ليست شهداي دفاع مقدس (ن)

قاسم نوري زاده در سال 1344 پا به عرصه هستي نهاد. قاسم از همان زمان کودکي، پر از شور، هيجان، و احساسهاي زيبا بود.دوران کودکي‌اش با نشاطي کودکانه سپري شد و با آغاز هفت سالگي جهت آموختن علم و دانش راهي مدرسه گشت. در مدرسه نيز چون خانه مهربان، صميمي،‌ پرتلاش و بسيار باهوش بود، مقاطع تحصيلي را يکي پس از ديگري سپري کرده و وارد مقطع دبيرستان شد.او که از تربيت ديني و اسلامي در خانواده‌اي ساده و صميمي بهره‌مند شده بود، به خوبي از پس امتحانها و آزمونهاي زندگي برآمد و با اوج‌گيري حملات نيروهاي بعث عراقي در حاليکه در کلاس سوم دبيرستان به تحصيل مشغول بود،تحصيل را رها کرد و عاشقانه در مدرسه‌ي عشق ثبت نام کرد و عليرغم مخالفتهاي فراوان او به آرزوي متعالي‌اش که خدمت به اسلام و حضور در ميادين نبرد بود رسيد و عاشقانه دوشادوش ساير رزمندگان به مبارزه پرداخت. قاسم در کنار مبارزه، لحظه‌اي از ادامه تحصيل بازنماند و با حضور سبزش در ميادين جنگ در کنکور دانشگاه نيز قبول شد ولي حضور در دانشگاهي ديگر را بر سنگر علم ودانش ترجيح داد او با شجاعت در عمليات‌هاي مختلفي شرکت کرد و سرانجام در عمليات والفجر8 در سال 1364 در حاليکه 20 سال بيشتر نداشت به درجه رفيع شهادت نايل آمد بعد از بازگشت 14 روز پيکر مطهرش از خاک عراق به مشهد و از آنجا به تهران منتقل شد و در بهشت‌زهراي تهران به خاک سپرده شد روحش شاد و يادش گرامي باد.

منبع:روزنامه جام جم 12/5/1383

بار ديگر ايران ميزبان کودکي از تبار آل طه بود. سيد محمد در شهرستان نجف آباد اصفهان بزرگ شد. هنوز 13 سال بيشتر نداشت که مادرش را از دست داد. اما با توکل به خدا زندگي را ادامه داد. در زمان قيام امام امت همراه بر ادر به مبارزه با رژيم شاهنشاهي برخاست. با پيروزي انقلاب سيد به عضويت بسيج درآمد.
دلش پرمي‌کشيد براي ميدان جنگ اما سن کم او مانع حضورش بود لذا شناسنامه‌اش را دستکاري کرد و راهي عرصه‌هاي پيکار گشت. 2 سال جنگيد. در سال 1360 لباس سبز سپاه پاسداران بر تن نکرد و چند ماه به عنوان محافظ در خدمت امام (ره) بود. با ورود به ميدان جنگ نيروها به او پيشنهاد فرماندهي دادند اما نوريان از شهرست فرار مي‌کرد لذا هرازگاهي گردانش را تغيير مي‌داد تا کسي او را نشناسد.
او در عمليات فتح‌المبين و بيت‌المقدس حماسه آفريد و مجروح شد و بعد از بهبودي بار ديگر در ميدان نبرد حضور يافت. در تابستان سال 1361 به اصرار خانواده ازدواج کرد و صاحب 3 فرزند شد.
در عمليات والفجر 10 با سمت فرمانده گردان در ميدان نبرد حضور يافت. در اين عمليات برادر کوچکش را براثر پخش گازهاي شيميايي از دست داد اما باز هم دلاورانه در جبهه ماند تا اينکه در تاريخ 8/2/1367 درحاليکه فرماندهي گردان پياده را برعهده داشت در خرمشهر به شهادت رسيد.

منبع:كتاب ناظران وجه الله صفحه 45

علي‌اکبر نوريان در روز سي‌ام خرداد ماه سال 1339 در خانواده‌اي متدين در روستاي دلوئي از توابع شهرستان گناباد ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي را در دبستان همت گذراند و تا سوم راهنمايي ادامه تحصيل داد اما بدليل عدم بضاعت مالي خانواده نتوانست بيشتر درس بخواند و لذا به شغل‌هاي مختلفي چون لوله کشي و سيم پيچي پرداخت و با ابتکار و خلاقيتي که داشت توانست دستگاه جوش برقي بسازد.
در جريان انقلاب شکوهمند اسلامي در تظاهرات شرکت فعال داشت و شب‌ها با دوستانش به شعارنويسي روي ديوارها، عليه رژيم ستم‌شاهي مي‌پرداخت. پس از پيروزي انقلاب به عضويت بسيج محله درآمد و مسئوليت بسيح در اين پايگاه را بر عهده گرفت. پس از مدتي جهت انجام خدمت مقدس سربازي به کردستان اعزام شد و در اين مدت به دليل روماتيسم از ناحيه پا بيمار گرديد و به بيمارستان ارتش منتقل گرديد و پس از بهبودي بقيه خدمت سربازي را در شهرستان تايباد سپري نمود.
پس از پايان خدمت سربازي وارد جهاد سازندگي شد و به تلاش در خدمت به محرومان پرداخت. در سال 1363 به توصيه والدين ازدواج کرد و راهي جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شد. وي تا قبل از شهادت چهار بار به جبهه اعزام شد و يکبار نيز در منطقه سومار از ناحيه سر و دست و شکم مجروح شد و در آخرين مرحله در عمليات والفجر هشت در منطقه‌ي فاو زماني که فرماندهي گروهان عمليات خاکي را بر عهده داشت در تاريخ 28/11/64 به هنگام احداث خاکريز بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سن 25 سالگي به درجه رفيع شهادت نايل آمد.
مزار پاکش در گلزار شهداي گناباد قرار دارد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس   -  صفحه: 153

مهدي نوفرستي فرزند جواد در سال 1344 در بيرجند و در خانواده‌اي مذهبي به دنيا آمد. دوران کودکي و تحصيلاتش را در بيرجند گذراند.
قبل از پيروزي انقلاب اسلامي در راهپيمايي‌ها و نوشتن شعار روي ديوار و نصب پوستر و پاره کردن عکس شاه خائن نقش فعالي داشت. نمازش هيچگاه ترک نمي‌شد. علاقه‌ي زيادي به مسجد و هيأت‌هاي مذهبي و عزاداري داشت. در تمام مدت ماه محرم لباس سياه بر تن کرد. به امام حسين (ع) عشق مي‌ورزيد و هر وقت نام حضرتش برده مي‌شد بي‌اختيار اشک در چشمانش حلقه مي‌زد. به امام خميني (ره) خيلي علاقه داشت و مي‌گفت: چون امام دستور داده‌اند بايد به جبهه برويم. او معتقد بود بايد از دين و کشور دفاع کرد. شب تا صبح گشت مي‌زد و در پايگاه نگهباني مي‌داد .
در سال دوم راهنمايي ترک تحصيل کرد، چون مدرسه را مانعي براي رفتن به جبهه عشق و ايثار مي‌دانست. در سال 61 با اصرار فراوان به مدت 3 ماه در تيپ 21 امام رضا (ع) با بعثيون به نبرد پرداخت و پس از مراجعت از جبهه به آموزشگاه گروهباني مرکز آموزش 04 رفت و به استخدام ارتش درآمد.
سپس به صالح‌آباد جبهه ميمک اعزام شد و عاشقانه به دفاع از اسلام پرداخت. بزرگترين آرزويش زيارت کربلا بود و در هر مرخصي مي‌گفت: «اين دفعه که رفتم از کنار مزار امام حسين (ع) تماس خواهم گرفت». سرانجام در تاريخ بيست و ششم مهرماه سال 1363 پس از يک بار جراحت از ناحيه پا و بدني پر از ترکش در منطقه عملياتي ميمک با دو نفر از همرزمانش در سنگر حضور داشتند که يکي از دوستانش جهت آوردن آب از سنگر خارج مي‌شود. به محض خارج شدن، خمپاره به سنگر اصابت مي‌کند و همانند مولايش امام حسين (ع) با لب تشنه پس از يک سال خدمت در مناطق جنگي در سن 19 سالگي به درجه رفيع شهادت نايل مي‌گردد.
پيکر پاک و مطهرش پس از تشييع در قطعه‌ي شماره يک گلزار شهداي بيرجند به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستاي بيرجند جلد2   -  صفحه: 785

مهدي نوکي فرزند غلام‌رضا در سال 1342 در روستاي نوک از توابع شهرستان بيرجند ديده به جهان گشود. دوران کودکي را در آغوش پر از مهر پدر و مادري پرهيزگار سپري نمود. او علاوه بر کشاورزي و دامداري همراه خواهرانش براي گذراندن زندگي روزها را پشت دار قالي مي‌گذراند. در انجام فرايض ديني بسيار مقيد بود. قلبي مهربان داشت. براي والدينش احترام خاصي قائل بود. هنگامي که براي انجام خدمت نظام وظيفه فرا خوانده شد، خدمت در ارتش را برگزيد. پس از گذراندن دوره‌ي آموزشي همراه لشکر 77 خراسان عازم جبهه شد. او مدت 18 ماه از خدمتش را دلاورانه در صحنه‌هاي دفاع مقدس گذراند. سرانجام در تاريخ دوم خردادماه سال 1363 در منطقه‌ي شلمچه بر اثر اصابت ترکش در سن 21 سالگي به درجه‌ي عظماي شهادت نايل گشت. پيکر پاک شهيد بر دوش مردم حزب‌الله و هميشه در صحنه‌ي بيرجند با شکوه فراوان تشييع گرديد و سپس در زادگاهش به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستاي بيرجند جلد2   -  صفحه: 788

روستاي گلخندان شهرستان درگز و کشور ايران هرگز نهم فروردين ماه سال 1325 را از ياد نخواهد برد. روزي که يکي ديگر از يلان اين مرز و بوم پا به عرصه وجود نهاد و با آمدنش همگام با آمدن بهار شادي دو چنداني را براي خانواده‌اش به ارمغان آورد.
محمد تحصيلات خود را تا مقطع سوم دبيرستان ادامه داد و در ضمن تحصيل به کار کشاورزي نيز مي‌پرداخت. سپس ترک تحصيل کرد و به استخدام ارتش درآمد. بعد از گذراندن دوره مقدماتي با درجه گروهبان دومي به جمع غيورمردان لشکر 77 پيوست.
با شروع جنگ همچون ديگر همرزمانش براي نبرد با دشمن متجاوز به مناطق عملياتي غرب و جنوب کشور رهسپار شد.
سرانجام پس از گذشتن ماه‌ها حضور در ميادين نبرد و ثبت صحنه‌هايي بديع و مانا از دلاوري‌هاي خويش در صفحه ذهن تاريخ اين مرز و بوم، جان پاکش تشنه ديدار دوست شد و در بيست و هشتم فروردين ماه سال 1361 در اثر سوختگي شديد در سن 36 سالگي شربت وصل نوشيد و شهد شهادت سر کشيد و به سوي معبود شتافت.
از او 4 فرزند به يادگار مانده است.
مزار پاکش در گلزار شهداي روستاي گلخندان قرار دارد.

منبع:كتاب گلواژه هاي شهادت جلد 10   -  صفحه: 18

برگ ريزان اول آذرماه سال 1344 شاهد تولد کودکي مهربان به نام عليرضا بود. سالهالي کودکي عليرضا در شهر تهران و در جمع خانواده‌اي متدين سپري گشت. در سن 7 سالگي به مدرسه رفت تا همانند ديگر همسالانش علم روز را بياموزد. همزمان با قيام خميني کبير (ره) بيرق مبارزه با کفر را در دست گرفت و مردانه از نهضت انقلاب حمايت نمود.در همين سالها به عضويت هيئت حضرت علي‌اصغر (ع) درآمد تا قدمي کوچک در رثاي دردانه سيد شهيدان بردارد.
با آغاز جنگ تحميلي درس و مدرسه را در سال سوم هنرستان رها کرد و در سال 1360 بعد از طي دوره آموزشي راهي ميادين نبرد حق عليه باطل شد. روز هجدهم ارديبهشت ماه سال 1361 ساعت 7:30 صبح روز جمعه روز ميلاد اميرمؤمنان (ع)، امير ولايت برات شهادت عليرضا را امضاء نمود و او را به بهشت جاويدان نويد داد. عليرضا بعد از نبردي مردانه در عمليات فتح‌المبين، در عمليات بيت‌المقدس منطقه دارخوئين بر اثر انفجار گلوله آرپي‌جي و اصابت ترکش به دست و سينه‌اش يا مهدي (عج) گويان به آسمان پيوست.
پيکر سرباز 17 ساله لشگر 27 محمدرسول‌الله (ص) را در قطعه 26 رديف 52 شماره 5 به خاک سپردند.

منبع:پرونده شهيد در گروه تحقيقاتي فتح‌الفتوح

نامش حسين بود و از اهالي روستاي جم استان بوشهر. دلش براي اسلام و ياري امام (ره) مي‌تپيد.
روزها و ماه‌ها از پي هم گذشت تا اين‌که او در کسوت بسيجيان انقلاب راهي ميدان جنگ شد و سرانجام در تاريخ 14/4/1360 در آبادان به شهادت رسيد و در گلزار شهداي جم آرام گرفت.

منبع:مجله عرشيان شماره 23

شکرالله در سال 1339 در ميان خانواده‌اي متدين پا به عرصه هستي نهاد. مادرش بانويي از سادات علوي بود وبراي تربيت اسلامي او تلاش فراواني انجام داد. او کودکي را در سايه پدر بزرگوارش به پايان رساند، اما از همين زمان با ظلم و جور رژيم پهلوي آشنا گرديد. بعد از پيروزي انقلاب در کميته امداد امام خميني به فعاليت پرداخت، تا بتواند در دو محروميت جامعه را کاهش دهد. نيستاني چندي بعد لباس سبز سپاه پاسداران را بر تن نمود و به شوق حمايت از مرزهاي ايران اسلامي پا در ميادين حق عليه باطل گذارد. اين سرباز فداکار اسلام به عنوان نيروي يکي از گردان‌هاي پياده عمل کنده در عمليات طريق القدس حاضر شد. پس در عمليات رمضان با سمت فرمانده گروهان حماسه آفريد. شکرالله براي مدتي در واحد ادوات تيپ امام سجاد (ع) قسمت خمپاره انداز مشغول فعاليت شد. او با سمت مسئول ادوات تيپ المهدي (عج) در عمليات‌هاي متعددي شرکت نمود هنوز صداي دلنشين و آواي ملکوتي‌اش از سرزمين دهلران، ابوغريب،‌ بستان، خرمشهر، و شلمچه به گوش مي‌رسد. سردار نيستاني سرانجام در تاريخ 12/2/1366 در سن 27 سالگي در حين انجام مأموريت به ديدار حق شتافت. پيکر پاکش را در گلزار شهداي فردوس شهرستان جهرم به خاک سپردند.

منبع:كتاب خلاصه خوبيها جلد 2 صفحه 242