ليست شهداي دفاع مقدس (د)

روز چهارم آبان ماه سال 1332 در روستاي «نرمان» در خانواده‌اي فقير ديده به جهان گشود. ده ساله بود که همراه عمويش براي کار کردن به کشور قطر رفت. با رسيدن به سن سربازي به ايران بازگشت و خدمت نظام را در پاسگاه دريايي خرمشهر آغاز کرد. در سال‌هاي اوج انقلاب، به درياي خروشان امت پيوست. با وجود فقر مادي، خدمت‌گزار محرومان بود و داوطلبانه در کارهاي عمراني و عام‌المنفعه شرکت مي‌کرد. پس از شروع جنگ تحميلي، در تاريخ 3/12/1364 با جمعي از عاشقان قدم به ميدان‌هاي نبرد نهاد، مدت‌ها با دشمن جنگيد تا آن‌که در سپيده دم خونين روز 9/1/65 روح بزرگش در فاو، از کالبد خاکي تن رها گرديد، در سن 33 سالگي به سوي ملکوت اعلي پرواز کرد.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 190

روستاي خادمانلو از توابع شهرستان درگز در سال 1348 شاهد تولّد کودکي بود که چندي بعد چنان حماسه‌اي در تاريخ اين مرز و بوم آفريد که نامش براي هميشه در خاطر روزگار جاودانه شد.
تحصيلاتش را تا پايان مقطع راهنمايي (سيکل) در روستاي زادگاهش ادامه داد سپس به استخدام ارتش درآمد و پس از گذراندن دوره‌ي آموزشي با درجه‌ي گروهبان سومي، به دليرمردان لشکر 77 پيوست و به جبهه‌هاي نبرد نور عليه ظلمت اعزام گرديد.
ستوان يکم دهقاني سرانجام در غروب خونين بيست ‌و ‌يکم تيرماه سال 1367 پس از رشادت‌هاي فراوان در سنّ 19 سالگي مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفت و جان به جان آفرين تسليم کرد.

منبع:كتاب گلواژه هاي شهادت جلد دهم صفحه 26

غلام رضا دهقاني رزمنده‌اي دلاور از شهرستان بوشهر بود، رادمردي صبور و متدين که با پيروزي انقلاب در جرگه ياران امام (ره) قرار گرفت و با عضويت در سپاه پاسداران به حمايت از دستاوردهاي انقلاب پرداخت.
دهقاني در زمان جنگ تحميلي مردانه سلاح بر دوش گرفت و در عمليات بيت المقدس حماسه‌اي پر شکوه آفريد.
روز دوم خرداد ماه سال 1361 روز عروج غلام‌رضا از قفس دنيا بود.

منبع:مجله فتح/ويژه نامه عمليات بيت المقدس

آيت الله روز دوازدهم ارديبهشت ماه سال 1346 به دنيا آمد، سال‌هاي کودکي را پشت سر گذاشت و به مدرسه رفت اما بعد از مدتي درس و مدرسه را رها کرد و به ياري پدر زمين‌ها را کاويد و کاشت و محصول را برداشت.
پدرش از ديرباز کشاورز بود و روزي خانواده خود را با مهرباني آفتاب و آب و زمين نسبت به يکديگر و به لطف خدا فراهم مي‌کرد.
آيت الله و خانواده‌اش اصل و نسب اصفهاني داشتند؛ اما برادر او، غريب‌وار در روستاي آلوئک پاکدشت کار کشاورزي مي‌کرد و يار و ياوري مي‌خواست.
خانواده به خواسته‌ي برادر تن در دادند و به اطراف تهران مهاجرت کردند. بعد از مدتي آن‌ها هم در زمين‌هاي مرغوب آن منطقه دل به کشاورزي بستند و مشغول کار شدند.
پدر خانواده از کودکي اين‌جور بچه‌ها را بار آورده بود که هر چند به سختي، اما بايد روزي را از نان حلال به دست آورد. پدر، فرزندان را به آداب و اصول مذهبي خو داده بود و کم‌کم آيت‌الله هم درس مي‌گرفت و بزرگ مي‌شد و ياد مي‌گرفت که خود را وقف دين و کشورش کند.
چند سالي از شروع جنگ مي‌گذشت و آيت‌الله دائم با خود مي‌گفت: وقتش است که راهي جبهه‌ها شوم براي خدمت. اين بود که خود را به ارتش معرفي کرد و دفترچه خدمت گرفت. دوران آموزشي سربازي آيت الله در پادگان تهران گذشت. بعد به لشکر 88 باختران اعزام شد و به اين شکل بود که او خدمت خالصانه‌اش را در جبهه‌هاي غرب کشور آغاز کرد.
آخرين بار که به مرخصي آمد، يک سالي از دوران خدمتش گذشته بود. همه افراد خانواده در غروبي زيبا، در تابستاني پر درخت، فارغ از کار در بيروني خانه دور يکديگر نشسته بودند و شادمان از آمدن آيت‌الله، ساکت و منتظر به صحبت‌هاي او گوش سپرده بودند: «هيچ چيز در جبهه‌هاي جنگ گفتني‌تر و ديدني‌تر از رشادت‌هاي سربازان اسلام نيست. از نوجواني چهارده ساله گرفته تا پيرمرد هفتاد ساله حاضر است تا آخرين قطره خون در مقابل دشمن بايستد. واقعاً تا کسي اين صحنه‌ها را نبيند باور نمي‌کند، همه ساکت بودند و هيچ صدايي جز آواز قورباغه‌هاي نزديک برکه و جيرجيرک‌هاي آويخته بر درخت شنيده نمي‌شد.
در همين حال آيت‌الله صورت خود را نزديک به صورت برادر برد و در گوش او گفت: _ برادر جان، من هم ندايي در خودم مي‌شنوم که به من اطمينان مي‌دهد که يکي از اين شهيدان خواهم بود. تو خودت و خانواده‌ام را آماده کن.
پيش‌بيني آيت‌الله به حقيقت پيوست. در تاريخ بيست و چهارم مرداد ماه 1366 او و همرزمانش در جبهه‌ي ميمک مورد هدف آتش لشکر کفر قرار گرفتند و در حالي که 20 سال داشت به فيض شهادت نايل آمد.
مزار پاکش در گلزار شهداي ارمبويه قرار دارد.

منبع:كتاب حيات جاويد جلد1   -  صفحه: 337

مجيد در روز چهاردهم آبان ماه سال 1345 ديده به جهان هستي گشود. روزهاي کودکي را با شادي و نشاط پشت سر گذاشت، 17 ساله بود که براي اولين بار قدم به ميدان رزم نهاد.
تا سال 1366 به عنوان پيک و ديگر خدمات به فعاليت پرداخت در طول سه سال حضور در ميدان رزم چند بار مجروح شد اولين بار در عمليات والفجر مقدماتي بر اثر اصابت گلوله به پا مجروح شد و دومين بار در عمليات کربلاي 5 ترکش سرش را مصدوم کرد و تکه‌اي از آن هم تا آخر عمر در گوشه‌اي از چشمش ماند.
با اتمام جنگ و امضاي قطعنامه 598 تصميم گرفت ادامه تحصيل دهد اما حمله منافقين و عمليات مرصاد باعث شد با وجود اتمام دوره‌ي نظام وظيفه راهي ميدان جنگ شود. تا از کشورش دفاع کند.
دهقاني سرانجام در منطقه سرپل ذهاب مورخ 5/5/1367 طي عمليات مرصاد در سن 22 سالگي بر اثر اصابت گلوله توپ،جان به جان آفرين تسليم کرد و در بهشت زهرا (س) آرام گرفت.

منبع:كتاب حيات جاويد جلد1   -  صفحه: 340

عباس‌علي در سال 1338 ديده به جهان هستي گشود. کودکي‌اش را در شهرستان مهريز سپري کرد. روزها و ماه‌ها از پي هم گذشت و او در جمع ياران و ياوران امام (ره) قرار گرفت؛ مردانه در جبهه‌هاي حق عليه باطل مردانه رزميد.
عمليات کربلاي 5 آخرين حماسه‌ي پرشکوه اوست. روز بيست و سوم دي‌ماه سال 1365 او در سنّ 27 سالگي در منطقه‌ي شلمچه به آرزوي ديرينه‌اش دست يافت.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي   -  تاریخ:  1380/2/18

محمود دهمرده غنچه‌اي ديگر از بوستان دارالولايه سيستان است که در سال 1352 شکفت. هنگام پيروزي انقلاب اسلامي محمود پنج سال داشت. در کودکي پدرش را از دست داد و تحت سرپرستي عمويش بزرگ شد. به واسطه تربيت اسلامي و انقلابي، عشق به امام در اعماق وجودش موج مي زد به طوري که در سن پانزده سالگي روانه‌ي صحنه‌هاي پيکار با دشمنان اسلام گشت. محمود خيلي باگذشت و مهربان و خنده‌رو بود. از هيچ‌کس کدورتي به دل نمي‌گرفت. تکيه کلام او يا امام زمان (عج) بود. عشق به شهادت در دلش موج مي‌زد و هميشه آرزوي شهادت مي‌کرد. سرانجام آرزويش برآورده شد و درصبح‌گاه مورخه 4/3/1367 در منطقه شلمچه با خون خويش وضو ساخت و در سن 15 سالگي به ديدار معبود شتافت.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 2 صفحه 34

عباس‌علي دهقاني‌محمدآبادي در اولين روز دي‌ماه سال 1343 در روستاي محمدآباد از توابع شهرستان مشهد و در خانواده‌اي مذهبي ديده به جهان گشود. دوران ابتدايي را سپري کرد و پس از طي کردن دوران راهنمايي وارد آموزشگاه فني و حرفه‌اي شد.
در دوران شکوفايي انقلاب اسلامي ايران به رهبري حضرت امام (ره) در تظاهرات و راهپيمايي‌ها فعالانه شرکت نمود. پس از تشکيل جهادسازندگي، وارد اين نهاد شد تا دين خود را به اسلام و مسلمين ادا کند. او خدمت سربازي خود را نيز در اين نهاد گذراند.
با شروع جنگ تحميلي، عشق به جبهه‌ها او را به آن وادي کشاند و عاشقانه به دفاع از ميهن اسلامي پرداخت. گاه که درباره‌ي ازدواج با او صحبت مي‌کردند، مي‌گفت: « تا جنگ تمام نشود، من ازدواج نمي‌کنم و اگر هم ازدواج کنم بايد مراسم را در مسجد بگيريد. »
به جبهه‌ها و شهادت بسيار عشق مي‌ورزيد و سرانجام در تاريخ 20/2/63 در منطقه‌ي عملياتي سومار بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سنّ 20 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد.
مزار پاکش در مشهد قرار دارد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس صفحه 22

حسين در سال 1344 ديده به جهان هستي گشود روزهاي کودکي و نوجواني را پشت سر گذاشت و در عنفوان جواني به خدمت نظام وظيفه فرا خوانده شد. و در گردان مهندسي رزمي تيپ 18 الغدير به خدمت پرداخت. وي با سمت راننده لودر از مهريز يزد عازم جنوب شد و در جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل حاضر گشت و مردانه جنگيد تا اينکه مزد خلاص و ايثارش را در روز هفتم خردادماه سال 1364 در شلمچه از ايزد منان گرفت.

منبع:نشريه الغديريان شماره 32 پاييز 1386

اسماعيل دهقاني فرزند محمدکاظم در سال 1350 در روستاي کوشکک از توابع شهرستان بيرجند در خانواده‌اي مذهبي و کشاورز ديده به جهان گشود.دوران کودکي و دبستان را در زادگاهش گذراند.سپس به شهر بيرجند عزيمت نمود و تا سال سوم راهنمايي به تحصيلاتش ادامه داد.وي با عشق فراوان به ائمه اطهار (ع) در جلسات مختلف دعا و مراسم سوگواري سرور و سالار شهيدان شرکت مي‌کرد. سال سوم راهنمايي بود که به نداي رهبر و مقتدايش لبيک گفت و براي اعزام به جبهه در بسيج سپاه پاسداران ثبت نام نمود. دوره آموزشي را در پادگان آموزشي بسيج و اردوگاه تربت جام گذراند و سپس به عنوان بي‌سيم‌چي همراه لشکر 5 نصر عازم جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شد.او زماني به جبهه رفت که پدر بزرگوارش نيز در مناطق عملياتي حضور داشت. ايام مرخصي به تشويق و ترغيب مردم براي حضور در جبهه مي‌پرداخت و از خاطراتش در عمليات کربلاي 4 براي مردم سخن مي‌گفت.پس از اتمام دوره کوتاه مرخصي با شور و شوق عازم منطقه گرديد و در عمليات کربلاي 5 در منطقه‌ي عملياتي شلمچه حضور يافت تا سرانجام در تاريخ چهارم دي ماه سال 1365 در سن 15 سالگي پس از نبردي شجاعانه به فيض عظماي شهادت نايل گشت. پيکر پاک شهيد پس از تشييع در شهرستان بيرجند به زادگاهش منتقل و به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجندجلد1

آفتاب يکي از روزهاي سال 1345 در روستاي کمک از توابع سيستان درخششي ديگر داشت گويا او نيز با تولد نوزادي که بعدها جان عزيزش را در راه اعتلاي دين خدا نثار مي‌کند، خوشحال بود و به اهل خانه‌اش تبريک مي‌گفت. نوزادي که هم نشاني از محمد (ص) داشت و هم از علي (ع)، محمدعلي، چه نيکو انتخابي، تحصيلات راهنمايي را با موفقيت پشت سرگذاشت. شور و شوق دفاع از انقلاب اسلامي او را بر آن داشت تا به عضويت در بسيج به خيل شيران بيشه جبهه حق بپيوندد و با غرش مردانه‌ي خود زهره از دل روبه صفان مزدور عراقي ببرد. چندين مرتبه به مصاف دشمن زبون رفت و قبل از آخرين اعزامش به جبهه‌هاي نور عليه ظلمت به عضويت سپاه درآمد و پس از آن با عزمي استوارتر از پيش در منطقه‌ي مريوان به شکار مزدوران رفت و پس از پيکاري ديدني و به جهنم فرستادن تعداد زيادي از مزدوران شيطان به ديار معبود شتافت.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 2 صفحه 33

محمد دهنشين فرزند محمدرضا در سال 1342 در روستاي نوغابچيک از توابع شهرستان بيرجند چشم به جهان گشود. دوران کودکي را در زادگاهش گذراند. دو ساله بود که از نعمت داشتن پدر محروم گشت و تحت سرپرستي مادر تحصيلات ابتدايي را سپري نمود. سپس همراه برادرش به تهران عزيمت نمود. تا شروع خدمت سربازي به کار نجاري مشغول شد و درآمدي را که از اين راه به دست مي‌آورد براي مادرش مي‌فرستاد.
او از ارادتمندان ائمه اطهارعليهم‌السلام بود و در مراسم مختلف مذهبي شرکت فعال داشت و معمولاً جزء افراد خدمتگزار جلسات محسوب مي‌شد.
وي دوران سربازي‌اش را در لشگر 30 ارتش جمهوري اسلامي ايران در مناطق جنگي گذراند و به عنوان آرپي‌جي‌زن در مصاف با متجاوزان بعثي حضوري فعال داشت. سرانجام در منطقه‌ي سومار در تاريخ بسيت و يک فروردين سال 1362 در سن 20 سالگي به فيض شهادت نايل گشت.
پيکر پاک شهيد پس از تشييع باشکوه در شهرستان بيرجند به زادگاهش منتقل و به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجندجلد1

محمود در سال 1336 ديده به جهان هستي گشود. کودکي‌اش در شهر تهران سپري شد. 7 ساله بود که به مدرسه رفت و با شوقي وصف‌ناشدني تحصيل را ادامه داد. سپس در آزمون سراسري دانشگاه تربيت معلم شرکت کرد و توانست تحصيل را در رشته‌ي زمين‌شناسي ادامه دهد.
زماني که جنگ تحميلي آغاز شد، به خيل رزمندگان اسلام پيوست و مردان از حريم ايران اسلامي دفاع نمود. دهقاني بعد از نبردي دلاورانه در تاريخ 20/6/1361 در سنّ 25 سالگي در اروميه به شهادت رسيد.

منبع:مطالب ارسالي از دانشگاه تربيت معلم  

محله‌ي قديمي رهنان شهر اصفهان در روز يکم شهريورماه سال 1343 شاهد تولد کودکي مهربان به نام حسن بود. او در اين شهر بزرگ شد و به مدرسه رفت. آموختن علم را از مدرسه مودت آغاز نمود و بعد از اتمام دوره‌ي ابتدايي مشغول به کار شد. 12 ساله بود که پدرش را از دست داد و در سوگ پدر سياه بر تن نمود. بعد از پيروزي انقلاب به عضويت بسيج درآمد و به علت علاقه به حضور در ميدان جنگ رضايتنامه را به برادرش داد. تا به جاي مادر امضاء کند و اينگونه همراه تيپ کربلا، گردان زرهي تانک امام مهدي (عج) راهي ميدان جنگ شد. دهنوي در اولين مرحله اعزام خود بعد از سه ماه نبرد بي‌امان در روز چهارم فروردين ماه سال 1361 در عمليات فتح‌المبين برات شهادت را دريافت نمود و با خون سرخ خاک رقابيه را متبرک ساخت. پيکر جوان 18 ساله‌ي استان اصفهان را در گلزار شهداي رهنان به خاک سپردند.

منبع:كتاب سرگذشت سرافرازان جلد 1 صفحه 121

تيرماه سال 1332 خانواده دواتگران تولد احمد را جشن گرفتند، او دوران کودکي را در شهر دزفول سپري کرد و فقر و محروميت را با تمام وجود احساس کرد زمانيکه امام امت مردم غيور ايران را به جهاد فراخواند همراه ياران ايشان به مبارزه با شاه روي آورد و در اين راه توسط ساواک دستگير و زنداني گشت.احمد بعد از رهائي از زندان براي ادامه تحصيل به آلمان رفت.اما در آنجا نيز در جمع ايرانيان مقيم آن کشور مبارزه عليه شاه را ادامه داد و با اوج‌گيري قيام خونين امام خميني به وطن بازگشت و همراه ياران امام به مبارزه پرداخت.با حمله رژيم بعثي ايران اسلامي در بسيج ثبت نام نمود و پس از احضار متولدين سال 1332 براي انجام دوباره خدمت سربازي آماده شد.احمد پس از ماهها نبرد با متجاوزين بعث عراق در تاريخ 16/9/1360 در سن 28 سالگي بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسيد، و جبهه کرخه را به خون خويش آراست.

منبع:كتاب شهداي دزفول