ليست شهداي دفاع مقدس (م)

حسين مديري در سال 1333 در تهران به دنيا آمد. در همان اوايل كودكي به اسلام عشق مي‌ورزيد و نماز و روزه‌اش از 10 سالگي هيچ وقت ترك نمي‌شد. روحيه‌ي ايثار و انفاق به مردم محروم، قرائت قرآن و شركت در نماز جمعه و دعاي كميل از فضايل و خصايص آشكار وي بود.
پس از اخذ ديپلم رياضي، به عنوان كارمند بانك ملت ( شعبه گرگان ) شروع به كار كرد. در جريان انقلاب، در حالي كه از ظلم دولت ستم‌شاهي به ستوه آمده بود، به زمره‌ي مخالفان حكومت پيوست. با شهادت خواهرش " صديقه مديري " توسط دژخيمان شاه در فاجعه‌ي هفده شهريور 57، فعاليت‌هاي انقلابي او به اوج خود رسيد.
حسين در كنكور سال 57 در رشته‌ي اقتصاد دانشگاه علامه طباطبايي ( مدرسه‌ي علوم اقتصادي و عالي ) قبول شد و 2 سال در آن‌جا ادامه‌ي تحصيل داد. با شروع جنگ، ايشان جبهه را برگزيد و از طريق سپاه پاسداران به جبهه‌ي گيلان‌غرب اعزام شد و مسئوليت انتظامات غرب را بر عهده گرفت. مدت 14 ماه در جبهه‌ي گيلان‌غرب و دشت ذهاب با صداميان متجاوز جنگيد و در تاريخ 21/9/60 در عمليات مطلع‌الفجر بر اثر اصابت گلوله به سينه در سنّ 27 سالگي سرافرازانه دعوت حق را لبيك گفت و به سوي معبود شتافت.
مزار پاكش در بهشت‌زهرا (س) قطعه‌ي 24 قرار دارد.

منبع:مطالب ارسالي از دانشگاه علامه طباطبايي  

در يکي از روزهاي زيباي سال 1334 در شهر دزفول کودکي به نام عظيم پا به عرصه هستي نهاد پدرش مردي فقير و زحمتکش بود و با تلاش بسياربه تربيت فرزندش همت گماشت.عظيم در سايه زحمات بي‌دريغ پدر به مدرسه رفت و تا اخذ مدرک ديپلم به تحصيل پرداخت سپس به کشور آلمان رفت تا اطلاعات علمي خود را در دانشگاه آنجا افزايش دهد.
مديري در زمان اوج‌گيري انقلاب در آلمان همراه دانشجويان به مخالفت با عملکرد رژيم پهلوي برخاست و توسط پليس دستگير و زنداني شد. بعد از پيروزي انقلاب به ايران بازگشت و به عنوان معلم به مردم محروم و مستضعف کشور خدمت نمود.زمانيکه جنگ تحميلي آغاز شد عاشقانه به ميادين نبرد حق عليه باطل شتافت و مردانه از حريم ايران اسلامي محافظت نمود .اين سرباز سپاه اسلام سرانجام در تاريخ 19/9/1360 در جبهه کرخه در سن 26 سالگي به لقاء‌الله پيوست.

منبع:كتاب شهداي دزفول

غلام‌رضا مرادبخش در سي و يکمين روز از خرداد ماه سال 1349 در روستاي حصار از توابع شهرستان شيروان در يک خانواده مذهبي و مستضعف ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي را در روستاي خود گذراند و جهت ادامه تحصيل در دوره راهنمايي عازم شيروان شد.
جنگ تحميلي او را به سوي خدا دعوت مي‌کرد و او از همان ابتدا که خود را شناخت شيفته انقلاب و دفاع از کيان نظام اسلامي شد. در اوايل سال 1367 به همراه گروهي از همکلاسي‌هاي خود از طريق سپاه عازم پادگان قدس در شهرستان تربت‌حيدريه شد و به مدت يک ماه آموزش نظامي ديد. سپس در شهريور ماه همان سال از طريق پشتيباني مهندسي جنگ جهادسازندگي شيروان جهت گذراندن دوره آموزش رانندگي بيل مکانيکي عازم مشهد گرديد. در زمستان 67 به عنوان راننده بيل مکانيکي عازم جزيره مجنون شد و به مدت 4 ماه در خدمت رزمندگان اسلام بود و به ساختن سنگر اشتغال داشت تا اين که در سحرگاه روز 13/3/1367 در منطقه جزيره مجنون بر اثر اصابت گلوله توپ در سن 18 سالگي به درجه رفيع شهادت نايل آمد.
مزار پاکش در گلزار شهداي شيروان قرار دارد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس   -  صفحه: 549

سال 1340 سال ميلاد حسين محمد بود روزهاي پر نشاط کودکي را در زادگاهش سپري کرد و سپس در مهرماه سال 1346 به مدرسه سعادت رفت.تا آموختن را تجربه نمايد.تحصيلات ابتدايي را همراه با فراگيري قرآن کريم آغاز کرد و با حضور در کلاسهاي تجويد قرآن و نقاشي در مسجد محل آموخته‌هاي خود را افزايش داد.تحصيلات راهنمايي را در مدرسه ناصرخسرو به پايان رساند بعد از اخذ مدرک ديپلم به دانشسراي هنر دانشگاه شيراز راه يافت اما در سال دوم از ادامه تحصيل در آنجا انصراف داد و به تهران مهاجرت نمود.در اين زمان به مبارزان انقلاب پيوست و همراه غيورمردان شيرازي از امام حمايت نمود.در سال 1359 به جبهه جنوب رفت و در اولين مرحله گزينش قراردادي به عضويت سپاه پاسداران درآمد.در سال 1360 عازم جبهه شد و پس از طي دوره‌ي مربي‌گري نظامي و عقيدتي و همکاري با واحد تبليغات (کشيدن نقاشي) در چند عمليات از جمله کربلاي 5، والفجر10 و بيت‌المقدس 7 همراه با يگان زرهي 38 ذوالفقار حماسه آفريد.سرانجام در خردادماه سال 1367 در عمليات بيت‌المقدس در سن 27 سالگي شلمچه را به خون سرخ خويش زينت داد.

منبع:كتاب لاهوت ذوق ملكوت شهادت

روز دوم اسفندماه سال 1303 بود، جواد بي‌اعتنا سوز سرما به طرف خانه دويد، قلبش به شدت مي‌تپيد، با شنيدن صداي گريه نوزاد آرام گرفت اقوام کودک را به پدر دادند، پدر او را علي ناميد، علي سالهاي کودکي را در ميان جمع صميمي خانواده در شهر سقز سپري کرد سال پنجم ابتدايي بود که مدرسه را رها کرد و به علت مشکلات مالي به کار آزاد روي آورد مرادخاني به منظور ارج نهادن به سنت نبوي در زادگاهش با دختري مؤمنه و فداکار ازدواج کرد.و زندگي ساده و بي‌آلايشي را آغاز نمود و بيست و نهم دي ماه سال 1365 بود و آن روز بسيار متفاوت با روزهاي ديگر ناگهان آژير قرمز کشيده شد و موشکها بر پهنه آسمان هويدا شدند، اگر روزي شمشير شمرها گلوي مردان را مي‌دريد، اکنون موشکها بازيچه دست اين سفاکان شده بود موشکي به شهر برخورد کرد و در پي آن ترکش به شکم و پاي علي اصابت کرد و روح او را از پهنه کره خاکي پر کشيد و به اوج رفت و فناي في‌الله شد کالبد خاکي‌اش در گلزار شهداي سقز به خاک سپرده شد.از او 7 فرزند به يادگار ماند.

منبع:روزنامه جمهوري 28/1/82

روز بيست و سوم مرداد 1339 بود؛ روز ولادت علمدار كربلا، حضرت ابوالفضل العباس(ع)، روز تولّد شجاعت و شهامت و جانبازي و خانه‌ي خانواده‌ي مرادزاده به قدوم منور كودكي كه نامش را به عشق عباس (ع)، ابوالفضل ناميدند، غرق شادي بود. او كودكي بود سراپا شور و شوق، باهوش و استعدادي فراوان براي آموختن.
در هفت سالگي ابوالفضل مانند ديگر هم‌سالانش قدم در راه كسب علم و دانش گذاشت و با شور و علاقه‌ي فراوان دوران تحصيل خود را تا اخذ ديپلم در شهرستان آذرشهر ادامه داد. وي در دوران تحصيل همراه با درس خواندن به علت نياز مالي خانواده، در كنار پدر بزرگش به كار نقاشي ساختمان مشغول بود. هنوز هم نوشته‌ها و نقاشي‌هاي ابوالفضل روي ديوار مسجد محراب و مدرسه‌هاي شهر به يادگار مانده است.
ابوالفضل از اعتماد به نفس بالايي برخوردار بود و براي حل مشكلات خود و خانواده‌اش نهايت سعي و تلاشش را به كار مي‌گرفت. وي پس از پايان تحصيلات كه مصادف با انقلاب مردمي ملت ايران بود، در تظاهرات ضد شاه حضوري فعال داشت. او عاشق امام خميني بود و همين عشق و علاقه به رهبر به هنگام ورود ايشان به كشور، ابوالفضل را به تهران كشاند تا از نزديك امام و مرادش را زيارت كند و براي پاسداري از آرمان‌هاي انقلاب و شهيدان با رهبر بيعت نمايد.
بعد از پيروزي انقلاب وي به عضويت بسيج درآمد و به فعاليت فرهنگي و مذهبي در مسجد محراب مشغول شد. او معلمي را بسيار دوست داشت و مي‌گفت: « اگر حتي يكي از فرزندان ايران را با آرمان‌هاي انقلاب و شهيدان آشنا كنم و با تربيت ديني و اسلامي پرورش دهم، براي دنيا و آخرتم كافي است. » همين اعتقاد به پرورش صحيح دانش‌آموزان و تربيت اسلامي آن‌ها، ابوالفضل را به مركز تربيت معلم شهيد رجايي كشاند. وي در سال 1359 از اين مركز فارغ‌التحصيل و در يكي از مدارس ابتدايي به تدريس مشغول شد. او نسبت به تربيت ديني شاگردانش بسيار حساس بود و در مناسبت‌هاي مختلف كتاب‌هاي ديني و مذهبي را به آن‌ها هديه مي‌داد تا از اين راه ذهن جوياي شاگردانش را با باورهاي سبز ديني آشنا كند.
بعد از شروع جنگ تحميلي، روح هميشه بي‌تاب اين آموزگار نمونه براي حضور در جبهه بي‌تاب‌تر شد تا اين‌كه بعد از شنيدن سخنراني شهيد رجايي در سازمان ملل كه درباره‌ي جنگ و درگيري خرمشهر و دزفول و اوضاع وخيم مردم اين شهرها بود، ديگر ماندن را جايز ندانست و عاشقانه براي دفاع از حريم دين و يكپارچگي كشور به سوي جبهه‌هاي نور شتافت و سرانجام در يازدهم مهر 1361 در عمليات مسلم بن عقيل در سنّ 22 سالگي در منطقه‌ي تپه سلمان كش به قافله‌ي سرخ عاشوراييان پيوست.

منبع:كتاب آموزگاران شهادت جلد 2   -  صفحه: 353

رحيم مرادقلي در سال 1346 در خانواده‌اي مذهبي و متدين در روستاي محمد شاه کرم بخش شهرکي و نارويي از توابع زابل ديده به جهان گشود. تحصيلاتش را تا سوم راهنمايي ادامه داد ولي به علت فقر مالي مجبور به ترک تحصيل گرديد. پس از انقلاب در سال 65 به عنوان پاسدار افتخاري به عضويت اين نهاد مقدس در آمد و از طريق سپاه چندين مرحله به جبهه‌هاي حق عليه باطل اعزام شد. سرانجام در تاريخ 4/3/67 در عمليات تک دشمن در سن 21 سالگي به فيض شهادت نايل آمد. پيکر پاک و مطهرش مفقود گرديد و خانواده و ملت شهيد پرور را چندين سال در انتظار گذاشت. سرانجام در سال 74 پيکر پاکش با همت گروه تفحص به زادگاهش بازگرداند و در جوار ديگر شهيدان به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 3 صفحه99