وقتی پارسال اعلام شد که «نیم میلیون نخل در شادگان خوزستان به دلیل بی آبی از بین رفت» خیلی ها سر خود را در زیر برف بی تفاوتی فرو کردند و گفتند این فضاسازی انتخاباتی است. اما کشاورزان روستایی شادگان که ۶۵ درصد از مردم این شهرستان را تشکیل می دهند، با این طعنه ها سوختند و ساختند به امید آب.
وقتی پارسال اعلام شد که «نیم میلیون نخل در شادگان خوزستان به دلیل بی آبی از بین رفت» خیلی ها سر خود را در زیر برف بی تفاوتی فرو کردند و گفتند این فضاسازی انتخاباتی است. اما کشاورزان روستایی شادگان که ۶۵ درصد از مردم این شهرستان را تشکیل می دهند، با این طعنه ها سوختند و ساختند به امید آب.
قصه پرغصه آب اما امسال به سال هفتم رسید و نخل ها روز به روز خشک تر و زردتر می شوند و نخل داران و نخل کاران بیکارتر از دیروز. به طوری که حدود ۳۰ درصد از نخیلات شادگان خشک شده است و کشاورزان از این وضعیت بسیار گله‌مند هستند.
کمی آنطرف تر هورالدورق نیز تعریفی ندارد، یک روز آب را از بالادست می بندد و روز دیگر نیشکر پساب هایش شورتر می شوند. زباله هایی که هم رودخانه جراحی با خود می آورد نفس تالاب را بریده است. شادگان این روزها گزارش اندوه شده است از نامش گرفته تا نانش.
