به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره «صافات» سی و هفتمین سوره قرآن است و در جزء بیست و سوم آن قرار دارد.
«صافات» به معنای افرادی است که در صفاند؛ گفته شده مراد از آن فرشتگانِ در صف یا مومنان نمازگزارند. محور اصلی سوره صافات توحید، تهدید مشرکان و بشارت مومنان است. در این سوره داستان ذبح اسماعیل و بخشی از تاریخ پیامبرانی چون نوح، ابراهیم، اسحاق، موسی، هارون، الیاس، لوط و یونس آمده است.
از آیات مشهور این سوره آیه «سَلَامٌ عَلَی آلْ یاسِینَ» است؛ گفته شده منظور از آلیاسین، اهل بیت(ع) پیامبرند.
از امام صادق (ع) روایت شده است: اگر کسی هر جمعه سوره صافات را بخواند، از هر آفتی در امان خواهد بود و در دنیا بلاها از او دفع میشود. روزی او در دنیا به بیشترین حد ممکن خواهد رسید و شیطان هیچ آسیبی به مال و فرزندان و بدنش نخواهد رساند و اگر در شب یا روزی که این سوره را خوانده بمیرد، شهید مبعوث خواهد شد و خداوند او را همراه شهدا به بالاترین درجه بهشت وارد خواهد کرد
متن آیاتی از سوره صافات همراه با ترجمه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
وَ لَقَدْ سَبَقَتْ کَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِینَ ﴿١٧١﴾
و قطعا فرمان ما در باره بندگان فرستاده ما از پیش چنین رفته است (۱۷۱)
إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ ﴿١٧٢﴾
که آنان بر دشمنان خودشان حتما پیروز خواهند شد(۱۷۲)
وَ إِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ ﴿١٧٣﴾
و سپاه ما هرآینه غالب آیندگانند(۱۷۳)
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّىٰ حِینٍ ﴿١٧٤﴾
پس تا مدتى معیّن از آنان روى برتاب (۱۷۴)
وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ ﴿١٧٥﴾
و آنان را بنگر که خواهند دید(۱۷۵)
أَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُونَ ﴿١٧٦﴾
آیا عذاب ما را شتابزده خواستارند؟ (۱۷۶)
فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنذَرِینَ ﴿١٧٧﴾
پس هشداردادهشدگان را آنگاه که عذاب به خانه آنان فرود آید چه بد صبحگاهى است(۱۷۷)
وَ تَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّىٰ حِینٍ ﴿١٧٨﴾
و از ایشان تا مدتى معین روى برتاب(۱۷۸)
وَ أَبْصِرْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ ﴿١٧٩﴾
و بنگر که خواهند دید! (۱۷۹)
سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿١٨٠﴾
منزه است پروردگار تو، پروردگار شکوهمند، از آنچه وصف مىکنند(۱۸۰)
وَ سَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ ﴿١٨١﴾
و درود بر فرستادگان! (۱۸۱)
وَ الْحَمْدُ لِلَّـهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿١٨٢﴾
و ستایش، ویژه خدا، پروردگار جهان هاست(۱۸۲)