ليست شهداي دفاع مقدس (م)

علي‌اصغر در سال 1320 در شهرستان جهرم پا به عرصه‌ي هستي نهاد. او از همان دوران كودكي علاقه‌ي خاصي به روحانيت محترم داشت. علي‌اصغر در سنّ 7 سالگي به مدرسه رفت و تحصيلاتش را تا اخذ مدرك ديپلم ادامه داد سپس در يكي از روستاهاي اطراف شهرستان لار به شغل معلمي مشغول شد. اما به دليل آگاه ساختن دانش‌آموزان به جنايات شاه از كار اخراج گرديد.
وي پس از دو سال بي‌كاري، در يكي از روستاهاي دورافتاده‌ي داراب به كار پرداخت و با سمت ماشين‌نويسي و مسئول بايگاني در اداره‌ي پست جهرم استخدام شد. حاج علي‌اصغر چندي بعد همراه و همسفر خود را يافت و در سال‌هاي اوج‌گيري انقلاب در خيل تظاهركنندگان قرار گرفت. در زمان ورود امام (ره) به ايران همراه با ديگر عاشقان ولايت در كميته‌ي استقبال از امام (ره)‌ حاضر شد.
منفرد در سال 1362 به جبهه رفت و در عمليات محرم حماسه‌اي بي‌نظير آفريد و مجروح گشت؛ او پس از مداوا مجدداً عازم جبهه شد. وي سرانجام در تاريخ 27/12/1362 در طلاييه هم‌چون مولايش حسين (ع) به شهادت رسيد و نامش در سنّ 42 سالگي در جرگه‌ي شاهدان عمليات خيبر ثبت گشت.

منبع:كتاب منظومه ملكوت جلد 2   -  صفحه: 177

علي‌اصغر منقسم در 26 ارديبهشت 1334 در خانه‌اي مذهبي پا به عرصه‌ي وجود نهاد. وي با تعاليم مذهبي پدر تربيت شد و وارد دبستان گرديد. علاقه‌ي وي به اسلام و قرآن کريم مورد توجه اولياء امور قرار گرفت و وي را متصدي اجراي برنامه‌ي صبحگاهي نمودند. پس از اتمام دوران ابتدايي در دبيرستان اسلامي آغاز به تحصيل متوسطه نمود و با توجه به صداقتي که داشت، توانست عده‌اي از همکلاسيان و دوستانش را مجذوب خويش سازد و براي آن‌ها از جريانات تاريخي و شجاعت‌هاي سربازان صدر اسلام سخن گويد.
منقسم پس از اتمام تحصيلات متوسطه‌ي خويش به خدمت سربازي شتافت و دوره‌ي آموزشي خود را در پادگان لشکرک تهران به پايان رساند و براي تکميل دوره به تيپ 55 هوابرد شيراز اعزام گشت. او همان‌طور که در کلاس‌هاي درس مورد محبت و علاقه‌ي همکلاسانش قرار گرفته بود، نزد سربازاني که در پادگان با او بودند، عزت و احترام خاصي کسب کرده بود. پايان دوره‌ي سربازي منقسم هم‌زمان با شروع انقلاب اسلامي مردم ايران به رهبري قائد اعظم امام خميني واقع گرديد. وي در مبارزات مردم شهرمان همواره شرکت داشت و به جان مي‌کوشيد. هم‌زمان با آغاز حکومت نظامي، فعاليت‌هاي علي حالت مخفيانه به خود گرفته و با قيافه‌ي آرام و ساکتي که داشت، کسي به او ظنين نمي‌شد.
با همت علي‌اصغر و ديگر ياران امام و امت مسلمان و مبارز، انقلاب اسلامي به پيروزي رسيد و بساط حکومت ظلم و ستم شاهنشاهي را براي هميشه در هم پيچيد و به زباله‌دان تاريخ سپرد. اما ابرجنايتکاران از پا ننشسته و براي تضعيف امت اسلامي، چه توطئه‌ها کردند و دسيسه‌ها نمودند ولي غافل از اين‌که "و مکروا و مکرالله و الله خير الماکرين" اما شياطين رسوا هنوز از پا ننشسته و عبرت نگرفتند؛ جنگ دولت بعثي خونخوار و کافر عراق را به کشور اسلامي ايران تحميل کردند و در اين ميان فرزندان خلف اين امت، کمر همت به دفاع از انقلاب اسلامي بسته و جانفشاني‌ها نمودند.
منقسم در ابتداي جنگ به عنوان منقضي خدمت 1356 عازم جبهه‌ي نبرد حق گرديد و در ميدان جنگ فداکاري‌ها نمود تا سرانجام در روز چهارشنبه 12 اسفند غسل کرد و نماز را با خلوص نيت به جا آورده و دوستانش را وصيت به ايستادگي و مقاومت در برابر کفار عراقي و منافقين داخلي نمود؛ سرانجام (‌در جبهه‌ي سوسنگرد) به نوشيدن شربت گواراي شهادت نائل آمده و به شهداي کربلا پيوست.

منبع:كتاب شهيدان گلگون كفن جهرم   -  صفحه: 157

روز نهم مردادماه سال 1345 بود که مسعود ديده به جهان گشود. او در شهر تهران بزرگ شد. دو سال بيشتر نداشت که پدرش را از دست داد و تحت سرپرستي برادر بزرگ خود قرار گرفت. وقتي به سنّ 7 سالگي رسيد، مادر نامش را در مدرسه‌ي محل نوشت و او با شوقي وصف‌ناشدني به مدرسه رفت و توانست در سال 1363 مدرک ديپلم خود را در هنرستان مالک‌اشتر رشته‌ي الکترونيک دريافت کند.
مسعود در زمان تحصيل در يک کارگاه مشغول به کار شد تا بتواند بخشي از هزينه‌هاي خود را تأمين کند. سال 1363 در آزمون سراسري دانشگاه‌ها شرکت کرد و با کسب رتبه‌ي اول در رشته‌ي برق در دانشگاه تهران پذيرفته شد؛ اما از حضور در ميدان نبرد غافل نشد و در عمليات رمضان از ناحيه‌ي پاي راست مورد اصابت ترکش قرار گرفت و به لطف خدا در امتحانات خردادماه همان سال با وجود مجروحيت شرکت نمود.
منوري در عمليات‌هاي والفجر مقدماتي، والفجر2 و خيبر شرکت کرد و در اين مدت فرماندهي دسته، منشي گروهان و فرماندهي گروهان را پذيرفت. او در عمليات خيبر بعد از شهادت فرمانده‌ي گروهان مسئوليت او را بر عهده گرفت و با رشادت‌هايي که از خود نشان داد، مورد تشويق فرمانده‌ي لشگر حاج همت قرار گرفت.
روز سيزدهم ارديبهشت‌ماه سال 1365 فکه معراج مسعود براي پرواز شد و او بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سنّ 20 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:مطالب ارسالي ازدانشگاه تهران

بيوک در اولين روز آبان ماه سال 1332 در خانواده‌اي متوسط از لحاظ مادي و غني از لحاظ معنوي ديده به جهان گشود. دوره‌ي ابتدايي را با شور و شوق فراوان در مدرسه‌ي آزادي سراب گذراند. هميشه خوب درس مي‌خواند و شاگرد اول کلاس بود.
بيشتر شب‌ها با دوستش درس مي‌خواند. کار در روز و مرور درس‌ها در شب کار راحتي نبود. بعضي وقت‌ها خواب امانشان را مي‌بريد. وقتي خواب بر پلک‌هايشان سنگيني مي‌کرد بيوک مي‌گفت: بلند شو، بلند شو وضو بگيريم، هم خوابمان مي‌برد هم با طهارت مي‌شويم. به مطالعه علاقه‌ي زيادي داشت و بعدها مسئول کتابخانه‌ي المهدي شد و به صورت افتخاري در اوقات فراغت در آنجا فعاليت مي‌کرد. مهربان بود و خونگرم. با بزرگ و کوچک به احترام سخن مي‌گفت. کمک حال پدر و مادر در کارهاي خانه بود و در کارهاي ساختماني به دائي خود مدد مي‌رساند. وي پس از پايان تحصيلات متوسطه به خدمت سربازي اعزام و بعد از اتمام اين دوره او که به شغل شريف معلمي علاقه داشت در سال 54 در يکي از روستاهاي محروم سراب خدمت خود را در آموزش و پرورش آغاز کرد.
بيوک به پيروي از سنت حسنه‌ي پيامبر اقدام به ازدواج با دختري پاکدامن نمود که ثمره‌ي اين وصلت فرخنده‌‌‌ها دو فرزند پسر است. با اوج قيام مردمي و شروع انقلاب حضور او در صحنه‌هاي سياسي اجتماعي بيشتر از هميشه به چشم مي‌خورد. بعد از پيروزي انقلاب اسلامي در سال 57 مربي امور تربيتي شد و تربيت را از خانه‌ي خود آغاز کرد.
بعد از شروع جنگ تحميلي وي که آرزويي جز دفاع از کيان اسلام و نبرد با دشمن بعثي نداشت با عنوان کمک تيربارچي در ميادين دفاع حضور يافت و دلاورانه رزميد و در نهايت لوح سرخ شهادت را از طرف پروردگاري که جز رضاي او نمي‌جست دريافت کرد و در تاريخ 10/2/1365 در سن 33 سالگي هنگام عمليات صاحب‌الزمان (عج) به جاودانگان تاريخ پيوست.

منبع:كتاب آموزگاران شهادت جلد 2   -  صفحه: 359

در سال 1341 محمود مهابادي در شهر مقدس قم در خانواده‌اي مذهبي ديده به جهان گشود.
از همان دوران کودکي با مباني مقدس اسلام آشنا شد تا با پيروي از اصول و عقايد آن سربلند گردد. براي فراگيري علم و دانش به محيط دبستان وارد شد و تحصيلات خود را تا سال دوم راهنمايي ادامه داد. با وجود علاقه‌ي زيادي که به درس خواندن داشت، به دليل ضعف و ناتواني پدر، ترک تحصيل نمود و در کنار برادرش به شغل بنايي روي آورد.
او که با عزت علوي پرورش يافته بود، ظلم ستم‌شاهي را حس کرد و در فعاليت‌هاي سياسي عليه رژيم منحوس پهلوي، حضور فعال داشت و در صف مبارزين مسلمان تا پيروزي شکوهمند انقلاب اسلامي به مبارزات خود ادامه داد. پس از برقراري حکومت اسلامي در کنار کار بنايي به عضويت پايگاه بسيج درآمد تا به فعاليت‌هاي انقلابي خود ادامه دهد.
با حمله‌ي ناجوانمردانه‌ي رژيم بعث عراق به ايران عزيز در سال 1361 به بهانه‌ي سربازي داوطلبانه به خرم‌آباد اعزام شد و از آن‌جا به جبهه‌ي مهران منتقل گرديد. براي ياري رساندن به رزمندگان انقلاب اسلامي به صفوف هميشه مستحکم آن‌ها پيوست و در اسفند ماه 1362در جبهه‌ي مهران هنگام عمليات والفجر 5 با اصابت ترکش توپ به تمام بدن مجروح گرديد و پس از چند روز بستري شدن در بيماستان مشهد در سنّ 21 سالگي به نداي «ارجعي الي ربک» پاسخي آسماني داد و در بهشت رضوان الهي جاي گرفت.
مزار پاکش در گلزار شهداي علي بن جعفر (ع) شهر قم قرار دارد.

منبع:كتاب سبزقامتان   -  صفحه: 169

هنوز در يادها و خاطره‌ها جاودان است؛ مردي غيور از تبار عاشوراييان که دل به خطر سپرد و جان در طبق اخلاص نهاد تا اسلام زنده و جاويد بماند.
محمدرضا سردار دلاور لشکر 10 سيدالشهدا (ع) در زمان جنگ تحميلي قدم به ميدان رزم نهاد تا گامي کوچک در جهت حفاظت از مرزهاي ايران اسلامي بردارد. او با سمت مسئول گردان در عمليات کربلاي 5 حاضر شد و بعد از حماسه‌اي بي‌نظير در سال 1365 در منطقه‌ي درياچه ماهي از شراب طهور الهي مست شد.
مزار پاکش در گلزار شهداي امامزاده محمد (ع) کرج قرار دارد.

منبع:پرونده شهيد در لشگر10 سيدالشهدا  

در سال 1335 شهيد حسن مهاجريان در روستاي شريف‌آباد از توابع شهرستان ورامين ديده به جهان گشود. خانواده‌ي او چند سال بعد به گرمسار منتقل شدند. او تحصيلات خود را تا سطح ديپلم ادامه داد و پس از آن به دانش‌سراي تربيت معلم راه يافت و در رشته‌ي تربيت بدني مشغول تحصيل شد.
هم‌زمان با شروع تظاهرات و اعتصاب‌هاي مردمي، به استخدام آموزش و پرورش درآمد. از آن‌جا که او جواني متديّن و متعهّد بود، وارد عرصه‌ي سياسي شد و در برابر زورگويي‌هاي طاغوت سکوت نکرد. در ايام پيروزي با درجه‌داران نيروي هوايي همکاري مي‌کرد و تا براندازي رژيم منحوس پهلوي دست از مبارزات خود برنداشت.
پس از پيروزي انقلاب اسلامي، در کميته‌ي بعثتِ شهر پاکدشت، به صورت افتخاري مشغول خدمت شد. با حمله ناجوانمردانه‌ي رژيم بعث عراق، به عنوان سرباز وظيفه به خيل عظيم جوانان اسلامي پيوست و پس از چهار ماه دفاع از اسلام و مملکت خويش در روز نوزدهم دي‌ماه 1359 به همراه تعدادي از رزمندگان و دانشجويان پيرو خط امام در ايستگاه 7 آبادان – ماهشهر به محاصره‌ي دشمن بعثي درآمد و با قلبي سرشار از عشق به يگانه معبود ازلي، در کنار هم‌رزمان دلاورش در عمليات توکل در سنّ 24 سالگي حياتي ابدي يافت و پيکر پاکش نُه ماه بعد در بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد.
او که به سردار بي‌سر شهيدان (ع) اقتدا کرده بود، در حالي که دستش قطع شده و سر در بدن نداشت و از پيکر مطهرش عطر عجيبي در فضا پراکنده مي‌شد، در ميان دوستان و هم‌رزمانش تشييع شد و در جوار رحمت الهي آرام گرفت.

منبع:كتاب سبزقامتان   -  شماره مجله: 1-  صفحه: 122