ليست شهداي دفاع مقدس (د)

محمدحسين بي ريا، با صفا و مهربان بود، نيروي با اخلاص سازمان عقيدتي – سياسي ارتش يک تنه دوره‌هاي تربيت مربي و دوره‌هاي عقيدتي سياسي پرسنل کار را اداره مي‌کرد. صدها نفر تحت آموزش او قرار داشتند هيچ‌گاه به ساعت اداري اعتقاد نداشت و گاه تا ديروقت کار مي‌کرد.
درفشي بارها از طريق نيروي زميني ارتش جمهوري اسلامي ايران و بسيج به جبهه‌هاي غرب و جنوب اعزام شد. چند مرتبه نيز بيت‌الله الحرام و حرم حضرت رسول اکرم (ص) را زيارت کرد.
سرانجام اين رادمرد ارتش جمهوري اسلامي در ديار جنوب به دست سربازان رژيم بعث به شهادت رسيد. از او يک فرزند به يادگار ماند. پيکر محمد هيچ‌گاه به زادگاهش بازنگشت، شلمچه امروز امانتدار پيکر پاک اوست.

منبع:كتاب صحيفه ابرار صفحه 35

حسين در روز ششم شهريورماه سال 1331 در روستاي دشت‌زال در شهرستان دشتي به دنيا آمد. چهارساله بود که مادرش را از دست داد و به علت فقر اقتصادي خانواده نتوانست درس بخواند. به همين دليل از زمان کودکي به پدر خود در کار کشاورزي و دامداري کمک مي‌کرد. از سنّ 12 سالگي به اقامه‌ي فرايض دين مبين اسلام روي آورد.
15 ساله بود که به کارگري پرداخت و 2 سال نيز به بحرين مهاجرت کرد تا بتواند سرمايه‌اي را پس‌انداز نمايد. اوج‌گيري انقلاب او را نيز در صفوف تظاهرکنندگان قرار داد. مدتي بعد به چغادک مهاجرت کرد و فعاليت‌هاي خود را گسترش داد.
حسين علاقه‌ي وافري به امام (ره) داشت و با وجودي که سواد خواندن و نوشتن نداشت، اعلاميه‌هاي حضرت امام (ره) را به شهرها و روستاها مي‌برد. با پيروزي انقلاب، درگويي به جهادسازندگي پيوست؛ اما جنگ تحميلي او را به ميدان رزم کشاند و دو بار زخم عشق را به جان خريد.
سرانجام جهادگر انقلاب اسلامي در تاريخ 10/3/1361 در خرمشهر مجروح شد و در بيمارستاني در شيراز در سنّ 30 سالگي جان به جان آفرين تسليم کرد و در گلزار شهداي بادوله به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب حديث ابرار صفحه 133

عبدالله در تاريخ 7/5/1341در حسن‌آباد کرج در خانواده‌يي مذهبي_چشم به جهان گشود. از کودکي علاقه‌ي شديدي به اهل‌بيت عصمت و طهارت داشت.
او در خانواده‌يي پرورش يافت که مادر براي امرار معاش، به نانوايي و دامداري و باغداري مي‌پرداخت، اما دلخوش بود به اين‌که عبدالله هم‌چون کوهي استوار پشت‌سر او ايستاده بود.
در سال 1358 پدر به علت بيماري شديد به کلي از کار افتاد و عبدلله به ناچار در سال سوم دبيرستان از تحصيل کناره گرفت و در شرکت مانا مشغول به کار شد. در سال 1360 که "پدر" از دنيا رفت، مسئوليت عبدالله سنگين‌تر شد. در همين زمان سربازي عبدالله رسيد. وي دوران سربازي را در نيروي هوايي به اتمام رساند و بعد در شرکت پست با سمت متصدي تجزيه و توزيع استخدام شد.
بالاخره در سال 1365 با مخالفت‌هاي شديد خانواده عازم جبهه شد. بعد از مدتي به مرخصي آمد و زماني که مي‌خواست برگردد، ساعتش را به خواهر و آلبومش را به برادرش هديه کرد و طبق معمول، بر مزار پدر رفت و خداحافظي کرد و سرانجام در تاريخ 17/4/65 در عمليات کربلاي 1 در مهران در سنّ 24 سالگي به شهادت رسيد.
پس از مدت‌ها يک روزي دو نفر با ماشيني که نشانه‌هاي شرکت پرديس را داشت، به منزل آمدند و گفتند در شب عمليات عبدالله را ديده‌اند و حالات او را بيان کرده‌اند و گفتند که در آن شب وي به قدري نوراني شده بود که همه او را به هم نشان مي‌دادند!

منبع:كتاب منظومه ي ملكوت جلد 1 صفحه 86

مهدي درگري در بهمن ماه سال 1341 در شهر تهران در ميان يک خانواده‌ي متدين و مؤمن به دنيا آمد. در کشاکش تظاهرات و شروع انقلاب به حضور رهبري عالي‌قدر به توسط اعلاميه‌ها و نوارها به نام امام خميني (ره) پي برد و طي همين مسايل به ماهيت انقلاب شکوهمند اسلامي آگاهي يافت. او نيز چون بسياري از مردم در تظاهرات و شعارنويسي بر ديوارهاي شهر تهران شرکت جست تا اين‌که امام به ايران تشريف آوردند و بالاخره در روز 22 بهمن انقلاب عزيزمان پيروز شد و رژيم منحوس پهلوي سرنگون گرديد.
مهدي همگام با جريانات پس از انقلاب در تظاهرات، راهپيمايي‌ها و يا مسايلي که مربوط به انقلاب بود حضور مي‌يافت. با شروع جنگ ايران و عراق، و بنا به فرمان امام خميني بر حضور بيشتر نيروهاي مردمي اعم از سپاهي و بسيجي در جبهه، مهدي درگري نيز روي به ميدان‌هاي جهاد عليه ظلمت نهاد و در سال 1361 باغ طي نمودن دوره‌ي اسلحه‌شناسي و تمرينات بدني راهي جبهه‌هاي جنگ شد.
او هميشه مي‌گفت: «اميدم هميشه پيروزي دين اسلام بر تمامي جهان است. آرزو دارم که بتوانم با خون ناچيز خود اين درخت انقلاب را آبياري نمايم تا اين‌که به همراهي برادران و خواهران ديگر، پرچم لااله الا الله را در تمامي جهان برپا کنيم.»
تا اين‌که در تاريخ 10/7/1361 بر اثر اصابت تير درمنطقه‌ي سومار در سن 20 سالگي به شهادت رسيد اما از پيکر مطهرش هنوز خبري نيست. مهدي درگري با آرپي‌جي خود تانک عراقي را نشانه گرفت در همين لحظه تيري به او اصابت کرد و او شهيد راه حق شد.

منبع:يادواره 5600 شهيددانش آموز و شهيدفهميده

حسين در سال 1337 ديده به جهان هستي گشود. او يکي ديگر از ياران و ياوران امام (ره) بود که درزمان جنگ تحميلي در جرگه سربازان اسلام راهي خطوط مقدم جبهه گشت تا حافظ مرزهاي ايران اسلامي باشد. در گويي در عمليات بيت المقدس مردانه جنگيد و سرانجام در سال 1361 در خرمشهر در سن 24 سالگي به شهادت رسيد و در گلزار شهداي روستاي بادوله آرام گرفت.

منبع:مجله فتح/ويژه نامه عمليات بيت المقدس

ابراهيم درگي در سال 1303 در خانواده‌اي مذهبي ديده به جهان گشود. از همان کودکي به کار و کوشش و تلاش براي امرار معاش خانواده‌اش پرداخت. او فردي مؤمن و اهل عبادت بود و در بين آشنايان به خوشرويي زبانزد بود. ابراهيم اگرچه که سواد نداشت اما نياز به تربيت فرزندانش را از همه چيز مهمتر مي‌دانست از اين رو با کسب حلال فرزنداني صديق و درستکار در محيط زندگي‌اش پروراند. او در سن 61 سالگي در تاريخ 18/3/1364 بر اثر بمباران هوايي ايوان توسط دشمن بعثي به شهادت رسيد.

منبع:كتاب ملكوتيان صفحه 146

حجت‌الاسلام محمد درويش‌اميري در شهريور سال 1344 در روستاي مشهديسرا از توابع عباس‌آباد تنکابن پا به عرصه‌ي گيتي نهاد.
فعاليت سياسي خود را قبل از پيروزي انقلاب با شرکت در مجالس مذهبي و پخش اعلاميه و هم‌چنين شرکت در تظاهرات عليه رژيم پهلوي آغاز کرد که به واقع شروع فعاليت‌هاي انقلابي‌اش از دوران ابتدايي شکل گرفت به طوري‌که يک بار زماني که بالاجبار به اردوي پيشاهنگي رفته بود، با مسخره کردن شعار جاويد شاه و با خطاب به پرچم شاهنشاهي به پرچم يزيد، مورد خشم و غضب معلم‌اش قرار مي‌گيرد.
دبيرستاني بود که به عنوان عضو انجمن اسلامي فعاليت فرهنگي و سياسي خود را تداوم بخشيد و با روشنگري از مواضع به حق انقلاب اسلامي دفاع مي‌کرد و در بين اعظا انجمن چهره‌اي شاخص در حمايت از خط امام و افشاگر خطوط انحرافي ضد انقلاب بوده است. در سال 1362 پس از اخذ ديپلم براي آشنايي عميق با مباني و معارف اسلامي وارد حوزه‌ي علميه‌ي قم شد.
ابتدا در مدرسه‌ي کرماني‌ها مشغول فراگيري ادبيات عرب شد و براي بهره‌وري بيشتر از اوقاتش و استفاده از محضر اساتيد حوزه به تحصيل خويش ادامه داده و کتب لمعه در فقه و اصول را به اتمام رسانيد.
هم‌زمان با تحصيل در تشکيل مجمعي از طلاب و روحانيون منطقه‌ي تنکابين مقيم در قم که به هدف بررسي و سامان دادن به فعاليت‌هاي فرهنگي منطقه‌ي تنکابن سهم به سزايي داشت. با آغاز جنگ تحميلي ده بار متوالي به مناطق مختلف جنگي اعزام شد و سرانجام پس از حضور فعالانه در جبهه‌ها آخرين بار در تاريخ 2/5/1367 به دست ايادي استکبار در عمليات مرصاد در سنّ 23 سالگي به شهادت مي‌رسيد.

منبع:ماهنامه سبز سرخ   -  تاریخ:  1387/10 -  شماره مجله: 82

رمضان‌علي درويش‌زاده فرزند عباس در اولين روز بهار 1336 در خانواده‌اي مذهبي در شهرستان سرخس ديده به جهان گشود. به دليل عدم بضاعت مالي خانواده و نبود هزينه‌ي تحصيلي نتوانست درس بخواند و به ناچار در کنار پدر به امور کشاورزي و کارگري پرداخت. در سنّ 13 سالگي مادرش را از دست داد و دوراني بحراني در پيش رويش قرار گرفت؛ اما وي دست از تلاش و کار برنداشت تا اين‌که در سنّ 18 سالگي به توصيه‌ي پدرش با دختر يکي از آشنايان ازدواج کرد و براي زندگي جديد به مشهد آمد و در شهرک شهيد رجايي ساکن شد و در يک شرکت به کارگري مشغول گرديد.
پس از مدتي به علت رضايت از کار به عنوان راننده‌ي لودر به کار خويش ادامه داد. در اين ايام انقلاب اسلامي در دوران اوج خود بود و ايشان فعالانه در تظاهرات و راهپيمايي‌ها شرکت مي‌نمود. به امام و انقلاب عشق مي‌ورزيد و مي‌گفت: «‌ اگر امام اجازه دهند، حاضرم هر سه فرزندم را قرباني کنم. »
با تشکيل جهادسازندگي به فرمان امام راحل از شرکت بيرون آمده و به جهاد پيوست و با اين‌که چشمان پدرش در اين ايام نابينا شده بود، به خاطر عشق به مکتب و دفاع از نواميس کشور عازم جبهه شد. وي تا قبل از شهادت حدود 10 مرتبه عازم جبهه‌ها شد و به دليل روحيه‌ي بالايي که از آن برخوردار بود، لقب شير جبهه گرفته بود.
در طول مدت حضور در مناطق عملياتي سه الي چهار مرتبه از ناحيه‌ي دست و پا مجروح شد و در بيمارستان تبريز بستري گرديد اما خانواده‌اش را از اين موضوع مطلع نکرده و هر بار پس از بهبودي بلافاصله به جبهه برمي‌گشت. کار ايشان رانندگي با لودر و ساخت خاکريز بود و آرزويش اين بود که يا شهيد شود و يا کربلا را زيارت کند.
وي در تاريخ 24/11/64 به هنگام سنگرسازي و ساخت خاکريز در منطقه‌ي اروندرود بر اثر اصابت ترکش در سنّ 28 سالگي و در حالي‌که فرماندهي گروهان مهندسي رزمي را بر عهده داشت، به لقاالله پيوست و پيکر پاکش در بهشت رضا مشهد به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس صفحه 89

سعيد در سال 1340 دردامان خانواده‌اي مذهبي در شهرستان شوشتر به دنيا آمد پس از تولدش به خاطر شغل پدر به شهرستان آغاجاري مهاجرت کرده و 7 سال بعد به اهواز نقل مکان کردند و در آنجا ساکن شدند دوران کودکي سعيد در شبستانهاي مسجد گذشت و او از همان ابتداي کودکي عشق به معارف الهي اسلام را در دل کوچکش خانه کرد سعيد تحصيلاتش را از 7 سالگي آغاز کرد و تا اخذ مدرک ديپلم ادامه داد دوران دبيرستان او مصادف با سالهاي اوج مبارزات ملت بر عليه رژيم سفاک ستمشاهي بود وسعيد که از مدرسين کانون انجمن اسلامي اهواز بود به صف مبارزان پيوست و به عضويت گروه موحدين مجاهدين انقلاب درآمد. بعد از پيروزي انقلاب در راه‌اندازي کميته اهواز نقش عمده‌اي داشت و مدتي بعد به جمع سبزپوشان سپاه پيوست و بلافاصله کلاسهاي تفسير قرآن را در سپاه برقرار کرد با شروع جنگ تحميلي عاشقانه به جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شتافت و جبهه‌هاي سوسنگرد، بستان، هويزه، دشت‌عباس، شوش شاهد حماسه‌هاي پرشور او بود؛ سعيد تا قبل از عمليات فتح‌المبين در سمت‌هاي مختلفي مانند فرمانده محور، فرمانده گروهان نامنظم و در عمليات فتح‌المبين به عنوان فرمانده گردان و مسئول عمليات تيپ سيدالشهداء حماسه آفريد سرانجام روز هفتم بهار سال 1361 ميزبان گلوله سرخ گشت و در سن 21 سالگي از دشت شوش به سوي عرش اعلي پر گشود.

منبع:cd خوزستان

نهمين روز از خردادماه سال 1346 ابراهيم به دنيا آمد. دو ساله بود که به بيماري سختي دچار شد و مادر با توسل به سالار شهيدان (ع) شفاي او را از حضرت حق گرفت.
ابراهيم با پايان دوره‌ي ابتدايي به مدرسه‌ي راهنمايي شهيد نجات‌اللهي بردخون رفت اما با از کار افتادگي پدر، او به ناچار به کار کشاورزي و صيادي مشغول شد. ابراهيم در زمان اوج‌گيري انقلاب اسلامي، به خيل خروشان تظاهرکنندگان پيوست و با آغاز جنگ و اتمام دوره‌ي نظامي، در پادگان شهيد دستغيب کازرون عازم جبهه‌ها شد و در عمليات رمضان حضور يافت. تپه‌هاي قصرشيرين، کوه‌هاي کردستان، حاج عمران، مهاباد، اروندرود و ... هنوز خاطره‌ي رشادت او را در ذهن دارند.
وي مدتي را به عنوان پاسدار افتخاري و نيروي ويژه در سپاه‌پاسداران انقلاب اسلامي شهرستان دير خدمت کرد. ابراهيم در ميدان جنگ بود که پدر دار فاني را وداع گفت. مدتي گذشت و او تيم فوتبال فجر شهر بردخون را تشکيل داد؛ در نقاشي و طراحي کاريکاتور نيز نقش به سزايي داشت.
سرانجام پس از طي روزگاري کوتاه اما پربار از عمر عزيزش، در عمليات کربلاي 4 به آن‌چه شايسته بود، دست يافت و در سنّ 19 سالگي در تاريخ 4/10/1365 در حالي که سمت قايقران را بر عهده داشت، در سنّ 19 سالگي به شهادت رسيد.
مزار پاکش در گلزار شهداي بردخون قرار دارد.

منبع:كتاب به درياپيوستگان صفحه 127

حسين در سال 1337 چشم بر جهان هستي گشود. پدر و مادرش مردماني متدين بودند و او را بر اساس آموزه‌هاي اسلامي دين پاک نبي‌اکرم (ص) پرورش دادند.
سال‌ها گذشت و حسين هم‌زمان با حمله‌ي رژيم بعثي عراق به ايران دلاورانه به ميدان رزم شتافت و سرانجام مزد ايثار خالصانه‌اش را در سومين روز از خردادماه سال 1361 هنگام عمليات بيت‌المقدس در سنّ 24 سالگي در خرمشهر از ربّ جليل دريافت نمود.
مزار پاکش در گلزار شهداي بادوله قرار دارد.

منبع:كتاب رهيافتگان وصال صفحه 105

مرتضي درمنکي در سال 1344 ش در شهر تهران در يک خانواده‌ي کارگر به دنيا آمد. در دوره‌ي راهنمايي بود که انقلاب اسلامي به رهبري امام خميني (ره) شروع شد و اين انقلاب، زمينه‌ساز روح متعالي و ايثار او گرديد. در دوران پرشکوه انقلاب در يکي از شب‌ها با لطف پروردگار بزرگ از چنگ مزدوران شاه گريخت و در روزهاي پيروزي، او که تازه 14 سال داشت شب و روز فعال بود و براي رسيدن به هدف از پا نمي‌نشست.
در روزهاي 21، 22، 23 بهمن همراه ساير جوانان محل درحالي‌که اسلحه‌اش کارد بزرگ آشپزخانه بود به پاسداري از انقلاب همت گمارد. در زمان گشايش دانشگاه‌ها همراه برادر دانشجويش به مشهد رفت و درآن‌جا در جلسات مذهبي و دعاي کميل دانشکده‌ شرکت مي‌جست و دراين زمان بود که بزرگترين تغييرات روحي در او شکل گرفت و او را هرچه بيشتر به کتب انسان ساز اسلام پايبند و آشنا ساخت.
پس از انقلاب فرهنگي به تهران بازگشت و در مسجد حضرت علي (ع) به فعاليت پرداخت و در اين مسجد بود که شب‌ها به پاسداري از انقلاب اسلامي مبادرت کرد. با شروع جنگ تعليمات نظامي را طي کرد. در اواسط سال 1359 براي آشنايي و کسب خبر همراه عده‌اي از دوستانش به جبهه‌هاي جنوب سفر کرد و سرانجام در تير ماه 1360 بود که به جبهه‌هاي غرب براي مبارزه با مهاجمين عراقي عازم شد. عزيمت او و شهادت خونينش در جبهه، در ماه رمضان اتفاق افتاد. او در کوه‌هاي بانه و سردشت در يک حمله‌ي دشمن که ائتلاف دشمن داخلي و خارجي بود در سن 16 سالگي شربت شهادت را نوشيد و در تاريخ 6/5/1360 به ديار باقي شتافت.

منبع:يادواره 5600 شهيددانش آموز و شهيدفهميده

عباس درمنکي فراهاني به سال 1341 شمسي در خانواده‌اي مذهبي در تهران چشم به جهان گشود، وي دوران تحصيلات را تا مقطع راهنمايي پشت سر نهاد اما به دليل مشکلات و تامين مخارج به حرفه کابينت سازي مشغول گرديد و از ادامه تحصيلات جدا شد.
اوائل دوران نوجواني وي مصادف با شروع نهضت اسلامي ايران به رهبري زعيم عاليقدر حضرت امام خميني بود.
عباس همچون اقشار ديگر محروم حزب‌ الله در دفاع از ارزش‌هاي اسلامي کوشا بود و در اکثر مجالس و محافل مذهبي شرکت مي‌جست و به کسب معرفت مي‌پرداخت.
با تشکيل بسيج وارد اين تشکل خدائي شد و با شروع جنگ تحميلي عراق عليه ايران، با اين که تنها فرزند ذکور خانواده بود راضي به ماندن در شهر نشد و رهسپار ميادين نبرد گرديد تا از مرزهاي کشور اسلاميمان پاسداري کند و متجاوزان را از دياراسلامي براند.
وي فردي بسيار مهربان و داراي خصوصيات والاي انساني بود و سرانجام در جبهه‌هاي نبرد عليه متجاوزان بعثي به تاريخ 29/7/1361 در منطقه عملياتي سردشت در سن 20 سالگي به مقام والاي شهادت نائل آمد.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي   -  تاریخ:  1379/2/14

شعبان‌علي درهندو پس از ورود به خدمت مقدس سربازي، دوران آموزشي را در شهر خرم‌آباد گذراند. پس از اتمام دوره در مسجد سليمان مشغول گذراندن دوره مقدس سربازي گرديد. ولي شوق رفتن به جبهه و روياروئي مستقيم با صداميان او را واداشت که داوطلبانه با عده ديگري از برادران عازم خط مقدم جبهه شود.
پس از ورود به جبهه جزو جمعي لشکر 77 پيروز خراسان گرديد و در منطقه عملياتي آن لشکر به خدمت مشغول شد.
درهندو در همان روزهاي اول که وارد خط مقدم جبهه گرديد، چهره نورانيش همه رزمندگان را به خود جلب و اعمال و رفتار او به گونه‌اي بود که تمام رزمندگان او را از صميم قلب دوست مي‌داشتند.
چيزي نگذشت که به امامت نماز جماعت گروهان برگزيده شده و از آن زمان به بعد نماز جماعت به امامت او برگزار مي‌گرديد. او هميشه ياور ضعفا و دشمن تفرقه افکنان بود.
شعبان‌علي براي واجبات اهميت ويژه‌اي قائل بود و نمازهاي يوميه را سر وقت به جا مي‌آورد و به مستحبات نيز توجه کامل داشت. در وفاي به عهد دقيق بود. روزهاي جمعه براي شرکت در نماز عبادي سياسي جمعه ازجبهه به شهرهاي نزديک مي‌رفت.
در عمليات والفجر يک که واحدشان پشتيباني را به عهده داشت شرکت جست.
او از اين مسئله ناراحت بود و مي‌گفت که چرا من نبايد در يک عمليات خط‌شکن شرکت داشته باشم.
مدتي بعد از عمليات والفجر يک همراه تيپ به کردستان رفت.
اوازاين مسئله خوشحال بود. زيرا اعتقاد داشت که بهتر مي‌تواندخدمت کند. او در اين منطقه جهت اطلاعات از وضعيت دشمن و گشت شبانه به خط مقدم اعزام شد.
پس از شروع عمليات والفجر 2 در حالي که سرشار از شور و شوق بود، بارها مي‌گفت که نمي‌دانم با اين همه گناهان چگونه در محضر خداوند حاضر مي‌شوم.
ساعت 2 بعداز نيمه شب 30/4/1362گروهي که تحت فرماندهي او بودند پس از گذراندن راه‌هاي پر پيچ و خم کوهستان به پشت ميدان مين دشمن رسيدند. پس از پاک‌سازي ميدان و باز کردن راه عبور دشمن شروع به تيراندازي کرد.
مردان خداجوي دليرانه از ميدان رگبار مسلسل‌هاي بعثي‌ها گذشتند و آن‌ها را در محاصره خود قرار دادند.
درهندو با آر پي جي خود سنگرهاي دشمن را يکي پس از ديگري ويران مي‌کرد. پس از مدتي درگيري به وسيله گلوله يکي از مزدوران عراقي مورد هدف قرار گرفت و لحظه‌اي بعد در حالي که شهادتين بر لب داشت جان به جان آفرين تسليم کرد.
ناگفته نماند که در آن شب ساير برادران پايگاه دشمن را فتح نمودند (تپه آزادی) و دشمن زبون پا به فرار گذاشت.
پيکر پاک و مطهر او در مرداد ماه 1362 در زادگاهش شهر شهيدپرور اصفهان به وسيله مردم حزب الله و هميشه در صحنه اصفهان تشيیع و در گلستان شهداي اين شهر به خاک سپرده شد.

منبع:مجله صف   -  تاریخ:  1363/3 -  صفحه: 50

حسين دره‌گي فرزند غلامحسين در سال 1340 در روستاي اکبريه بيرجند در خانواده‌اي متدين و مذهبي به دنيا آمد پدرش در شهرداري کار مي‌کرد و درآمد اندکي داشت.او مراحل ابتدايي، راهنمايي، و دبيرستان را با موفقيت به پايان رساند.حسين تعطيلات تابستان را به کار بنايي مي‌رفت تا هزينه‌ي تحصيلش را فراهم نمايد.اوقات فراغتش را به مطالعه کتابهاي ديني و تلاوت قرآن مي‌گذراند وي جواني خوش‌اخلاق و باغيرت بود. پس از اوج‌گيري انقلاب اسلامي و آغاز راهپيمايي‌ها او نيز به صفوف تظاهرکنندگان پيوست تا اينکه يگانه آرزويش که پيروزي انقلاب بود به تحقق پيوست. در سال 1361 موفق به اخذ مدرک ديپلم گردديد و براي رفتن به خدمت سربازي ثبت نام نمود.دوره آموزش را در زاهدان گذراند سپس به گرگان رفت و از آنجا عازم ميدان نبرد حق عليه باطل شد. اين سرباز امام زمان (عج) و دوستدار اهل‌بيت (ع) سرانجام در منطقه بانه در اثر بمباران هوايي در تاريخ 19/12/1363 در سن 23 سالگي به فيض شهادت نايل آمد.پيکر پاکش پس از تشييع باشکوهي در بيرجند در روستاي رحيم‌آباد به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجندجلد1