گزینه هایی برای ریاست جدید سازمان انرژی اتمی مطرح هستند که در میان آنها برخی مجریان خوبی هستند و برخی متخصص علوم هسته ای هستند. باید توجه داشت که آقای صالحی شخصیتی کاملا مناسب برای ریاست سازمان انرژی اتمی بود و جا دارد که رئیس بعدی هم از تسلط و کارایی ایشان برخودار باشد.
در سازمان انرژی اتمی افراد برجسته و شخصیت هایی در سطح آقای صالحی وجود دارند که به لحاظ اجرایی هم توانمندند. اما اکثر این افراد گمنام هستد و استقلال رای آنها می تواند موجب اشکال باشد.
باید توجه داشت که این سازمان و سیستم است که باید یک مدیر را اداره کند نه آنکه مدیر، یک سازمان یا ساختار را اداره کرده و با تغییر مدیر، سیاست ها تغییر کند. تا پیش از انقلاب شورای انرژی اتمی در سطح بالای کشور وجود داشت اما همان زمان هم این شورا کارایی لازم را نداشت. پس از انقلاب سازمان انرژی اتمی مدیران مختلفی را به خود دید اما جا دارد که شورایی متشکل از تعدادی وزیر در سطح بالای قدرت شکل گیرد و یک مدیر اجرایی ریاست این شورا را عهده دار شود. این مدیر اجرایی به لحاظ مدیریتی باید قوی باشد و مسئول سیاست گذاری نیست.
تصمیمات در مساله هسته ای کشور باید در یک تشکیلات تخصصی عالی و با اختیارات بالا اتخاذ شود. مدیر اجرایی هم مسئول اجراست. رئیس سازمان باید متخصص هسته ای باشد و در غیر این صورت در انتقال توانایی های سازمان به شورای عالی انرژی اتمی ناموفق خواهد بود.
رئیس جدید سازمان باید علاوه بر تخصص و دانش هسته ای با امکانات و توانایی های سازمان آشنا باشد. شاید فردی که در این حوزه ها تخصص داشته باشد در بعد سیاسی برجسته نباشد لذا یک مدیر متخصص و اجرایی باید در راس سازمان انرژی اتمی قرار گیرد.
در هر حال دکتر صالحی همه ضرورت های رئیس سازمان انرژی اتمی را دارا بود. اکنون هم مانند آقای صالحی در سازمان وجود دارند. آنها می توانند با تخصص و تجربه خود اطلاعات را به مسئولین رده اول کشور انتقال دهند و ثبات و استحکام و توفیق سیاست های هسته ای کشور را تضمین کنند.