روش درست عذرخواهی را یاد بگیریم!

عذرخواهی کردن نشانه بلوغ و مسئولیت پذیری است.

۳۱ شهریور ۱۳۹۸ 43 162.6 KB 3 0

روش درست عذرخواهی را یاد بگیریم!

در هر فرهنگی عذرخواهی اهمیت دارد؛ حتی کودکان باید از وقتی قادرند جمله ای کامل بسازند، گفتن کلمه ببخشید و به کار بردن آن را بشناسند. متأسفانه در فرهنگ ما، برای بالا بردن سطح این مهارت، اهمیت چندانی داده نشده است. شاید به دلیل این که هرگز بزرگترها از کوچکترها عذرخواهی نمی کنند یا عذرخواهی بزرگترها اغلب ظاهری و از روی اجبار بوده است.

عذرخواهی تأثیرگذار، پادزهری برای رفع تقصیرها و خطاهای ما محسوب می شود. از خودتان بپرسید: چرا ما عذرخواهی می کنیم؟ در پاسخ به این پرسش خواهید شنید: ما عذرخواهی می کنیم چون کاراشتباهی انجام داده ایم، یا عذرخواهی کردن نشانه بلوغ و مسئولیت پذیری است.

عذرخواهی کردن نشانه بلوغ و مسئولیت پذیری است.

مشکل از همین جا آغاز می شود. چنین انگیزه هایی برای عذرخواهی، خوب و مناسب هستند؛ اما هیچ یک از آن ها هدف واقعی عذرخواهی را بیان نمی کنند.

فرض کنید شما عذرخواهی می کنید؛ چون کاری را انجام داده اید که موجب آزار، صدمه زدن، توهین، ناراحتی، نگرانی، خشم و به طور کلی به هم زدن توازن روحی فردی دیگر شده است. بنابراین هدف اصلی عذرخواهی شما، از بین رفتن فشار روانی طرف مقابل و گرفتن بخشش اوست.

عذرخواهی کردن، ابزاری است که با آن می توان هرگونه تخطی از توقعات یا هنجارهای اجتماعی را نشان داد، مسئولیت تأثیر کارهای خود را بر دیگران پذیرفت، از آن ها طلب بخشش کرد و ضمن ترمیم شکاف روابط خود، موقعیت اجتماعی خود را بازسازی کرده و در نهایت، احساس گناه را از خود دور کرد. این فرمول ساده، کلیدهای مؤثر در بیان یک عذرخواهی تأثیرگذار را در خود جای داده است.

جرئت پیدا کردن برای عذرخواهی کار ساده ای نیست؛ ولی می شود با تمرین و فکر، این کار را یاد بگیریم. همه ما آدم ها اشتباه می کنیم. کیست که در زندگی اش اشتباه نکرده باشد؟ برای همین، لازم است که:

اولاً، بتوانیم خوب روی اشتباهی که کردیم فکر کنیم و آدم لجوجی نباشیم و نگوییم: نه کار من درست بوده و دلیل اشتباهمان را هم پیدا کنیم؛

ثانیاً، سعی کنیم دیگر آن اشتباه را تکرار نکنیم؛

ثالثاً، یاد بگیریم که چطور عذرخواهی کنیم.

اگر این سه کار را یاد بگیریم، واقعاً آدم باهوشی هستیم و باید به خودمان افتخار کنیم.

یادمان باشد این مهارت وقتی که بزرگ تر می شویم، اهمیت اش خیلی بیشتر می شود. برای همین، اگر از کودکی و نوجوانی یاد بگیریم، بعداً در شکل گیری شخصیت و به دست آوردن اعتماد به نفس، کمک مان می کند.

روش درست عذرخواهی را یاد بگیریم. سعی کنیم وقتی عذرخواهی می کنیم، صمیمانه این کار را انجام بدهیم؛ به طوری که دوستمان یا کسی که از او عذرخواهی می کنیم، بفهمد که واقعاً ما از انجام این اشتباه پشیمان هستیم.

سعی کنیم وقتی عذرخواهی می کنیم، صمیمانه این کار را انجام بدهیم

در صورت امکان، فرد را به کناری بکشید و تنهایی از او عذرخواهی کنید. چون این کار تأثیرگذاری را بیشتر و استرس و نگرانی شما را هم کمتر می کند.

عذرخواهی خودتان را خوب توضیح بدهید؛ مثلاً بگویید: «معذرت می­خواهم که دیروز سرت داد کشیدم.» دلیل انجام آن اشتباه را برای کسی که از او معذرت می خواهید، بگویید؛ مثلاً بگویید دیروز از صبح حالم خوب نبود یا مثلاً اتفاقی برایم افتاده بود. البته متوجه باشید که بهانه الکی نگویید که این کار اوضاع را خراب تر می کند.

سعی کنید اشتباه خودتان را تقصیر دیگران نیندازید و مسئولیت اشتباه تان را قبول کنید. سعی کنید اشتباه تان را جبران کنید. اگر چیزی را شکسته اید یا خراب کردید، سعی کنید یکی مثل قبلی برایش بخرید. صبور باشید و عجله نکنید. اگر طرف مقابل معذرت خواهی شما را قبول نکرد، باز در یک فرصت دیگر و یک زمان دیگر از او عذرخواهی کنید. یادتان باشد، بعداً کسی که شما از او معذرت خواهی کردید، از شما قدردانی خواهد کرد. چه باور کنید و چه نکنید، عذرخواهی شخصیت و اعتماد به نفس شما را خیلی بالا می برد.

منبع: ماهنامه موعود (209-208)، سید محمد پاکدامن شهری