در متون و منابع دینی سفارش زیادی به شرکت در تشییع جنازه و تسلیت و دلداری به بستگان متوفی شده است. این کار اگر همراه با نیت خالص باشد به یقین پاداش نیکویی از سوی خداوند خواهد داشت؛ چرا که به فرموده قرآن کریم: «إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ»؛[1] بىگمان نیکىها بدىها را مىزدایند.
روایات در این زمینه چنین می‌گویند:
1. رسول خدا(ص) فرمود و هر کس جنازه (مسلمانى) را مشایعت و بدرقه کند به هر قدمى که همراه آن بردارد تا به منزل باز گردد، یک‌صد میلیون حسنه خواهد داشت، یک‌صد میلیون گناه از نامه عملش پاک می‌شود، و یک‌صد میلیون درجه و مقامش را بالا می‌برند. [2](به عبارتی، این کردار از چنان ارزشی برخوردار است که در صورت خالصانه بودن، می‌تواند چنین پاداش چشم‌گیری را به دنبال داشته باشد)
2. نقل شده است: حضرت موسى(ع) در مناجات خود به خدای متعال گفت؛ اى خداى من مرا آگاه کن ... براى کسى که تسلیت بگوید مصیبتزده را در مصیبت او چه ثوابی است؟ فرمود: او را در سایه رحمت خود داخل مىکنم در روزى که سایهاى جز سایه من نیست. [3]
برای آگاهی بیشتر: ۴۷۵۸۰
[1]. هود، 114.
[2]. شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، النص، ص 292، قم، دار الشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، 1406ق.
[3]. دیلمی، حسن بن محمد، ارشاد القلوب إلی الصواب، ج 1، ص 43، قم، الشریف الرضی، چاپ اول، 1412ق.
