قرآن می فرماید : «أَقِمِ الصَّلَاةَ لِدُلُوکِ الشَّمْسِ إِلَى غَسَقِ اللَّیْلِ وَقُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کَانَ مَشْهُودًا » نمآز را از زوال خورشید، تا نهایت تاریکی شب ، ( نیمه شب ) بر پادار و همچنین قرآن فجر(نماز صبح) را ، چرا که قرآن فجر، مورد مشاهده (فرشتگان شب روز و شب )است .
طبق روایاتی در ذیل آیه شریفه وارد شده است ، مقصود از «قرآن الفجر » نماز صبح است و این روایات را دانشمندان شیعه و اهل تسنن نقل کرده اند.
امام باقر و امام صادق ( علیهما السلام ) فرموده اند : منظور از « قرآن الفجر » نماز صبح است ( تفسیر نور الثقلین ج3 ص 201).
برخی از نکات این آیه شریفه:
1- اهمیت نماز و جایگاه ویژه نماز صبح نسبت به سایر نماز ها ( إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کَانَ مَشْهُودًا )
2- مطلوبیت و فضیلت اقامه نماز صبح در اول وقت (طلوع فجر)
3- نماز صبح در اول فجر ، مورد شهود و نظاره ویژه« ملائکه شب و روز» است و هر دو گروه ثواب نماز صبح را می نویسند.
4- اهتمام به اقامه نماز صبح همراه با جماعت.
احتمال دارد که ذکر صفت مشهود برای نماز صبح ، نوعی تشویق به این باشد که شایسته است انجام آن در معرض شهود و دید همگان باشد( تفسیر راهنماج 10 ص 208)
علامه طباطبایی می فرماید: « روایات از طرق عامه و خاصه متفقاً جمله « إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کَانَ مَشْهُودًا » را تفسیر کرده اند به اینکه: نماز صبح را هم ملائکه شب ( در موقع مراجعت) و هم ملائکه صبح ( در موقع آمدن ) می بینند.
5- نماز تنها عبادتی است که به نام « قرآن» توصیف شده است (قُرْآنَ الْفَجْرِ).
منبع : راسخون
