خادم امام رضا(ع) نقل می‌کند: از امام رضا(ع) شنیدم که فرمود: مؤمن، مؤمن نیست، تا این‌که سه صفت در او پدیدار شود.
1. صفتی از پروردگارش: صفت آفریدگارش، راز پوشى است. خدا داناى نهان است و بر راز نهانى خود کسى را آگاه نسازد، مگر فرستادهاى که پسندیده باشد.
2. صفتی از پیامبرش: صفت پیامبر(ص)، مدارا کردن با مردم است؛ چرا که خداوند فرمود: «عفو را بگیر و به نیکى امر کن و از جاهلان رویگردان باش».[1]
3. صفتی از امامش: صفت امامش، صبر کردن در سختی‌ها و ناراحتی‌ها است که خداوند در ویژگی آنان فرمود: «صبرکنندگان در سختی‌ها و ناراحتی‌ها[2].«[3]
[1]. اعراف، 199.
[2]. بقره، 177.
[3]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ص 241 - 242، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق: «عَنِ الدِّلْهَاثِ مَوْلَى الرِّضَا(ع) قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا (ع) یَقُولُ لَا یَکُونُ الْمُؤْمِنُ مُؤْمِناً حَتَّى یَکُونَ فِیهِ ثَلَاثُ خِصَالٍ سُنَّةٌ مِنْ رَبِّهِ وَ سُنَّةٌ مِنْ نَبِیِّهِ وَ سُنَّةٌ مِنْ وَلِیِّهِ فَأَمَّا السُّنَّةُ مِنْ رَبِّهِ فَکِتْمَانُ سِرِّهِ قَالَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ- عالِمُ الْغَیْبِ فَلا یُظْهِرُ عَلى غَیْبِهِ أَحَداً إِلَّا مَنِ ارْتَضى مِنْ رَسُولٍ وَ أَمَّا السُّنَّةُ مِنْ نَبِیِّهِ فَمُدَارَاةُ النَّاسِ فَإِنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَمَرَ نَبِیَّهُ ص بِمُدَارَاةِ النَّاسِ فَقَالَ خُذِ الْعَفْوَ وَ أْمُرْ بِالْعُرْفِ وَ أَمَّا السُّنَّةُ مِنْ وَلِیِّهِ فَالصَّبْرُ فِی الْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ».
