محققان دريافته‌اند كه كليد اسرارآميز موفقيت مورچه‌ها در توانايي آنها براي شناسايي اهميت سن در محل كار نهفته است.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، تحقيقات در مورد مورچه برگ‌خوار در آمريكاي مركزي نشان داده كه به اعضاي جوان‌تر و نيرومندتر كلوني، كارهاي سخت‌تر در برش برگهاي جمع‌آوري شده داده مي‌شود.
دندان‌هاي تيز و جوان آنها اين كار را به خوبي انجام مي‌دهد، اما با بالا رفتن سن آنها، دندان‌هاي اين مورچه‌ها ساييده و كند مي‌شود. اما به جاي بازنشسته يا بيرون كردن مورچه‌هاي پير، به آنها نقش‌هاي ديگر كه با توانايي فيزيكي آنها سازگارتر است، داده مي‌شود.
جوندگان قديمي به حامل تبديل مي‌شوند و برگ‌ها را از محل جمع‌آوري به لانه منتقل مي‌كنند.
اين حشرات مانند انسان‌ها درك مي‌كنند كه اعضاي كهنسال گروه مي‌توانند براي جامعه كارهاي ارزنده‌اي انجام دهند.
محققان دانشگاه اورگان از ميكروسكوپ‌هاي با فناوري بالا براي مقايسه دندان‌هاي اوليه شفيره مورچه با دندان‌هاي ساييده شده مورچه حامل وحشي استفاده كردند.
آنها متوجه شدند كه دندان‌هاي نيش يك مورچه برنده، 340 بار كندتر از دندان‌هاي نيش اوليه شفيره است.
طبق اين تحقيقات، مورچه‌هايي كه دندان‌هايي پوسيده‌تر با 10 درصد توان برش داشتند، بيشتر به كارهايي حمل برگ‌ها گمارده مي‌شدند.
همچنين براساس اين تحقيقات سايش و شكستگي دندان‌ها براي تمام جانوران جونده از كوچك‌ترين اندازه تا بزرگ مشكلي اساسي است.
مورچه‌هاي برگ‌خوار در گرو‌هاي بزرگ با ساختارهاي بسيار پيشرفته و سلسله مراتب دقيق زندگي مي‌كنند.
