استقامت در نهج البلاغه بخش پنجم نامه ی نهج البلاغه امیرالمومنین علی علیه السلام

 الْخِطَِابَ فِیِمََِا لَمْ تُکَِلَّفْ. وَأَمِْسِکِْ عَنِْ طَِرِِیق إِذََاِ خِفْتَ ضَلاَلَتَِهُ، فَإِِنَّ الْکَفَّ عِِنْدَ حَیْرَةِِ الضَّلاَلِِ خَیِْرٌِ مِنْ رُکُوبِ الاِهَْْوَالِ. وَأمُْرْ بِالْمَِعْروُفِ تَکُنْ منْ أَهْله، وَأَنْکوَأَنْکِرِر الْمُنْکَرَ بیَدکَ وَلسَانکَ، وَبَاینْ مَنْ فَعَلَهُ بجُهْدکَ، وَجَاهدْ ففِیِی الله حَقَّ جهَاده، وَلاَ تَأْخُذْکَ فِی اللهاللهِ لَومَْةُ لاَئِم. وَخُضضِ الْغَمَرَاتِ لِلحَْقِّ حَیْثُ کاَنَ، وَتَفَقَّهْ فِیِ الدِّینِ، وعََوِّدْ نَفْسَکَ التَّصَبُّرَ عَلَىَ الْمَکْروُهِ، ونَِعمَْ الْخُلُقُ التَّصَبُرُ فِِی الْحَقِّ.

بنابراین منزلگاه آینده خود را اصلاح کن و آخرتت را به دنیا مفروش درباره آنچه نمى دانى سخن مگو و نسبت به آنچه موظف نیستى دخالت منما. در راهى که ترس گمراهى در آن است قدم مگذار چه این که خوددارى کردن به هنگام بیم از گمراهى بهتر از آن است که انسان خود را به مسیرهاى خطرناک بیفکند. امر به معروف کن تا اهل آن باشى و با دست و زبانت منکر را انکار نما و از کسى که کار بد انجام مى دهد با جدیت دورى گزین. در راه خدا آن گونه که باید و شاید جهاد کن و هرگز سرزنشِ سرزنش گران، تو را از تلاش در راه خدا باز ندارد، در دریاى مشکلات هر جا که باشد براى رسیدن به حق فرو شو. در دین خود تفقه کن و حقایق دین را به طور کامل فرا گیر و خویشتن را بر استقامت در برابر مشکلات عادت ده که استقامت و شکیبایى در راه حق، اخلاق بسیار نیکویى است.