در گلستان، همه ی گل ها به یک رنگ نیستند.

در کوهستان، همه ی کوه ها به یک اندازه نیستند.

در جنگل ، قدّ همه ی درخت ها یکی نیست.

آدم ها هم مانند گل ها و کوه ها و درخت ها هستند. آن ها هم با هم فرق می کنند و همه مثل هم نیستند. بعضی آدم ها سرخ پوست و بعضی سیاه پوست و بعضی زردپوست و بعضی سفیدپوست اند. بعضی از آدم ها قد بلند و بعضی قد کوتاه اند و بعضی هم قدّشان متوسّط است. بعضی از آدم ها چاق اند و بعضی لاغرند و بعضی هم نه خیلی چاق اند و نه خیلی لاغر.

به خاطر این تفاوت ها نباید دیگران را مسخره کند. همه ی مردم را خدا آفریده است. پیش خدا، همه  ی انسان ها با هم برابرند. خدا اجازه نداده که کسی شکل و رنگ و قد و قیافه ی بندگان او رامسخره کند.

حضرت محمد(ص) کسی را مسخره نمی کرد. او از یارانش هم می خواست که کسی را مسخرهنکنند. یک بار دید که شتر چران ها، شغل گوسفند چران ها را مسخره می کنند. خیلی ناراحت شد.  بعد هم فرمود:

«من هم وقتی به پیامبری انتخاب شدم، برای قبیله ام گوسفند می چراندم.»