عنوان : آب تني كردن با لباس
نوع اصطلاح :آداب و رسوم
بعد از مدت ها، وقتي زخم و جراحت مجروحان بهبود مي يافت و مي توانستند تن به آب بزنند يا استحمام كنند، عادت و ادبشان اين بود كه هرگز با بچه ها به حمام عمومي گردان نمي رفتند و به اين نحو، جاي تير و تركش را در بدن خود از انظار دور نگه مي داشتند. اگر فصل تابستان بود و دسترسي به رودخانه داشتند و مي خواستند با ساير برادران آب تني كنند، معمولاً با زيرپيراهن و گرم كن به آب مي زدند و شنا مي كردند؛ درست مثل كسي كه بدنش «خال كوبي» شده - با اين همه تفاوت معني - شرم و حيا مي كردند از اينكه كسي بدنشان را ببيند و در نتيجه واكنش ديگران، در اخلاص عمل و قصد تقربشان خللي وارد شود.
