همان طور که بدن ما به آب و هوا نیاز دارد.به غذا هم نیاز دارد ولی باید اندازه شکم خود را بدانیم و پر خوری نکنیم.

بدون غذا، زندگی ادامه پیدا نمی کند و هیچ کس نمی تواند کاری انجام دهد.

قوی ترین ورزش کارها هم اگر غذا نخورند ضعیف و بی حال می شوند.

به همین خاطر خوردنی ها ی زیادی برای ما آفریده است. او ماهی و مرغ، گاو و گوسفند و شتر آفریده است.

او  میوه های رنگارنگ را برای ما آفریده است.

او برای ما سبزی ها گوناگون را آفریده است.

ما در دنیا سر سفره نعمت خدا هستیم.استفاده از این نعمت ها هیچ اشکالی ندارد.

اما یادمان باشد که هرگز نباید پرخوری کنیم. کسی که پرخوری می کند کم کم مریض و بیمار می شود و کارش به دوا و دکتر می رسد.

پر خوری آدم را تنبل  می کند. کسی که پرخوری کند نمی تواند خوب درس  بخواند، خوب ورزش کند و خوب نماز بخواند.

پرخوری و زیاده روی در خوردن ما را سنگین می کند و باعث خواب آلودگی می شود .

حضرت محمد(ص) هیچ گاه پرخوری نمی کرد. او به اندازه غذا می خورد. پیامبر از یارانش هم می خواست که هرگز پرخوری نکنند . 
او می دانست که خدا از شکمی که پُر پُر باشد بدش می آید.