«إذن» در قرآن، به معنای اجازه، اراده، اعلام، اطاعت، و علم به‌کار رفته است،[1] ولی معنای اصلی این واژه، مطلع بودن از کاری به همراه راضی بودن و موافق بودن با آن عمل است. حال ممکن است که نسبت به انجام آن کار دستوری صادر شده باشد یا نه؛ از این‌رو وقتی گفته می‌شود: فقط با اذن او شفاعت صورت می‌گیرد؛ یعنی با اطلاع پروردگار و رضایت و موافقت او و تحت تدبیر و نظارت او این کار انجام می‌شود.[2] البته رضایت خدا به پدید آمدن چیزی، به صورت طبیعی امر به آن چیز را نیز در پی خواهد داشت.
[1]. قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج 1، ص 56، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ ششم، 1371ش.
[2]. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج 1، ص 62 - 63، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، 1360ش.
