کوتاه و خواندنی > اصطلاحات

امورخالي

امور مالي. به ‌اين علت كه غالباً خالي از وجه نقد بود اطلاق مي‌شد. كم نبود بچه‌هايي كه چند ماه و گاه چند سال ماهانه‌شان عقب افتاده بود، غير از كساني كه ‌اصلاً مراجعه نمي‌كردند و خود را طلبكار نمي‌دانستند.

منبع :كتاب فرهنگ جبهه (اصطلاحات)   -  صفحه: 42

انا اعطينايي

نماز بدون طول و تفصيل، استفاده ‌از اذكار و اوراد به نحو مختصر و مفيد، كش و قوس ندادن حمد و سوره. قرائت سوره‌هايي مانند «انا اعطيناك الكوثر» بعد از سوره‌ي حمد به جاي سوره‌هاي بلند نظير سوره‌ي «بقره» و «آل عمران».
اين عبارت را جايي به كار مي‌بردند كه ‌امام جماعت اهل نماز خواندن با حوصله و سر فرصت بود، در چنين مواقعي قبل از قامت بستن وي، براي اين‌كه بگويند بعد از نماز كار داريم زياد معطل نكن، مي‌گفتند: «انا اعطينايي بخوان.»

ايراني صحبت كردن

وقتي دو نفر در جمع بچه‌هاي فارسي زبان، با همديگر تركي صحبت مي‌كردند، و بقيه مي‌خواستند بگويند طوري صحبت كنيد كه ما هم بفهميم، مي‌گفتند: ايراني صحبت كنيد يا مي گفتند: «لطفاً بزنيد كانال يك». يعني ما چيزي از صحبت‌هاي شما نمي‌فهميم.

منبع :كتاب فرهنگ جبهه (اصطلاحات)   -  صفحه: 43


 

ايستگاه كسي را گرفتن

وقتي كسي فرد مخاطب را روي وضعيت موردنظر خود نگه مي‌داشت، و به اصطلاح پشت جبهه‌اي‌ها آن فرد را سر كار مي‌گذاشت، اين عبارت و عبارت «فركانسش را گرفته‌اند» به كار برده مي‌شد، كه هر دو از اصطلاحات بچه‌هاي مخابرات بود. هم‌چنين وقتي دو نفر با هم گفت‌وگو مي‌كردند و شخص ثالثي به ناگاه وارد مباحثه‌ي آن‌ها مي‌شد، به شوخي رو به وي كرده مي‌گفتند: «ازفركانس ما برو بيرون».

با آفتاب درآمدن

اين اصطلاح كنايه از ساده و بي‌آلايش بودن افراد بود. «او هم‌چون آفتاب از پشت كوه درآمده است» كنايه از اين‌كه فردي روستايي و ساده است و به اعتبار ديگر يعني مثل روز وضعيتش روشن است و مثل آفتاب از هيچ چيز مضايقه ندارد و در دوستي و معاشرت بي‌دريغ است و بزرگوار.

منبع :كتاب فرهنگ جبهه (اصطلاحات)   -  صفحه: 45

با گريه آمدن

به محض اين‌كه سر و كله‌ي بچه‌هاي بسيجي فوق‌العاده كم سن و سال در خط يا عقبه‌ي جبهه پيدا مي‌شد، بزرگترها روبه يكديگر كرده، با دست او را نشان مي‌دادند و مي‌گفتند: «با گريه آمده» كنايه از اين‌كه سن و سال او براي اعزام كافي نبوده و با دست بردن در تاريخ تولدش در شناسنامه و كلي گريه و زاري و التماس براي گرفتن مجوز اعزام به جبهه، راه پيدا كرده است.

بادنجان سياه بمي

اين اصطلاح به كسي گفته مي‌شد كه با توجه به شركت در عمليات‌هاي زياد، كمترين آسيبي نديده بود. حتي دريغ از يك تركش كوچك يا جراحت و زخمي سطحي. فردي كه هرچه نيرو به خط مي‌برد، برنمي‌گرداند! اما خودش صحيح و سالم باز مي‌گشت. همان «آدم جاگذار» و كنايه از اين‌كه مثل بامجان سياه (بمي) خودش بي‌آفت بود.

منبع :كتاب فرهنگ جبهه (اصطلاحات)   -  صفحه: 38

بالا بالاها شوت زدن

اهل عرفان بودن و معنويت در حد بالا داشتن. كسي كه هر جا وارد مي‌شد، حاضرين با پوتين دنبالش مي‌كردند كه بلند شو برو سنگر خودت تا به هواي تو يك خمپاره نيامده و به حسابت چك شهادت نكشيده‌اند و ما را هم با خودت به اجباري نبرده‌اي!

بالا چه خبر؟

معراج چه خبر، كسي كه ‌اهل حال بود وقتي از عبادت فارغ مي‌شد، بچه‌ها كه تا آن لحظه مراقب احوال او بودند.
مي‌گفتند: «بالا...»

منبع :كتاب فرهنگ جبهه (اصطلاحات)   -  صفحه: 46

بچه ‌هاي الهي قلبي ‌محجوب

نماز شب خواندن‌ها. كساني‌كه دائم در حال راز و نياز و استغاثه با خدا بودند، افراد بسيار كم‌حرف، كم‌غذا و آرام و بي‌آزار، آن‌قدر كه گويي مصداق قلبي ‌محجوب بودند.

بچه ‌هاي خلاف

نيروهاي تند و تيز و تند و فرز، اشخاص زرنگ و همه فن حريف، قلب كلمه‌ي خلف به معني نيكوكار و شايسته است.

منبع :كتاب فرهنگ جبهه (اصطلاحات)   -  صفحه: 46

برادر عبدالله

برادران مزدور

اين اصطلاح به نيروهاي عراقي گفته مي‌شد. دشمنان متجاوز مسلماني كه به اعتبار اسلام و اقرار زبانيشان برادر ما و به جهت فريب‌خوردگي و رودررويي با ما دشمن بودند و ما ناگزير از برخورد با آن‌ها بوديم. كساني كه دشمني ما با آن‌ها بنيادي و عميق نبود.

منبع :كتاب فرهنگ جبهه (اصطلاحات)   -  صفحه: 47

بردكلاش

به نيروهاي خط‌شكن و نيروهاي پياده كه تا حدّي به دشمن نزديك بودند كه تير كلاش كه كم‌ترين بُرد را داشت، به آن‌ها اصابت مي‌كرد، اطلاق مي‌شد.

بزمنده

نيرويي كه مدتي در منطقه مانده،‌‌ اما عملياتي نشده بود و به محض اين‌كه پايش را از خط بيرون گذاشته و به مرخصي مي‌رفت، در آن محور عمليات مي‌شد. در واقع او كه ‌از قافله‌ي عشق جا مانده بود، خودش را «بازمانده» يا «بزمنده» مي‌دانست و مرتب خود را ملامت مي‌كرد كه ‌اي كاش قلم پايم مي‌شكست و به مرخصي نمي‌رفتم.

منبع :كتاب فرهنگ جبهه (اصطلاحات)   -  صفحه: 43