پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه):
راهپیمایی اربعین، در واقع نوعی تظاهرات میباشد و هر تظاهراتی، تبیین، اعلام و اعلان (علنی) کنندۀ اهداف، برنامهها و مطالبات میباشد.
بزرگداشت اربعین حسینی (علیه السلام) و پیادهروی از تجف یا ... تا کربلا، به تازگی مهم نشده است، بلکه از همان اربعین اول در سال 61 هجری، مهم بوده و از همان سالها نیز عدهای پیاده به زیارت میرفتند و البته حکمتها و آثاری در پیاده به زیارت رفتن وجود دارد، چنان که امام حسن مجتبی علیه السلام، بارها به صورت پیاده از مدینه به حج رفتند.
روایات بسیاری در ثواب پیاده رفتن به زیارت سیدالشهداء علیه السلام مستند میباشد که همه به خاطر آثار و برکات فردی، اجتماعی و سیاسی این نوع زیارت میباشد.
حضرت امام صادق علیه السلام در این باره میفرمایند: «کسی که با پای پیاده به زیارت امام حسین(ع) برود، خداوند به هر قدمی که برمی دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو میفرماید و یک درجه مرتبهاش را بالا میبرد، وقتی به زیارت رفت، حق تعالی دو فرشته را موکل او میفرماید که آنچه خیر از دهان او خارج میشود را نوشته و آنچه شر و بد است را ننویسند و وقتی برگشت با او وداع کرده و به وی میگویند: ای ولی خدا! گناهانت آمرزیده شد و تو از افراد حزب خدا و حزب رسول او و حزب اهل بیت رسولش هستی، به خدا قسم! هرگز تو آتش را به چشم نخواهی دید و آتش نیز هرگز تو را نخواهد دید و تو را طعمه خود نخواهد کرد. (کامل الزیارات، ص۱۳۴)
*- بنابراین، پیاده رفتن به زیارت ابا عبدالله الحسین علیه السلام در اربعین، از دیرباز مرسوم بوده، منتهی در این چند سال، گسترش یافته و با شکوه و عظمت خاصی انجام میپذیرد و پیامهای عمیق معرفتی و حیات بخش به جهانیان ابلاغ مینماید و هدف و نقشۀ راه نجات را «تبیین» مینماید.
شعائر الله
اما، عزاداری در دهۀ اول محرم، تاسوعا و عاشورا، و زیارت اربعین از دور یا نزدیک، یا شرکت در پیادهروی، چه از بصره، نجف تا کربلا، چه از کشورها و شهرهای دور دست (مانند پاکستان) تا کربلا و چه در تهران و سایر شهرها، صرفاً عزاداری یا زیارت نیست، بلکه از سویی معظم داشتن شعائر الهی میباشد و از سویی دیگر، انقلابی بیبدیل.
«ذَلِكَ وَمَنْ یعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ» (الحجّ، 32)
- این است [فرایض خدا] و هر كس شعایر خدا را بزرگ دارد در حقیقت آن [حاكى] از پاكى دلهاست.
اعلام مواضع
تمامی زیارات اهل عصمت علیهم السلام، نه تنها برقراری ارتباط و عرض ادب و ارادت است، بلکه تماماً «اعلام مواضع» از سوی شخص زیارت کننده به خداوند سبحان و اهل عصمت، شهدا و اولیای او علیهم السلام میباشد؛ چنان که زایر در زیارت عاشورا، بارها «اعلام مواضع» مینماید، مانند:
«یا اَباعَبْدِاللَّهِ اِنّی سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ اِلی یَوْمِ الْقِیامَةِ»
- ای اباعبداللّه من تسلیمم و در صلحم با کسی که با شما در صلح است و در جنگم با هر کس که با شما در جنگ است تا روز قیامت.
بنابراین، راهپیمایی اربعین، ظهور و تجلی «اعلام مواضعِ نظری، عملی، اعتقادی و سیاسی» میباشد و به همین دلیل دشمنان از آن میترسند و متنفرند!
ظهور و تحقق آیات
راهپیمایی اربعین، با شرکت میلیونها نفر از ملّیتها و گاه ادیان و مذاهب گوناگون - خدمت رسانی موکبهای شیعیان عراقی، ایرانی و ... - اکرام زائران، تا آنجا که با جان و دل پای زوار را بشویند و بمالند تا خستگی کم شود و تا آنجا که کودکان و نوجوانان با سینی آبی بر سر، مقابل زائران زانو زنند و ...، تجلّی، ظهور و تحقق آیات کریمه میباشد؛ مانند:
«إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ هَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أُولَئِكَ یرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّهِ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ» (البقره، 218)
- كسانی كه ایمان آورده و كسانی كه هجرت كرده و در راه خدا جهاد نمودهاند، آنها امید به رحمت پروردگار دارند و خداوند بخشاینده و رحیم است.
«مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَینَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا یبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِیمَاهُمْ فِی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِی التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِی الْإِنْجِیلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ یعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِیغِیظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِیمًا» (الفتح، 29)
- محمد فرستاده خدا است و كسانی كه با او هستند در برابر كفار سرسخت و شدید، و در میان خود وجود بخش (همافزا و مهربانند)، پیوسته آنها را در حال ركوع و سجود میبینی، آنها همواره فضل خدا و رضای او را میطلبند، نشانه آنها در صورتشان از اثر سجده نمایان است، این توصیف آنها در تورات است، و توصیف آنها در انجیل؛ همانند زراعتی است كه جوانههای خود را خارج ساخته، سپس به تقویت آن پرداخته، تا محكم شده، و بر پای خود ایستاده است، و به قدری نمو و رشد كرده كه زارعان را به شگفتی وامی دارد! این برای آن است كه كافران را به خشم آورد، خداوند كسانی از آنها را كه ایمان آورده اند و عمل صالح انجام داده اند وعده آمرزش و اجر عظیمی داده است.
اعتصام به حبل الله
«وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَكُنْتُمْ عَلَى شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ» (آل عمران، 103)
- و همگى به ريسمان خدا چنگ زنيد و پراكنده نشويد و نعمت خدا را بر خود ياد كنيد آنگاه كه دشمنان [يكديگر] بوديد پس ميان دلهاى شما الفت انداخت تا به لطف او برادران هم شديد و بر كنار پرتگاه آتش بوديد كه شما را از آن رهانيد اين گونه خداوند نشانههاى خود را براى شما روشن مىكند، باشد كه شما راه يابيد.
فرمود: «به ریسمان الهی چنگ زنید و از آن متفرق نشوید، آن هم به صورت جمعی، تا راه یابید»؛ اما «حبل الله» کیست، چیست و چگونه به آن چنگ زنیم و متفرق نگردیم؟!
در احادیث و روایات معتبری تصریح شده که «حبل الله»، همان حجّت الله و امام معصومی میباشد که امر به اطاعتشان شدهایم، چنان که امام باقر علیه السلام فرمودند:
«آل محمّد(علیهم السلام) همان ریسمان خداوند هستند که ما مأمور به چنگ زدن به آنان شدهایم» (تفسیر عیاشى، ج 1، ص 194)
گام و نمایشی از ظهور
بسیار خواندهایم که وقتی امام زمان، حضرت مهدی علیه السلام ظهور میفرمایند و از مکه عازم کوفه میشوند، ابتدا شیعیان، سپس سایر مسلمانان و سپس پیروان ادیان و سپس سایر مردمان مستضعف جهان، فوج فوج به ایشان روی میآورند؛ اما حتی تصور چگونگی این رویکرد نیز دشوار است!
راهپیمایی اربعین، چه بین نجف تا کربلا و چه در سایر کشورها و شهرها، نه تنها تجلی و نمودی از این رویداد بزرگ و جهانی میباشد، بلکه خود گامی از گامها و زمینهساز ظهور میباشد. همه با وحدت، صمیمت، برادری، بذل مال، یاری و البته عاشقانه، با تمام وجود به میدان میآیند و به سوی امام علیه السلام میروند!
امام خامنهای:
«یکی از مصادیق قوّت را امروز دنیای اسلام دارد مشاهده میکند و آن، راهپیمایی اربعین است؛ «وَ اَعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّة». راهپیمایی اربعین قوّت اسلام است، قوّت حقیقت است، قوّت جبههی مقاومت اسلامی است که این جور اجتماع عظیم میلیونی راه میافتند به سمت کربلا، به سمت حسین، به سمت قلّه و اوج افتخار فداکاری و شهادت که همهی آزادگان عالم باید از او درس بگیرند...- امروز هم در دنیای پیچیدۀ پُرتبلیغات و پُرهیاهویی که بر بشریّت حاکم است، این حرکت اربعین، یک فریاد رسا و یک رسانهی بیهمتا است. چنین چیزی وجود ندارد دیگر در دنیا: اینکه میلیونها انسان راه میافتند، نه فقط از یک شهر یا یک کشور [بلکه] از کشورهای مختلف، و نه فقط از یک فرقهی اسلامی [بلکه] فِرَق مختلف اسلامی و حتّی بعضی ادیان غیر اسلامی. این وحدت حسینی [است]. شما بدرستی گفتید: «الحُسَین یَجمَعُنا»، حقیقتاً این جور است؛ حسین اجتماع عظیمی را درست میکند. » (21/7/1398)
