ياسر نوروزي در نشست نقد و بررسي رُمان «جاده جنگ» كه شب گذشته در سراي اهل قلم برگزار شد، اظهار داشت: در چند سال اخير ادبيات داستاني كشورمان با پديدهاي به نام نبود رُمان مواجه است، چراكه رُمانهايي كه به نگارش در ميآيد اكثرأ كم حجم و به نوعي دچار سوء تغذيه هستند.
وي با بيان اينكه داستانهاي يكصد صفحهاي رُمان نيستند و نبايد آنها را رُمان خواند، اضافه كرد: برخي از رُمانها همانند يك درخت بي شاخ و برگ و عاري از داستانهاي فرعي هستند، چرا كه ابتدا و انتهاي داستان با يك قصه هم ميآيد و اثر كم شخصيت بوده و نويسنده حوصلهاي براي خلق شخصيت ندارد يا به نوعي نويسنده خلاقيت و حوصلهاي براي برقراري ارتباط بين شخصيتها ندارد.
نوروزي با بيان اينكه برخي از رُمانهاي ايراني كم تحرك بوده و به نوعي در آنها تحرك ديده نميشود، ادامه داد: در برخي از رُمانهاي ايراني كنشها به حداقل رسيده و جذابيت را از رُمان گرفته كه برخي از نويسندگان براي توجيه نگارش اينگونه رُمانها معتقدند كه رُمانهايشان روانشناختي و ذهني است.
وي افزود: تمام رُمانهايي كه در اين راستا به چاپ ميرسند در بستر رئاليسم اتفاق ميافتد؛ در صورتي كه در سبك رئاليسم ميتوان تعدد شخصيت و قصههاي فرعي فراواني ساخت، اما برخي از نويسندگان از قابليتهاي اين سبك استفاده نميكنند.
