💠چرا در دینداری، همیشه مجبوریم با امیال طبیعی خود مبارزه کنیم؟
✍️روزه از ما می خواهد که با امیال طبیعی خود، همچون گرسنگی و تشنگی، مقابله کنیم. یعنی در طول روز، نخوریم و نیاشامیم. سایر احکام دینی هم بعضاً از ما می خواهند که با برخی از امیال طبیعی خود مقابله کنیم، اما این امر در مورد روزه تفاوتی اساسی دارد و آن اینکه در روزه باید با ابتدایی ترین علاقه ها و نیازهای خودمان مبارزه کنیم.
🗞باید توجه داشته باشیم که مقابلۀ انسان با خواسته های خودش یک راه و روش برای رشد و کمال است که در مقایسه با راه های دیگر از اهمیت بیشتری در تهذیب نفس و تطهیر روح برخوردار می باشد. اگر بخواهیم راه هایی غیر از مقابله با هوای نفس را برای آشنایی به عنوان نمونه ذکر کنیم باید به روش هایی از قبیل: ارضاء صحیح خواسته های انسان و جهت دهی به آنها، تمرین عملی و تعیین عادت، تغافل و گریز از موقعیت و ... اشاره کرد؛ که هر یک از جایگاه ارزشمندی در مسیر تربیت برخوردار می باشند.
👈اما گاهی هم باید ایستاد و به نفس «نه» گفت و از تأمین خواهش های او سر باز زد، تا رشد و تربیت یافتگی تحقّق پیدا کند. اما چرا در مسیر دینداری به چنین روشی برای رشد نیاز داریم؟ پاسخ را با مقدمه ای در باب ضرورت و معنای تربیت آغاز می کنیم.
