ليست شهداي دفاع مقدس (د)

عبدالحسين در روز نوزدهم فروردين‌ماه سال 1343 در شهر اهرم محله دهميان پا به عرصه گيتي نهاد. پدرش بنا بود و با رزق حلال فرزندانش را تربيت نمود. عبدالحسين در دوره ابتدايي قرائت قرآن را كامل آموخت و تحصيلاتش را تا حضور در دانشگاه ادامه داد. با پيروزي انقلاب، دشتي به عضويت بسيج سپاه تنگستان درآمد. او يك مرتبه در اواسط سال چهارم دبيرستان درس را رها كرد و در ميدان‌هاي نبرد حق عليه باطل حضور يافت؛ بعد از اخذ مدرك ديپلم نيز قصد جهاد داشت. لذا خود را براي انجام خدمت سربازي معرفي كرد. دوره آموزشي را در كرمان گذراند و 22 ماه مردانه در مناطق آبادان، مهران و ... حماسه آفريد.
لياقت و كارداني عبدالحسين، مسئولين را بر آن داشت تا او را جهت طي دوره فرماندهي به تهران بفرستند. دشتي در تهران به عنوان نيروي ويژه آموزش قرار گرفت و چند مرتبه توسط فرماندهان ارشد تشويق شد؛ حتي در برنامه‌اي كه از طرف فرماندهان ارتش برگزار مي‌شد او را دعوت مي‌كردند و بالاخره از طرف مسئولين مورد تشويق قرار گرفت و راهي زيارت حضرت ثامن‌الحجج (ع) شد. وقتي خبر قبولي‌اش در دانشگاه را شنيد به دوستانش گفت: «بهترين دانشگاه جبهه است. من جبهه را رها نمي‌کنم. من با خداي خود عهد و پيمان بسته‌ام كه امامم را تنها نگذارم. ما اهل كوفه نيستيم، علي تنها بماند.»
و سرانجام در سن 21 سالگي در روز سيزدهم مردادماه سال 1364 براثر اصابت تركش خمپاره در منطقه مهران جان به جان آفرين تسليم كرد. حالا هر بار كه پدر به اصله‌هاي نخل‌هاي خرمايي كه عبدالحسين در سال‌هاي نوجواني كاشته بود، نگاه مي‌کند، آهي از سر سوز مي‌كشد و زير لب زمزمه مي‌كند: الرحمن علم القرآن.....
مزار پاكش در بهشت‌اكبر قرار دارد.

منبع:كتاب لاله هاي تنگستان صفحه 207

دستگير در سال 1345 به دنيا آمد. خانواده‌ي او در اوج ايمان و نهايت فقر به سر مي‌برد. ايام کودکي وي هم‌چون کودکان ديگر در برهه‌اي از زمان سپري مي‌شد که درياي فساد، اختناق و زور در جامعه به وضوح آشکار بود. در سنّ پنج سالگي مادرش را از دست داد. پس از اين مصيبت، بخش اعظم مشکلات خانه را بر دوش گرفت؛ آن‌هم درست در سنّ دوازده سالگي. اعتقاد کامل به دين مبين اسلام و مراعات شعائر مذهبي در سنين جواني يکي ديگر از ويژگي‌هاي خاص حميد بود.
در سال 1357 که نور اسلام بر ايران تابيدن گرفت، با آگاهي کامل و با مشت‌هاي گرده کرده در ميان صفوف خلل‌ناپذير مردم جاي گرفت. دست از جان شسته و در راه سرنگوني استکبار گام برمي‌داشت. او مي‌رفت تا به قول خودش از بودني بيهوده بگريزد. اين ايام فرصت مناسبي به او داد تا هر چه پرشورتر بين مردم و دوستان و خانواده حاضر شود و بر عليه رژيم رو به زوال پهلوي افشاگري کند.
وي سرانجام در تاريخ 14/2/1367 در حالي‌که فرماندهي گردان تخريب لشکر 11 اميرالمومنين (ع) را بر عهده داشت، در سنّ 22 سالگي در مهران به شهادت رسيد.

منبع:كتاب سجاده عشق(ويژه نامه راهيان نور)  

محمدرضا دشتي در سال 1348 در يک خانواده ي مؤمن ديده به جهان گشود. وي به فراگيري و حفظ قرآن علاقه‌ي زيادي داشت. اغلب نماز شب مي‌خواند، هرگاه سؤالي از او مي‌پرسيدند، اگر نمي‌دانست مي‌گفت مطالعه مي‌کنم جواب آن را به شما مي‌دهم. با شروع جنگ تحميلي به عضويت بسيج درآمد و پس از مدتي، همراه برادر بزرگترش به جبهه اعزام شد.در همين اعزام بود که برادرش به شهادت رسيد. محمدرضا در سال 1365 به اسارت بعثيون درآمد. و به دست زندانبان‌هاي شکنجه‌گر سپرده شد. وي در اين دوران استقامتي تا سر حد ايثار جان از خود نشان داد و سرانجام در حالي که قرآن تلاوت مي‌کرد در زير شکنجه‌ي دژخيمان بعثي جان سپرد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 2 صفحه 22

سيدعلي دشتي‌حسيني در روز جمعه 20/9/1349 در روستاي باغک در خانه‌ي سيدمحمدعلي دشتي‌حسيني ديده به جهان گشود. او که گاهي سيدعظيم هم خوانده مي‌شد، تحصيلات ابتدايي خود را در سال 1356 در دبستان دادگر روستاي باغک آغاز کرد و تحصيلات دوره‌ي راهنمايي را در مدرسه‌ي شهيد تهمتن باغک (علي‌اصغر بديع‌زادگان) پي گرفت. اين مقطع را نيز با موفقيت پشت‌سر نهاد و دوره‌ي متوسطه را در هنرستان جابربن حيان بوشهر آغاز نمود و رشته‌ي ماشين‌افزار را انتخاب کرد.
او که فرزند فردي روحاني و اهل فضل بود، با علاقه و تلاش بسيار به علم‌آموزي پرداخت و در سال دوم دبيرستان با اخذ معرفي‌نامه از محل تحصيل خود در مجتمع آموشي مناطق جنگي ادامه‌ي تحصيل داد و حضور در دو سنگر علم و دفاع از ميهن را تجربه کرد.
وي پس از سه دوره حضور در جبهه در سمت بي‌سيم‌چي در عمليات والفجر 8 رشادت بي‌نظيري از خود نشان داد و مورد تشويق فرماندهان قرار گرفت. سال 67 از راه رسيد و پذيرش قطع‌نامه‌ي 598 از سوي ايران، راه شهادت را تنگ کرد؛ اما سيدعلي که آرزويي جز اين نداشت، سراسيمه به جبهه شتافت و به شلمچه رفت و سرانجام در نيمه شب پنجم مردادماه، مزد سال‌ها خدمت صادقانه‌ي خود را دريافت کرد و در سنّ 18 سالگي آسماني شد و پس از 4 سال دوري از برادر خود شهيد سيدغلام‌حسين دشتي‌حسيني به او پيوست و پيکرش در کنار مزار برادر در بهشت عسکري باغک مأوا گرفت.

منبع:كتاب اصحاب يمين صفحه 135

محمدعلي دشتي‌زاده در روستاي نظرآقا از توابع شهرستان دشتستان در تاريخ 1/3/1342 ديده به جهان گشود. پس از گذراندن دوره ابتدايي در زادگاهش براي ادامه‌ي تحصيل در دوره‌ي راهنمايي روانه‌ي برازجان گرديد و د سال 1359 موفق به اخذ مدرک سيکل گرديد.
در دوران درخشان فعاليتش بر ضد رژيم طاغوت به امام و انقلاب علاقمند شد؛ لذا شور انقلابي بودن، او را بسيجي‌وار در تاريخ 20/6/1361 به خدمت مقدس سربازي اعزام نمود. در مورخه 20/6/1363 در منطقه‌ي عمليات عين‌خوش در لشکر 21 حمزه سيدالشهدا ارتش جمهوري اسلامي ايران خدمت را به پايان رساند. از آن پس به دليل احساس مسئوليت، به استخدام سپاه‌پاسداران انقلاب اسلامي در آمد.
در طول دوران خدمت در اين نهاد مقدس، ايشان به عنوان يکي از فرماندهان سپاه در شيراز انجام وظيفه کرد. حضور دايم در جبهه را مقدم بر هر کاري مي‌دانست تا اين‌که در يکي از عمليات‌ها مجروح گرديد و سرانجام در مورخه 4/10/1365 در منطقه‌ي عملياتي کربلاي 4 در جزيره‌ي قطعه در سن 23 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد و پيکر مطهرش پس از 11 سال در غربت در مورخه 21/7/76 در گلزار شهداي روستاي نظرآقا به خاک سپرده شد.

منبع:مجله عرشيان شماره 25

به سال 1339 خانواده شهيد بزرگوار محمدعلي دشتي به کربلاي معلي مشرف مي‌شوند و از سيد و سالار شهيدان حضرت امام حسين (ع) فرزندي طلب مي‌کنند که لبيک‌گوي «هل من ناصر ينصرني» آن حضرت باشند اين استغاثه و دعا به مقام استجابت مي‌رسد و در سال 1340 محمدعلي ديده به جهان مي‌گشايد وي از پنج سالگي به مکتب خانه مي‌رود و قرآن را فرا مي‌گيرد و از هفت سالگي به دبستان مي‌رود. او از کودکي فردي مستقل و متين بود و دوست داشت که بتواند روي پاي خود بايستد محمدعلي هنگامي که دانش‌آموز سال اول راهنمائي بود، تحصيل را رها کرد و براي کارگري به کرج رفت و با طبقات گوناگون مردم برخورد کرده و به خوبي ظلم و ستم مستکبران و فقر و فلاکت مستضعفين را درک مي‌کند و در جريان نهضت مقدس حضرت امام خميني (ره) قرار مي‌گيرد و در جلسات قرآن و جلسات خصوصي وسياسي و مذهبي که در کرج تشکيل مي‌گرديد شرکت مي‌نموده و آگاهي‌هاي سياسي و اجتماعي خود را بالا مي‌برد وي در جريان انقلاب يکي از محرکين امواج خروشان ملت در کرج بود در جريان حکومت نظامي تهران فعالانه شرکت مي‌کند و به مجروحين کمک مي‌کند در جريان حمام خوني که در ميدان ژاله به راه افتاد بارها تا مرز شهادت پيش مي‌رود و اين ايثارگري و تلاشم مداوم تا طلوع پيروزي انقلاب اسلامي ادامه داشت. پس از پيروزي انقلاب اسلامي همچنان در تهران باقي ماند تا زماني که به خدمت سربازي فرا خوانده شد بلافاصله از تهران به يزد آمد و به همراه گروهي از سربازان به مرکز آموزشي بيرجند اعزام گرديد و پس از 4 ماه آموزش نظامي به تيپ 55 هوابرد شيراز اعزام گرديد و از آنجا همراه با ديگر همرزمانش براي پاکسازي ضدانقلاب و تأمين امنيت مرزي به منطقه سردشت اعزام گرديد و سرانجام در روز 17 شهريور 1359 به هنگام رويا رويي با مزدوران عراقي در نقطه خط صفر مرزي مورد اصابت گلوله آن مزدوران قرار گرفت و به شهادت رسيد وي يک روز قبل از شهادتش چهل شب نماز شب خواند و آرزويي جز شهادت ندارد. پيکر مطهر محمدعلي در روز 25 شهريور 1359 پس از تشييع باشکوهي در شهر يزد و روستاي رحمت آباد در بهشت زهراي رحمت آباد به خاک سپرده شد.

منبع:مجله الغديريان شماره 5 مهر 1381 صفحه 30

غلام‌حسين دشتي در هشتم آذرماه سال 1342 ه.ش در خانواده‌اي مکتبي و مستضعف و در دامان پدرو مادري مهربان و با عطوفت در ديلم ديده به جهان گشود. شغل پدرش هم‌چون ساير مردم بندر، امرار معاش از طريق دريا و سفر به کشورهاي آن‌سوي آب‌هاي خليج‌فارس بود.
غلام‌حسين که عاشق کسب علم و معرفت بود، در هفت سالگي هم‌چون کودکان هم‌سن و سال خود، راهي دبستان شد. او در دبستان قاآني (توحيد) به فراگيري دانش در مقطع ابتدايي پرداخت. مقطع راهنمايي را در مدرسه‌ي هدايت سپري نمود و مقطع متوسطه را تا سال دوم دبيرستان در مدرسه‌ي شهيد ستارپناهي به پايان رساند. غلام‌حسين در زمره‌ي مردان پاک‌باخته‌ و عاشقي بود که در صفاي روح، پاکي و اخلاص، بي‌نظير بود و خوي پسنديده‌اي داشت.
از آن‌جا که اين انسان وارسته و خدايي هميشه خود را مديون اسلام و انقلاب مي‌دانست سنگر دانش و معرفت را رها نکرد. لباس رزم را بر تن کرد و براي ياري رساندن به ديگر هم‌رزمانش از طريق بسيج عازم جبهه‌هاي نور عليه ظلمت شد و 25 روز بعد درحالي‌که به همراه هم‌رزم خود، شهيد خليجي مشغول آب‌رساني به خط بود، با اصابت ترکش خمپاره به سر و صورتش در تاريخ 9/10/1360 در سن 18 سالگي در منطقه‌ي شوش به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد.
او در آخرين لحظات عمرش اين جمله را بر زبان مي‌آورد: نداي هل من ناصر ينصرني امام حسين (ع) در فضا مي‌پيچد و من مي‌خواهم به اين ندا لبيک بگويم. سرانجام پيکر اين عاشق دلباخته‌ي حقيقت را يک روز پس از شهادت به زادگاه او ديلم آوردند تا مردم پروانه‌وار به گرد او حلقه زنند و با سوز دل به تشييع آن مرغ باغ ملکوت بپردازند و او را در جوار بقيه‌ي هم‌رزمانش به خاک بسپارند تا ياد و نامش همواره در خاطره‌ها جاودان باقي بماند.

منبع:كتاب تولدصبح صفحه 137

يکي از روزهاي گرم سال 1337 محمدرضا چشم به جهان گشود، و قدمهاي کوچکش در شهر خرمشهر زمين را لمس نمود.تحصيلاتش را تا اخذ مدرک ديپلم ادامه داد و در امتحانات سازمان انرژي اتمي شرکت کرد.و موفق شد به عنوان دانشجوي کارآموز درس بخواند.سال دوم دانشگاه امام امت قيام خود را بر عليه رژيم شاه گسترش داد و مردم با شوري وصف ناشدني به حمايت از خميني کبير برخاستند.محمدرضا نيز همراه آنان فرياد عدالتخواهي سر داد و در واقعه 17 شهريور مجروحين را به خانه‌هاي مردم رساند.تا توسط مأموران دستگير نشوند.او بعد از واقعه کشتار دانشگاه براي کمک به مردم از تهران به زادگاهش بازگشت.دشتي‌زاده بارها مورد تعقيب مأموران ساواک قرار گرفت و يکبار به علت داشتن مواد اوليه ساخت کوکتل مولوتف دستگير گشت و به تهران انتقال يافت و تا پيروي انقلاب در زندان ماند.با آغاز جنگ تحميلي محمدرضا که عضو سپاه خرمشهر بود، لباس جهاد را بر تن نمود و گفت:«خدايا حسين زمان اکنون حاضر است اين همه در سوگ جدش گريه و زاري کرديم و ناله سر داديم که در زمانش بوديم و رکابش را مقدم سرهايمان مي‌کرديم، حال وقت تحمل مصائب فرا رسيده و بايد حسين را ياري کرد.او پس با مسئوليت فرماندهي گروهي از رزمندگان اسلام به مدت 45 روز در مقابل دشمن بعثي ايستاد و سرانجام در يکي از شبهاي سرد زمستان در تاريخ4/9/1359 در يک درگيري با نيروهاي عراقي بر اثر اصابت گلوله در سن 22 سالگي عاشقانه به ديار حق شتافت و رادي زيباي شهادت را بر تن کرد.

منبع:cd شهداي كنگره خوزستان

فرا رسيدن بهار براي مردم روستاي رحمت‌آباد استان يزد نويد تولد ديگري بود، اما عزاي حسين‌بن‌علي (ع) تمام اين شادي را به شوري عاشورائي تبديل کرد که عاشقانش در غم غربت فرزند زهرا (س) لباس سياه بپوشند، حسن در روز پنجم محرم و بيست و هشتم اسفند چشم به جهان گشود، در سن شش سالگي همراه ديگر کودکان روستا راهي مکتب شد و در مدت شش ماه قرائت قرآن را فرا گرفت با پايان دوره دبستان براي براي تحصيل در دوره متوسطه به شهر يزد رفت و ضمن تحصيل در مدرسه هنگام فراغت به کار در کارگاه کوره‌پزي پرداخت، دشتي با اوج‌گيري انقلاب اسلامي در صف سربازان روح‌الله (ره) قرار گرفت. حضور در جلسات سخنراني آية الله صدوقي و پخش اعلاميه‌هاي حضرت امام (ره)‌ از جمله فعاليت‌هاي او بود، پس از پيروزي انقلاب اسلامي همراه برادران بسيجي به نگهباني شبانه روي آورد، و پس از مدتي به عضويت سپاه پاسداران درآمد، او ابتدا حفاظت از بيت امام (ره‌)را بر عهده گرفت و در بيست و سوم دي ماه سال 1360 ازدواج کرد، دشتي ده روز پس از انجام مراسم عروسي عازم جبهه‌هاي حق عليه باطل شد. وي چندي بعد معاونت بسيج بافق را بر عهده گرفت و با همسرش بافق را به او سپردند، تمام اوقات فراغت حسن صرف کشيدن نقاشي، نوشتن داستان، مطالعه کتاب و ورزش فوتبال مي‌شد، وي بعد از حمله نظامي آمريکا به طبس همراه منتظر قائم به آنجا رفت، و در حاليکه پيکر شهيد منتظر قائم را همراه داشت، به يزد بازگشت، حاجي با شرکت در آزمون سراسري دانشگاه امام حسين (ع)‌ پذيرفته شد، اما در اولين ماه تحصيل بار ديگر عازم جبهه‌هاي حق عليه باطل شد، سرانجام مسئول ستاد تيپ الغدير (يزد) در غروب روز پنجشنبه زمستان سال 1365 بر اثر اصابت گلوله توپ به آسمان پر کشيد، پيکر خسته و تکه‌تکه حاج حسن را در خلد برين يزد به خاک سپردند.

منبع:كتاب پرواز تا جبرئيل

عبدالرسول در منطقه‌ي دير به دنيا آمد؛ پدر و مادرش مردمي متدين بودند لذا فرزند را بر اساس موازين دين اسلام تربيت نمودند. آموختن علم را در روستاي چغادک آغاز کرد. دوره‌ي ابتدايي را در روستاي بنه‌گز به پايان رساند. سپس به هنرستان حاج‌جاسم بوشهري در بوشهر رفت. او بعد از اتمام کلاس جهت تأمين معاش خود به شغل جگرفروشي روي آورد و ضمن تحصيل به کار پرداخت. دشتي بعد از اخذ مدرک ديپلم در رشته‌ي صنايع چوب به خدمت نظام وظيفه اعزام شد. در اين دوران قيام عليه شاه را سرلوحه‌ي فعاليت‌هاي خود قرار داد و با فرياد درود بر خميني از نهضت تاريخي امام (ره) حمايت نمود.
وي بعد از اتمام خدمت ازدواج کرد و صاحب 4 فرزند شد. زماني‌که انقلاب اسلامي به پيروزي رسيد عبدالرسول مشغول فعاليت در شرکت صنايع دريايي بوشهر بود. لذا به منظور حمايت از انقلاب شب‌ها به نگهباني در کارخانه‌جات پرداخت.
اواخر سال 1360 به مدت يک ماه مرخصي گرفت تا همراه بسيجيان در ميدان نبرد حاضر شود. پدرش مخالفت کرد، چرا که فرزندانش هنوز کوچک بودند اما رسول مصمم پاسخ داد: مي‌خواهم به جبهه بروم. اگر من نروم، ديگري هم نرود پس چه کسي بايد در مقابل دشمن بايستد؟ بچه‌هايم هم نگهدارشان خداست. بالاخره دشتي بدون اطلاع به دوستان و همسرش در تاريخ 1/11/1360 به جبهه رفت و در بسيج مرکزي ثبت‌نام کرد. بعد از اين‌ مرخصي يک ماهه تمام شد، باز هم مصرانه در جبهه ماند تا در عمليات فتح‌المبين شرکت کند.
سرانجام منطقه‌ي شوش و کرخه در بهار سال 1361 قتلگاه او شد. عبدالرسول به عنوان نيروي خط‌شکن وارد ميدان مين شد تا معبري به آسمان بگشايد. پيکر پاکش را در گلزار شهداي روستاي چغادک به خاک سپردند.

منبع:كتاب ستارگان درخاك صفحه 117

محمدعلي دعائي در سال 1342 در شهر شيراز متولد شد. سالها گذشت و محمدعلي در دبيرستان مشغول به تحصيل شد. در همين سالها در مدرسه به مقابله با ظلم پرداخت و در مقابل اعتراض مادر گفت:«من در برابر هر كسي كه بخواهد از طاغوت حمايت كند خواهم ايستاد». دعائي در مسجد آتشيها به پخش اعلاميه‌هاي امام روي آورد و با اين كار سعي كرد، اين نهضت پرشور را ياري رساند.در جريان مبارزات سياسي يک مرتبه به زندان افتاد. اما از پاي ننشست و فعاليتش را ادامه داد. بعد از پيروزي انقلاب در رديف نخستين افراد كميته انقلاب اسلامي شيراز را بنيان نهاد و در سال 1359 به عضويت بسيج درآمد. سپس فنون نظامي را فراگرفت و براي نجات مردم كردستان به اين استان رفت و به مقابله با ضد انقلاب پرداخت. آتش جنگ ، مردترين مردان را به پيكار طلبيد. دعائي عاشقانه همراه خيل كثير ياوران خميني به ميدان نبرد شتافت و در روز هفدهم شهريور ماه سال 1360 پس از انهدام يك سنگر تجمعي دشمن به علت اصابت تركش به پيشاني‌اش در سن 18 سالگي به آسمان بيكران شهادت پر كشيد.

منبع:كتاب خلاصه خوبيها جلد2 صفحه 95

کاظم دقاق در تاريخ 1339 در کربلا ديده به جهان گشود. در شش سالگي پدر خود را از دست داد.
خانواده‌ي دقاق در سال 1350 توسط رژيم بعثي عراق از کشور اخراج شدند و به ايران آمدند.
پس از ورود به قم و سکونت در اين شهر، کاظم در کارخانه‌ي معصوميه قم به عنوان کارگر استخدام شد و تأمين مخارج زندگي را بر عهده گرفت.
با فرا رسيدن روزهاي پر شور انقلاب در سال 1356، کاظم نيز جزو کساني بود که به خيل عظيم مردم مسلمان پيوست و در راهپيمايي‌ها و تظاهرات شرکت مي‌کرد و هيچ‌گاه از فعاليت‌هاي سياسي ترس و واهمه‌اي نداشت.
پس از پيروزي انقلاب شکوهمند اسلامي و شروع جنگ تحميلي، داوطلبانه راهي جبهه‌هاي حق عليه باطل شد. با سپري کردن دوره‌ي آموزشي در آبادان، براي ادامه‌ي خدمت به شهر دوگنبدان و سوسنگرد اعزام شد.
کاظم دقاق در آخرين ديدار خود با خانواده، از جبهه گفت: «در سوسنگرد آتش توپخانه‌ي عراقي‌ها بسيار سنگين بود و ساختماني که در آن پناه گرفته بوديم، را مورد تهديد قرار مي‌داد. احساس مي‌کردم شهادت بسيار نزديک است. در اين حال، متوسل به حضرت ابوالفضل (ع) شدم و نذر کردم که اگر آسيبي به من نرسد، يک بار ديگر مادرم را زيارت کنم.»
کاظم تنها کسي بود که از گروه چند نفره زنده ماند و پس از اين ماجرا به قم بازگشت. پس از ديدار مادر و خواهر و برادرانش، سفارش کرد که اين آخرين ديدار ماست و من به شهادت خواهم رسيد و مرا در سردخانه تهران خواهيد يافت.
کاظم دقاق، در تاريخ 4/9/1359 بر اثر اصابت ترکش خمپاره در منطقه‌ي سوسنگرد در سن 20 سالگي به فيض شهادت نايل آمد و پيکر مطهرش در گلزار شهداي شيخان به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب سبزقامتان صفحه 110

اسماعيل در سال 1332در بهبهان، شهري كه فصلهاي نخستين و داستان پر حماسه 8 سال دفاع مقدس در آن ورق خورد، ديده به هستي باز كرد و در اوايل كودكي همراه خانواده‌اش، به آغاجاري هجرت نمود. پس از طي تحصيلات مقدماتي براي ادامه طريق كسب دانش، به هنرستان شركت ملي نفت وارد شد، اما به دليل آغاز مبارزات سياسي و پس از دو بار دستگيري در سال 1353، از هنرستان اخراج گرديد. پس از آن در كنكور شركت نمود و در رشته آبياري دانشكده كشاورزي اهواز، پذيرفته شد. دو سال بعد مجدداً دركنكور شركت كرده ، براي ادامه تحصيل در رشته علوم تربيتي راهي تهران شد. اسماعيل در راستاي نقد و بحث افكار گوناگون، كنفرانسهاي علمي‌ و مذهبي جالبي را در دانشكده ترتيب داده، در جريان همين جلسات به شدت شيفته و مجذوب شخصيت استاد شهيد مطهري گرديد و به مطالعه دقيق آثار ايشان پرداخت. سال 1357 بود كه دختر دايي‌اش را به همسري برگزيد و صاحب دو فرزند شد. يك سال بعد از پيروزي انقلاب اسلامي، با توجه به احساس مسئوليتي كه در قبال آن دوران احساس مي‌نمود، تحصيل را ترك كرده، به اتفاق عده‌اي از دوستانش براي راه‌اندازي جهاد سازندگي آغاجاري پيشقدم شد. پس از چند ماه طي حكمي‌ به مسئوليت تشكيل سپاه پاسداران در منطقه آغاجاري منصوب گرديد و اولين گامهايش را براي فنا شدن در راه حق برداشت. مهمترين حركت ارزشمند و تاريخي اسماعيل تشكيل تيپ بدر و سازماندهي و فرماندهي مجاهدين و مبارزين عراقي بود. او كه در راه حفظ نظام مقدس جمهوري اسلامي‌ ايران، دست از آلايشهاي دنيا شسته و دل به محبت حق سپرده بود، در عمليات كربلاي 5، در سال 65 در حالي كه فرماندهي لشگر بدر را به عهده داشت آرام و سربلند به سوي معبود و معشوق شتافت.

منبع:كتاب خورشيد بدر

زين‌العابدين دقتي‌پور فرزند موسي در سال 1346 در بيرجند پا به عرصه وجود گذاشت. تحصيلات خود را تا سال دوم متوسطه در بيرجند ادامه داد. وي دانش آموزي آگاه و با تقوا بود.اوقات فراغت خود را با حضور در جلسات مذهبي و با گوش دادن به نوارهاي ديني مي گذراند و در فعاليتهاي بسيج مسجد امام حسن (ع) ‌حضوري فعال داشت.پانزده ساله بود که از طريق بسيج سپاه پاسداران به جبهه اعزام شد. او با مسئوليت امدادگري قريب به 9 ماه در تيپ 21 امام رضا (ع)‌ مشغول فعاليت بود.سرانجام در تاريخ 3/11/1365 در منطقه شلمچه در عمليات کربلاي 5 در سن 19 سالگي در اثر اصابت ترکش به صورتش دعوت حق را لبيک گفت و به فيض شهادت نايل آمد.پيکر پاک شهيد پس از تشييع در شهرستان بيرجند در مزار شهداي اين شهر به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجندجلد1

روز اول بهمن ماه سال 1345 بود. علي بي‌اعتنا به سوز زمستان به طرف خانه دويد .قلبش به شدت مي تپيد، با شنيدن صداي گريه فرزند آرام گرفت .اقوام کودک را به پدر دادند، مرد او را حميد ناميد و در شناسنامه نامش را حبيب ثبت کرد. حبيب سالهاي کودکي را در ميان جمع صميمي و مهربان خانواده سپري کرد و در سال 1359 ،به عضويت بسيج محل درآمد. 16 سال بيشتر نداشت که مدرسه را در سال اول دبيرستان رها کرد و در روز نهم مهرماه سال 1361 قدم به جبهه‌هاي حق عليه باطل نهاد. گروهان ارکان، گردان 135، دست خمپاره انداز، اولين جايگاه خدمت او بود. دقيقي سرانجام در پائيز سال 1361 ،به علت اصابت گلوله خمپاره به پيکرش و جراحت دست،‌ پا و کمر در منطقه سومار به شهادت رسيد. پيکر تکه تکه او را با لباس خاکي جبهه در بهشت‌زهراي (س)‌تهران به خاک سپردند.

منبع:پرونده شهيد در حوزه 1 ناحيه سيدالشهدا اسلامشهر پايگاه مقاومت بسيج