ليست شهداي دفاع مقدس (خ)

عيدمحمد خانزاده‌مقدم در تاريخ پانزدهم تيرماه 1322 شمسي در خانواده‌اي مذهبي و زحمت‌کش به دنيا آمد و در آغاز حيات از وجود پرمهر پدر محروم شد. او هم‌چون ساير مردم غيور درگز، زندگي همراه با کار و تلاش را از محله‌ي پايين‌دروازه آغاز کرد؛ اما کار طاقت‌فرسا او را از تحصيل باز نداشت.
هوش سرشار و علاقه‌ي فراوان به هنر و فنون، او را به مدرسه‌ي فني درگز کشاند و به خاطر عشق خدمت به وطن، لباس مقدس نظام را پوشيد و در تمامي مراحل عمومي و اختصاصي از شاگردان ممتاز بود.
پس از پيروزي انقلاب اسلامي در کنار کارکنان عقيدتي سياسي به آموزش‌هاي اخلاقي و عقيدتي سربازان مي‌پرداخت. عاشق علي (ع) و اهل‌بيت عصمت و طهارت (ع) بود و هنوز در هيئت عزاداران مسجد سجاد درگز جايش خالي و يادش باقي است. پس از حمله‌ي ناجوانمردانه‌ي رژيم بعثي به ميهن اسلامي، در لبيک به نداي امام راحل (ره) و به خاطر دفاع از کيان کشور، در جبهه‌هاي خون‌رنگ جنوب حضور يافت و همراه لشکر 77 ثامن‌الائمه به دفاع از ميهن اسلامي پرداخت.
سرانجام ستوان‌يکم خانزاده‌مقدم در تاريخ 2/11/1359 و در روزهاي اول جنگ تحميلي در نبردي نابرابر با دژخيمان بعثي در منطقه‌ي ( فياضيه ) آبادان در سنّ 37 سالگي مورد اصابت مستقيم گلوله‌ي توپ قرار گرفت و به آسمان پر کشيد.
مزار پاکش در گلزار شهداي درگز قرار دارد.

منبع:كتاب گلواژه هاي شهادت جلد10 صفحه 16

علي‌رضا در سال 1339 به دنيا آمد؛ روزهاي كودكي‌اش را با شادي و نشاط سپري كرد و در شهرستان تبريز بزرگ شد.
خاني در سايه‌سار دستان زحمت‌كش پدر و مادري دلسوز پرروش يافت و در عنفوان جواني در خيل رزمندگان اسلام قرار گرفت و در جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل عاشقانه حضور يافت.
خاني در روز هشتم آذرماه سال 1360 به آرزويش رسيد و در سنّ 21 سالگي در عمليات طريق‌القدس آسماني گشت.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي   -  تاریخ:  1381/9/5 -  صفحه: 3

هوشنگ در سال 1336 در خانواده‌اي مذهبي در شهر آبادان پا به عرصه گيتي نهاد، و در سايه حمايت‌هاي بي‌دريغ خانواده توانست تا اخذ مدرک ديپلم درس بخواند، براي انجام خدمت سربازي به خرمشهر رفت، و درضمن آن به فعاليت‌هاي سياسي پرداخت، تا اينکه توسط مأموران شاه دستگير و زنداني شد، او پس از رهائي از زندان بار ديگر به خيل عظيم تظاهرکنندگان پيوست و با ورود امام به ايران و تشکيل حکومت جمهوري اسلامي به عضويت جهادسازندگي درآمد و با تمام توان خود به بازسازي ايران و مناطق محروم آن همت گماشت، هوشنگ در ساعت فراغت به تدريس درروستا روي آورد،‌و با تشکيل کتابخانه و کلاس‌هاي ايدئولوژي و انجمن اسلامي محل به جذب نيروهاي انقلابي پرداخت، اعتقاد عميق او به روحانيت مبارز و فداکار و اطمينان از نهضت پرشور انقلاب اسلامي باعث شد، به عنوان امدادگر به جبهه حق عليه باطل بشتابد، خاني سرانجام در تاريخ 12/8/1359 در آبادان بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر در سن 23 سالگي به جمع شاهدان پيوست،‌ پيکرپاکش را در تکيه شهداء شهر اصفهان به خاک سپردند.

منبع:كتاب اسوه‌هاي شهادت در اصفهان

جمال روز بيستم شهريور ماه سال 1342 در شهرستان يزد پا به عرصه هستي نهاد. پدرش غلامرضا براي تربيت اسلامي او تلاش وافري انجام داد. در سن 7 سالگي به مدرسه رفت و به آموختن علم پرداخت. دوره متوسطه خود را در مجتمع شهيد فقيه خراساني را به پايان رساند. بعد از پيروزي انقلاب به عضويت بسيج درآمد و با تشکيل سپاه پاسداران سبزپوش دشت شقايق اين نهاد مقدس گشت. خاني مقدم با مسؤوليتهايي همچون فرماندهي گروهان و گردان در جبهه حماسه آفريد. اين سردار رشيد اسلام در تاريخ 23/3/1367 در عمليات بيت‌المقدس 7 در شلمچه در سن 25 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي 20/10

احمد خانيار در سال 1340 در خانواده‌اي مذهبي در شهرستان زاهدان متولد شد. در زمان کودکي بسيار رنجور و بيمار بود، به طوري که پزشکان از او قطع اميد کرده‌ بودند، ولي با گذشت چهار سال بهبودي يافت. تحصيلاتش را در زاهدان تا اخذ مدرک ديپلم ادامه داد. سال‌هاي آخر دبيرستان وي با اوج‌گيري انقلاب مصادف بود و او نيز مانند ديگر انقبلابيون در تظاهرات و راهپيمايي‌ها شرکت فعّال داشت.
با پيروزي انقلاب اسلامي با اين‌که در دانشگاه قبول شده بود، دفاع از مرز و بوم را مهم‌تر دانست و براي گذراندن دوران سربازي به ارتش پيوست. دوران آموزشي را در کرمان سپري نمود و سپس به شهرستان خاش منتقل گرديد. چون در آن زمان لشگر 88 به جبهه اعزام نمي‌گرديد، در سال 1360 داوطلبانه به تيپ تکاوري ذوالفقار منتقل گرديد. سرانجام پس از شش ماه حضور مستمر در جبهه در تاريخ 10/2/61 در عمليات بيت‌المقدس در محور اهواز- خرمشهر در سن 21 سالگي به فيض عظيم شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 4 صفحه 95

" غلام‌حيدر " سال 1345 در روستاي " جوزجان افغانستان " به دنيا آمد.
مثل گل‌هاي ساده و چهار پر صحرايي، زير آفتاب سوزان و در تاب تابِ آغوش باد، باليد و بزرگ شد.
يك روز انگار صدايي شنيد:
« سرزمين من پهناور است. ايمان بياوريد و هجرت كنيد ... » اين نداي پروردگار بود. غلام‌حيدر و خانواده‌اش تاب تحمل ظلم و غارت را نياوردند و رو به راه سرزمين ديگري نهادند؛ به ايران پناه آوردند و روستاي " كورده " را براي زندگي انتخاب كردند.
غلام‌حيدر جوان در همان روستا عضو باشگاه بسيج مي‌شود تا در كنار كار روزانه، هم‌گام و هم‌دوش با خانواده‌اش عليه متجاوزان هم كاري انجام داده باشد. از آن‌جا كه راه و رسم سالك، پي سپردن و يك‌جا نماندن است، آرپي جي بر دوش همراه با تيپ 21 امام رضا راهي جبهه‌هاي نبرد مي‌شود تا آتش كينه‌ي آوارگي و غربت خود را بر سر تانك‌ها و عدوات متجاوز ديگري آوار كند.
از جوزجان تا مهران، از ايمان و هجرت تا به " جهاد " راهي بود كه غلام‌حيدر جوان از نوزده سالگي با هدايت پروردگارش پيموده بود. تقريباً 90 روز در جبهه مي‌جنگيد تا اين‌كه در يكي از روزهاي سرد زمستاني از لابه لاي آتش و خون و نبرد، شني‌هاي چرخنده‌ي يك تانك دشمن بدن مطهر او را بي‌پروا به زير اندام هولناك و سنگين خود مي‌گيرد.
پايان سفر غلام‌حيدر جوان در يك روز زمستاني در عمليات كربلاي يك در يازدهم تيرماه سال 1365 در سن 20 سالگي ثبت شده است. او در جوار رحمت خدايش شادمان و راضي منزل گزيد.
مزار پاكش در بهشت رضا (ع) قرار دارد.

منبع:كتاب حيات جاويد جلد1   -  صفحه: 220

عباس‌علي در سال 1332 به دنيا آمد. روزهاي کودکي و نوجواني‌اش را در اختناق حکومت ستمشاهي گذراند تا اينکه انقلاب به پيروزي رسيد و عباس‌علي که ديگر جواني رشيد شده بود، به عضويت بسيج درآمد تا او نيز محافظ اين دستاورد ملي باشد.
خبيري در زمان جنگ تحميلي با سمت راننده بلدوزر راهي مناطق جنگي شد و مردانه همراه ديگر رزمندگان با دشمن مبارزه نمود. سرانجام در روز هفتم خردادماه سال 1367 در شلمچه در سن 35 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد.

منبع:نشريه الغديريان شماره 32 پاييز 1386

ميرزا در سوم خردادماه سال 1340 در بخش نوخندان از توابع شهرستان درگز زاده شد. تحصيلات خود را تا مقطع ديپلم ادامه داد و در حين تحصيل براي کمک به معاش خانواده به کار کشاورزي مي‌پرداخت.
بعد از اخد ديپلم، در دانشکده‌ي افسري پذيرفته شد و بعد از گذراندن دوره‌هاي مربوطه با درجه‌ي ستوان‌سومي از آن‌جا فارغ‌التحصيل گرديد و به جمع دلاورمردان لشکر 77 پيروز ثامن‌الائمه پيوست و در لواي اين لشکر به جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل رهسپار گرديد.
سرانجام پس از گذشتن ماه‌ها حضور در ميادين نبرد و ثبت صحنه‌هاي بديع و مانا از دلاوري‌هاي خويش در صفحه‌ي تاريخ اين مرز و بوم، جان پاکش تشنه‌ي ديدار دوست شد و در بيست و چهارم فروردين‌ماه سال 1367 در منطقه‌ي عملياتي مريوان، در اثر اصابت گلوله‌ي مستقيم دشمن در سنّ 27 سالگي شربت وصل نوشيد و شهد شهادت سر کشيد و به سوي محبوب شتافت.
مزار پاکش در گلزار شهداي نوخندان قرار دارد.

منبع:كتاب گلواژه هاي شهادت جلد10 صفحه 5