ليست شهداي دفاع مقدس (خ)

محمدطاهر خلفيان در روز چهاردهم اسفند ماه سال 1328 در خانواده‌اي مذهبي در شهرستان بهبهان متولد شد. بعد از گذراندن دوران دبستان و دبيرستان و گرفتن ديپلم، به خدمت سربازي اعزام گرديد. پس از پايان خدمت سربازي در رشته زبان پذیرفته و در دانشسراي عالي اهواز موفق به کسب فوق ديپلم زبان شد. وي ضمن تحصيل در دانشسراي عالي اهواز، با يکي از اساتيد، با ظلم و ستم رژيم پهلوي آشنا شد و تحولي عميق در وي ايجاد گرديد. همدوش امت قهرمان ايران در راهپيمايي‌ها شرکت و تنفر خويش را نسبت به طاغوتيان اعلام مي‌نمود. با پيروزي انقلاب اسلامي به رهبري امام خميني (ره) در برنامه‌هاي فرهنگي و مذهبي حضوري فعال داشت. محمد طاهر در مورد شهادت و جبهه مي گفت: «همه جا جبهه است و ما مسئوليم که از دين و کشور خود به هر طريقي که هست دفاع کنيم چه در جبهه‌ي جنگ و چه در سنگر علم و هرکجا لازم باشد. خداوند هرکس را که عاشق شهادت باشد در هر جا شهيد مي‌نمايد». محمد در انجام فرايض ديني تقيد خاصي داشت و نماز شب را شستشو دهنده‌ي روح انسان مي‌دانست. در روزهاي قبل از شهادت نيمه هاي شب برمي‌خاست و به عبادت الهي (نماز شب) مشغول مي‌گرديد. سر بر سجده مي‌گذاشت و اشک مي‌ريخت و طلب آمرزش از خداوند مي‌نمود. به مسائل اخلاقي اهميت مي‌داد و از صفات زشت اخلاقي دوري مي‌نمود. تأکيد زيادي به حفظ و رعايت حجاب اسلامي داشت. سرانجام در تاريخ 4/8/1362 در حالي که مشغول تدريس زبان به دانش‌آموزان در مدرسه‌ي راهنمايي «پيروز» بهبهان بود، با اصابت موشک صداميان به مدرسه، همراه دانش‌آموزان و همکارانش در سن 34 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نایل گرددي.
راهش پر رهرو باد.

منبع:كتاب ميان مدرسه تا عشق صفحه 92

حسين در سال 1360 در جمع پر مهر خانواده‌اي مهربان جاي گرفت با پشت سر گذاشتن دوران دبستان و راهنمايي عشقي شديد به فراگيري قرآن و اصول جاويدان اسلام پيدا کرد و روح تشنه خود را با يادگيري به آن سيراب نمود. با شروع انقلاب در کسوت پيروان روح‌الله (ره) به پاسداشت ارزشهاي اسلامي روي آورد. بعد از پيروزي انقلاب به استخدام جهادسازندگي درآمد سپس به فرمان امام نامش را در بسيج مسجد نوشت. حسين در مشهد مشغول زيارت حرم ثامن الحجج (ع) بود که خبر حمله رژيم بعثي را شنيد، سراسيمه به اصفهان بازگشت تا راهي ميادين نبرد شود اما خانواده با او مخالف بودند، خلقي در پاسخ اعتراض آنان گفت:«مگر کساني که در جبهه هستند پيش پدر و مادرشان عزيز نيستند ولي اسلام از همه اينها عزيزتر است و بايد در راه آنان فدا شد. اگر در روز رستاخيز از شما سؤال کنند که چرا از اسلام دفاع نکردي، در مقابل خداوند جز رسوائي و خجالت جوابي نداريد که بدهيد. ما به دنيا آمده‌ايم که دوباره برگرديم، پس چه خوب که با سعادت برويم و بالاترين سعادتها شهادت در راه خداست. حسين به عنوان سرباز بعد از طي دوره‌ي آموزشي به همراه لشگر 21 حمزه به جبهه شوش رفت و در جبهه الله اکبر در روز سي‌و يکم ارديبهشت ماه سال 1360 در سن 20 سالگي با خون سرخ خويش درخت تنومند اسلام را آبياري نمود.

منبع:كتاب اسوه‌هاي شهادت در اصفهان صفحه 171

سي‌ام خردادماه سال 1338 «طالب» کشاورز روستاي ازگم از توابع استان گيلان صاحب فرزندي پاک به نام عليرضا شد، پدر با سعي و تلاش فراوان او را به مدرسه فرستاد، اما عشق به اسلام و ياري خميني كبير (ره) او را در صفوف سربازان روح‌الله (ره)‌ قرار داد و عليرضا نتوانست مدرک ديپلم خود را دريافت نمايد، او پس از پيروزي انقلاب اسلامي ابتدا در مسجد محل، کتابخانه اي داير نمود و مدتي بعد در انجمن اسلامي شهيد مطهري «صومعه‌سرا» به مبارزه عليه رژيم اشرار و منافقين و تبليغات اسلامي پرداخت. دهقانپور چندي بعد به عضويت سپاه پاسداران درآمد و به جبهه‌هاي حق عليه باطل شتافت و مسئوليت گردان سلمان از لشکر16 قدس گيلان را بر عهده گرفت. او سرانجام پس از 8 سال حضور مستمر در جبهه هنگام محاصره دشمن در تاريخ 25/3/1367 به شهادت رسيد، عليرضا تمام تلاش خود را مبني بر نجات رزمندگان اسلام و رهايي آنها از حلقه محاصره دشمن انجام داد، و خود سربلند و سرافراز در سن 29 سالگي از منطقه قاميش عراق به آسمان پر کشيد.

منبع:كتاب با اميران دل ها  

در سال 1340 در خانواده‌اي مذهبي حسين خليفات، فرزندي نيک سيرت به نام اردشير ديده به جهان هستي گشود. اردشير هنوز تحصيلات خود را در بندرريگ به پايان نرسانده بود که خانواده‌اش در سال 1349 به شهرستان اهواز مهاجرت نمودند. اردشير نيز تحصيلات راهنمايي و دبيرستان خود را در آن شهر گذراند. او از دوران جواني عشق و علاقه توصيف‌ناپذيري به فراگيري معارف و احکام نوراني اسلام و قرآن داشت. وي در آغاز نهضت مقدس و حيات‌بخش انقلاب اسلامي تمامي اوقات خود را صرف تبليغ اسلام و مجاهدت روشنگرانه عليه رژيم منفور ستمشاهي مي کرد. وي پس از مدتي به اتفاق خانواده‌اش به افق فقاهت و اجتهاد و فضليت يعني شهر مقدس قم هجرت کرد و عيجب هجرت زيبا و سرنوشت‌سازي که افقهاي روشن را فرا رويش گشود و سمت بهار را نشانش داد.
در فضاي معطر و آکنده از روحانيت قم، تحصيلات حوزوي را آغاز کرد و تا سطح مقدمات ادامه داد. در کنار درس و تحصيل حوزوي در زمينه‌ي فرهنگي و تبليغي نيز فعال بود. خليفات در سال 1362 ازدواج کرد که ثمره‌ي اين پيوند مبارک فرزندي به نام محسن گرديد.
با آغاز جنگ تحميلي بلادرنگ خود را به بسيج معرفي کرد و پس از سپري کردن دوره‌ي آموزش هاي نظامي به مصاف با دشمن زبون شتافت و شکوه حماسه و ايثار را به نمايش گذاشت. چندين بار به سرزمين خون و شهادت اعزام شد تا اينکه در عمليات کربلاي 5 در منطقه‌ي شلمچه در سال 1365 در سن 25 سالگي به آرزوي هميشگي‌اش رسيد.
پيکر پاک اين پرنده‌ي عاشق دريايي هم‌اکنون در همسايگي خورشيد دلها يعني حرم مطهر کريمه‌ي اهل‌بيت (ع) حضرت فاطمه‌ي معصومه (س) مدفون مي‌باشد.

منبع:مجله عرشيان شماره 28

ميرپيمان خليل‌پور در هفتم فروردين ماه سال 1345 در تهران متولد شد. اخلاق پسنديده، احسان و نيکي به اطرافيان و نزديکان از برجسته‌ترين فضايل وي بود. او روحي بلند و سري پرشور داشت، از همان دوران کودکي در جلسات قرآن و عقيدتي مسجد اعظم قلهک شرکت مي‌نمود و راه رشد و تعالي معنوي را طي مي‌کرد.
در سنين نوجواني همواره در راهپيمايي‌هايي که بر عليه رژيم تشکيل مي‌يافت، شرکت مي‌نمود. بعد از پيروزي شکوهمند انقلاب فعاليت‌هاي او در افشاي چهره‌ي منافقين و اهداف آنان افزايش يافت. پس از اتمام دوره‌ي دبيرستان، در کنکور تربيت معلم شرکت نمود و با توجه به علاقه‌ي شديدي که به قشر خردسال و نونهال انقلاب اسلامي داشت، در رشته‌ي آموزشي ابتدايي پذيرفته شد و بعد از اتمام اين دوره به شغل مقدس معلمي، مشغول شد و پس از آن در سال 1365 در رشته‌ي اقتصاد دانشگاه علامه طباطبايي به ادامه تحصيل پرداخت. او در تاريخ 4/2/1367 براي دومين بار رهسپار جبهه شد و با شرکت در عمليات بيت‌المقدس6 در منطقه‌ي تپه شيخ محمد، در تاريخ 26/2/67 مقارن با آخرين روز ماه رمضان، مورد اصابت ترکش راکت هلي‌کوپتر قرار گرفت و بعد از لحظاتي در حاليکه کلمه‌ي مقدس «ياحسين» بر لب زمزمزه مي‌‌کرد در سن 22 سالگي روزه‌اش را با شربت شيريني از جام شهادت، افطار نمود و روح بلندش از اين ديار، به ديدار دوست پر کشيد.
مزار پاکش در امامزاده علي اکبر چيذر قرار دارد.

منبع:كتاب ياد ياران   -  صفحه: 97

غلامحسين خليلي فرزند رضاقلي در سال 1343 در روستاي نوغاب خور از توابع شهر خوسف شهرستان بيرجند در شب دهم محرم ديده به جهان گشود.
به همين مناسبت او را غلامحسين نام نهادند.او دوران کودکي را در زادگاهش سپري نمود. از آنجا که خانواده‌اي مذهبي داشت قبل از دبستان به مکتبخانه رفت و قرآن را فرا گرفت.دوره ابتدايي را در مدرسه نوغاب خور به پايان برد.سپس براي ادامه تحصيلات راهي شهرستان بيرجند گرديد.دوره راهنمايي و دبيرستان را با موفقيت به پايان رساند. بيشتر اوقات فراغتش را در روستا مي‌گذراند و در کارهاي کشاورزي و دامداري به خانواده‌اش کمک مي‌کرد. علاقه فراواني به انقلاب داشت و براي حراست از نظام مقدس جمهوري اسلامي وارد دانشکده افسري گرديد. پس از گذراندن دوره‌هاي مقدماتي در تهران براي تکميل آموزش‌هاي نظامي تخصصي به شيراز عزيمت نمود. او با پشتکار فراوان آموزش‌هاي تخصصي را به پايان برد و براي ادامه خدمت به لشگر 88 زرهي خراسان پيوست.پس از مدتي به عنوان فرمانده دسته خمپاره اندازه به منطقه ي عملياتي سومار اعزام شد. وي هرگاه براي ديدار خانواده‌اش به مرخصي مي‌آمد در مجالس و محافل مذهبي شرکت مي‌کرد و به تشويق و ترغيب جوانان براي حضور در جبهه مي‌پرداخت. غلامحسين خليلي در تاريخ سوم شهريورماه سال 1366 مورد اصابت ترکش قرار گرفت و به درجه رفيع شهادت نايل آمد. پيکر مطهر شهيد همزمان با سالروز تولدش و مصادف با عاشوراي حسيني در ميان حزن و اندوه فراوان مردم شهيدپرور شهرستان بيرجند در سن 23 سالگي تشييع گرديد و با شکوه فراوان به زادگاهش منتقل و به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستاي بيرجند جلد1  

خورشيد در سال 1343 در روستاي بوالخير ديده به جهان هستي گشود. کودکي او در سايه‌ي‌ زحمات خانواده گذشت و در جمع صميمي مردم زادگاهش با اهل‌بيت (ع) و مکتب سرخ حسيني آشنا گشت. او که دانش آموخته‌ي مکتب سالار شهيدان بود، دل از تعلّقات دنيا بريد تا به جمع عاشورييان بپيوندد.
خليلي در زمان جنگ تحميلي به ياري رزمندگان اسلام شتافت. او در شهرستان بانه در سال 1362 در سنّ 19 سالگي شهد شيرين شهادت نوشيد.
مزار پاکش در روستاي بوالخير قرار دارد.

منبع:مجله عرشيان شماره 27

قلبي به لطافت شقايق‌هاي دشت «علامرودشت» در سينه داشت و روحي به بلنداي قله‌هاي رفيع زاگرس که در جنوب زادگاهش سر به آسمان ساييده‌اند. در روز هجدهم اسفندماه سال 1308 در روستاي «شيربنو» ديده به جهان گشود. در نوجواني، در خلوت کوه و دشت و در آرامش و سکوت بيابان راز هستي را انديشه کرد. در سال 1327 به خدمت سربازي رفت و پس از اتمام خدمت، در سن 22 سالگي راهي آبادان گرديد. از آبادان به کشور کويت رفت و بعد از سه سال دوري از وطن به زادگاهش بازگشت. روزهاي آغازين انقلاب با درايت و آگاهي راه خود را برگزيد و به صفوف مبارزان پيوست. در ايام جنگ، با شنيدن نداي "هل من ناصر ينصرني" رزمندگان همچون حبيب بن مظاهر به ياري مجاهدان شتافت. قبل از رفتن به جبهه براي همسرش گفته بود، در عالم رويا ديدم کاخي بسيار مجلل و باشکوه در بهشت برايم فراهم ساخته‌اند.
سرانجام در حالي‌که همراه با رزمندگان تيپ المهدي (عج) به نبرد با دشمن مشغول بود، در سحرگاه يک روز خونين بر اثر اصابت گلوله به فرق مبارکش، در تاريخ 4/9/61 در سن 53 سالگي در عين‌خوش به شهادت رسيد. پيکر پاکش در سرزمين تفتيده خوزستان زير آتش سنگين دشمن ماند تا گواه راستين مظلوميت نخل قامتان ايران اسلامي باشد.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 179