عوامل حفاظتی و حمایتی یاران امام حسین (ع) (Protective factors)
1) احساس حمایت:
این عامل، ضد ویروس تنهایی است. امام حسین (ع) جنگ را طوری ترتیب داد که خودش آخرین نفری باشد که کشته می شود و تا آخرین لحظه، با یارانش بود.حتی افرادی هم که شهید می شدند، امام حسین (ع)، خودش پیکر آن ها را می آورد.
این کار امام حسین(ع)، تزریق و تلقین روح حمایت بود. او در هر صحنه حضور داشت و فریاد "الله اکبر" می زد و همواره حضورش را نشان می داد تا به یارانش احساس حمایت دهد.
او در آخرین لحظه وداع با زینب،بعد از آن همه زخم در جنگ با شمشیرهایی بی رحم، گفت: من می روم و تا وقتی فریاد "الله اکبر" می شنوی، بدان حسین زنده است. اگر این صدا قطع شد، بدان که من کشته شده ام.
فریاد "الله اکبر" امام حسین (ع) در آن گرد و خاک پرخون، برای بچه ها و حضرت زینب (س)، عاملی حمایت کننده بودو به آن ها اقتدار می داد. آن ها صدا را می شنیدند...الله اکبر...الله اکبر...
یکباره صدا قطع شد و از لابلای گرد و خاک ها، اسبی تیر خورده و سر افتاده به پایین و بی سوار برگشت.
از این لحظه به بعد، زینب تنهاست و با ویروس ویرانگر "تنهایی" مواجه شده است. زینب تنهاترین زن دنیاست ولی تنهایی او ارزش نیست. او مظلوم ترین زن دنیاست ولی مظلومیت او ارزش نیست.
ارزش زینب(س) در مظلوم ایستادن اوست.
ارزش او در این است که قوی تر از تمام پیروزی های تاریخ، خندان در برابر دشمن ایستاد گفت: "در کربلا هیچ ندیدم جز زیبایی."
حال، او با چه عاملی قوی شد؟ در عزا، زنان نوحه گرند و مردان، تسلی بخش. این چه زنی است که نوحه نمی کند و خود، تسلی بخش است!
2) پیش بینی:
امام حسین (ع) از قبل به یارانش گفته بود که همه قرار است شهید شوند و ما برای غنیمت گرفتن و ماندن نیامده ایم و همه خواهیم رفت. این فاکتور، یاران امام را قدرتمند کرد.
3) احساس شایستگی:
امام حسین (ع) در عاشورا شایسته نساخت... شایسته ها را انتخاب کرد. شب عاشورا وقتی نور خاموش شد، امام گفت: هرکه می خواهد برود. افرادی که ماندند، شایستگان بودند.
حضرت زینب (س) بعد از امام حسین (ع)، تنها از این عامل استفاده کرد.
زینب! ای زبان علی در کام! ای رسالت حسین بر دوش!
این شایستگی بزرگی بر او ساخت. او از علی پند گرفت که گفت: وقتی مرگ به شما حمله کرد، منتظر نشوید و شما به مرگ حمله کنید. زینب، مظلوم قهرمان است.
فردی که در این عزاداری اشک می ریزد، چطور می تواند به همسر و فرزندش ظلم کند؟! پس احساس حمایت کجاست؟! احساس حمایت را باید از امام حسین (ع) آموخت. اگر این درس ها را نگیریم، اشک ها به چه درد می خورند؟!
فلسفه ی اشک یک جمله است: ظلم ستیزی و مظلوم نوازی. کسی که اشک ریخت و بعد ظلم کرد، اشکش بی فایده است.
(مطالب ذکر شده مربوط می شود به برنامه اردیبهشت، که در روز پنجشنبه 18 آذر 1389 از شبکه 4 سیما بعد از اذان ظهر به افق تهران پخش شده است. برنامه اردیبهشت از شنبه تا پنجشنبه ها از شبکه 4 سیما پخش می شود و در روزهای پنجشنبه، موضوع آن روان شناسی و با حضور جناب آقای دکتر میثاق می باشد. اگر موفق به دیدن برنامه نشدید، با مراجعه به آرشیو برنامه های شبکه 4 سیما، iransima.ir و انتخاب تاریخ برنامه تا یک ماه پس از پخش برنامه می توانید از بازپخش آن استفاده کنید.)
منبع:http://drzeinabnorouzi.persianblog.ir/post/5
