم همه جانبه‌ي استکبار جهاني به ميهن اسلامي، رسالت ديني و ملي خويش را در دفاع از اسلام و استقلال کشور ديد و براي ادامه‌ي راه شهيدان عازم ميدان‌هاي ايثار و شهادت شد.
در تاريخ 23/4/61 با رمز مقدس ياصاحب‌الزمان‌ادرکني در عمليات بزرگ رمضان که در منطقه‌ي شرق بصره انجام شد، شرکت کرد و پس از پنج روز نبرد بي‌امان با دشمن، هنگامي که به اوج قله ايثار رسيده بود، از قفس تنگ دنيا رها شد و در سن 55 سالگي در تاريخ 23/4/1361 هم‌چون کبوتري سبکبال تا عرش اعلي پرواز کرد.
يادش گرامي و راهش مستدام باد.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 462

حسين مهرور فرزند محمدابراهيم در سال 1346 در روستاي گازار از توابع شهرستان بيرجند متولّد شد. دوران کودکي را در حالي که مادرش مريض بود، به سختي پشت‌سر گذاشت و تحصيلات ابتدايي را تا کلاس چهارم تمام کرد. سپس ترک تحصيل نمود و مدتي همراه خانواده‌اش به کار کشاورزي پرداخت. پس از چندي به شهر رفت و به کار گچ‌کاري پرداخت و از اين راه ضمن تأمين مخارج شخصي به پدر و مادرش نيز کمک مي‌کرد.
او مقيّد به انجام فرايض مذهبي بود. در مراسم عزاداري محرم و صفر در مسجد و هيأت‌ها شرکت مي‌نمود و عاشقانه خدمت مي‌کرد. نامش حسين بود و به مولايش ارادتي فوق‌العاده داشت.
هنگامي که براي انجام خدمت نظام‌وظيفه فرا ‌خوانده شد، به سپاه‌پاسداران پيوست. او پس از گذراندن دوره‌ي آموزشي در بيرجند همرام تيپ 21 امام رضا(ع) به جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شتافت.
حسين حدود 6 ماه دلاورانه در صحنه‌هاي دفاع مقدس مبارزه کرد. او سرانجام در تاريخ چهارم دي‌ماه سال 1365 در عمليات کربلاي 4 در سنّ 19 سالگي دعوت حق را لبيک گفت و به درجه‌ي عظماي شهادت نايل گرديد.
پيکر پاک شهيد بر دوش مردم شهيدپرور بيرجند تشييع گرديد و سپس با شکوه فراوان به زادگاهش منتقل و به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجندجلد2 صفحه 734

ابوالقاسم در سال 1346 چشم بر جهان هستي گشود. کودکي مهربان و صميمي که در آغوش پر مهر خانواده پرورش يافت. 6 ساله بود که قامت به نماز بست و خدا را به خاطر نعمات بي‌حصرش سپاس گفت. از همان سالها به مسجد مي‌رفت. مکبر مسجد بود. در زمان قيام امام(ره) امت باوجوديکه 10 سال بيشتر نداشت با نوشتن شعار بر روي ديوار و حضور در تظاهرات نهضت را ياري رساند. قاسم 3 دوره‌ي سه ماهه به جبهه رفت. آخرين بار سال دوم دبيرستان بود که عزم سفر کرد؛ گفت :«دوست دارم مثل حضرت فاطمه (س) باشم، بعد هم که از جبهه تماس گرفت به خواهرش سفارش کرد:«مراقب مادر باش من ديگر برنمي‌گردم.» او يقين داشت به شهادت خواهد رسيد و سرانجام در ميدان جنگ مزد سالها تلاش خاضعانه خود را دريافت نمود. قاسم شهيد شد و 10 سال پيکرش در خاکهاي تفتيده جنوب ماند تا اينکه به همت گروه تفحص او را به شهر بازگردانده و به خاک سپردند.

منبع:پرونده شهيد در گروه تحقيقاتي فتح الفتوح

هاشم مهمان‌نواز فرزند محمد در تاريخ 2/3/1315 در شهرستان گلمکان از توابع شهر مشهد در خانواده‌اي کم‌بضاعت ديده به جهان گشود.
وي در سنّ دو سالگي مادرش را از دست داد و زير نظر مادر ناتني رشد کرد. او به علت فقر مادي نتوانست درس بخواند و به جاي آن مجبور بود کار کند. وي حدود دو سال در کفاشي کار کرد و بعد از آن دو سال در دوچرخه‌سازي مشغول بود. در سنّ دوازده سالگي به مکانيکي و تعميرات اتومبيل پرداخت. پس از چند سال جهت طي دوره‌ي خدمت سربازي به پادگان سلطنت‌آباد تهران رفت و سربازي را در آن‌جا به پايان رساند. پس از بازگشت به زادگاهش مدتي در شهر مشهد کمک راننده بود و موفق شد گواهينامه‌ي پايه‌ي يکم رانندگي دريافت کند.
وي در سنّ 25 سالگي با دختر خاله‌اش ازدواج نمود و پس از ازدواج به عنوان راننده به کار پرداخت.
با شروع مبارزات مردمي عليه رژيم پهلوي، هاشم مهمان‌نواز همراه ساير مردم در تظاهرات و راهپيمايي‌ها شرکت مي‌کرد. او هم‌چنين به کمک مجروحين و زخمي شدگان مي‌پرداخت. وي مدت شش ماه در بيمارستان‌ها به مجروحين کمک مي‌نمود. پس از پيروزي انقلاب اسلامي و تشکيل جهادسازندگي به عنوان نيروي رسمي با اين نهاد همکاري مي‌نمود. هاشم با شروع جنگ تحميلي عراق عليه ايران از طريق جهادسازندگي خراسان جهت رساندن تدارکات به رزمندگان، به جبهه اعزام شد.
وي پس از مدتي از مناطق جنگي بازگشت و پس از کسب رضايت خانواده مجدداً در تاريخ 7/2/1361 از طريق جهادسازندگي خراسان به جبهه اعزام گرديد.
سرانجام هاشم مهمان‌نواز در تاريخ 14/2/1361 در تنگه‌ي نبئه بستان بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سنّ 46 سالگي به شهادت رسد. پيکر شهيد هاشم مهمان‌نواز در شهرستان گلمکان به خاک سپرده شد. از او دو فرزند به يادگار مانده است.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس جلد3   -  صفحه: 437

طاهر در روز اول آبان ماه سال 1348 در شهرستان آبادان ديده به جهان هستي گشود. کودکي‌اش را در سايه پدر و مادري فرزانه سپري کرد و از آنان فرامين و فرائض دين مبين اسلام را فرا گرفت. در سال‌هاي جواني شغل صيادي را انتخاب کرد، و سرانجام در تاريخ 26/12/1366 در شيراز در سن 18 سالگي به شهادت رسيد.
مزار پاکش در شهرستان کنگان قرار دارد.

منبع:ماهنامه عرشيان   -  شماره مجله: 26

در روز اول شهريورماه سال 1345 خانواده‌ي مهيار منتظر شهد و شيريني قدم مبارك و ميمون حسين بود. او در زير بال فرشتگان در خانه‌اي گلي و ساده در روستاي ارشيان استان خراسان پاي به عرصه‌ي گيتي نهاده بود.
آري حسين عصر ما امروز راه حسين (ع) را پيمود تا حسيني شد و از كوه‌هاي استوار و جنگل‌هاي سرسبز و مزارع پربار و ديگر مواهب الهي فقط براي رسيدن به معشوق بهره برد و روح پاكش را مثل زمان تولّدش بي‌آلايش نگه داشت تا در اين منزلگه خاكي هبوط نكند بلكه با بي‌تابي تمام به فكر صعود بود و آن‌قدر بالا رفت تا به دوست رسيد.
آرزوي رسيدن به شهادت و عرش اعلي بود كه او را از درس باز داشت و به منظور انجام نظام وظيفه، هم‌گام و هم‌دوش با غيورمردان تيپ 40 سراب به بيرون راندن نيروهاي دون‌صفت بعثي پرداخت. او پس از ماه‌ها ايثار و تلاش و نبرد شجاعانه در بيست و دوم فروردين‌ماه 1365 در منطقه‌ي عملياتي سومار با اصابت گلوله در سنّ 20 سالگي به سوي عالم باقي شتافت.
((آخرين باري كه به مرخصي آمد، ساك لباس‌هايش را در خانه گذاشت و تنها وسايل شخصي خود را برد؛ مادر به او گفت: « مقداري پول به همراه خود برداريد. »‌ اما او قبول نكرد و گفت: « به آن‌ها احتياج ندارم. » بدين ترتيب راهي جبهه شد تا اين‌كه بعد از سه روز خبر شهادتش در شهر پيچيد.))

منبع:كتاب گلواژه هاي شهادت جلد 10   -  صفحه: 91