ليست شهداي دفاع مقدس (م)

عبدالحميد هفتمين فرزند اسماعيل‌ بود که در روز پنجم اسفندماه سال 1345 در جهرم به دنيا آمد. مادر هميشه هنگام شير دادن به او وضو مي‌گرفت و آيات کلام‌الله مجيد را زير لب زمزمه مي‌کرد ‌تا فرزندش از آغازين روزهاي حيات با يکتاپرستي و ستايش پروردگار آشنا گردد.
عبدالحميد با ارشاد و راهنمايي‌هاي پدربزرگ‌هايش که از امامان جماعت مساجد جهرم بردند، نکته‌هاي مهمّ تربيتي- اخلاقي را فرا مي‌گيرد و به بوستان عصمت و طهارت (ع) دل مي‌بندد.
او در سن 6 سالگي به مدرسه رفت و ضمن آن دروس تفسير قرآن و حديث را نزد آيت‌الله آيت‌اللهي فرا گرفت. مقدسي سال 1356 در حالي‌که 11 سال داشت، در خيل ياران امام (ره) به پخش اعلاميه پرداخت. او اعلاميه‌هاي امام (ره) را از پدر و برادرانش مي‌گرفت و در ميان مردم پخش مي‌کرد. با پيروزي انقلاب به ارشاد و روشن‌گري گروه‌هاي معاند مشغول شد.
مقدسي در سال 1359 با وجود تحصيل در کلاس دوم راهنمايي، فنون نظامي را در بسيج فرا گرفت و راهي ميدان جنگ شد. با اخذ مدرک ديپلم ابتدا در رشته‌ي ملواني نيروي دريايي ثبت‌نام کرد؛ اما موفق نشد در آزمون ورودي آن شرکت کند، لذا در آزمون دانشگاه حضور يافت و در رشته‌ي الهيات دانشگاه امام صادق (ع) پذيرفته شد. ولي اين رشته زياد مورد علاقه او نبود؛ لذا بار ديگر در آزمون دانشگاه شرکت کرد و اين‌بار در رشته‌ي مهندسي شيمي دانشگاه صنعتي شريف قبول شد، او ضمن تحصيل علم بارها در ميدان نبرد حضور يافت و در عمليات‌هاي ثامن‌الائمه (ع) و بيت‌المقدس و والفجر8 حماسه آفريد.
عمليات کربلاي 5 معراج او براي پرواز انتخاب شد، مقدسي در روز هفتم بهمن‌ماه سال 1365 در شلمچه در سنّ 20 سالگي با سمت معاون گروهان گردان ابوذر تيپ 33 المهدي (عج) به خيل شاهدان پيوست.
پيکر پاکش را 11 سال بعد در گلزار شهداي جهرم به خاک سپردند.

منبع:مطالب ارسالي از دانشگاه تهران

غروب مي‌شود و من در فکر دوباره ديدن تو غرق در خاطراتم مي‌شوم؛ تويي که غم‌هايت را پشت خنده‌هايت پنهان مي‌کردي و مي‌گفتي: « اراده‌ي يک مرد قوي، توانمندتر از آنست که در مقابل مشکلات ضعف نشان دهد. »
سال 1343 در آبادان در ميان خانواده‌اي مذهبي و مستضعف به دنيا آمدي. نامت شد "سيدحسن". وضع مالي خانواده‌ات چندان خوب نبود و اين موضوع هيچ‌گاه باعث نشد براي فراگيري تعاليم اسلامي وقت صرف نکني. 6 سالت که شد، به مدرسه رفتي تا الفباي عشق و ايستادگي را بياموزي. وضع مالي خانواده‌ات خيلي بد بود؛ آن‌قدر که براي خريد کتاب و دفتر در مضيقه باشي. فقر مالي و بروز حادثه‌اي براي پدرت تو را ناچار به ترک تحصيل نمود. پس از رها کردن درس، در کنار پدرت به نگهباني و حراست از اموال مردم مشغول شدي تا بتواني سهمي در تأمين معاش خانواده‌ات داشته باشي. گاهي برادرت از نگهباني خسته مي‌شد اما تو با وجود سختي‌هاي اين شغل به جاي او هم مي‌ايستادي و تا صبح بيدار مي‌ماندي.
پس از اين‌که حال پدرت بهتر شد، باز هم از پاي ننشستي و در يک نانوايي مشغول به کار شدي. غصه براي تو معنايي نداشت. کمي که وضعيت مالي‌ات بهتر شد، تشکيل خانواده دادي و آرزوهايت را با دختري مومن و مسلمان تقسيم کردي. حاصل اين ازدواج فرزندي شد که به اندازه‌ي جانت دوستش داشتي. پس از نانوايي، در کارگاه جوشکاري مشغول فعاليت شدي. از گوشه و کنار شهر زمزمه‌هايي به گوش مي‌رسيد؛ زمزمه‌هايي که تو را در ميان صفوف انقلابيون برد تا دِين‌ات را به اسلام ادا کني. بعد از پيروزي انقلاب به عضويت جهادسازندگي درآمدي و به خاطر آشنايي با درد به کمک روستاييان شتافتي. انگيزه‌ي کار و فعاليت را در جهادسازندگي بر مبناي خدمت به خدا و خلق قرار دادي و تلاش نمودي تا يک انقلابي پرکار باشي.
با شروع جنگ تحميلي و يورش غافلگيرانه‌ي ارتش بعث عراق، لباس رزم بر تن، در جبهه حضور پيدا کردي. سرانجام در هجدهمين روز از ارديبهشت‌ماه 1361 در حالي که 18 سال داشتي، بر اثر اصابت موشک به لودري که تو سوارش بودي، در جاده‌ي اهواز – خرمشهر طي عمليات بيت‌المقدس به درجه‌ي رفيع شهادت نايل شدي و به ديدار خدا شتافتي.
پيکر پاکت در يکي از روستاهاي اميديه به خاک سپرده شد تا ميعادگاه دلسوختگاني شود که هر پنج‌شنبه گرد مزارت حلقه مي‌زنند و طلب شفاعت مي‌کنند.

منبع:كتاب نخل هاي ايثار   -  صفحه: 149

جمال‌الدين در روز هفتم ارديبهشت ماه سال 1316 متولد شد؛ سرزمين ايران زادگاه او بود، و او در مکتب شيعيان اميرمؤمنان (ع) عشق به ولايت و فرامين دين را آموخت.
او به دليل مشکلات اقتصادي خانواده فقط در حد خواندن و نوشتن تحصيل نمود. سالها گذشت و مقدم به انجام سنت نبوي همت گماشت و ازدواج کرد. ثمره‌ي اين پيوند باشکوه چهار فرزند بود.
با اوج‌گيري انقلاب وي در صف مجاهدان راه حق قرار گرفت و بعد از پيروزي انقلاب به عضويت بسيج سازمان آب درآمد. اما جنگ تحميلي هزاران يل دلير ايراني را به مصاف باطل فرا خواند و جمال‌الدين مرد دلاور اين ميدان گشت. در عمليات والفجر 8، آرپي‌جي‌زن رشيد کشورمان در سن 49 سالگي در خاک فکه پرپرواز يافت و به اوج پر کشيد.

منبع:پرونده شهيد در حوزه 1ناحيه سيدالشهداء بسيج اسلامشهر

در سال 1339 خانواده مقدم در شهر رامشير(استان خوزستان) مهدي را در آغوش گرفتند و ورودش را به اين دنيا تبريک گفتند. مهدي بزرگ شد، با توجه به وضع خانواده تابستانها کار مي‌کرد و زمستانها به مدرسه مي‌رفت دوران دبيرستان را در رامهرمز گذراند و با مقداري از پولي که خانواده برايش مي‌فرستادند کتب مذهبي را تهيه مي‌نمود و مي‌خواند. با مطالعه کتاب «شهادت» استاد هاشمي‌نژاد مسير زندگيش شکل گرفت و سعي کرد همراه با قيام و مبارزه مردم حق‌طلب، او نيز اعلاميه‌ها و نوارهاي سخنراني حضرت امام (ره) را به زادگاهش آورد تا عطر کلام امام (ره) در آن ديار طنين‌انداز گردد براي اولين بار تصوير امام را در زادگاهش بر روي پلاکاردها نصب نمود .پس از پيروزي انقلاب براي شرکت در حوزه علميه راهي قم شد و مدتي بعد از تشکيل سپاه رامشير و عضويت در اين نهاد مقدس در تاريخ 1/7/1359، در دانشکده تربيت معلم تهران، (رشته تعليمات ديني) پذيرفته شد. او که عاشق و شيفته شخصيت والاي حضرت امام خميني (ره)‌بود با صدور فرمان ايشان مبني بر شرکت مردم در جبهه‌ها، ديارش را به قصد آن وادي ترک کرد و در عمليات بيت‌المقدس در جاده اهواز خرمشهر در اثر اصابت گلوله آرپي‌جي7 درسن 22 سالگي در تاريخ 10/2/1361 به جاودانگان پيوست.پيکر پاکش را در رامهرمز به خاک سپردند.

منبع:cd خوزستان

ياسين مقري فرزند رمضان در سال 1341 در روستاي سيوجان در خانواده‌اي محروم ديده به جهان گشود. دوران كودكي و تحصيلات ابتدايي را در زادگاهش گذراند. ياسين مقطع متوسطه را در مركز آموزش كشاورزي محمديّه ادامه داد. از همان كودكي وجودش سرشار از حس نوع‌دوستي و كمك به فقرا بود و در ايام فراغت با پدرش در كارهاي كشاورزي و دامداري همكاري مي‌نمود. با اخلاق خوبي كه داشت، مورد تحسين همگان بود؛ با كودكان با مهرباني و الفت برخورد مي‌كرد. نمازهاي خود را هميشه در مسجد مي‌خواند و از شركت در مجالس مذهبي غافل نبود.
در اوج‌گيري انقلاب اسلامي به همراه ديگر دوستانش با شركت در راهپيمايي‌ها و تظاهرات، بيزاري خود را از رژيم منحوس پهلوي نشان داد. چون شب فرا مي‌رسيد، به همراه هم‌كلاسانش بر در و ديوار شهر و روستا شعار مي‌نوشت؛ اعلاميه پخش مي‌كرد و به مبارزه عليه عوامل شاه مي‌پرداخت. در مركز آموزش كشاورزي به همراه يكي از دوستانش با هواداران منافقين كوردل به بحث و مباحثه مي‌پرداخت.
با شروع جنگ تحميلي تصميم گرفت به جبهه برود. از اين رو براي گذراندن دوره‌ي آموزشي به تربت‌حيدريه رفت و پس از اتمام دوره به جبهه اعزام شد. او پس از ابراز رشادت‌هاي فراوان سرانجام در تاريخ يازدهم ارديبهشت‌ماه سال 1361 در عمليات بيت‌المقدس و در خرمشهر در سنّ 20 سالگي به خيل عظيم شهيدان پيوست.
پيكر پاكش پس از تشييع باشكوه در روستاي سيوجان به خاك سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستاي بيرجند جلد2   -  صفحه: 78

تقي در سال 1345 در شهرستان تهران در خانواده‌اي متوسط و مذهبي ديده به جهان گشود. غير از تحصيل مسئوليت‌هاي ديگري نيز در رابطه با اداره خانواده به عهده داشت چون عشق به دين و کشور در بند بند وجودش موج مي‌زد و به پايداري اين مرز و بوم اهميت مي‌داد لذا به محض احضار در تاريخ 20/3/65 به خدمت مقدس سربازي اعزام گرديد و در رسته پياده آموزش ديده و با کمال عشق و علاقه به يگان عملياتي لشگر 21 حمزه که آن موقع در منطقه دهلران مشغول دفاع از ميهن اسلامي بود اعزام گرديد و همانند ساير همرزمان خود جانانه در عمليات‌ها شرکت مي‌کرد تا که دست قضا او را در تاريخ 22/4/67 در منطقه دهلران در سن 22 سالگي به آرزوي ديرينه خود که شهادت بود رساند. تمام اهل شهر تهران به وجود مرقد وي در گلستان شهداي آن ديار افتخار مي کنند.
خدايا روحش را با سالار شهيدان محشور بفرما.

منبع:مطالب ارسالي ازايثارگران ارتش

احمد مقیمی در سال 1347 در روستای فیروزآباد از شهرستان صدوق دیده به جهان هستی گشود. در دوران کودکی به مدت 2 سال به مکتب خانه رفت و قرآن را تماماً آموخت. سپس وارد دبستان شد و تا پایان دوره ی راهنمایی تحصیل کرد.
احمد با توجه به علاقه ای که به یادگیری علوم دینی داشت، وارد حوزه ی علمیه ی امام خمینی (ره) یزد شد و دوره ی دبیرستان خود را به صورت غیر حضوری ادامه داد.
وی در سن 16 سالگی در عملیات خیبر شرکت کرد؛ در شهر نیز با حضور در پایگاه بسیج از انقلاب حمایت نمود. در ساعت استراحت در پایگاه نیز با مطالعه کتاب های درسی به فراگیری علم می پرداخت. مقیمی برای دومین مرتبه به جبهه اعزام شد. همراه گردان حضرت رسول (ص) تیپ مستقل پیاده الغدیر آماده ی رزم گشت و در ادامه عملیات بدر در یکی از حساس ترین محورها، (محور خندق) حضور یافت.
دوشنبه مورخ 12/1/1364 احمد پس از اقامه ی نماز ظهر مشغول خواندن زیارت عاشورا و دعای توسل شد وی سپس با حالت روحانی و معنوی خاصی از بچه های سنگر حلالیت طلبید و با به سر گذاشتن کلاه آهنی و گرفتن اسلحه، به طرف سنگر نگهبانی رفت.
عصر همان روز، دشمن زبون اقدام به تک از دریا، هوا و زمین نمود و درگیری به شدت ادامه یافت. در همین اثنا یکی از کالیبرهای بالگرد دشمن به چشم چپ احمد اصابت کرد و وی در سن 17 سالگی به بیکران آسمان بال گشود.

منبع:مجله الغديريان شماره 30 بهار 1386