حجت الاسلام کازرونی:
شیخ صدوق در اعتقاداتش می‌گوید: فردای قیامت حتی از دمیدنِ در آتش سؤال می‌کنند؛
برای چی دمیدی در این آتش؟ خواستی خانه‌ای را به آتش بکشی؟ شعله‌ای به پا کنی؟ فتنه‌ای به پا کنی؟
یا خواستی غذایی گرم کنی؟
مرحوم آشیخ ذبیح الله محلاتی در کتابش نقل می‌کند:
شَطیطِه خانومی بود اهلِ معنا، اهلِ باطن، اهل عبادت، . . .
این خانوم آنقدر زن مؤمنه‌ای بود که فتیله می‌بافت درست می‌کرد و می‌فروخت،
آشیخ ذبیح الله نقل می‌کند که بعد از مرگِ این خانوم، خوابِ این پیره زنِ مؤمن و متدین رو دیدم،
پرسیدم: چه خبره؟
گفت: در دنیا همسایه‌ی بغلی ما (که اهلِ فسق و فجور بودند، می‌زدند، می‌خوندند، رقاصی می‌کردند ...)
اینها یه شب فتیله‌ی چراغشون سوخت، اومدند از من فتیله‌ای گرفتند، من هم دادم و پول گرفتم؛
الآن اینجا من رو نگه داشتند، می‌گویند:
تو که می‌دونستی اینها فتیله رو بِبرند مشروب خوری می‌کنند، معصیت می‌کنند، خانه‌ی گناه رو گرم می‌کنند،
چرا به اینها فتیله دادی؟
« فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ »
