ليست شهداي دفاع مقدس (د)

قنبرعلي در خانه‌اي کوچک و محقر ديده به جهان گشود. پدرش مرد کارگر و زحمتکش بود و با تلاش بسيار فرزندش را تربيت نمود. قنبر در سن 7 سالگي به مدرسه رفت، و ضمن آموختن علم به کسب تجربه پرداخت. وي توانست مدرسه را تا کلاس دوم راهنمايي به پايان برساند. او هر سال تابستان با کار بنايي هزينه‌ي تحصيل خود را تأمين مي کرد. با پيروزي انقلاب همراه دوستان خود به دفاع از دستاوردهاي انقلاب پرداخت. او که سال‌ها در رنج و محروميت زيسته بود با تمام وجود به ياري مستضعفان شتافت. تا اين‌که جنگ تحميلي او را به صفوف نبرد حق عليه باطل فرا خواند و او 3 ماه مردانه از حريم کشور دفاع نمود.
هربار که براي خانواده نامه مي‌داد براي سلامتي رهبر انقلاب دعا مي‌کرد و براي ايشان از خداوند طول عمر و سلامتي مي‌خواست. سرانجام روز يازدهم مردادماه سال 1361 فرا رسيد. تقدير آن بود، که قنبرعلي به عرش بال گشايد. و جان خود را در راه آزادي و سرافرازي اسلام به ميهن اسلامي هديه کند.

منبع:كتاب شهداي جنگ تحميلي شهرستان جهرم صفحه 37

اکبر در سال 1343 در آغوش پرمهر مادر جاي گرفت و از او فرامين دين اسلام را آموخت. هنوز کودکي بيش نبود که عشق اهل‌بيت (ع) در جانش ريشه کرد و او را با فرهنگ ايثار آشنا ساخت. دليرباقرنيا کم‌کم به خيل کثير ياوران امام (ره) پيوست و سلاح بر دوش به جنگ با متجاوزين عراقي پرداخت. وي سرانجام در سال 1363 در حالي‌که 20 سال داشت، از خاک منطقه‌ي شرق دجله در عمليات بدر به ملکوت‌ آسمان پر کشيد.

منبع:مجله‌ي اوج

يوسف در سال 1338 در شهر تهران ديده به جهان هستي گشود. کودکي مهربان که در سايه‌ي دستان خسته و نوازشگر مادر رشد نمود. آموختن علم را در سن 7 سالگي آغاز کرد و تا پايان سال پنجم دبستان به تحصيل پرداخت.
او در حادثه‌اي‌ يکي از چشمان خود را از دست داد و هم‌چنان به تحصيلات خود تا پايان دوران متوسطه در رشته‌ي اقتصاد ادامه داد، سپس به استخدام اداره‌ي مخابرات درآمد.
دميرچلي در سال 1361 به همراه امام جمعه و ستاد کمک‌رساني شهرري به جبهه رفت و در چند عمليات حماسه آفريد.
او هميشه مي‌گفت: دوست دارم تشنه و گمنام باشم و سرانجام در عمليات والفجر 4 در تاريخ 12/8/1362 در منطقه‌ي پنجوين در سن 24 سالگي به آرزوي ديرينه‌اش که شهادت بود، دست يافت.

منبع:كتاب منظومه‌ي ملكوت جلد1 صفحه 169

الله‌کرم در روز دوازدهم بهار سال 1336 در قلعه‌ي مدرس دهدشت به دنيا آمد. پدرش براي تربيت اسلامي او تلاش وافري انجام داد. الله‌کرم در سنّ 7 سالگي به مدرسه رفت و با موفقيت تا اخذ مدرک ديپلم تحصيل نمود، سپس در سال 1355 به دانشگاه راه يافت و در رشته بيمه بازرگاني دانشگاه علامه طباطبائي مشغول به تحصيل شد. در کنار آن نيز در حوزه علميه قم علوم ديني را آموخت و در کلاس‌هاي قرآن و عقايد حوزه حضور فعال داشت. دمساز در زمان جنگ تحميلي شغل معلمي را رها کرد و به منظور دفاع از کيان ايران اسلامي از طرف بسيج با سمت معاون گروهان به ميدان رزم شتافت.
وي در روز يازدهم آبان ماه سال 1361 بر اثر اصابت تير کاليبر 50 به زانو در سن 25 سالگي آسماني گشت. عين خوش ميعادگاه او براي پرواز انتخاب شد.
مزار پاکش در گلزار شهداي دهدشت قرار دارد.

منبع:ماهنامه وصال   -  شماره مجله: 26-  صفحه: 4

منبع:كتاب لاله هاي اهورايي   -  صفحه: 23

منبع:0  

جعفر در سال 1337 در روستاي چالشتر پا به عرصه هستي نهاد. دوران زيباي کودکي را در هواي کوهستاني استان چهارمحال و بختياري سپري کرد و از طبيعت روحبخش زادگاهش لذت برد. 7 ساله بود که به مدرسه رفت تا از علوم روز اندوخته‌اي داشته باشد. در سنين جواني به خدمت نظام وظيفه فراخوانده شد، اما بعد از مدتي به فرمان امام مبني بر فرار سربازان از آنجا گريخت. جعفر انساني وارسته، متدين، متقي و اهل ايمان بود. بعد از پيروزي انقلاب به عضويت بسيج درآمد و براي دفاع از کيان ايران اسلامي و مبارزه با سوداگران مرگ تا پاي جان ايستاد. با آغاز جنگ تحميلي دوره آموزشي را به پايان رساند و راهي ميادين عشق و ايثار گشت. دلشاد بعد از 70 روز نبرد مردانه در سن 23 سالگي در روز نهم فروردين ماه سال 1360 در کربلاي خوزستان شربت شهادت نوشيد و همچون قطره‌اي به درياي عشق الهي پيوست.

منبع:كتاب اسوه‌هاي شهادت در اصفهان

احمد دندان‌فر در سال 1331 ديده به جهان گشود. او دوران کودکي و نوجواني را پشت‌سر گذاشت و به جواني رسيد. در اين زمان به خيل ياران امام (ره) پيوست و به دفاع از حريم ايران اسلامي پرداخت.
احمد درحالي که 32 ساله بود، در سال 1363 در اثر برخورد با مين، روحش از قفس تن رها شد و به ملکوت اعلي پيوست تا در جوار حق آرام گيرد.

منبع:كتاب ملكوتيان   -  صفحه: 231

سال 1342 بود؛ در محله «جفره عليباش» زمزمه شادي پيچيد. مردم دسته‌دسته به خانه محمد مي‌رفتند تا نو رسيده‌اش را از نزديك ببينند. يدالله در شهر بوشهر بزرگ شد و آيين اسلام را از پدر و مادر آموخت. با شور و اشتياق فراوان به تحصيل در مدرسه پرداخت و در تابستان قرائت كلام‌الله‌مجيد را ياد گرفت. او شب‌ها به همراه پدر به مجالس ذكر اهل‌بيت (ع) مي‌رفت. 13 ساله بود كه پدرش را از دست داد و به ناچار درس را رها كرد و به عنوان كنترل‌چي بليط اتوبوسراني بوشهر به مدت 6 ماه كار كرد. با آغاز قيام امام امت (ره) در خيل ياران امام (ره) قرار گرفت و با پيروزي انقلاب به عضويت بسيج درآمد و در مسجد صاحب‌الزمان (عج) به دفاع از دستاوردهاي انقلاب پرداخت.
دموخ به منظور حضور در عرصه‌هاي ايثار به اردوگاه نيشابور اعزام گرديد تا فنون رزم را آموزش ببيند. اولين و دومين اعزام يدالله با ستاد جنگ‌هاي نامنظم بود و در اعزام دوم بر اثر اصابت تركش و موج انفجار به سختي مجروح گرديد و به بستر بيماري افتاد.
سرانجام اين دلاورمرد استان بوشهر در چهارمين اعزام خود در عمليات فتح‌المبين شهد شيرين شهادت نوشيد و در سن 19 سالگي در سال 1361 در سرزمين شوش آسماني شد. پيكر او را در گلزار شهداي بوشهر به خاك سپردند.

منبع:كتاب بيرق افراشته صفحه 122

مجيد در بيست و هفتمين روز از تير ماه سال 1349 در تهران پا به عرصه هستي نهاد . کودکي را در شهر تهران و در جمع پر مهر خانواده سپري کرد . سپس به مدرسه رفت و تا اخذ مدرک ابتدايي تحصيل نمود.
او با وجوديکه هنوز نوجوان بود و سرشار از نشاط و شور، آموختن درس را رها کرد و به کار پرداخت . اما جنگ ميداني بزرگ بود و از او مردي غيور مي ساخت . لذا عاشقانه راهي ديار نور شد و در سن 16 سالگي در تاريخ 10/6/1365 در منطقه حاج عمران از ديار خاکي رخت بر بست و در بهشت برين مأوا گزيد.
مزار پاکش در بهشت زهرا (س) قرار دارد .

منبع:پرونده شهيد در پايگاه امام حسين (ع) 279 كميل بسيج اسلامشهر

عليرضا دنيوي در سال 1328 در روستاي سيلجرد از توابع شهرستان ساوه استان مرکزي پا به عرصه هستي نهاد .عليرضا با جديت تمام ديپلم خود را در تهران اخذ نمود و براي طي دوره افسري به شيراز رفت زماني که وارد ارتش شد گروهبان سوم بود او درجه‌دار شجاعي بود که مقام اول را در مسابقات تيراندازي آلمان به دست آورد دنیوی با رشادتهاي فراوان در جبهه‌هاي نبرد تنها به دنبال يک چيز بود و آن رسيدن به الله و چه زود و چه زيبا به آرزويش دست يافت. سرانجام در تاريخ 17/3/1361 در جبهه خرمشهر در سن 33 سالگي به درجه رفيع شهادت نائل آمد از اين شهيد گرانقدر سه يادگار بر جاي مانده است.

منبع:صحيفه ابرار

مهدي در روز سوم تيرماه سال 1345 در شهرستان اهرم ديده به جهان گشود. از همان آغازين روز تولد آرام بود. پدرش در شهرباني خدمت مي‌كرد و آنها به ناچار به شهر بوشهر مهاجرت کردند. 6 سال بعد پدر به شيراز انتقالي گرفت و او در اين شهر در جوار حرم حضرت احمدبن‌موسي (ع) به آموختن علم پرداخت و با حضور در مراسم‌هاي مذهبي اندوخته‌هاي مذهبي خود را افزايش داد تا آنجا كه مشتاقانه به انجام فرامين دين پاك نبي‌اكرم (ص) همّت گماشت و قرائت بخشي از كلام قرآن‌مجيد را فرا گرفت. در دبستان جزو گروه سرود مدرسه بود و با علاقه‌اي خاص فعاليت‌هاي هنري را انجام مي‌داد؛ بعد از اخذ مدرك ابتدايي به اهرم بازگشت و در اين شهر در سال 1365 موفق به اخذ مدرك ديپلم در رشته‌ي علوم‌تجربي گرديد. به ورزش هم علاقه داشت؛ خصوصاً فوتبال و شنا و همراه بچه‌هاي محل در تيم‌ها بازي مي‌كرد.
بالاخره جهت انجام خدمت نظام‌وظيفه خود را به سپاه‌پاسداران معرفي كرد. دوره آموزشي را در كرمان گذراند و دوره‌ي تكميلي را در ماهشهر به پايان رساند. پس از اتمام دوره آموزشي به شلمچه رفت و بر اثر اصابت ترکش خمپاره از ناحيه‌ سر مجروح گرديد.
او را جهت مداوا به شهرهاي اهواز و مشهد فرستادند اما گويي تقدير بر آن بود كه او در اولين روز از شهريورماه 1366 در سن 21 سالگي شربت شيرين شهادت نوشد و در بهشت اكبر بيارامد.

منبع:كتاب لاله هاي تنگستان صفحه 223

نامش غلامرضا بود، عزيزي از سرزمين پاک ايران اسلامي، که با پيروزي انقلاب اسلامي به عضويت بسيج درآمد تا حافظ دستاوردهاي انقلاب و مرزهاي کشور باشد. زمانيکه جنگ تحميلي آغاز شد او ديگر تاب نياورد و عاشقانه سلاح بر دوش گرفت و قدم به خط خونين جهاد گذارد. وي سرانجام در روز بيست و يکم بهمن ماه سال 1364 هنگام عمليات والفجر 8 کنار اروندرود شهد شيرين شهادت نوشيد و به سوي عرش برين بال گشود.

منبع:ماهنامه عاشورائيان شماره 11 صفحه 7

روز دهم فروردين ماه سال 1344 بود که غلام‌رضا در شهرستان بهبهان آغازين روز زندگي در جمع خاکيان را تجربه کرد. کودکي او در سايه‌ي پر مهر و عاطفه‌ي مادر مهربانش سپري شد و در سن 6 سالگي به مدرسه رفت و تا اخذ مدرک ديپلم در هنرستان شهيد آيت‌الله سعيدي در رشته‌ي راه و ساختمان ادامه‌ي تحصيل داد. آن‌گاه در دانشگاه تهران در رشته‌ي علوم سياسي آموختن را تجربه کرد.
غلام‌رضا در تابستان‌ها به همراه پدر در کوره‌ي آجرپزي کار کرد تا هزينه‌ي معاش خود را تهيه کند. گاهي اوقات نيز در مسجد باب‌الله شهرستان بهبهان فعاليت نمود. سال دوم تحصيل در دانشگاه (تابستان 1365 ) درس را رها کرد و به ميدان رزم شتافت.
عمليات کربلاي 1 و منطقه‌ي مهران آغاز رهايي او از قفس تنگ دنيا بود. ده‌دشتي در تاريخ 17/4/1365 در سن 21 سالگي بر اثر اصابت گلوله به پيشاني به بيکران آسمان بال گشود.

منبع:پرونده شهيددردانشگاه تهران

عبدالله در سال 1336 در روستاي بادوله به دنيا آمد و در خانواده‌اي کشاورز و فقير بزرگ شد. 7 ساله بود که به مدرسه رفت اما در کلاس دوم ابتدايي بر اثر فقر مالي نتوانست به تحصيل ادامه دهد؛ ناچار ترک تحصيل نمود و به کمک پدر مشغول چوپاني شد تا بتواند امرار معاش خود و خانواده‌اش را تأمين نمايد.
عبدالله در سنّ 12 سالگي عازم قطر شد و مدت 4 سال در آن‌جا کار کرد؛ چرا که خشکسالي اجازه‌ي فعاليت در زادگاهش را نمي‌داد. در بازگشت به ايران با دوشيزه‌اي پارسا ازدواج کرد؛ اما باز هم به قطر رفت و آمد داشت و توانست به زيارت عتبات عاليات مشرف گردد و آن‌جا حضرت امام (ره) را ملاقات نمود.
با اوج‌گيري انقلاب دهار به صف تظاهرکنندگان پيوست و در مجالس سخنراني‌هاي حجت الاسلام طاهري هميشه حاضر بود.
با آغاز جنگ عبدالله فنون نظامي را در پايگاه ژاندارمري کاکي طي کرد و در بسيج، به خدمت پرداخت و سرانجام در تاريخ 9/9/1360 در سنّ 24 سالگي هنگام عمليات طريق‌القدس در بستان، اواخر شب بر اثر برخورد با مين به شهادت رسيد.
مزار پاکش در گلزار شهداي بادوله قرار دارد.

منبع:كتاب رهيافتگان وصال صفحه 64

گرماي دهمين روز از تير ماه سال 1330 پوست زيباي طهماسب را نوازش داد، کودکي شاد و مهربان که در آغوش امن مادر آرام گرفت؛ روزهاي خردسالي او در شهرستان کنگاور استان کرمانشاه سپري شد. 7 ساله بود که به مدرسه رفت و تا اخذ مدرک ابتدايي به تحصيل پرداخت. کار و کسب رزق حلال او را از آموختن بازداشت تا اينکه در زمان حمله رژيم بعثي، قد راست کرد و مردانه سلاح بر دوش گرفت تا نامش را در جرگه پيروان ثار الله (ع) ثبت کند.
عمليات کربلاي 5 در تاريخ 27/11/1365 در سن 35 سالگي او را به بهشت جاودان نويد داد و دهباني از خاک شلمچه به آسمان بيکران عشق الهي پرواز کرد.
مزار پاکش امروز در بهشت زهرا (س) قطعه 29 رديف 37 شماره 10 ميزبان عاشقاني است که به شوق شفاعت، گرد مزارش حلقه مي زنند.

منبع:پرونده شهيد در پايگاه حمزه سيدالشهداء حوزه 277 ابوحمزه ثمالي بسيج اسلامشهر

يدالله در سال 1338 در روستاي يکه‌توت شهرستان بهشهر چشم به جهان گشود. به علت مشکلات مالي نتوانست به تحصيلات ادامه دهد و در کار کشاورزي به پدر خود کمک مي‌کرد. يدالله از اعضاي فعال پايگاه بسيج روستا بود و در سال 1362 از طرف بسيج به منطقه شرق کشور جهت سرکوبي اشرار و توطئه‌گران اعزام شد و به مدت سه ماه به مبارزه پرداخت و نهايتاً در سال 1364 از طريق کاروان سپاهيان محمد رسول (ص) به منطقه جنوب عزيمت نمود. وي يکي از بسيجيان عاشق بود و اخلاق نيکويش زبانزد همگان. با شروع عمليات والفجر 8 در شب 22 بهمن 1364 همراه با رسول علي‌نژاد در خط مقدم شهر فاو بر اثر بمباران دشمن در سن 26 سالگي به درجه شهادت نايل گرديد و پيکر پاکش در روستاي يکه‌توت در کنار ديگر شهيدان محل به خاک سپرده شد.

منبع:سايت سبزسرخ