غیر از مواردی؛ مانند جهاد ابتدایی و نماز جمعه که در آن اختلاف نظر وجود دارد، در بیشتر موارد تکلیفمان با معاصران پیامبر اسلام(ص) تفاوتی نمی‌کند، اما بر اساس برخی روایات، ما در ادای این تکلیف‌ها پاداش بیشتری خواهیم داشت؛ چنان‌که در روایتی می‌خوانیم:
رسول اکرم(ص) به علی(ع) فرمود: «اى علی! بدان که شگفت‌انگیزترین مردم از جهت ایمان و بزرگ‌ترین آنان از روى یقین، مردمى هستند که در آخر الزّمان خواهند بود؛ پیامبر را ندیده‌اند و از امام نیز محجوب‌اند، پس ایمان دارند همانند خط سیاهی که بر صفحه سفید نوشته شده باشد».[1]
رسول اکرم(ص) می‌فرماید: «خوشا آن‌که مرا دید و به من، ایمان آورد! خوشا، خوشا (هفت مرتبه این کلمه را فرمود) آن‌که مرا ندید و به من، ایمان آورد!».[2]
آرى؛ ارزش و جایگاه والا ویژه مؤمنان آگاه و دلدادگان بینا است، به خصوص مؤمنانى که پیامبران و امامان را ندیده‌اند، ولى از طریق آیات و روایات منقّش روى صفحات کاغذ به حقیقت و راستى مؤمن و معتقد به معاد و دیگر اصول و فروع دین می‌شوند و از این راه خود را با تمام وجود به رحمت رحیمیه حق می‌رسانند.
[1]. صدوق، محمد بن على، کمال الدین و تمام النعمة، ج 1، ص 288، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ دوم، 1395ق.
[2]. صدوق، محمد بن على،خصال، ج 2، ص 342، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1362ش.
