روز شهادت حضرت امیر این کلمه معروف است، نصفش را من میگویم و نصفش را شما بگویید. «فزتُ و رب الکعبه» این را یک خرده امشب باز کنیم.
پای سخنرانی که مینشینید مثل من نباشد، من شاید چند هزار ساعت در ماشین نشستم ولی چون دل ندادم هنوز راننده نشدم. اگر سی ساعت با کم و زیادش دل داده بودم، راننده میشدم. پای سخنرانی که مینشینید سعی کنید چیز نویی، مطلبی که بعد بتوانید نقل کنید برای خانمتان، شوهرتان، بچهتان، امشب میخواهم این «فزتُ» را…
فوز یعنی رستگاری، مثل فلاح، «حی علی الفلاح» فلاح یعنی رستگاری، فوز و فلاح تقریباً یک معنا دارد. همه مردم کره زمین در همه کشورها و زمینها و زمانها، مردم دنبال رستگاری میگردند، منتهی هرکسی فکر میکند رستگاریاش در این است، او میگوید: من اگر این دختر را بگیرم رستگار میشوم، دختر میگوید: اگر این جوان مرا بگیرد من رستگار میشوم. او میگوید: اگر کنکور قبول شدم، رستگار میشوم. او میگوید: اگر برنده مسابقات شدم رستگار میشوم. هرکسی دنبال رستگاری میگردد. رستگاری چیست؟ رستگاری واقعی، رستگاری خیالی، حالا ما در آستانه شب قدر به مناسبت ضربت خوردن حضرت امیر بحث رستگاری را داریم.
1- خودسازی، راه رسیدن به رستگاری
بسم الله الرحمن الرحیم، قرآن در مورد رستگاری میگوید: «قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاها» قاری: چند ثانیه مکث… اعوذ بالله… اعوذ بالله من الشیطان الرجیم، بسم الله الرحمن الرحیم «قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاها، وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها» (شمس/9 و10) «دسَّاها» همان است که در فارسی میگوییم: فلانی دسیسه میکند، یعنی سوسه میآید، مارمولکی است. «قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاها» یعنی هرکس خودش را بسازد و از نظر روحی آدم پاکی باشد این رستگار است ولو روی زیلو بنشیند. روی مقوا، روی زمین بنشیند ولی خودش را ساخته باشد رستگار است. حضرت علی روی خاک مینشست، ابو تراب، تراب یعنی خاک، روی زمین عادی مینشست اما گفت: «فزتُ» رستگار شدم. آدمهایی هستند روی قالی دستباف و ابریشمی مینشینند اما بخاطر خباثتی که دارند، کینه دارد، بخل دارد، تکبر دارد، خودخواه و لجوج است. بخاطر خصلتهای بدی که دارد رستگار نیست. روی قالی ابریشم رستگار نیست، روی خاک با روح پاک رستگار است. یکبار دیگر «قَدْ أَفْلَحَ» قاری: «قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاها، وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها» باختند آنهایی که دسیسه کردند.
امام به هیچ ابر قدرتی تکیه نکرد. بعد از 29 سال از رحلتش میگذرد مراسم باشکوه برایش میگذارند. بالاتر از امام، امام حسین بعد از هزار و چهارصد سال زوار پیاده رو میلیونی دارد. این رستگار است. صدام با همه ابر قدرتها زد و بست کرد و آخر آیا صدام رستگار شد یا امام؟ امیرالمؤمنین رستگار شد یا معاویه؟«قَدْ أَفْلَحَ» دعا کنم، خدایا به آبروی آنهایی که دربارهشان گفتی: «قد افلحَ» ما را از رستگاران و مفلحین قرار بده. آیه دیگر قرآن میفرماید: «وَ جاهِدُوا فِی سَبِیلِهِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ» قاری: «وَ جاهِدُوا فِی سَبِیلِهِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ» (مائده/35) جهاد رستگاری است. شهدای ما، شهدای دفاع مقدس، شهدای ما باعث شدند ما رستگار شویم. ایران امروز غیر از ایران سی سال، چهل سال پیش است. مسأله مهمی است. امروز ایران عزیز است. در فشار است ولی دنیا روی آن حساب میکنند. مهمترین مسأله آمریکا امروز مسأله ایران است. هر کشوری هر تحرک مقدسی دارد الگویش ایران است. تمام دنیا طاغوت حکومت میکنند جز ایران، کسانی که جهاد کردند، «لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ» جهاد کنید.
قرآن در آیهای دیگر میفرماید: «فَاتَّقُوا اللَّهَ یا أُولِی الْأَلْبابِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ» قاری: «فَاتَّقُوا اللَّهَ یا أُولِی الْأَلْبابِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ» (مائده/100)اگر رستگاری میخواهید راهش تقواست. چون ما دنیا و آخرت را باید با هم نگاه کنیم. ممکن است کسی بی تقوا باشد و در دنیا پولی جمع کند، خانهای درست کند، ماشینی، عیاشی و لذت، ولی این در یک فضا رستگار است. چشم انداز ما فقط دنیا نیست. «رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَهً وَ فِی الْآخِرَهِ: قاری: «رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَهً وَ فِی الْآخِرَهِ حَسَنَهً وَ قِنا عَذابَ النَّار» (بقره/201) هم دنیا حسنه، حسنه یعنی خیر، هم آخرت حسنه. یک چیزی برای شما بگویم. 115 کلمه دنیا در قرآن است. 115 کلمه آخرت، یعنی دنیا و آخرت باید با هم باشد. روایت داریم دنیا را ترک کنید و به آخرت بچسبید، از ما نیستید. آخرتگرا باشید و دنیای شما خراب شود باز هم از ما نیستید. کسانی از ما هستند که هم در دنیا فعال باشند و هم آخرتشان رو سفید باشند.
2- صبر و پایداری و استقامت در راه
یکی از راههای رستگاری این است «اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا» قاری: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُون» (آلعمران/200) راه رستگاری چیست؟ «اصبروا» صبر و مقاومت، «صابروا» در مقابل مخالف که مقاومت میکند، شما کم نیاورید. «رابطوا» با امام معصومتان رابطه داشته باشید. «رابطوا» را داریم، «رابطوا بامام المنتظر»، «وَ اتَّقُوا اللَّهَ» به گناه رسیدید، خودتان را نگه دارید. این رستگاری واقعی است.
آیه دیگر «وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعاً أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ» قاری: «وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعاً أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ» (نور/31) در آستانه شب قدر هستید. «وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعاً» همه توبه کنید. کسی خودش را آدم خوبی نداند. خوب خوب ما فوت کنند به خودشان ممکن است عیبهای بزرگی از آن پیدا شود. خود بنده شما میگویید: طلبه هستی، بیش از نیم قرن است طلبه هستم. قرآن و حدیث و تبلیغ، واقعاً حقش را انجام دادم؟ فوت کنیم. آقای قرائتی وقت مردم صرف تو شد سه دقیقه حرفهایت به درد نمیخورد. عمر مردم را در این سه دقیقه تلف کردی باید توبه کنم. معلم آموزش و پرورش، استاد دانشگاه، ممکن است در تدریسش کوتاهی کند، او هم باید توبه کند. گاهی وقتها ما عبادت میکنیم ولی در عبادتمان گناه میکنیم. اینکه میگوید: «جمیعا» یعنی همه شما از دَم تا دُم، همه باید اقرار کنیم به اینکه ضعیف بودیم. از هر خانهای چهل خانه همسایه است. کدام یکی از ما از هر خانهای، از هر طرف خانه چهل خانه را احوال پرسیدم، در همسایهداری، کوتاه آمدیم. اینقدر گناهانی کردیم که توجه نداشتیم این هم گناه است.
به هوای سحرخوانی مردم را از خواب بیدار کردیم، سحرخوانی کجای دین است؟ دین به ما گفته اذان را با صدای بلند بگو. اما شما قبل از اذان داد میزنی چرا مردم را مزاحم… شما از مراجع سؤال کنید من سحر میخواهم بلند شوم مناجات کنم. میخواهی مناجات کنی در اتاق مناجات کن. غیر از اذان کدام مرجع اجازه میدهد قبل از اذان شما داد بزنی؟ گاهی باید از سحرخوانیها عذرخواهی کنیم. قرآن میگذاریم برای فاتحه، طوری نیست ولی صدا نباید از مسجد بیرون بیاید. الآن کسی بخواهد کنار مسجد خانه بخرد، نمیخرد. من خودم نمیخرم. میبینم هرکس مرد سه بار باید از خواب بپریم. یکبار برای فاتحه، یکبار برای هفته، یکبار برای چهله، یکبار برای سالگردش، هر عمه که میمیرد چهار بار باید از خواب بپریم. قرآن خوب است، ختم خوب است به شرط اینکه صدا مزاحم مردم نباشد.
خدمت یکی از مراجع رفتم، بگویم همه میشناسید. از مراجع درجه یک، مریض بود. گفت: آقای قرائتی دیشب سوختم سوختم سوختم… گفتم: بیماری شما شدید شد؟ گفت: نه، این مسجد همسایه تا صبح گفت: «الغوث الغوث خلصنا من النار یا رب» بابا الغوث الغوث را در مسجد بگو، یک کسی خوابش میآید. لذا آن کسی هم که الغوث میگوید، باز هم باید گفت: «خلصنا» یعنی ما از عبادتهایمان هم باید توبه کنیم.
