ليست شهداي دفاع مقدس (م)

غلام‌حسين معظمي در سومين روز از اسفندماه 1340 در دامان خانواده‌اي مزين از زيور عشق به اهل بيت (ع) در روستاي مالوجه از توابع شهرستان قروه تولد يافت و با تولد خويش کانون خانه را شادابي و طراوت بخشيد.
معظمي پس از آن‌که سال‌هاي طفوليت را پشت سر گذاشت دست در دست اوليايي دلسوز روانه‌ي مدرسه گرديد و به تحصيل علم و دانش پرداخت. وي مقطع ابتدايي را با اخذ نمرات مطلوب به پايان رسانيد، اما بعد با توجه به مشکلات عديده‌ي زندگي روستايي تحصيل را رها نمود و در معيت پدر به کارهاي کشاورزي اشتغال يافت تا اينکه در سال 1359 از طريق ارتش جمهوري اسلامي عازم خدمت مقدس سربازي شد و در جمعي لشکر 21 زرهي قزوين در راستاي پاسداري از آرمان‌هاي ارزشمند انقلاب اهتمام ورزيد. او چندين بار در جبهه‌ها حضور يافت و يک بار هم مجروح گرديد ولي از مبارزه و مجاهدت نياسائيد اما سرانجام در بيست و چهارمين روز از ارديبهشت ماه سال 1361 طي عمليات پيروزمندانه بيت‌المقدس در منطقه‌ي شلمچه در سن 21 سالگي مدال خونرگ شهادت را با افتخاري وافر به گردن آويخت و در سکوي برگزيدگان قرار گرفت.
از او 4 فرزند به يادگار ماند.

منبع:كتاب روايت لاله هاي بهار  

عزيزالله معظمي در دومين روز از شهريورماه هزار و سيصد و چهل و دو در دامان خانواده‌اي متديّن كه چون باغي از آب محبت ائمه‌ي اطهار (ع) و اولياي برگزيده‌ي الهي سيراب گشته، در روستاي مالوجه از توابع شهرستان قروه هم‌چون غنچه‌اي بر روي طبيعت خنده زد و زندگي آغازيد.
معظمي پس از اين‌كه دوران كودكي را پشت‌سر گذاشت، به دليل وجود مشكلات عديده خانواده‌ي روستايي، به ياري پدر شتافت و در معيت وي به كارهاي كشاورزي، دامداري و غيره پرداخت. عزيزالله به منظور آن كه پدر احساس حقارت ننموده و از كمي امكانات قطرات عرق خجلت را بر گونه‌ها جاري نسازد، بي‌وقفه به كار اشتغال داشت و با روحيه‌ي عجيبي كه در وجودش به وديعه نهاده بودند، هيچ‌گاه از كار و تلاش خسته نمي‌شد.
معظمي در سال هزار و سيصد و شصت از طريق ارتش جمهوري اسلامي به خدمت مقدس سربازي اعزام گرديد و به عنوان وظيفه در لشكر 58 ذوالفقار به مبارزه با دشمنان اسلام و قرآن پرداخت اما سرانجام در اولين روز از ارديبهشت ماه هزار و سيصد و شصت و دو در فكه بر اثر اصابت تركش خمپاره در سنّ 20 سالگي به بهترين مرگ، ترك دنيا گفت و به ديار ابديت شتافت.

منبع:كتاب روايت لاله هاي بهار  

حيدر در سال 1335 در يکي از روستاهاي بروجرد پا به عرصه گيتي نهاد، دوران تحصيلات ابتدايي را در آبادان و راهنمايي و متوسطه را در کرج گذراند، و بعد از اتمام خدمت سربازي در تربيت معلم پذيرفته شد،‌ و به استخدام آموزش و پرورش درآمد و يکبار به لبنان رفت معظمي به شروع جنگ تحميلي به جبهه‌هاي حق عليه باطل شتافت و سرانجام در تاريخ 7/5/1361 در عمليات رمضان در منطقه عمومي پاسگاه زيد در سن 26 سالگی شربت شيرين شهادت را نوشيد.

منبع:كتاب يادياران

رجب‌علي در روز بيست و پنجم آبان‌ماه سال 1340 خسته از تلاش روزانه به خانه بازگشت. با شنيدن صداي گريه نوزاد لبخند شادي بر لبانش نشست و با شوق کودک را در آغوش گرفت و نامش را محمد نهاد محمد در سايه لطف و مهرباني پدر و مادر در روستاي نوغاب شهرستان گناباد بزرگ شد و در اوج جواني به حمايت از ايران اسلامي روانه ميدان جنگ گشت . سرباز 25 ساله لشگر روح‌الله (ره) در نبردي دلاورانه در تاريخ 24/1/1365 در منطقه سليمانيه به شهادت رسيد و نامش در دفتر ايثارگران ايران اسلامي ثبت شد. از او 1 فرزند به يادگار ماند.
پيکر پاکش را در گلزار شهداي روستاي نوغاب به خاک سپردند.

منبع:پرونده شهيد در بسيج مسجد نوغاب

محمدحسين معمار فرزند غلام‌رضا در سال 1343 در روستاي بيدسك متولّد شد. دوره‌ي تحصيلات ابتدايي را در زادگاهش تمام كرد. علاقه به حوزه‌ي علميه او را به شهر كشاند. وي دروس حوزوي را در مدرسه‌ي آيت‌الله آيتي فرا گرفت. با شعله‌ور شدن آتش خشم ملت عليه حكومت ظالم، عده‌اي چماق به دست به حوزه‌ي علميه حمله كردند. يكي از افرادي كه مورد ضرب و شتم قرار گرفت، او بود. در تابستان و ايام فراغت در كنار پدر به كشاورزي مشغول مي‌شد.
بعد از پيروزي انقلاب گوش به فرمان ولايت در پاسداري از ارزش‌هاي انقلاب كوشا بود. با فرا رسيدن زمان خدمت سربازي، خود را به بسيج سپاه معرفي كرد. پس از سه ماه آموزشي آماده‌ي رفتن به جبهه‌هاي نور عليه باطل شد. محمدحسين با عشق به پروردگار در تاريخ بيست و پنجم مردادماه سال 1362 در منطقه‌ي مهران در سنّ 19 سالگي به خيل شهيدان پيوست و نامش براي هميشه در جرگه‌ي عاشقان ثبت شد. پيكر پاكش پس از تشييع بر دوش مردم شهيدپرور در زادگاهش به خاك سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستاي بيرجند جلد2   -  صفحه: 702

آغازين روز سال 1338 پسرم محمود به دنيا آمد.ما در محله‌ي شکري بوشهر زندگي مي‌کرديم. محمود کودکي مهربان و خوش‌اخلاق بود. کمي که بزرگ‌تر شد، او را به مدرسه فرستادم تا تحصيل کند. اما تا پايان دوره‌ي ابتدايي بيشتر درس نخواند و به علت علاقه‌ به امور فني به کار مکانيکي پرداخت.
محمود در دوران انقلاب فعال و پرجنب و جوش بود، در تظاهرات‌ها شرکت مي‌کرد و با پخش اعلاميه‌هاي امام (ره) مردم را نسبت به عملکرد رژيم و آرمان‌هاي امام (ره) آگاه مي‌ساخت.
با پيروزي انقلاب و تشکيل بسيج، در خيل بسيجيان جان بر کف قرار گرفت و به حمايت از دستاوردهاي انقلاب مشغول شد.
او پس از اتمام دوره‌ي آموزشي خدمت نظام‌وظيفه عاشقانه رهسپار نور عليه ظلمت شد و مردانه جنگيد. معماري با اتمام دوره‌ي خدمت نظام‌وظيفه نيز دست از نبرد با بعثيان نکشيد و اين‌بار از طريق بسيج به جبهه رفت.
سرانجام اين دلاورمرد استان بوشهر در روز دوم فروردين‌ماه سال 1361 از شربت طهور بهشتي نوشيد و در دشت‌عباس بر اثر اصابت گلوله به قلب در عمليات فتح‌المبين جامه‌ي شهادت بر تن کرد.
مزار پاکش در بوشهر قرار دارد.
برادر شهيدش محمدعلي نيز چندي بعد در نبرد با بعثيان به شهادت رسيد.

منبع:كتاب درانتظاراو صفحه 131

علی محمد در روز اول شهریور سال 1346 دیده به جهان هستی گشود و روزهای پر نشاط کودکی را در روستای بهمن آباد میانه سپری کرد.
7 ساله بود که مثل همه کودکان به مدرسه رفت و تحصیلاتش را تا سال اول راهنمایی ادامه داد. سپس در عنفوان جوانی جهت انجام خدمت نظام وظیفه در گردان 144 تیپ یکم لشکر 21 حمزه ارتش به خدمت مشغول شد.
او مردانه جنگید و سرانجام در تاریخ 21/4/1367 در دهلران در سن 21 سالگی بر اثر استنشاق گازهای شیمیایی به بیکران آسمان بال گشود و در گلزار شهدای میانه به خاک سپرده شد.

منبع:مطالب ارسالي ازايثارگران ارتش

شهيد خداوردي معيّت در روز هفتم تيرماه سال 1341 ه.ش در شهرستان مشکين‌شهر از توابع استان اردبيل ديده به جهان گشود. تحصيلات مقدماتي را در زادگاه خود با موفقيت به پايان رساند و در آزمون سراسري دانشگاه‌ها پذيرفته شد.
نهضت اسلامي مردم ايران زماني شروع شد که معيّت، دانش‌آموز دبيرستان بود. وي همراه ديگر دانش‌آموزان، کلاس درس را تعطيل کرده و به راهپيمايي مي‌رفت. بعد از پيروزي انقلاب اسلامي در همه صحنه‌ها حضوري فعال داشت. انجمن اسلامي دبيرستان و پايگاه مقاومت مسجد محل از مراکز عمده‌ي فعاليت او بود.
در دانشگاه علاوه بر تحصيل، با نهادهاي فرهنگي نيز همکاري مي‌نمود. با اتمام تحصيلات به خدمت مقدس سربازي رفت و با درجه ستوان‌دومي همراه ارتشيان غيور به حراست از مرزهاي کشور پرداخت که پس از ماه‌ها ايثار و فداکاري در تاريخ 28/4/1365 در منطقه سومار در سن 24 سالگي به آرزوي ديرينه‌اش که شهادت در راه خدا بود، نايل آمد.

منبع:پرونده شهيد در مديريت فرهنگي دانشگاه تبريز

در سال 1332 شهر قم ميزبان قدوم نوزادي شد که او را عبدالله ناميدند، دو سال بعد در روزهايي که عبدالله با کنجکاوي، با دنياي پيرامون خود ارتباط برقرار مي‌کرداز نعمت داشتن پدر محروم گرديد و آغوش گرم مادر تنها پناهگاه او شد.مادر که با از دست دادن همسر خودنان آور خانواده شده بود بار سنگين تامين مخارج زندگي را بر دوش کشيد و عبدالله در سايه محبت شيرزني فداکار رشد کرد و تحصيلات خود را تا اخذ مدرک ديپلم ادامه داد وي در کنار تحصيل به کسب معارف الهي پرداخت و حضور در کلاسهاي درس اخلاق آيت‌الله مشکيني و آقاي محقق داماداز او جواني مؤمن و متعهد ساخت که همگام و همدوش هموطنان خود بر عليه ظلم طاغوت شوريد و به نداي خميني کبير پاسخ گفت و در سال 1353 اقدام به تاسيس انجمن اسلامي آل محمد (ص) نمود عبدالله همزمان با پيروزي انقلاب اسلامي در سال 1357 ازدواج کرد و در تاريخ 14/10/1358 به عضويت سپاه پاسداران انقلاب اسلامي درآمد و چندي بعد مسئوليت واحد بسيج سپاه قم را بر عهده گرفت با آغاز جنگ تحميلي راهي جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شد و به حفاظت از کيان جمهوري اسلامي ايران بر خاست گرچه با ديدن چهره خسته و شکسته مادر به ياد همه مشقتهايي مي‌افتاد که اين زن صبور براي پروراندن او متحمل شده اما همواره از او مي خواست تا براي شهادت يگانه پسر خود دعا کند سرانجام اين عاشق دلسوخته در تاريخ 25/11/1364 در سن 32 سالگي در حاليکه مشغول آماده کردن پيکر مطهر شهداي عمليات والفجر8 براي انتقال از منطقه عمومي فاو به عقبه بود همراه آنان به ملکوت اعلي پرگشود و به جمع آسمانيان پيوست.
روحش شاد

منبع:كتاب معجزه   -  صفحه: 17

منبع:روزنامه كيهان   -  تاریخ:  1379/8/17

شهر تهران در سال 1333 ميزبان کودکي مهربان بود که علي از چند ماه پيش در انتظار تولدش بود؛ پدر نامش را زهرا گذارد و از خداوند منّان خواست فرزندش پاک و مطهر باشد.
سال‌ها گذشت؛ زهرا در سايه تربيت عالمانه خانواده بزرگ شد و ازدواج کرد. چندي بعد صاحب دو فرزند گرديد، دو کودکي زيبا که شوري خاص به زندگيش بخشيد، اما تمام اين شادي در روز بيست و سوم اسفندماه سال 1363 در بمباران هوايي دشمن به غمي بزرگ تبديل شد و زهرا در سن 30 سالگي به همراه دو فرزند و پدر عزيزش به ميهماني خدا دعوت گشت.

منبع:كتاب آئينه و شقايق جلد 1 صفحه 177

در يکي از روزهاي آذرماه سال 1339 در شهر مقدس مشهد به دنيا آمد.
روزگار کودکي را در کنار خانواده‌ي خويش سپري نمود و هم‌چون ديگر دوستان و همسالان به آموزش و تعلم روي آورد و گام در مسير کسب اخلاق نهاد. به پدر و مادر بسيار احترام مي‌گذارد و در رفع نيازهاي آنان مي‌کوشيد.
جواد تحصيلات دوره‌ي راهنمايي را در حالي مي‌گذراند که جامعه روزهاي پرشور و نشاط انقلاب را پشت‌سر مي‌گذاشت. او نيز هم‌چون ديگر جوانان اين مرز و بوم جان بر کف در مبارزات شجاعانه‌ي ملت ايران عليه رژيم دژخيم پهلوي شرکت مي‌جست. در واقعه‌ي سرنگون‌سازي مجسمه‌ي شاه مشارکت داشت. تحصيلات خود را تا دوره‌ي راهنمايي ادامه داد و هم‌زمان به حرفه‌ي زرگري اشتغال داشت و از اين راه امرار معاش مي‌کرد و ياور خانواده‌اش بود. در بحبوحه‌ي مبارزات مردم عليه رژيم با فرا رسيدن موعد سربازي با صدور فرمان حضرت امام مبني بر ترک نمودن پادگان‌ها، از رفتن به خدمت نظام وظيفه سر باز زد.
جواد پس از شروع جنگ تحميلي در سال 1360 راهي جبهه‌ي نبرد حق عليه باطل شد. محبوبيت او در ميان هم‌رزمان موجب شده بود که بچه‌ها او را « سيد » صدا بزنند، بي آن که سادات باشد. او که همواره در صحنه‌هاي مختلف جنگ و انقلاب رشادت‌ها و حماسه‌ها از خود نشان داده بود، داوطلبانه به گروه تخريب پيوست و به انجام وظيفه پرداخت. پس از يک بار بازگشت از منطقه، هنگامي که آخرين ساعات و لحظه‌ها را در کنار اعضاي خانواده سپري مي‌نمود، مادر را به صبر پس از شهادت و شکر الهي سفارش مي‌نمود و تنها وصيتش به ديگران رسيدگي به حال والدين بود.
سرانجام پس از بازگشت به جبهه در يازدهم شهريورماه 1360 به هنگامي که با تعدادي از هم‌رزمانش جهت باز نمودن معبر در عمليات نصر در منطقه‌ي بستان و در تپه‌هاي «‌الله اکبر» به سر مي‌برد، در سنّ 21 سالگي به شهادت رسيد.
پيکر شهيد معين پس از سه ماه به آغوش خانواده بازگشت و در بهشت رضا در جوار هم‌رزمانش آرميد.

منبع:كتاب گلبرگ هاي ياس   -  صفحه: 96

حسين معيني فرزند حسن در سال 1348 در شهرستان بيرجند در خانواده‌اي مذهبي و متديّن پا به عرص‌ي حيات گذاشت. دوران كودكي را در خانواده‌اي مومن و پرهيزگار گذراند. وي تحصيلاتش را تا سال سوم راهنمايي با موفقيت ادامه داد. اوقات فراغت را در پايگاه بسيج مسجد جواديه مي‌گذراند و در كليه‌ي امور پايگاه فعالانه شركت داشت. علاقه به انجام فرايض ديني او را به برگزاري نماز جماعت مي‌كشاند و در اغلب جلسات مختلف دعا شركت مي‌نمود.
14 ساله بود كه داوطلب اعزام به جبهه شد؛ براي آموزش نظامي به پادگان آموزشي سپاه پاسداران مراجعه نمود اما به دليل كمي سن و جثه‌ي كوچك از حضورش ممانعت به عمل آمد اما با اصرار او و سفارش برادر رزمنده‌اش او را براي آموزش پذيرفتند. پس از گذراندن دوره‌ي يك ماهه‌ي آموزش هنگام اعزام نيز همين مشكل به وجود آمد كه با وساطت برادرش مشكل برطرف شد و او كه مشتاق حضور در صحنه‌هاي دفاع مقدس بود، توانست به آرزويش برسد.
حسين سه مرتبه و جمعاً مدت 9 ماه در صحنه‌هاي دفاع از سرزمين اسلامي ايران حضور يافت. در آخرين اعزام، او در لشكر 5 نصر به عنوان بي‌سيم‌چي خدمت مي‌كرد و سرانجام بعد از شركت در عمليات والفجر 4 منطقه‌ي پنجوين عراق، در بيست و هشتم آبان سال 1362 در سنّ 14 سالگي به فيض بزرگ شهادت نايل گشت.
پيكر پاكش پس از 10 سال در سال 1372 توسط گروه تفحّص شناسايي گرديد و با شكوه خاصي بر دوش مردم شهيدپرور شهرستان بيرجند تشييع گرديد و در گلزار شهداي اين شهر در كنار ديگر عزيزان هميشه زنده به خاك سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستاي بيرجند جلد2   -  صفحه: 703

فريدون معيني قره‌گوزلو در سال 1339 ديده به جهان گشود. دوران کودکي را با شور و شعفي وصف‌ناشدني سپري کرد و در سن هفت سالگي جهت تحصيل علم و دانش به مدرسه رفت. وي پس از اخذ مدرک ديپلم در رشته زمين‌شناسي در دانشگاه پذيرفته شد.همزمان با شروع انقلاب اسلامي به ترويج افکار عمومي و تکثير اعلاميه‌هاي امام (ره) پرداخت.با آغاز جنگ تحميلي معيني تحصيلاتش را رها کرد و مشتاقانه به جبهه‌هاي غرب و جنوب اعزام گرديد تا در وادي عشق غرور آفرين باشد.فريدون مدت هفت ماه در ميدان نبرد حق عليه باطل بعنوان خمپاره انداز خدمت نمود وسرانجام در تاريخ 17/8/1359 در خاک سومار و در سن 20 سالگي به جمع کبوتران سبکبال آسماني پيوست.

منبع:پرونده شهيد در حوزه 1 ناحيه سيدالشهدا بسيج اسلامشهر