ليست شهداي دفاع مقدس (م)

احمدرضا مهتدي در روز اول فروردين ماه سال 1344 هـ.ش در اهواز چشم به جهان گشود. تحصيلات مقدماتي را در زادگاه خود با موفقيت به اتمام رساند. قبل از پيروزي انقلاب اسلامي در راهپيمايي‌ها و تظاهرات مردمي به صورت فعال شرکت مي‌نمود. با شروع جنگ تحميلي و حملات موشکي به اهواز، خانواده‌اش به يکي از شهرها نقل مکان کرده و به اجبار او را هم با خودشان مي‌بردند که وي پس از چند ماه به اهواز برگشته و در مسجد محل از انقلاب و تماميت ارضي دفاع مي‌نمود.
در آزمون سراسري سال 1363 دانشگاه‌ها در رشته‌ي «فيزيک کاربردي» دانشگاه تبريز پذيرفته شد. حضور در دانشگاه نتوانست او را از زادگاه و دفاع مقدس دور کند با دوستانش هماهنگي کرده بود که هرگاه در جبهه به وجودش نيزا باشد به او اطلاع دهند؛ وي پس از اعلام دوستانش بي‌درنگ خود را به جبهه مي‌رساند.
مهتدي، فردي مهربان و خونگرم بود. بيشتر عبادت مي‌کرد و قرآن مي‌خواند و به صله رحم اهميت زيادي قايل بود. بعد از شهادت برادر کوچکش در «تنگه چزابه» تحول عجيبي در او ايجاد شده بود، هميشه به حال برادرش غبطه مي‌خورد و به علت عقب ماندن از قافله ناراحت بود.
مهتدي در سال سوم دانشگاه بود که براي آخرين بار به جبهه‌هاي حق عليه باطل اعزام گرديد و در تاريخ 4/10/1365 در جزيره سهيل منطقه عملياتي «کربلاي 4» در سن 21 سالگي به فيض عظيم شهادت نايل آمد و به ملکوت اعلي پيوست.

منبع:پرونده شهيد در مديريت فرهنگي دانشگاه تبريز

نادر مهدوي در سال 1342 در روستاي نوکار از توابع شهرستان خورموج استان بوشهر ديده به جهان گشود و با فرا رسيدن هفتمين پائيز زندگي راهي مدرسه شد اما فقر مالي مانع از ادامه تحصيل وي گشت و او را از کسب علم محروم ساخت و طعم تلخ ستم را در جان او نشاند مهدوي اين تحمل تلخي را با شنيدن سخنان خميني کبير التيام بخشيد و چون ديگر پيروان آن پير مجاهد بر ظلم و ستم شوريد پس از پيروزي انقلاب اسلامي به همراه ديگر جوانان به پاسداري از دستاورد خون هزاران شهيد برخاست و در سال 1360 به عضويت سپاه پاسداران انقلاب اسلامي پيوست و براي مقابله با تجاوز دشمن بعثي به جبهه شتافت توانايي و لياقت او در سازماندهي افراد، مسئولان را به تحسين واداشت او در سمت‌هايي از جمله معاونت سپاه جوريز، معاون عمليات سپاه بوشهر، فرمانده عمليات سپاه جزيره خارک، مسئول تحقيق و بازرسي قرارگاه نوح نبي‌(ع) به خدمت مشغول شد.و سرانجام مامور تاسيس و سازماندهي ناو گروه منطقه دوم دريايي سپاه گشت و با درايت بسيار در کوتاهترين زمان يگان خود را به صحنه نبرد آورد وي ضمن خدمت در منطقه عمومي خليج فارس بارها در جبهه‌هاي نبرد حاضر شد و پس از تجاوز ناوهاي آمريکايي به آبهاي خليج فارس به فرمان امام به نبردي نابرابر با دشمن تابه دندان مسلح برخاست و سرانجام در روز شانزدهم مهرماه سال 1366 در سن 24 سالگي در جريان هجوم ناوگان آمريکايي به واحد گشت زني ايشان و همرزمانشان پس از انهدام يکي از بالگردهاي دشمن به ملکوت اعلي پر گشود و راهي ديار شهيدان شاهد شد.

منبع:روزنامه كثيرالانتشار

سعيد در ظهر روز پانزدهم بهمن‌ ‌ماه سال 1341 در خانواده‌‌ا‌ي مذهبي به دنيا آمد؛ دوران كودكي را پشت‌سر نهاد. دانش‌موز كلاس دوم دبستان بود كه به مكتب قرآن رفت تا قرائت كلام آسماني را بياموزد. سال‌ها گذشت و سعيد در جريان مبارزات انقلاب قرار گرفت و به همراه برادرانش در تسخير كلانتري و ... شركت نمود. وي با تأسيس حزب جمهوري به مديريت شهيد دكتر بهشتي از اولين افرادي بود كه ثبت‌نام كرد.
سيعد بعد از درگيري‌هاي كردستان به دلايلي موفق نشد از سپاه شهرري اعزام شود و در جهادسازندگي ثبت‌نام كرد و با برادرش مجيد به كمك كشاورزان و روستاييان مي‌رفت. وي با روحيه‌ي بزرگ و ايمان قوي و بسيار متعهّد به انقلاب و اسلام، چون به ديدن امام در مدرسه‌ي رفاه رفته بود و دست در دست امام گذارده بود. مي‌گفت: دستي كه با امام بيعت كرده، هرگز سلاح را زمين نخواهد گذاشت.
بالاخره در سال 1361 به يزد رفت و از آن‌جا به جبهه اعزام شد و در عمليات فتح‌المبين شركت كرد و مسئوليت پدافند را به عهده گرفت و در همين عمليات در شلمچه از ناحيه‌ي ران چپ مجروح و بعد از بهبودي در عمليات رمضان شركت كرد. بعد از مأموريت در سه مرحله‌ي سخت از عمليات با اين‌كه مدتي از كلاس و درس دور بود، خود را براي امتحان نهايي سال چهارم اقتصاد آماده کرد و با نمرات عالي قبول شد و در كنار همه‌ي فعاليت‌ها، دوره‌ي مربي‌گري در رشته‌ي واليبال را هم ديد و در اين امتحان موفق شد و از طرف سازمان ورزش شهرري به او مسئوليت‌هايي دادند و او يكي از شاگردان ممتاز دبيرستان شهيد مظلوم بود.
بار ديگر با درخواست سپاه پاسداران به جبهه اعزام شد و در عمليات والفجر مقدماتي شركت نمود. پس از موفقيت در همين عمليات مجدداً مجروح شد و به بيمارستان بابل انتقال يافت و پس از بهبودي مختصري مجدداً براي عمليات والفجر 1 اعزام شد و با سمت فرمانده‌ي گروهان شركت كرد. وي سرانجام در تاريخ 25/1/1362 در تپه‌هاي 143 منطقه‌ي شرهاني در سنّ 21 سالگي به شهادت رسيد.
پيكر پاك سعيد در تاريخ 26/3/1371 از شمال ارتفاع تپه‌ي 143 به تهران منتقل گرديد. پيكر پاك سعيد و برادرش مجيد را در بهشت‌زهرا (س) قطعه‌ي 27 رديف 10 در كنار برادرشان حميد به خاك سپردند.

منبع:كتاب سيماي مسجدآل محمد(ص)   -  صفحه: 179

روز بيستم آذرماه سال 1339 به دنيا آمد؛ بعد از دوران خردسالي و رفتن به دبستان با علاقه‌ي شديدي درس مي‌خواندند و در همان دوران كودكي يعني از كلاس دوم در مكتب قرآن كه در نزديكي مغازه‌ي پدرشان بود، در مسجد مهديه درس احكام و قرآن را فرا گرفتند. ولي حميد از روحيه و سطح فكر بالاتري برخوردار بود و در انجام كارها بسيار منظم و در درس و ورزش و كارهاي تابستاني ممتاز بود.
در زمان اوج‌گيري انقلاب، در آزمون سراسري دانشگاه شركت كرد و در رشته‌ي متالوژي پذيرفته شد و به سمنان رفت.
در تمام دوران قبل از به ثمر رسيدن انقلاب، با برادرهايش كه ايشان هم به فرمان امام (ره) سربازخانه را ترك كرده بودند، در تظاهرات خياباني، درگيري‌ها با افراد گارد و منهدم كردن مراكز فساد، فعالانه شركت داشتند و براي به ثمر رسيدن انقلاب و ارشاد مردم از هيچ‌گونه فعاليتي چشم‌پوشي نمي‌كردند از قبيل نصب اعلاميه‌هاي امام و پخش نوارها و فروش كتاب‌هاي اسلامي.
حميد به همراه دو برادرش بعد از پيروزي انقلاب به عضويت حزب جمهوري اسلامي درآمدند. در اين هنگام حميد بايد براي ادامه‌ي تحصيل به سمنان مي‌رفت ولي به دليل انقلاب فرهنگي در دانشگاه، وي جهت انجام خدمت نظام وظيفه خود را به پادگان عشرت‌آباد براي انجام وظيفه معرفي كرد و به سيرجان و نيروي دريايي منتقل شد و در آن‌جا از راه ديگري مشغول فعاليت شد و با عضويت در انجمن اسلامي و پذيرفتن مسئوليت نهضت سوادآموزي ( براي سربازان بي‌سواد ) را بر عهده گرفت.
با آغاز جنگ داوطلبانه به ميدان رزم شتافت و يك بار بر اثر اصابت خمپاره از ناحيه‌ي سينه و ريه مجروح شد و 3 دندانش شكست. به همين علت 3 بار مورد عمل جراحي قرار گرفت. او درحالي كه 18 تركش در ريه‌اش جا مانده بود، با تقاضا و پافشاري زياد مجدداً در عمليات ثامن‌الائمه (ع) با پست ديده‌باني توپخانه شركت كرد.
حميد بعد از پايان خدمت سربازي از طريق بسيج مجدداً فعاليت خود را شروع كرد و در بسيج امام حسن (ع) دولت‌آباد و مسجد رضوي شهر ري ثبت‌نام نمود و اداره‌ي كلاس‌هاي عقيدتي- سياسي و احكام و قرآن را بر عهده گرفت.
بعد از شهادت برادرانش، حميد از طريق بسيج و ديدن دوره‌ي كامل امدادگري از بيمارستان نجميه و شهيد اندرزگو به جبهه اعزام و در عمليات والفجر 4 و والفجر 5 شركت كرد و بعد از پايان مأموريت، دوباره فعاليت خود را در بسيج شروع و در طرح لبيك ثبت‌نام كرد و اين بار به عنوان امدادگر در عمليات خيبر در تاريخ 13/11/1362 در سنّ 23 سالگي به شهادت رسيد.
مزار پاكش در بهشت زهرا (س) قطعه‌ي 27 – رديف 8 قرار دارد.

منبع:كتاب سيماي مسجدآل محمد(ص)   -  صفحه: 179

عطاءالله در سال 1343 در خانواده‌اي ساده و بي‌آلايش ايلي چشم به جهان گشود. هنوز سه سال بيشتر نداشت که مادرش را از دست داد. او در 7 سالگي به مدرسه رفت و در يک مدرسه‌ي عشايري که برادرش در همان مدرسه معلم بود، دوران ابتدايي را به پايان رسانيد. چون از استعداد فوق‌العاده‌اي برخوردار بود، در امتحان ورودي دبيرستان عشايري شيراز پذيرفته شد.
عطاءالله در هنگام تحصيل در دبيرستان در حسن خلق و ايمان زبانزد بود. به فريضه‌ي عظيم امر به معروف و نهي از منکر اهتمام فوق‌العاده‌اي داشت. در نماز جمعه جزو اولين نمازگزاراني بود که در مصلّي حضور پيدا کرد. مهدي‌پور در زمان جنگ تحميلي با کاوران سپاهيان محمد (ص) به جبهه عزيمت نمود و سرانجام درهاي آسمان در روز نهم آذرماه سال 1360 به رويش باز شد و در سنّ 17 سالگي در بستان هنگام عمليات طريق‌القدس به شهادت رسيد.
مزار پاکش در گلزار شهداي اميديه قرار دارد.

منبع:كتاب شقايق هاي آسماني جلد 1   -  صفحه: 62

رقيه در سال 1326 در رودسر به دنيا آمد. كودكي او در سايه‌ي پرمهر خانواده گذشت. 17 ساله بود كه با محمدعلي باقر رودسري ازدواج كرد و صاحب 3 فرزند دختر و 1 فرزند پسر شد.
سال‌ها گذشت؛ آن‌ها به تهران مهاجرت كردند. رقيه تمام فكر و ذكرش تربيت كودكانش بود. اما سايه‌ي شوم مرگ در سيزدهم خردادماه سال 1364 بر فضاي خانه‌اش افتاد و هواپيماهاي رژيم بعثي با بمباران شهر تهران رقيه، دو فرزند دختر ( ندا و نغمه ) و همسرش را به شهادت رساند. او در 38 سالگي به آسمان پيوست.
مزار پاكش در گلزار شهداي تنكابن قرار دارد.

منبع:مجله عشق و آتش  

رضا در دومين روز از آذرماه سال 1344 به دنيا آمد. روزهاي پرنشاط کودکي را درشهر زنجان سپري کرد و در سايه‌ي زحمات بي‌دريغ خانواده بزرگ شد.
وي در سال‌هاي جواني به عنوان غواص راهي ميدان نبرد گرديد تا او نيردر حفظ مرزهاي کشور سهمي کوچک داشته باشد. مردانه جنگيد و سرانجام نيز در تاريخ 9/12/1366 در سن 22 سالگي جان به جان آفرين تسليم کرد.
پيکر پاکش را از غرب کشور به گلزار پايين زنجان انتقال داده و به خاک سپردند.

منبع:ويژه نامه يادواره غواصان دريادل _اسفند1375 صفحه 25

سال 1334 علي در روستاي «سراسب» شهرستان نور صاحب فرزندي به نام مطلب شد و با سعي و تلاش به تربيت او همت گماشت.
سپس او را به مدرسه فرستاد و مطلب توانست تا اخذ مدرک ابتدايي تحصيل نمايد. او انساني وارسته، متعهّد و مقيّد به دين اسلام بود؛ هميشه سعي داشت نماز را اول وقت بخواند و قرائت کلام‌الله‌مجيد را هيچ‌گاه ترک نکرد. هميشه با قرآن مأنوس بود و اگر از مال دنيا چيزي داشت، در ياري رساندن به محرومين دريغ نمي‌کرد. در سن 20 سالگي ازدواج کرد و براي مدت 6 ماه در شهرستان نور سکونت کرد.
سپس به اسلامشهر مهاجرت نمود و با سعي و تلاش در مدت چهار سال، خانه و سرپناهي براي همسر و مغازه‌اي براي کسب معاش حلال تهيه کرد؛ اما ناقوس جنگ او را به ميدان خون و آتش فراخواند. با وجودي‌که در تمام اين چهار سال براي داشتن فرزند لحظه‌شماري مي‌کرد، نماند تا شکوفايي اين نوگل باغ ايمان را به نظاره بنشيند.
او چهل روز بعد از تولد فرزندش محمدرضا در تاريخ 15/2/1361 در سن 27 سالگي به آسمان بيکران شهادت پرکشيد و در سرزمين شوش جاودانه شد.

منبع:پرونده شهيد در پايگاه حمزه سيدالشهداء بسيج اسلامشهر