ليست شهداي دفاع مقدس (د)

محمد درويشي فرزند ابراهيم در سال 1340 در روستاي گازار متولد شد. پس از طي دوره دبستان در زادگاهش دوره راهنمايي را در بيرجند گذراند. او دانش‌آموزي کوشا و مؤمن بود. چون در خانواده‌اي مذهبي رشد يافته بود سالها قبل از رسيدن به سن تکليف واجبات ديني را انجام مي‌داد.در دوره‌هاي قرآن مسجد خيرآباد شرکت مي‌نمود و در مراسم عزداري امام حسين (ع) خصوصاً‌ تاسوعا و عاشورا حضوري فعال داشت.در سال 1355 با اين که پانزده سال بيشتر نداشت با بهره گيري از آگاهي و بينش خانواده، امام خميني (ره) را شناخت و به معرفي ايشان در ميان دوستان خود اهتمام مي‌ورزيد.با آغاز انقلاب در راهپيمايي‌ها شرکت مي‌کرد يک بار دانش‌آموزان راهنمايي تدين را به خيابان کشاند و باعث تعطيلي مدرسه شد.تحصيلات متوسطه را در رشته برق ادامه داد در سال دوم متوسطه بود که دلش کربلائي شد، از طريق بسيج سپاه پاسداران عازم ميدانهاي نبرد گرديد و در واحد مخابرات گردان حضرت رسول (ص) مشغول خدمت گرديد. پس از بازگشت از جبهه سرباز سپاه شد و مجدداً به جبهه رفت.يکبار نيز مجروح شيميايي شد که پس از اندک بهبودي به جبهه برگشت.سرانجام در تاريخ شانزدهم اسفند ماه سال 1362 مصادف با روز شهادت حضرت زهرا (س) بر اثر اصابت ترکش در سن 22 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد پيکر پاکش پس از تشييع باشکوهي در بيرجند در گلزار شهداي اين شهر به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجندجلد1

احمد در سال 1340در شهرستان بوشهر ديده به جهان گشود کودکي مهربان که تحت تعليمات عالمانه مادر پرورش يافت و با احکام و موازين دين الهي اسلام آشنا شد. به شوق آموختن علم در سن 7 سالگي به مدرسه رفت و تحصيلاتش را تا اخذ مدرک دوم راهنمايي ادامه داد. با پيروزي انقلاب به نگهباني در مساجد و محل روي آورد و يک‌بار توانست 5 سارق را دستگير و به مراجع قانوني تحويل دهد. با شروع جنگ ماندن در شهر را تاب نياورد و به استقبال مرگ سرخ شتافت.
بسيجي دلاور سپاه روح‌الله سرانجام در سن 18 سالگي در تاريخ 6/7/1362 در منطقه حاج عمران آسماني شد و شربت شيرين شهادت را نوشيد مزار پاکش در بوشهر قرار دارد.

منبع:كتاب نردبان توحيد جلد 2 صفحه 103

نامش «علي» بود. متولّد سال 1343 و در شهر مشهد در جوار حرم حضرت علي بن موسي الرضا (ع) بزرگ شد. چندين بار در سنين خردسالي دچار حادثه و بيماري گشت اما به لطف ايزد منان شفا گرفت. در کودکي قرآن را فرا گرفت و تحصيلات ابتدايي را در دبستان انوشيروان آغاز کرد و از همان دوران کودکي به کار مشغول گرديد. کار در کفاشي برايش منبع درآمدي بود تا کمک خرج خانواده باشد. فرايض ديني‌اش را قبل از رسيدن به سنّ تکليف آغاز کرد و هيچ‌گاه در انجام دادن آن‌ها کوتاهي نکرد. اوقات فراغتش را به جمع‌آوري آيات کوچک قرآن و حفظ آن‌ها مي‌گذراند. دوره‌ي راهنمايي را در مدرسه‌ي حسين‌زاده به اتمام رساند.
در زمان اوج‌گيري انقلاب او نيز هم‌گام با ملت سلحشور به صحنه آمد. در تظاهرات عليه رژيم فعالانه شرکت کرد. پس از پيروزي انقلاب، به عضويت بسيج درآمد و در کشيک‌هاي شبانه شرکت جست. علي به ورزش و تئاتر نيز علاقه داشت و در بسيج محله خود نمايش دست شيطان و واقعه‌ي طبس را به همراه دوستانش اجرا نمود. در زمان جنگ نيز در عمليات آزادسازي بوکان سهم به سزايي داشت؛ دو مرتبه از طريق بسيج به جبهه رفت و در عمليات رمضان از ناحيه‌ي پا مجروح شد.
وي پس از بهبودي نسبي مشتاقانه به جبهه بازگشت و پس از مدتي به استخدام سپاه پاسداران درآمد و مسئوليت پايگاه بسيج شهيد محمد منتظري را هم بر عهده داشت. از زماني که عضو رسمي سپاه شد، پنج مرتبه به جبهه اعزام گرديد تا اين‌که در آخرين اعزام به عنوان مسئول واحد تخريب لشکر 5 نصر شرکت نمود و در سيزدهم ماه مبارک رمضان در منطقه‌ي عملياتي ايلام در هنگام پاکسازي منطقه بر اثر انفجار مين به شهادت رسيد.

منبع:كتاب بوي بهشت_ كنگره خراسان   -  صفحه: 23

عبدالرضا دريس، فرزند احمد،‌ در تاريخ 2/1/1345 در روستاي «شنوف» از توابع شهرستان آبادان، در خانواده‌اي مذهبي و عرب زبان متولد شد. وي فرزند ارشد خانواده بود. خانواده‌ي وي، در اوايل جنگ تحميلي به شهرستان ديلم مهاجرت نمود و او همراه خانواده، در ديلم سکنا گزيد. شغل پدرش صيادي بود و از اين راه امرار معاش مي‌کرد.
دريس در هفت سالگي براي کسب علم و معرفت، پاي به مدرسه نهاد. او موفق شد تا پايان دوره‌ي ابتدايي تحصيل نمايد، اما به خاطر مشکلات زندگي و فقر مالي خانواده، مجبور به ترک تحصيل شد. از آن پس به ياري خانواده شتافت و در کارها و تأمين مخارج خانه به پدر کمک نمود. پس از مهاجرت به ديلم نيز در صيادي ياور پدر و خانواده‌ي مستضعفش بود. او اين کار را پيشه‌ي اصلي خود قرار داد تا به همراه پدر بتواند مشکلات زندگي را هموارتر سازد.
در سال 1364 ش ازدواج نمود. ثمره‌ي اين زندگي مشترک، پسري به نام «يحيي» است.
عبدالرضا در تاريخ 18/10/1364 از طرف نيروي زميني ارتش به خدمت مقدس سربازي اعزام گرديد. او به مدت يک سال در جبهه‌هاي حق عليه باطل به نبرد با خصم دون پرداخت تا اين‌که در تاريخ 3/9/1365 بر اثر اصابت تير مستقيم دشمن به پهلوي چپ، در منطقه‌ي عملياتي فکه در 20 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل گرديد.
مزار پاکش در گلزار شهداي ديلم قرار دارد.

منبع:كتاب تولد صبح صفحه 297

سال 1349 به دنيا آمد، روزهاي کودکي را با شادي و نشاط پشت سر گذاشت و در سايه زحمات بي‌دريغ خانواده رشد نمود.
او که دانش آموخته مکتب سرخ سالار شهيدان بود، به جمع ياران امام (ره) پيوست و لبيک گويان عازم خطوط نبرد حق عليه باطل شد.
سال 1366 در سن 17 سالگي پر پرواز گشود و از خاک ماووت به افلاک بال گشود.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي   -  تاریخ:  1379/12/9

علي دژبان در اول آبان‌ماه سال 1341 در خانواده‌اي زحمت‌کش و مذهبي در روستاي خادمانلو از توابع شهرستان درگز چشم به جهان گشود. وي تحصيلات خود را تا پايان پنجم ابتدايي در زادگاهش ادامه داد و سپس براي کمک به امرار معاش خانواده، درس را رها کرد و همراه پدرش به کشاورزي مشغول شد. علي دژبان که ارادت خاصّي به مولاي متّقيان حضرت علي (ع) داشت، ضمن پرورش روح و الگو قرار دادن سجاياي اخلاقي آن حضرت به فراگيري هنرهاي رزمي در رشته‌ي تکواندو پرداخت و پس از چندي در اين رشته به درجه‌ي استادي رسيد و مدتي به عنوان مربي به آموزش علاقه‌مندان اهتمام ورزيد. همزمان با جنگ تحميلي وي به خدمت مقدس سربازي اعزام شد و پس از طي دوره‌ي آموزشي به مناطق علمياتي رفت و سرانجام پس از رشادت‌هاي فراوان در غروب خونين دومين روز فروردين‌ماه 1361 در درگيري با متجاوزين بعثي در منطقه‌ي شوش در اثر اصابت ترکش به ناحيه‌ي سر در عمليات فتح‌المبين در سن 20 سالگي شهد شهادت نوشيد و به ديدار يار شتافت. مزار پاکش در روستاي خادمانلو قرار دارد.

منبع:كتاب گلواژه هاي شهادت جلد10 صفحه 97

محمدرحيم دژکام در سال 1349 در شهرستان ايرانشهر ديده به جهان گشود. تحصيلات خود را تا سوم دبيرستان ادامه داد. پس از پيروزي انقلاب اسلامي به عضويت بسيج درآمد و پس از گذراندن دوران آموزشي، رهسپار ميادين نبرد شد.
چهار مرتبه با مسئوليت‌هاي مختلف تک‌تيراندازي و پشتيباني به جبهه اعزام شد. سرانجام در مرحله‌ي چهارم در تاريخ 5/11/1365 در عمليات " کربلاي پنج " در منطقه‌ي شلمچه در سنّ 16 سالگي به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد7 صفحه 46

مرتضي در يکي از محلات فقرنشين خرم‌آباد در سال 1340 چشم به جهان گشود ،کودکي رادر هاله‌اي از فقر و سختي سپري کرد و در سن 6 سالگي به مدرسه رفت او با تلاش بسيار در سال 1362 مدرک ديپلم خود را در رشته تجربي دريافت نمود. سپس به آموزشگاه افسري نيروي زميني ارتش رفت و با درجه ستوان سومي در لشگر 84 به خدمت پرداخت، زمانيکه جنگ تحميلي آغاز شد دلاورانه سلاح بر دوش به ميدان نبرد حق عليه باطل شتافت و در عمليات ميمک با سمت گروهان دوم گردان 750 تکاور در مقابل دشمن بعثي ايستاد .مرتضي در اين عمليات از ناحيه پا مجروح شد اما دلاورانه با درجه ستوان يکم فرماندهي گروهانهاي قدس را پذيرفت و بي‌محابا به خط بازگشت.
سرانجام اين سردار رشيد اسلام در عمليات عاشورا در تاريخ 31/4/1367 در سن 27 سالگي به علت اصابت گلوله به گردن در منطقه آهنگران رداي سرخ شهادت را بر تن نمود و عاشقانه به ديار جاويدان حق شتافت ،پيکر پاکش را در گلزار شهداي خرم‌آباد به خاک سپردند.

منبع:كتاب صحيفه ابرار

چند شنبه است؟ باور مي‌کني نمي‌دانم؟ بعد از رفتن تو همه‌ي روزها برايم يکي شده؛ همه‌ي روزها شد روز رفتن تو و همه‌ي ساعت‌ها، ساعت‌هاي نبودن تو.
نامت عبدالرضا بود و بهروز صدايت مي‌زديم. سال 1343 در کوتيان. تولدت همه را به شادي وا داشت. از همان کودکي به کار و تلاش و کمک به خانواده، علاقه‌ي زيادي داشتي. تا کلاس سوم راهنمايي درس خواندي و سپس در دهمين روز از اسفند 1364 لباس سربازي بر تن کردي و در منطقه‌ي عملياتي نصر 6 مشغول گذراندن خدمت سربازيت شدي.
چابکي و دليريت را همه مي‌دانستند و به خاطر همين خصوصيات بود که در دوره‌ي سربازي به عنوان تکاور، معرفي و به منطقه اعزام شدي و عمليات نصر 6 را با دلاوري‌هايت مزيّن کردي. 16/5/1366 که 23 سال داشتي، خونت منطقه ميمک را گلگون کرد و تو با پيکري که بر اثر اصابت ترکش خونين بود، به ديدار محبوب شتافتي تا با سربلندي در پيشگاه حق حاضر شوي.
و حالا ما مانده‌ايم و مزار تو در گلزار شهداي صفي‌آباد تا درددل‌هايمان را آن‌جا برايت بازگو کنيم.

منبع:كتاب سبك بالان ساحل ها صفحه 118

محمد در سال 1334 به دنيا آمد و در شهرستان رشت استان گيلان بزرگ شد. مثل همه کودکان به مدرسه رفت و تحصيلاتش را تا اخذ مدرک ديپلم ادامه داد. سپس در رشته مهندسي عمران دانشگاه فردوسي مشهد به آموختن پرداخت.
دژم خوي چون به اين باور رسيده بود که حتي در حد آوردن يک ليوان آب، نبايد مزاحم ديگري شد لذا در خصوص کارهاي شخصي خود هيچ گاه به کسي دستور نمي‌داد و سعي داشت که خودش در صدد انجام آن برآيد.
نسبت به انجام دادن واجبات ديني سخت مقيد بود و از اعضاي فعال مسجد ابوذر کرد محله رشت به شمار مي‌آمد.
با توجه به گرايشات مذهبي، در حوزه علميه تکيه مستوفي رشت نيز تحصيل دروس حوزوي را دنبال نمود.
وي جواني ورزش‌کار بود و توانايي‌هاي روحي و جسمي خود را در کنار هم پرورش مي‌داد. در اين راستا هنرهاي رزمي را در باشگاه شهيد رجايي رشت فرا گرفت.
در زمان جنگ تحميلي به جمع رزمندگان اسلام پيوست و در جبهه‌هاي حق عليه باطل مردانه جنگيد و سرانجام در روز چهارم دي ماه سال 1365 در سن 31 سالگي در شلمچه هنگام عمليات کربلاي 4 جان به جان آفرين تسليم کرد.

منبع:كتاب سرخ سيمايان سبز   -  صفحه: 95

قدرت ا.... در سال 1340 در روستاي تلوندي استان کهکيلويه و بويراحمد ديده به جهان هستي گشود.
قدرت ا..... در جمع مهربان خانواده‌ بزرگ شد و با آيين پاک محمدي آشنا گشت.
دستفال در زمان جنگ تحميلي مردانه به نبرد با دشمن بعثي پرداخت. وي مردانه جنگيد تا اينکه در تاريخ 4/2/1362 در سومار به شهادت رسيد.

منبع:مجله وصال شماره 12

حسين در سال 1345 در روستاي قلعه کهنه‌ريز به دنيا آمد. با تلاش بي‌وقفه‌ي پدر و مادر بزرگ شد. مادر او را راهي مدرسه کرد تا واژه‌ها عشق، ايمان و رستگاري را هجي کند.
حسين با حضور در مسجد، فرايض دين اسلام را آموخت و در سال 1361 در سنّ 16 سالگي با اصرار زياد، والدينش را راضي کرد نداي رهبر را لبيک گويد. دژگاهي با نام‌نويسي در بسيج سپاه‌پاسداران راهي ميدان جنگ شد.
او رفت تا با خونش لاله‌اي قرمز در بيابان هستي و وجود بروياند و بالاخره در تاريخ 18/3/1361 در اولين اعزام در حالي که 26 روز بيشتر از حضورش در جبهه‌هاي حق عليه باطل نگذشته بود و در تاريخ 13/4/1361 در محور ثارالله منطقه‌ي کوشک بر اثر اصابت خمپاره‌ي 120 و واژگون شدن خودروي حامل آن‌ها از ناحيه‌ي گردن دچار شکستگي و جراحت زيادي شد و در سنّ 16 سالگي به ديدار معشوق شتافت.
مزار پاکش در جنت‌الشهدا بخش ريز قرار دارد.

منبع:كتاب اسطوره هاي جاويد صفحه 95

رمضان دشتکار، در تاريخ 9/7/1345 هم‌زمان با شب‌هاي ماه مبارک رمضان متولّد شد و به همين دليل نامش را رمضان گذاشتند.
پدرش مي‌گويد: « تا دنيا هست، رمضان نيز هست! » دوره‌ي ابتدايي را تا سال چهارم در همان محل ( روستاي تل‌اشکي ) در دبستان « سپهر » گذراند و در سال پنجم به روستاي چاهکوتاه رفت.
او پس از سپري کردن موفقيت‌آميز دوره‌ي ابتدايي، وارد مدرسه‌ي راهنمايي « آزادي » چاهکوتاه شد اما همان سال ترک تحصيل نمود تا به خانواده‌اش در امرار معاش، کمک نمايد.
وي سرانجام به خدمت مقدس سربازي احضار گرديد و اين موضوع، فرصتي شد تا وي لباس مقدس رزم بپوشد و دين خود را به انقلاب و اسلام ادا نمايد. رمضان، پس از دوره‌ي آموزشي در پادگان کازرون، تقاضاي رفتن به جبهه نمود که با وي موافقت گرديد و بلافاصله به اهواز منتقل شد.
او پس از چند روز ماندن در اهواز، مجدداً تقاضاي رفتن به خط مقدم نمود که همين امر، باعث شد تا در تاريخ 2/12/64 در عمليات والفجر 8 مورد اصابت گلوله قرار بگيرد و به فيض بزرگ شهادت نايل آيد.

منبع:كتاب ميوه ي غريب صفحه 58

انوار وجود مبارکش در روز پانزدهم دي ماه سال 1348 در روستاي «جوزقدان» از توابع بخش بيرم شهرستان لار پرتوافشان محفل روحاني خانواده‌اي مذهبي و با ايمان گرديد. خميرمايه‌ي وجودش با تربيت اسلامي سرشته شد. از هوش و استعداد بالايي برخوردار بود، تحصيلات ابتدايي را در زادگاهش به اتمام رساند و دوره ي راهنمايي را در لار ادامه داد. سپس با تحمل سختي‌هاي زياد راهي شيراز شد و در کلاس اول دبيرستان مشغول تحصيل گرديد. علاقه‌اش به معلمي او را به دانشسراي تربيت معلم امام صادق (ع) لامرد کشاند و چهار ماه دانش‌آموز اين مرکز بود. با هجوم ظالمانه‌ي استکبار به مرزهاي ميهن، سنگر علم و دانش را رها کرد و آماده‌ي جهاد با دشمن شد پس از سه ماه جهاد خالصانه با دشمن، در عمليات بزرگ کربلاي 5 در تاريخ 19/10/1365 در سن 17 سالگي در شلمچه جان گرامي خويش را نثار اسلام نمود.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 186

غلامعلي در سال 1341 در شيراز قدم به عرصه‌ي گيتي نهاد. کودکان محله‌ي «احمدي شيراز» همبازي کودکيهاي او بودند. روزهاي شيرين خردسالي او در جوار بارگاه نوراني احمد بن موسي سپري شد، سپس به مدرسه رفت و آموختن علم را تجربه نمود و توانست مدرک ديپلم خود را دريافت نمايد. در جريان مبارزات ملت ايران بر عليه استبداد در خيل ياوران روح‌الله (ره) قرار گرفت و فرياد آزاديخواهي سر داد. در ماه رمضان سال 1356 در حمله اي که از جانب ماموران دولت به مسجد شهداي شيراز شد، مجروح گشت و در روز بيست و دوم بهمن ماه سال 1357 يکي از فاتحان شهرباني شيراز بود و در تعطيلي مدرسه و اعتراض به عملکرد رژيم دست داشت. بعد از پيروزي انقلاب لباس سبز سپاه پاسداران را بر تن نمود و با شروع جنگ در سال 1359 به جبهه رفت و فرماندهي گردان را بر عهده گرفت. او علاقه‌ي زيادي به شعر داشت و گاهي اوقات خود نيز دست به قلم مي‌برد و واگويه‌هاي دلش را به رشته‌ي تحرير درمي‌آورد. عمليات والفجر1 يادمان آخرين مويه‌هاي عاشقانه‌ي او و خاطره‌ي پرواز اين عاشق واصل است. غلامعلي در روز بيستم فروردين ماه سال 1362 در سن 21 سالگي از سرزمين عين خوش به سرزمين نور پر کشيد و به جرگه‌ي عاشورائيان تاريخ پيوست.

منبع:كتاب خلاصه‌ي خوبيها و ماهنامه‌ي عاشورائيان فارس