ليست شهداي دفاع مقدس (خ)

اکبر خوشابی فرزند غلام در فروردين ماه 1348 در روستاي «دهقايد» از توابع شهرستان دشتستان چشم به آفاق آفرينش گشود. او در خانواده‌اي مؤمن که با فقر و محروميت عهد اخوت بسته بودند پرورش يافت.
تحصيلات ابتدايي را در دبستان شهيد بهشتي «دهقايد» و دوره‌ي راهنمايي را در مدرسه ي راهنمايي پيمان روستا با موفقيت پشت سر گذاشت.
اکبر با عشق و علاقه‌ي وافري که به فراگيري علوم ديني و ترويج معارف الهي و احکام زندگي بخش اسلام داشت، مسير نوراني روحانيت را انتخاب کرد. لذا با عزم راسخ به حوزه‌ي علميه اصفهان و سپس به شهر فقاهت و اجتهاد قم رفت و به تحصيل علوم ديني پرداخت.
از آنجا که دفاع از انقلاب و کشور عزيز و شهيد پرورمان و پايداري از دستاوردهاي انقلاب اسلامي را تکليف شرعي خود مي‌دانست پا به پاي همرزمانش در پايگاه مقاومت روستا فعاليت چشمگيري داشت. او در آرزوي حرکت به سمت جبهه و جهاد با دشمن متجاوز و سيراب شدن از شربت شهادت لحظه شماري مي‌کرد.
سرانجام در سال 1363 به جبهه جنوب اعزام گرديد و مدت شش ماه با متجاوزين بعثي در نبرد بود. پس از بازگشت از جبهه مجدداً به سنگر حوزه علميه رفت. هواي عاشقانه جبهه و فضاي شوق انگيز پرواز و آسماني شدن، بار ديگر در تاريخ 1/11/1364 او را روانه جبهه جنوب کرد. در عمليات کربلاي 4 شرکت کرد و به علت جراحت از ناحيه شانه به بيمارستان شيراز انتقال يافت. پس از اندکي بهبودي با آنکه برگه استراحت يک ماهه را در دست داشت، نسيم دل انگيز شهادت و رايحه‌ي وصال دوست چنان مدهوش کرد که بي درنگ برگه استراحت را پاره کرد و به جبهه نبرد شتافت و در عمليات کربلای 5 شرکت کرد.
سرانجام با شرکت در عمليات کربلاي 8،‌ پس از چهارده ماه حضور متوالي در ميدان هاي نبرد و وسعت بي‌نهايت پرنده و پرواز، شهادت بال هايش را گشود و در سال 1366 در سن 18 سالگي با عروجي سرخ به فوج کبوتران خونين بال خدايي پيوست. شهادت عارفانه اش با ميلاد خجسته مولايش، گل سرسبد هستي امام زمان (عج) مصادف شد و چه اتفاق قشنگ و ديدني‌اي! و به راستي عاشق و دلباخته مولايش بود.
اکبر خوشابي طلبه‌اي عارف متقي و جواني موفق و متين و محجوب بود.
در تمام دوران زندگي کسي از او آزرده خاطر نگرديد. او با پرواز سرخ خود، پيوند الهي روحاني و دانشجو را با همرزم خويش شهيد سيدمسعود ساجدي عملاً تحقق بخشيد و در مقابل چشم هاي مردم به نمايش گذاشت.

منبع:مجله ي عرشيان شماره 28

سيدحسن خوشبخت در آغازين روز تيرماه سال 1340 در تنگك زنگنه متولّد شد. وي در دوران انقلاب با شركت در اعتراضات خياباني و پخش اعلاميه، در پيشرفت نهضت اسلامي شركت جست و بعد از پيروزي انقلاب اسلامي به فعاليت‌هاي فرهنگي خود ادامه داد و در كنار اين فعاليت‌ها براي آموزش به روستاها رهسپار گرديد.
وي در سال 66-65 با كسب رتبه‌ي عالي، در رشته‌ي الهيات و معارف اسلامي دانشگاه تهران پذيرفته شد. هم‌زمان با آغاز جنگ تحميلي به خدمت سربازي اعزام گرديد و در علميات‌هاي گوناگون شركت جست تا اين‌كه سرانجام در عمليات كربلاي 4 در دي‌ماه سال 1365 در سنّ 25 سالگي به فيض شهادت نايل آمد.
از او 2 فرزند به يادگار ماند.

منبع:كتاب از ستاره تا خورشيد جلد 2   -  صفحه: 205

محمود خوشچران در روز دوازدهم ارديبهشت‌ماه سال 1336 در خانواده‌اي متعهّد و مسلمان که با کار و تلاش امرارمعاش مي‌کردند، در شهرستان درگز متولّد شد؛ هم‌چون کودکان پايين دروازه‌ي درگز زندگي را در کوچه‌هاي خاکي و محروم گذراند.
وي تحصيل را تا پايان دوره‌ي راهنمايي ادامه داد؛ ولي آشنايي با واقعيت‌هاي تلخ زندگي و مشاهده‌ي مشقت‌هاي پدر در تأمين خانواده و عشق و علاقه به اين مرز و بوم، او را به کسوت نظاميان درآورد و پس از طي دوره‌هاي مخصوص نظامي و اخذ نشان و درجه به دلاوران لشکر 92 زرهي اهواز پيوست.
روحيه‌ي انفاق و ايثارگري او موجب محبوبيت در جامعه و محيط کارش شده بود و جزو ارتشياني بود که در بيداري همکاران خود نقش به سزايي داشت.
سروان خوشچران در آغازين روزهاي جنگ تحميلي و تجاوز نيروهاي بعثي سوار بر مرکب آهنينش ( تانک ) به مقابله با دشمن و دفاع از مرز و بوم ايران عزيز پرداخت و عاقبت در غروب خونين و پاييزي پنجم مهرماه 1359 در محل پاسگاه مرزي کوشک در سنّ 23 سالگي مورد اصابت مستقيم آرپي‌جي قرار گرفت.
جسم سوخته در آتش کين بعثيان او را که در داخل تانک بود، به اهواز منتقل و در مزار شهيدان اهواز ( بهشت‌آباد ) به خاک سپردند.

منبع:كتاب گلواژه هاي شهادت جلد10 صفحه 10

درسال 1326 در شهرستان زابل پا به عرصه هستی نهاد، او در سایه حضور پدر و مادر مهربانش پرورش یافت، و تحصیلاتش را با موفقیت به پایان رساند. خوشدل در سال 1345 به استخدام ارتش درآمد پس از پیروزی به لشگر زاهدان انتقال یافت، و در آنجا با همکاری مردم مسجد« ابراهیم خلیل الله» را بنا نمود، او با آغاز جنگ تحمیلی در صف سربازان روح الله (ره) قرار گرفت، و در عملیات فتح المبین دلیرانه جنگید، خوشدل سرانجام در تاریخ 25/2/1365 در جبهه سومار هنگام کمک به سربازهای مجروح براثر اصابت ترکش گلوله جانش را در طبق اخلاص نهاد و در سن 39 سالگی عاشقانه به دیار حق و حقیقت پر گشود.

منبع:روزنامه كيهان   -  تاریخ:  1382/10/3

احمد خوشرو در سال 1341 در روستاي بنداروز از توابع شهرستان دشتستان متولّد شد. در سنّ شش سالگي به مدرسه‌ي حافظ روستاي بنداروز رفت و دوران ابتدايي را در زادگاهش به پايان رسانيد. سپس يك سال ترك تحصيل كرد و جهت كمك به پدرش به كار مشغول شد. سال بعد جهت ادامه‌ي تحصيل به شهر برازجان رفت و دوران راهنمايي و متوسطه را با موفقيت به پايان رسانيد و به اخذ ديپلم نايل گرديد.
در همين سال كه مصادف بود با دوران انقلاب اسلامي، وي دعوت حضرت امام را لبيك گفت و هم‌گام با ديگر ايثارگران انقلاب به پخش اعلاميه‌ي حضرت امام در بين مردم پرداخت. دوران انقلاب به لحظات حساس خود رسيده بود و هر چه اين اوضاع سخت‌تر مي‌شد، كار برايشان آسان‌تر جلوه مي‌نمود و در دل شب عمليات پخش اعلاميه‌ها را ادامه مي‌دادند.
خوشرو ارادت خاصي به حضرت امام داشت. وي را بسيار دوست مي‌داشت. پس از پيروزي انقلاب اسلامي هنگامي كه حضرت امام را در تلويزيون نظاره كرده بود، غرق در شعف و شوق بود. انگار حضرت امام با او سخن مي‌گفت و شوق و اشتياق وصف‌ناپذيري داشت. خوشرو در بين دوستان و همسايگان محبوبيت خاصي داشت و بسيار به آنان كمك مي‌كرد. احمد پس از پایان تحصيلات، به خدمت مقدس سربازي رفت و در پادگان 05 كرمان مشغول خدمت شد. پس از پايان دوره‌ي آموزشي به همراه گردان 808 پياده‌ي كرمان عازم جبهه‌هاي حق عليه باطل شد. مدت خدمت سربازي را در جبهه گذراند. وي در بين رزمندگان جبهه داراي محبوبيت خاصي بود؛ به طوري‌كه سربازاني كه ترخيص مي‌شدند، به وي وكالت مي‌دادند كه حقوق و حق مأموريت‌هايشان را دريافت و به حساب آنان واريز نمايد كه در وسايل شخصي وي چندين سوابق حواله‌ي بانكي ديده شده بود.
وي در خدمت سربازي سرپرست ضد هوايي بود. احمد آخرين باري كه به مرخصي آمده بود، به اتفاق دوستان به زيارت قبور شهدا رفته و گفته بود كه من شهيد مي‌شوم و جاي خود را به دوستان نشان داده بود. چند روزي از مرخصي وي باقي مانده بود كه جهت ديدار با ديگر دوستان رزمنده عازم جبهه شد تا از آن طريق به محل خدمت برود. بيست روز از خدمتش مانده بود كه در تاريخ 25/9/1362 در سنّ 21 سالگي در مهران دعوت حق را لبيك گفت و به مقام پرفيض شهادت نايل گرديد.
مزار پاکش در بهشت سجاد(ع) بنداروز قرار دارد.

منبع:كتاب سرگذشت عروج   -  صفحه: 201

در سال 1334 در روستاي نيان از توابع شهرستان گيلانغرب فرزندي به دنيا آمد كه نام او را صفر نهادند.
ديري نپاييد كه به دبستان رفت و در زادگاهش تحصيلات ابتدايي را به پايان رساند و چندي بعد با موفقيت مدرك ديپلم را دريافت نمود.
آن‌گاه به تهران مهاجرت كرد و به عنوان تكنسين در شركتي مشغول به كار شد.
صفر نيرومند و ورزشكار بود؛ در سال 1357 با اوج‌گيري قيام ملت مسلمان در خدمت سربازي در استان لرستان بود. دل به درياي پرتلاطم انقلاب سپرد و در لبيك‌گويي به پيام رهايي‌بخش و عزت‌آفرين رهبر از فرمانبرداري در ارتش خودداري كرد و با برداشتن اسلحه ژ-3 پادگان را ترك كرد و در كرمانشاه به صف مردم مبارز پيوست اما تحت تعقيب ساواك قرار گرفت.
خوشروان در مرز سومار توسط مأموران عراقي دستگير و به زنداني در شهر مندلي انتقال يافت اما مدتي بعد او را به ايران تحويل دادند و او در سال 1358 سلاح ژ-3 را به سپاه قصرشيرين سپرد و مدتي بعد خود نيز به عضويت اين نهاد مقدس درآمد. در پنجم آذرماه سال 1358 به آموزش نيروهاي بسيجي مشغول شد و با آغاز غائله‌ي كردستان به كامياران رفت و در حين درگيري از ناحيه‌ي دست مجروح شد.
با آغاز جنگ تحميلي او در سپاه سر پل ذهاب بود و از آن‌جا كه در آن زمان غير از سلاح‌هاي انفرادي، سلاح و ادوات ديگري در محورهاي عملياتي خودي وجود نداشت، لذا در اولين اقدام طي هماهنگي با يكي از واحدهاي ارتش اقدام به برگزاري كلاس توجيهي و آموزش خمپاره‌انداز 120 ميليمتري براي جمعي از پاسداران نمود و سپس با تهيه‌ي مهمات مورد نياز دو دستگاه خودرو ( تويوتا و لندرور ) در سحرگاه روز 1/8/1359 خمپاره‌ها را به محور آوزين منتقل و در محلي به نام گناوه مستقر نمود و بلافاصله مورد استفاده قرار دادند. شليك گلوله‌هاي خمپاره به مواضع دشمن موجب حيرت و غافلگيري آنان شد.
به دنبال حماسه‌ي تاريخي آزادسازي خرمشهر ارتش عراق از ترس شكستي ديگر ناچار شد پايان خردادماه را خاتمه حضور خود در مناطق سر پل ذهاب و گيلان‌غرب تلقي كند و پس از 21 ماه اشغال و غارت شهر قصرشيرين را ترك نمايد. در سپيده دم روز سي و يكم خردادماه رزمندگان مستقر در اين مناطق قصد نمودند تا به تعقيب دشمن بپردازند؛ خوشروان كه همواره امور را با تدبير اداره مي‌كرد، با بررسي از زمين منطقه متوجه ميادين مين متعدد و تله‌گذاري‌هاي فراواني شد كه دشمن به جا گذارده بود؛ لذا در اسرع وقت كار خنثي‌سازي را شروع نمود؛ به نحوي كه طي چند ساعت انبوهي از مين‌هاي خنثي شده جلب توجه مي‌نمود.
صفر در تابش گرماي ظهر سي و يكم خردادماه هم‌چنان به كار خنثي‌سازي مين مشغول بود كه يك‌باره بر خاك افتاد و بعد از چهل ماه جهاد في سبيل الله با دست و پاي قطع شده در سي و يکم خرداد هزارو سيصد و شصت ويک در سنّ 27 سالگي به سوي حضرت دوست پر كشيد. مزار او در گلزار شهداي گيلانغرب قرار دارد.
مردم مهاجر و قدر شناس، نام خوشروان را بر اردوگاه محل سكونت خويش نهادند تا بدين وسيله نام اين پاسدار فداكار را در ذهن خود و فرزندانشان زنده نگه دارند.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي   -  تاریخ:  1382/4/16 -  صفحه: 12

مظفر در سيزدهمين روز تيرماه سال 1321 در شهرستان بيرجند (استان خراسان) در آغوش پر مهر مادر جاي گرفت تحصيلاتش را تا اخذ مدرک ابتدايي ادامه داد سپس مشغول به کار شد تا هزينه معاش خود و خانواده‌اش را تامين نمايد با آغاز جنگ تحميلي خوشگود همراه بسيجيان غيور به مرزهاي جنوب کشور شتافت و در چهارمين روز از ارديبهشت ماه سال 1362 در سن 41 سالگي در منطقه سومار به شهادت رسيد پيکر پاکش را در بهشت زهرا (س) به خاک سپردند.

منبع:اطلاعات دريافتي از بنياد شهيد منطقه 3 استان تهران

حسين خوشنويسان در خانواده‌اي مذهبي و آشنا به احكام دين در تاريخ 25/10/1334 متولّد شد و تحت تعليم و آموزش قرار گرفت. از دوران كودكي با مسايل ديني آشنا گشت و به علت هوش سرشارش، آموختني‌ها را بسيار سريع مي آموخت و هميشه در هر امر ذهني، تدبير و تأمل را مقدم مي‌شمرد.
از مبارزين و فعالان دوره‌ي انقلاب بود. پس از پيروزي انقلاب به عضويت جهادسازندگي تهران درآمد و مسئوليت‌هايي را بر عهده گرفت. پس از ورود به جهاد سوسنگرد مسئول جهاد شد و در 16 دي‌ماه سال 1359 به همراه 160 نفر از برادران جهاد و سپاه به هويزه رفت و در كربلاي هويزه در سنّ 25 سالگي مفقودالاثر شد.

منبع:كتاب از ستاره تا خورشيد جلد 2   -  صفحه: 107

محمدحسن خوشي در سال 1340 در خانواده‌اي مذهبي و متدين در شهر گلپايگان چشم به جهان گشود تحصيلات ابتدايي را به پايان برد و در آموزش و پرورش شهرري به عنوان متصدي خدمات مشغول به خدمت شد.اما با آغاز جنگ تحميلي به جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل رفت او سرانجام در تاريخ 18/12/1362 در عمليات خيبردر سن22 سالگي به شهادت رسيد.پيکر پاکش را در سال 1367 در خاک ايران به خاک سپردند.

منبع:كتاب يادياران

عليرضا خونيکي فرزند محمدعلي در سال 1335 در روستاي خونيک از توابع شهرستان بيرجند ديده به جهان گشود دوران کودکي و تحصيلات ابتدايي را در زادگاهش سپري کرد.سپس ترک تحصيل نمود و همراه خانواده‌اش به کار کشاورزي مشغول شد.پس از مدتي به شهر آمد و به کارگري پرداخت.علاقه‌ي فراواني به اهل‌بيت پيامبر (ع) داشت و فعالانه در جلسات مذهبي شرکت مي‌نمود. با شروع جنگ تحميلي داوطلبانه از طريق بسيج عازم جبهه گرديد عليرضا سي ماه در مناطق عملياتي و خطوط مقدم جبهه خدمت نمود. روحيه‌اي شاد در جبهه و پشت جبهه از او فردي محبوب در ميان اقوام و همرزمانش ساخته بود.علاقه‌ي وي به حضور در جبهه چنان بود که هر وقت به مرخصي مي آمد بي‌صبرانه انتظار مي‌کشيد تا دوباره در صحنه‌هاي نبرد حاضر شود. يک بار که از حضورش ممانعت به عمل آمد به قاين رفت و از آنجا به جبهه اعزام گرديد. وي پس از مجروح شدن از ناحيه پا و يافتن بهبودي نسبي بار ديگر راهي مناطق عملياتي شد. سرانجام در تاريخ سوم آبانماه سال 1366 در منطقه‌ي پدافندي بانه بر اثر جراحات بسيار در سن 31 سالگي دعوت حق را لبيک گفت و به فيض عظماي شهادت نايل گشت. پيکر پاک شهيد پس از تشييع باشکوهي در شهرستان بيرجند در مزار شهداي اين شهر به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجندجلد1

پرويز در سال 1340 در روستاي زيبايي از روستاهاي جنوب لرستان پا به عرصه گيتي نهاد .روزهاي شاد کودکي را در جمع گرم و صميمي خانواده مهربانش گذرانيد، 7 ساله بود که با دنيايي پر از عشق و اميد راهي دبستان کوچک روستا شد و بعد از اتمام دوره ابتدايي براي ادامه تحصيل راهي شهرستان دزفول شد. با اوج‌گيري قيام مردمي عليه رژيم سفاک پهلوي پرويز نيز مانند ساير جوانان پرشور اين مرز و بوم به سيل خروشان ملت پيوست و در تظاهرات و راهپيمائي‌ها حضوري فعال داشت.بعد از پيروزي شکوهمند انقلاب اسلامي در مهرماه سال 1358 براي گذراندن خدمت سربازي وارد ارتش شد و با شروع جنگ تحميلي عاشقانه راهي جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل گرديد و به عنوان توپچي تانک مشغول به خدمت شد. شجاعت و دلاوري پرويز در انجام عمليات چريکي زبانزد همه بود، سرانجام بعد از ماهها نبرد در مقابل صداميان در حين عمليات پيروزمند فتح‌المبين در جبهه رقابيه در حاليکه تانک حامل وي به علت نقص فني از حرکت ايستاد مردانه آرپي‌جي7 را بر دوش کشيد و با دست خالي و تنها به مصاف با دشمن پرداخت و سرانجام پس از به اسارت گرفتن گروهي از آنان خود نيز گلوله‌اي سرخ دريافت کرد تا در روز نهم فروردين ماه سال 1361 در سن 21 سالگي به همراه ملکوتيان به سوي عرش برين پر گشود.

منبع:كتاب شهداي دزفول

در آغازين روز پاييز سا ل1340 در روستاي شهنيا ديده به جهان هستي گشود. مهربان بود و متدين با پاهاي کودکانه دويدن‌ها و شادي‌ها و بازي‌ها را به تجربه نشست. هم گيوه‌ي چوپاني به پا مي‌کرد و هم گرسنگي؛ گاه گاه شب‌هاي بي‌نان را تجربه نمود. مدرسه‌ي "حافظ" ميزبان نخستين روزهاي هفت سالگي علي شد سال پنجم دبستان کيف و کتاب را در طاقچه‌ي خانه‌ي کاهگلي گذاشت تا چرخ کارگاه حصيربافي پدر از کار نايستد.
بعد از آن نيز با شاگردي ميني‌بوس، بنايي و... نان خانواده را تأمين کرد آن‌گاه به خدمت نظام فرا خوانده شد و در تاريخ 15/8/1360 خدمت را آغاز کرد، 2 ماه در کردستان و 9 ماه ديگر را در منوال بود و سرانجام در تاريخ 21/4/1361 در ماه رمضان در سن 21 سالگي سر را به چوگان عشق به امام (ره) نهاد و در ميدان رضا (ع) شهر باختران دل به بازي تقدير سپرد و به شهادت رسيد. مزار پاکش در گلزار شهداي شهنيا قرار دارد.

منبع:كتاب به درياپيوستگان صفحه 117