جنگل بکرلفور در سوادکوه شمالی با انبوه درختان، آبشارها، چشمه سارها و رودها زیباترین چشماندازهای طبیعی را دارد. در استان مازندران، از دیدنیترین مناطق سوادکوه میتوان لفور را نام برد که در بهار و تابستان گردشگران زیادی این منطقه را برای گردش یک روزه خود انتخاب میکنند.قدم زدن در جنگلهای هیرکانی که حدود 40 میلیون سال قدمت دارد و از دوران ژوراسیک به جا مانده و دارای 80 گونه گیاه چوبی است بسیار خیال انگیز خواهد بود.
اگر برای طبیعتگردی یا جنگلپیمایی میخواهید مقصد بکری بیابید، لفور از بهترین انتخابها خواهد بود، در این جنگل حدود 2 ساعت پیادهروی خواهید داشت، عبور از میان درختانی مانند راش، ممرز، لیلکی، انجیلی، ازگیل و...، آشنایی با گونههای نادر گیاهی منطقه، تنفس در هوای پاک جنگل و با عطر گیاهان لذت جنگلپیمایی را افزایش خواهد داد. پس از پیادهروی 2ساعته در زمین شیبدار جنگلی در میان درختان سربه فلک کشیده به هفت آبشار میرسید و میتوانید در این منطقه به استراحت بپردازید.
- پنج دلیل اصلی برای سفر به لفور کدامند؟
-بازدید از موزه طبیعی ایران (جنگلهای هیرکانی)
-بازدید از آبشارهای پلکانی
-تجربه آببازی
-تجربه صرف غذای گرم در میان جنگل
-فضایی مناسب برای relaxation
- چه خطراتی در این سفر شما را تهدید میکند؟
در صورتیکه از آمادگی جسمانی برخوردار نیستید یا ورزش نمیکنید، پیادهروی طولانی ممکن است به گرفتگی عضلات دچار شوید.
هنگام بارندگی، زمین بسیار لغزنده است و احتمال لیز خوردن وجود دارد، در این وضعیت باتوم به همراه داشته باشید.
درصورتی که به صورت خصوصی و بدون لیدر سفر میکنید، در نظر داشته باشید مسیر خود را به خوبی بشناسید، ممکن است در میان جنگل راه خود را پیدا نکنید.
- چه مسائلی باعث نگرانی افراد در این جنگل می شود؟
مسئلهای که در این جنگل باعث نگرانی افراد میشود، عدم وجود امکاناتی مثل سرویس بهداشتی است. جالب است بدانید یک سرویس بهداشتیصحرایی در این جنگل وجود دارد، لیدرهای محلی میتوانند شما را به این مکان راهنمایی کنند.
- زمان سفر برای بازدید از جنگل لفور چه فصلی از سال است؟
به دلیل شرایط آب و هوایی اردیبهشت ماه تا انتهای شهریور ماه بهترین زمان است که می توان پا در میان این بهشت گذاشت و برای بازدید به این جنگل سفر کرد. البته پاییز هم میتواند از فصلهای خوب برای سفر به این جنگل باشد.
- از چه مسیری به دیدن این جنگل برویم؟
پس از گذر از فیروزکوه و پل سفید، باید خود را به شیرگاه برسانید. مسیر جنگل در راستای جاده سد البرز است. از سد البرز، نزدیک دو ساعت جاده خاکی در جنگل پیش روی شماست.بیش از نیمی از ایران کویری و نیمه کویری است. حدود یک سوم ایران نیز کوهستانی است و بخش کوچکی از ایران، شامل جلگهٔ جنوب دریای خزر و جلگهٔ خوزستان نیز از جلگههای حاصلخیز تشکیل شده است. در سال ۱۳۱۶ ه. خ. ایران را به ده استان و در سال ۱۳۸۳ به سی استان تقسیم کردهاند. استانهای ایران عبارت از: آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل، اصفهان، ایلام، بوشهر، تهران، چهارمحال و بختیاری، خراسان شمالی، خراسان رضوی، خراسان جنوبی، خوزستان، زنجان، سمنان، سیستان و بلوچستان، فارس، قزوین، قم، کردستان، کرمان، کرمانشاه، کهکیلویه و بویراحمد، گلستان، گیلان، لرستان، مازندران، مرکزی، هرمزگان، همدان و یزد می باشند.
ایران امروزه از قومیتهای زیادی از جمله: مازندرانی، گیلک، لر، آذری، کرد، بلوچ، ترکمن، عرب و تالشی تشکیل شده است. در ایران در حدود ۲۰ زبان و ۱۱۰ گویش زبانی رواج دارد و بزرگترین گروه های زبانی ایران را به ترتیب فارسی، ترکی آذربایجانی، کردی، گیلکی و مازندرانی، بلوچی، تالشی و لری، عربی، ترکمنی، ارمنی، آشوری و غیره تشکیل میدهند. زبان رسمی ایرانیان فارسی است.
اما از تمام گفتنی های ایران که در این مختصر نمی گنجد بگذریم، زیبایی های کشور عزیزمان ایران بر هیچ کسی پوشیده نیست. ایران از لحاظ آب و هوایی یکی از منحصر به فردترین کشورهاست. اختلاف دمای هوا در زمستان میان گرمترین و سردترین نقطه گاهی به بیش از ۵۰ درجه سانتی گراد میرسد. با وجود این شرایط در هر گوشه ای از ایران مناطق زیبایی وجود دارد که هر کدام در نوع خود دیدنی و قابل توصیف است. در این ایمیل تصاویر گوشه ای از زیبایی ها و جاذبه های ایران را برای شما دوستان پرشین استار در نظر گرفته ایم که امیدواریم از تماشای آن لذت ببرید.جادههای ایران خاطرات خوشایندی به یاد نمیآورند، حداقل، آن چیزی كه این روزها در رسانهها میتوان خواند آمار تصادفات است كه تقصیرش را به گردن جادهها میاندازند، بماند كه جادههای ایران بیتقصیرترینند.
در این آمار اما چیزی كه برای ایرانگردان واضح و قرار است برای ایران دوستان و اهالی گشت و گذار هم بدیهی باشد، زیباییهای فراوان جادههای ایران است؛ جادههایی كه خود جاذبهاند و مشوقی برای آن كه دل به آنها بسپاری و بروی. در این جا به ده جاده زیبای ایران پرداختیم؛ جادههایی كه از كرانههای شمال تا دشتهای جنوب كشیده شده است.
سپیدان ـ نورآباد
جادههای شمالی استان فارس در پاییز، زمستان و بهار تصاویری بهشتآسا میآفرینند. جاده سپیدان به یاسوج، دشت ارژن، دشت برم، جاده شیراز به سپیدان و سپیدان به نورآباد از زیباترین این جادهها هستند. مزارع و زمینهای كشاورزی، دشتهای وسیع و كوههای زیبا به راستی بیبدیلترین مناظر جادههای ایران را تصویر میكنند.پوشش گیاهی انبوه درختان بلوط، بنه، كلخنگ، بادام وحشی، انجیر كوهی، تمشك، سپیدار و آویشن تنها برخی از گیاهان متنوعی هستند كه مناظری رنگارنگ را در دو سوی جاده میآفرینند. با این حال شاید كمترین میزان شهرت را این جادهها در میان گردشگران عادی دارند.
كرند غرب ـ بابایادگار
جادههای كوهستانی استان كرمانشاه با طبیعت متفاوتی كه پیش روی گردشگران قرار میدهد از دیدنیترین جادههای ایران به شمار میآیند. یكی از بكرترین آنها خروجی بابایادگار از جاده كرند غرب به سرپل ذهاب استدو طرف جاده جنگلهای بلوط و تپههای سبز و زرد نگاهتان را مجذوب و سرگردان میكند و دیوارههای سنگی عجیبی كه گهگاه اطرافتان میبینید شكلی اسطورهای به جاده میدهند. چسبیده به جاده بابایادگار آبشار گمنام، اما بیمانند ریجاب را هم میتوانید ببینید كه ارتفاع آن بیش از 150 متر تخمینزده میشود.
گردنه حیران
بسیاری از قدیمیترها وقتی میخواهند زیباترین جادهای كه رفتهاند را نام ببرند نیازی به زمان زیادی برای انتخاب ندارند. گردنه حیران در غرب شهرستان آستارا یكی از مسیرهای اصلی ارتباطی اردبیل به گیلان استاین گردنه از یك سو مشرف به كوههای پوشیده از جنگلهای انبوه و از سوی دیگر مشرف به درهای است كه رود آستاراچای از آن عبور میكند. رودی كه تعیین كننده مرز ایران و جمهوری آذربایجان (آران) است.
پیچهای تند جادهای كه همچون ماری عظیمالجثه در جنگلهای مهآلود و سبز حیران پیچ میخورد راهی به جز توقفی هرچند كوتاه پیش رویتان باقی نمیگذارد؛ آن هم برای تماشا.
جادههایی كه استان گیلان را به استان اردبیل متصل میكند، از دیدنیترین جادههای جنگلی ایران به حساب میآیند. جاده ماسال به خلخال بویژه در منطقه «اولسبلنگاه»، جاده ماسوله به خلخال كه یكی از برنامههای ثابت پیادهگردی طبیعتگردهای حرفهای است ومعروفتر از همه جاده اسالم به خلخال از این جادهها هستند
اسالم ـ خلخال
جادههایی كه استان گیلان را به استان اردبیل متصل میكند، از دیدنیترین جادههای جنگلی ایران به حساب میآیند. جاده ماسال به خلخال بویژه در منطقه «اولسبلنگاه»، جاده ماسوله به خلخال كه یكی از برنامههای ثابت پیادهگردی طبیعتگردهای حرفهای است ومعروفتر از همه جاده اسالم به خلخال از این جادهها هستند.مسیر پیچ در پیچی كه اسالم و خلخال را در دو استان اردبیل و گیلان به هم متصل میكند، شما را به دنیایی دیگر میبرد.
دامنههای سرسبز، گلههای گوسفند، كلبههای چوبی روستایی و مه كه گاهی زیر پایتان و گاه تا روی جاده پیش میآید تابلوهایی هستند كه در این جاده به نمایش گذاشته شدهاند.
هجیج ـ اورامانات
بسیاری از گردشگران جاده پاوه تا هجیج را برای دیدن این روستای زیبای كردنشین پیمودهاند، اما اغلب نمیدانند اگر همین جاده را تا انتها بروند با مناظر بكر و بدیعی از رودخانه پرآب سیروان، آبشارها و چشمههای گوناگون روبهرو میشوند. كبابیهای بین راه در منطقه بلبر با گوشتی بیمانند از شما پذیرایی میكنندعرض كم، ریزش هر از گاه كوه، شیب تند و طرح هندسی عجیب این جاده نیز هیجانی به یاد ماندنی را برای گردشگران رقم میزند. در برخی نقاط جاده باغهای سرسبز و در برخی نقاط مرتفع چندمتر برف؛ تنوع آب و هوایی بیمانندی را به شما هدیه میدهد.
سراوان ـ فومن
این بار كه از جاده رشت به شمال كشور میروید نرسیده به رشت جاده دستچپتان را كه به فومن میرود انتخاب كنید. جدای از سرسبزی بیهمتا و بكرش، اگر پاییز یا زمستان و بویژه در ساعات اولیه صبح به این جاده برسید، با دیدن مه صبحگاهی كه بر رنگ قهوهای مات درختان در زمینه آبی آسمان نشسته، رویایی در بیداری را تجربه میكنیداز دیدنیهای این جاده موزه بزرگ روستایی گیلان است كه نمونههایی از انواع خانههای روستایی گیلان را در دل جنگلهای بكر سراوان پنهان كرده است.
طبس ـ خور و بیابانك
جادههای كویری تنها به دلیل بافت بیابانی اطرافشان زیبا نیستند. اگر در یك غروب زمستانی یا حتی پاییزی در جاده طبس به خور و بیابانك باشید ممكن نیست باور كنید كه جاده از میان دریا نمیگذرد. بازتاب نور رنگارنگ در هر دوسوی جاده، دریایی را پیش چشمانتان ترسیم میكند كه دریا نیست، اما تا آن را لمس نكنید باور نخواهید كرد كه فقط نمك سراسر چشماندازتان را فراگرفته استدیدنیهایی همچون تلماسهها، قلعههای اسماعیلی، درختان كهنسال و سدهای تاریخی كه به این و هم شگفتانگیز اضافه كنید، دلایل كافی برای سفر به طبس را خواهید یافت.
جم ـ فیروزآباد
جاده جم به فیروزآباد كه مركز استان فارس به عسلویه در كرانه خلیج فارس را بسیار نزدیك كرده است، از جادههای بسیار دیدنی جنوب كشور است. در آغاز، جادهای كوهستانی با شكلهای خیالی و شگفتانگیز دو طرف جاده را گرفته است، اما هرچه بیشتر وارد استان فارس میشوید جاده سبزتر و طبیعت شگفتانگیزتر میشود.تنگههای اطراف جاده بویژه شكاف «هایقر» تصاویری همچون «گراند كانیون» را برایتان تصویر خواهد كرد با این تفاوت كه این جادهها هم سبزترند و هم در عمق این شكاف رودخانهای پرآب جاری است.
جندق ـ معلمان
اگر به تصاویر شگفتانگیز، وهمآلود و زیبای كویری علاقهمندید، جاده جندق به معلمان را ازدست ندهید. این جاده از قلب كویر مركزی ایران میگذرد و جنوب و شمال آن را به هم وصل میكند. به احتمال زیاد در طول جاده تنها خواهید بود و هنگام طی مسافت حدود 200 كیلومتری این جاده انواع بافتهای عجیب و غریب كویری را مشاهده خواهید كرد. در برخی نقاط در دوسویتان تا خط افق حتی بتهای خار دیده نمیشود و گاهی تپههای سرخ رنگ خاكی همه میدان دیدتان را می گیرد. سكوت كویر را اینجا میتوانید تجربه كنید، از جندق در نزدیكی شهرستان خور و بیابانك استان اصفهان تا معلمان در نزدیكی دامغان استان سمنان.
كرج ـ چالوس
نمیتوان از جادههای ایران سخن گفت و از جاده چالوس یاد نكرد. این جاده كه سال 1312 كرج و چالوس در دو سوی البرز را به هم متصل كرده، خاطرات سفر بسیاری از ایرانیان را رقم زده است. كارگران را برای حفر تونل كندوان در دل كوه با یك سكه پنج ریالی تشویق میكردند و معروف است كهhttp://cocaian.com/ به ازای هر كلنگ به كارگران این مبلغ را میدادند. از درههای سرسبز آغاز راه گرفته تا دیوارههای سنگی ارتفاعات بلند البرز، مناظری آشنا و به یاد ماندنی برای ایرانیان به شمار میآیند، تا جایی كه بسیاری از ایرانیان اصطلاحات به «جاده» رفتن را مترادف با این جاده میدانند. فرعیهای این جاده مانند جادههای یوش، شهرستانك و كلاردشت نیز هریكزیباییهای خاص خود را دارند.
حیران، نام روستایی است در شهرستان آستارا واقع در استان گیلان. جمعیت رسمی این روستا حدود ۷۰ خانوار است.این روستا به دلیل زیبایی طبیعی آن ، به عنوان یکی از منطقه های نمونه گردشگری در ایران به شمار می رود و با توجه به شرایط آب و هوایی مناسب در سالیان اخیر، مورد توجه گردشگران قرار گرفته و ساخت و ساز بنا های تفریحی و گردشگری در آن افزایش یافته است.
گردنه حیران
از مهمترین جاذبه های گردشگری این روستا ، گردنه حیران است که در مسیر راه ارتباطی آستارا – اردبیل قرار گرفته است . این گردنه که آخرین منطقه حفاظتی استان گیلان می باشد ، از یک طرف مشرف به کوه هایی است که پوشیده از جنگل های انبوه است و از سویی مشرف به دره ای نه چندان عمیق که از میان آن رود ارس عبور می کند این رود تعیین کننده مرز ایران و کشور آذربایجان است.
این گردنه در بیشتر زمان ها در زیر پوششی از مه قرار دارد و از نظر طبیعی دره ها و کوهپایه های آن ، پوشیده از گل ها و گیاهان جنگلی و مرتعی هستند.
شاید توصیف شکوه حیران از زبان آنوبانینی ناشدنی باشد ؛ ولی بیشک نام این گردنه زیبا و کم نظیر خود بیان کننده شکوه و عظمتی است که انسان در این منطقه احساس می کند . از دیدن مناظر انسان حیران می ماند که آیا اینجا قسمتی از دنیا است یا قطعه ای از بهشت . همه گردشگران و ایرانگردان باید در سفر های تابستانی خود این منطقه را در ذهن داشته باشند که نباید از آن به سادگی گذشت.
بی شک می توان حیران را از زیباترین مناطق سرسبز ایران دانست. کوهنوردانی هم که عازم اردبیل می شوند می توانند زیبایی های این منطقه را با کوهپایه های سبلان مقایسه کنند و یا با عبور از آن ، خستگی صعود را در شب سرد زمستانی فراموش کنند . گردنه حیران تقریباً بیشتر مواقع در زیر ابرى از مه پنهان است ، دره ها و کوهپایه هاى پوشیده از گل ها و گیاهان جنگلى و مرتعى و گاو هایى که در حال چرا هستند با چشم انداز زیبایى از کندو هاى عسل ، اولین جلوه هایی است که به چشم هر رهگذری مى آید و آن را فریفته خود مى کند . مسیر رویایى و زیباى گردنه حیران از یک طرف مشرف به کوه هایى است که پوشیده از جنگل هاى انبوه است و از طرف دیگر مشرف به دره اى نه چندان عمیق که از میان آن رود ارس عبور مى کند و تعیین کننده مرز ایران و آذربایجان است . گردنه حیران تقریباً بیشتر مواقع در زیر ابرى از مه پنهان است.
امکانات و تسهیلات تفریحی، گردشگری، حمل و نقل، اسکان و … : این منطقه دارای مناظر بکر طبیعی می باشد و نصف جنگل ها و مراتع آن متعلق به ایران و نیم دیگر در کشور جمهوری آذربایجان قرار دارد. سازمان جنگلداری استان امکانات تفریحی و گردشگری را ایجاد کرده و همچنین تله کابین در حال نصب بر روی این منطقه می باشد.
آب و هوا : تابستان معتدل و زمستان سرد و کوهستانی