وَ الَّذِينَ يَكْنزُِونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لَا يُنفِقُونهََا فىِ سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ (توبه/34) و كسانى كه زر و سيم را گنجينه مى كنند و آن را در راه خدا هزينه نمى كنند، ايشان را از عذابى دردناك خبر ده.
از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است: شيعيان ما در وسعت مي باشند و آنها مي توانند در كارهاى خير انفاق كنند اما هنگامى كه قايم ما قيام كند همه گنج ها به صاحبان آنها حرام مي باشد، آنها بايد گنج ها را بياورند و در اختيار او بگذارند تا دشمنان خود را منكوب كند و اين است معنى آيه شريفه: الَّذِينَ يَكْنِزُونَ ... . (کافی، ج4، ص61)
پیام ها
1- در اسلام، محدوديّتى براى سرمايه نيست، امّا راه تحصيل آن شروطى دارد و زراندوزى و بد مصرف كردن ثروت حرام است.
2- مال اندوزى يك بلاى اجتماعى است و بدتر از آن حرص است و بدتر از آن احتكار و پنهان كردن است. چون مشكلات بسيارى را براى جامعه فراهم مى كند.
3- ارزش مال آن است که قبل از قیام حضرت به صورت انفاق در راه خدا توسط خود افراد مصرف شود و در زمان حضور ایشان در راستای اهداف قیام و مبارزه با دشمنان دین توسط آن حضرت هزینه شود.
