ليست شهداي دفاع مقدس (م)

چه غمناک خواهد بود آن‌گاه که کربلاي چزابه به سخن آيد و دردمندترين قصه‌ي حماسه‌ي هشت ساله دفاع مقدس را براي اهالي تاريخ روايت کند. روايتي که در گمنام‌ترين روز تاريخ اتفاق افتاد و خاک سوزان چزابه را قداست بخشيد. امروز که از واحه‌هاي اين سرزمين مي‌گذريم، اگر گوش‌دل به نجواي نهفته در سکوت آن بسپاريم، فريادهاي نيمه‌تمام الله‌اکبرهاي حمزه‌ي مژده را که از گلوي بريده‌اش در خاک اين سرزمين به خون نشست، خواهيم شنيد.
حمزه‌ي مژده در سال 1337 در «چاهنوعليا» ديده به جهان گشود. در اوايل زندگي، وجود پدر را از دست داد و در دامن مهربان مادر پرورش يافت. تحصيلات ابتدايي را تا کلاس ششم نظام قديم در «کهوردان» پشت‌سر نهاد و سپس براي تأمين مخارج خانواده راهي کشور ابوظبي گرديد. همزمان با اوج‌گيري انقلاب اسلامي، در پايگاه هوايي بوشهر مشغول خدمت سربازي بود. به فرمان امام (ره) پادگان را رها کرد و به صفوف مبارزان پيوست.
پس از پيروزي انقلاب،‌ خدمتگزاري صادق و دلسوز براي مردم بود و آنان وي را به عضويت شوراي اسلامي محل برگزيده بودند. هنگامي که آتش جنگي خانمانسوز برافروخته شد، کوله‌بار مسئوليت شيعه بودن را بر دوش کشيد و عاشقانه عازم ميدان‌هاي جنگ گرديد.
چند روزي را در شهر آزاد شده سوسنگرد گذراند و سپس به بستان رفت. در جبهه‌ي تنگ چزابه هنگامي که در زير باران آتش دشمن مشغول حمل سلاح بود، بر اثر اصابت ترکش داغ خمپاره‌اي، سرش از پيکر جدا شد و در تاريخ 24/10/1360 در سن 23 سالگي در زيباترين حالت به ديدار پروردگار شتافت.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 430

سال 1328، سال ميلاد فرزندي از ياوران روح‌الله (ره) بود، شايد آن سالها هيچ‌کس باور نداشت که روزي خميني کبير به همت اين نوزادان پايه هاي حکومتي چون حکومت محمدرضا پهلوي را بلرزاند اما گوئي خانواده مي‌دانستند که عظمتي در جان اين فرزند ريشه دارد نامش را به ياد 6 ماهه کربلا علي‌اصغر نهادند تا پيرو ستارگان آسمان کربلا شود کوچه‌هاي خاکي محله رهنان مملوء از صداي خنده و شادي او بود، 7 سال گذشت تا اينکه علي‌اصغر دست در دست مادر راهي مدرسه شد آموختن سخت بود؛ اما شيريني دانستن حال و هواي ديگري داشت. سال ششم ابتدايي را که به پايان رساند سعي کرد حرفه سماور سازي را بياموزد کنار پدر به کسب تجربه پرداخت و بالاخره توانست اين حرفه را فرا بگيرد ولي ميدان جنگ و حمله نامردان بعثي او را به راهي کشاند که پايانش نور بود و رضايت حق. مساحي در رکاب فرزند عزيز زهرا (س) فرياد جاء‌ الحق و زهق الباطل سر داد قامت رشيدش لرزه بر دل سربازان بعث انداخت و شجاعتش دشمن را بر خاک مذلت نشاند. علي‌اصغر همراه دلاوران خميني شهر در منطقه کوشک ايستگاه حسينيه رزميد و در لحظه‌اي ناب از روز هفتم مردادماه سال 1361 دل از دنيا بريد و به سوي حقيقت پر گشود.مردم دل شکسته رهنان پيکر رعنا قامت جوان 33 ساله شان را در گلزار شهداي اين شهر به امانت به خاک سپردند تا در روز محشر گواهي باشد بر حمايتشان از فرزند زهراي اطهر (س).

منبع:كتاب سرگذشت سرافرازان جلد1

عبدالرحيم مسايلي در روز بيست و سوم ارديبهشت‌ماه سال 1344 ه.ش در شهرستان اصفهان به دنيا آمد. تحصيلات مقدماتي را در زادگاه خود با موفقيت به اتمام رساند. در آزمون سراسري سال 1364 دانشگاه‌ها شرکت نموده و از رشته‌ي «فلسفه» دانشگاه تبريز پذيرفته شد.
دوره‌ي نوجواني مسايلي، مقارن با شروع انقلاب اسلامي بود. وي از همان دوران در فعاليت‌هاي انقلابي شرکت مي‌نمود. بعد از پيروزي انقلاب اسلامي همراه با تحصيل، در انجمن اسلامي دبيرستان و پايگاه مقاومت مسجد امام علي (ع) فعاليت کرد.
در دوران دفاع مقدس بارها در ميادين نبرد حق عليه باطل حضور يافت که در آخرين اعزام به تاريخ 24/10/1365 در منطقه «ام‌الرصاص» به آرزوي ديرينه‌اش نايل آمد و در سن 21 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:پرونده شهيد در مديريت فرهنگي دانشگاه تبريز

ابوالفضل مسرت در سال 1340 ديده به جهان گشود. در کنار پدر زحمتکش و مادري مهربان پرورش يافت و طعم تلخ فقر را از همان کودکي چشيد. پس از پايان تحصيل درمقطع ابتدايي تحصيلات خود را در مقطع راهنمايي آغاز کرد اما با رسيدن به سال دوم درس خواندن را رها کرد و به جوشکاري و درب و پنجره‌سازي پرداخت. در ايام مبارزات انقلابي به رهبري امام خميني (ره) او نيز فرياد عدالتخواهي سر داد و در جريان اين مبارزات زخمي شد و مدتي را نيز در زندانهاي رژيم ستمشاهي به سر برد. پس از پيروزي انقلاب اسلامي و حمله‌ي دشمن بعثي به مرزهاي ميهن ابوالفضل در ديماه سال 1359 جهت انجام خدمت نظام وظيفه داوطلب شد. وي دوران آموزشي خود را در کرمان گذراند و پس از آن به اصفهان منتقل شده و در گردان آتشبار کاتيوشا مشغول به خدمت گرديد. سراسر جبهه‌هاي نبرد از جمله مناطقي چون سر پل ذهاب، باختران،‌ کردستان و خوزستان، گيلانغرب، لحظه‌هايي از حضور او را به يادگار دارند. پس از پايان دوران حضور وي در جبهه مجدداً جهت شناسائي و تک زدن براي اعزام به مناطق جنگي به شکل داوطلبانه ثبت نام کرد و در عمليات بيت‌المقدس حماسه آفريد و پس از اين عمليات به فکه اعزام شد و پس از دو ماه ايستادگي دلاورانه در مقابل دشمن بعثي سرانجام در تاريخ 14/5/1361 درسن 21 سالگي شربت شهادت نوشيد و نام خود را در زمره‌ي شهداي ارتش جمهوري اسلامي ايران به ثبت رسانيد. روحش شاد

منبع:كتاب شهداي جنگ تحميلي شهرستان جهرم

نوجواني 15 ساله از ديار مردم خونگرم و زحمتكش شهرستان رامهرمز بود.
علي‌رغم سنّ كمي كه داشت و طبيعتاً مي‌بايستي دائماً در حال جست و خيزهاي كودكانه باشد. بسيار مودب، باوقار و با صلابت بود. باوركردني نبود؛ نوجواني در اين سن و سال اين همه وقار داشته باشد. اصلاً ديده نشد كه عبدالغفار با صداي بلند بخندد يا حرف بزند؛ خيلي مودبانه، متواضع، آرام و شمرده صحبت مي‌كرد و خيلي كه سر به سرش مي‌گذاشتي، لبخند زيبايي تحويلت مي‌داد.
علي‌رغم سن كمش ايماني كامل و اعتقادي راسخ داشت. نماز شبش را در خطوط مقدم، هنوز به ياد دارم. خيلي دوست داشتم كه به او نزديك شوم و در دل او جايي باز كنم. هيچ برايم باور كردني نبود كه نوجواني در اين سن و سال اين‌قدر عظمت داشته باشد.
تقدير چنين رقم خورده بود كه 48 ساعت آخر حياتش در كنار هم باشيم. با هم براي شناسايي خطوط دشمن جلو رفتيم. شب بود با هم در يك پاسگاه مانديم؛ با هم صبحانه خورديم، با هم به محور برگشتيم. ولي او براي رسيدن به يار تنها رفت و در غروبي دلگير در روز چهارم خرداد سال 1364 در هوالهويزه به همراه دوست خوبش محمدرضا بقايي در حين خنثي كردن مين عاشقانه به ديار يار پر كشيدند و عالم خاكي را براي هميشه رها ساختند و به شهادت رسيدند.

منبع:ماهنامه فكه   -  شماره مجله: 47

حبيب‌الله مسگران کريمي سال 1344 در رامسر به دنيا آمد. از همان کودکي بسيار مهربان، زحمت‌کش و پرتلاش بود. دوست نداشت کسي در حضورش حرفي خارج از نزاکت و ادب بزند و به رعايت آداب اسلامي خيلي اهتمام داشت.
زماني که انقلاب اسلامي به وقوع پيوست، او در کلاس سوم راهنمايي مشغول تحصيل بود. از همان اوايل انقلاب در پايگاه مقاومت بسيج محل فعاليتش را آغاز کرد. براي آموزش نظامي وارد اردوگاه رامسر شد. حبيب پس از مدتي عازم جبهه شد و در لشکر 25 کربلا مسئول دسته و مدتي هم در گروه تخريب بود.
او سرانجام در عمليات والفجر 8 ( منطقه‌ي فاو ) شرکت کرد و به شهادت دست يافت.

منبع:روزنامه كيهان   -  تاریخ:  1380/9/8 -  صفحه: 13

عباس‌علي در سال 1344 در روستاي موسويه جهرم پا به عرصه‌ي هستي نهاد. کودکي او در جمع خانواده‌اي باايمان سپري گشت. 6 ساله بود که وارد دبستان شد. با اتمام اين دوره چون در آن زمان روستا مدرسه‌ي راهنمايي نداشت، به مدارس خفر و جهرم رفت. سپس جهت ادامه‌ي تحصيل در دبيرستان اسلامي جهرم رشته‌ي علوم تجربي ثبت‌نام نمود.
مسلمي با آغاز جنگ درس را رها کرد و آماده‌ي ميدان رزم شد. از نظر اخلاقي جواني بسيار مؤدب و باوقار بود، به همه کس سلام مي‌کرد. وي پس از طي دوره‌ي فشرده‌اي که به اتفاق تني چند از دوستانش ديد، به مصاف باطل شتافت. عباس‌علي در عمليات طريق‌القدس در سرزمين بستان به شدت مجروح شد. او را به بيمارستاني در تهران انتقال دادند اما چند روز بعد او عاشقانه به سوي ملکوت اعلي پر کشيد.
وي در سنّ 16 سالگي ( پاييز سال 1360 ) نامش در جرگه‌ي شهداء ثبت شد. پيکر مطهرش به اشتباه به مشهد انتقال داده شد. در آن‌جا بارگاه علي بن موسي الرضا (ع) را طواف کرد و به تهران بازگردانده شد. بالاخره پس از دو ماه به وسيله‌ي دوستانش شناسايي و به جهرم انتقال داده شد و در تاريخ 8/11/1360 در گلستان شهداي موسويه آرام گرفت.

منبع:كتاب شهيدان گلگون كفن جهرم   -  صفحه: 160

محمد علي در سال 1338 در روستاي خمسه عليا از توابع شهرستان اليگودرز پا به عرصه هستي نهاد. روزهاي پرنشاط کودکي او در خانواده‌اي فقير و نيازمند سپري شد اما او با توکل به خدا آموختن را تجربه نمود و تا سال اول دبيرستان درس خواند سپس در جست‌و جوي کار به تهران مهاجرت کرد در تهران در کلاسهاي شبانه ثبت نام نمود و دو سال ديگر اينگونه به آموختن علم پرداخت. مسلمي در سالهاي پرشور انقلاب ازدواج کرد. کلام امام (ره) و ظلم و بيداد رژيم پهلوي او را به خيلي ياوران روح‌الله کشاند. بعد از پيروزي انقلاب در پايگاه مسجد «محمديه» در ستاد بسيج به فعاليت پرداخت. در روزهاي پرافتخار جنگ نيز عاشقانه سلاح بر دوش کشيد و براي اولين مرتبه در سال 1360 در مريوان در مقابل دشمن بعثي ايستاد. شهادت دو تن از همرزمان محمد علي را بي تاب ساخت. به همين علت بار ديگر در تاريخ 3/2/1361 سه ماه بعد از تولد فرزندش راهي ديار نور شد و پس از نبردي دلاورانه در تاريخ 19/2/1361 در سن 23 سالگي در راه آزادي خرمشهر در عمليات بيت‌المقدس به ديدار حق تعالي شتافت.

منبع:روزنامه كيهان 27/5/83