تاریخ، گاه صفحات خود را با جوهر اشک و افتخار مینویسد.
یک سال از روزی میگذرد که در آن، آسمان ایران شاهد یکی از بارانی ترین و تلخترین و در عین حال پرافتخارترین فصلهای خود شد. روزی که خادمان حرم جمهوری اسلامی ایران در حین خدمت به ملت ایران، جان خود را فدای آرمانهایی کردند که سالها بدان پایبند بودند.
خادم المله؛ شهید آیتالله سید ابراهیم رئیسی؛ رئیس جمهور مردمی و چهرهای آشنا برای همه آنان که در آینه صداقت و مسئولیتپذیری مینگریستند.
شهید آیت الله سید محمدعلی آلهاشم؛ امام جمعه محبوبالقلوب تبریز و زبان گویای مردم و دل تپنده نماز جمعههای آذربایجان و تبریز که با حضورش در کسوت امامت جمعه، این جایگاه را فصلی نو در سرتاسر ایران بخشید.
شهید دکتر حسین امیرعبداللهیان؛ وزیر امورخارجه و دیپلمات انقلابی ایران که پرچم عزّت ملّی را در عرصه جهانی برافراشت.
و سرانجام شهید دکتر مالک رحمتی؛ استاندار دلسوز، انقلابی و جهادی، که تلاش شبانهروزی اما کوتاهش برای آبادانی این خطه هرگز از یادها نخواهد رفت؛
و جان برکفان دیگر حادثه تلخ سقوط هلی کوپتر و شهیدان پرواز اردیبهشت که یاد و نامشان همواره جاودانه خواهد ماند.
هرچند دوره مسئولیت این عزیزان بسیار اندک بود اما رفتار و منش این شهیدان والامقام، تصویر روشنتری از معنای واقعی «خدمت» به یادگار گذاشت و عروج این بزرگمردان تاریخ انقلاب اسلامی، در حقیقت، آغاز راهی است که باید ادامه یابد و همه ما میبایست دنبالهرو این مکتب الهی باشیم.
در سالگرد این ضایعه بزرگ، با دلی سرشار از احترام و اندوه، یاد آن عزیزان را گرامی میدارد و بر تداوم راه روشن خدمت، صداقت و مردمداری تأکید میورزد.
یادشان زمزمه نیمه شب مستان باد
تا نگویند که از یاد فراموشانند
