دوستان خوبم! فکر می کنید اگر موقع راه رفتن، سرم را بالا بگیرم، سینه ام را جلو بدهم و دست هایم را هم در جیبم بگذارم، چه می شود؟
بله، ممکن است زمین بخورم. چون نمی توانم به خوبی مسیر حرکتم را ببینم و تعادلم را حفظ کنم. برای این که این طور نشود، باید به جلو نگاه کنم. دست هایم باید در دو طرف بدنم، عکس پاها حرکت کند. یعنی، هر کدام از پاهایم را که جلو می گذارم، دست کناری آن به طرف عقب می رود. پایی هم که ثابت می ماند، دستِ کناری آن جلو می رود. سرم را هم باید صاف نگه دارم. شانه هایم هم باید صاف باشند.
حالا می رسیم به پاها. موقع راه رفتن، اول پاشنه ی پا را به زمین می گذاریم. بعد قسمتِ خارجیِ کف پا روی زمین می آید. بعد هم تمام وزن بدن، به پنجه ی پا منتقل می شود. پاها هم مسیر حرکت را نشان می دهند.
این شکل، روش اشتباه راه رفتن را به ما نشان می دهد. اگر این طور راه بروید، کم کم پادرد و کمر درد می گیرید. و با کمی راه رفتن، خیلی زود خسته می شوید.
می توانید در خانه یک مسیر راست را در نظر بگیرید. فقط با چشم هایتان زمین را نگاه کنید. سرتان را هم خیلی پایین نیاورید. حالا می توانید یک کتاب روی سرتان بگذارید و روی یک خط راست حرکت کنید. دست هایتان را هم هماهنگ حرکت دهید. همان طور که گفتیم، حرکت آن ها باید عکس حرکت پاها باشد.