سوره 3. آل‏عمران آيه 194

آيه     رَبَّنَا وَءَاتِنَا مَا وَعَدْتَنَا عَلَى‏ رُسُلِكَ وَلَا تُخْزِنَا يَوْمَ القِيمَةِ إنَّكَ لَا تُخْلِفُ الْمِيعَادَ

ترجمه     (خردمندان مى‏گویند:) پروردگارا! آنچه را به واسطه‏ى پیامبرانت به ما وعده داده‏اى، به ما مرحمت فرما و ما را در روز قیامت خوار مساز، كه البتّه تو خلاف وعده انجام نمى‏دهى.

نکته ها     در این چند آیه، خداوند متعال مسیر رشد خردمندان و اولوا الالباب را این گونه ترسیم مى‏كند: یاد خدا، فكر، رسیدن به حكمت، تسلیم انبیا شدن، استغفار، خوب مردن، در انتظار الطاف الهى و نجات از رسوایى و خوارى. در آیات قبل ایمان خردمندان به خداوند و قیامت مطرح بود و در این آیه ایمان به نبوّت نیز مطرح شده است. «ما وعدتنا على رسلك» تكرار «ربّنا» در سخنان اولواالالباب، نشان شیفتگى آنان به ربوبیّت الهى است. اولوا الالباب، هم عزّت دنیا را مى‏خواهند و هم عزّت آخرت را. جمله‏ى «آتنا ما وعدتنا على رسلك» مربوط به دنیاست كه خداوند وعده نصرت به اهل حقّ داده است: «انّا لننصر رسلنا»[218] وجمله‏ى «و لاتخزنا» مربوط به عزّت در آخرت است. 218) غافر، 51.

پيام ها     1- وفاى به وعده، از شئون ربوبیّت الهى است. «ربّنا اتنا ما وعدتنا» 2- گرچه خداوند به وعده‏هاى خود وفا مى‏كند، لكن ما نیز باید دعا كنیم. «اتنا ما وعدتنا» 3- خردمندان به همه‏ى انبیا وهمه وعده‏هاى الهى ایمان دارند. «ماوعدتنا على رسلك» 4- نهایت آرزوى خردمندان، رسیدن به الطاف الهى و نجات از دوزخ و رسوایى در قیامت است. «اتنا ما وعدتنا، ولاتخزنا یوم القیمة» 5 - بیم و امید باید در كنار هم باشد. «اتنا ما وعدتنا... ولاتخزنا»