در بيمارستان ها وقت شام و ناهار، غذاها خيلی متفاوت است!
به يک نفر سوپ، چلوكباب و دسر می دهند، به يک كسی فقط سوپ ميدهند، به يک نفر حتی سوپ هم نميدهند و می گويند كه فقط آب بخور،
به يک كسی ميگويند كه حتی آب هم نخور!
جالب است كه هيچ كدام از اين بيماران اعتراض ندارند.
زيرا آنها پذيرفته اند كه كسی كه اين تشخيص ها را داده است، طبيب است و آن كسی كه طبيب است حكيم است...
پس اگر خدا به يک كسی كم داده يا زياد داده، شما گله و شكوه نكنيد كه چرا به او بيشتر داده ای و به من كمتر...
اين كارها روی حساب و حكمت است...
همه ی اینها البته به شرطی درست هستند که ما تنبلی و سهل انگاری خودمان را به پای حکمت خداوند قرار ندهیم...!
