استقامت در جهاد

یکی دیگر از نمونه های صبر و استقامت، صبر و استقامت در جنگ است. جامعه اسلامی برای داشتن زندگی شرافتمندانه و حفظ اصالت و استقلال و ایجاد امنیت برای مال و ناموس و عرض خود بایستی در مقابل دشمن سرسختانه ایستادگی کند و از کیان خویش پاسداری نماید. عزت و شرف در گرو جنگ است، شرافت و عزت جنگ در پیروزی و غلبه بر دشمن تنها در سایه صبر و

استقامت امکان پذیر است. هم چنان که خداوند می فرماید:

يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ إِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُواْ زَحْفًا فَلَا تُوَلُّوهُمُ الْأَدْبَارَ* وَ مَن يُوَلِّهِمْ يَوْمَئذٍ دُبُرَهُ إِلَّا مُتَحَرِّفًا لِّقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيزًِّا إِلىَ‏ فِئَةٍ فَقَدْ بَاءَ بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ وَ مَأْوَئهُ جَهَنَّمُ  وَ بِئْسَ المَْصِير؛

ای اهل ایمان هر گاه با تهاجم و تعرض کافران در میدان کارزار روبرو شوید مبادا از بیم آنها پشت کرده و از جنگ بگریزید. هر که در روز جنگ به آنها پشت نمود و فرار کرد به طرف غضب خدا روی آورده و جایگاهش دوزخ که بدترین منزل است خواهد بود مگر آن که از میمنه به  میسره ویا از قلب به جناح برای مصالح جنگی رود یا از فرقه ای به یاری فرقه ای دیگر شتابد.^[1]

خداوند در قرآن کریم صبر و استقامت در جنگ را از نیکی ها و افراد ثابت قدم و با استقامت در میدان کارزار را از نیکو کاران  دانسته است.^[1]امام علی علیه السلام خطاب به فرزندش محمد بن حنفیه در جنگ جمل، در باب صبر و پایداری در جنگ و فرار نکردن از میدان جنگ، چنین می فرماید:

پای خود را چون میخ در زمین بکوب (یعنی در میدان جنگ ثابت قدم و استوار باش و از بسیاری دشمن  نترس). ^[2]

در جنگ احد نیز که دشمن یک باره دست به حمله زد و از شکاف گردنه بر مسلمانان هجوم آورد،  مسلمانان به کوه های اطراف گریختند و تنها امام علی علیه السلام و تنی چند از یاران پیامبر بودند که به مقابله با دشمن ادامه دادند. قرآن از این جوانمردان با ایمان و این مجاهدان شکست ناپذیر تجلیل می کند، و کسانی را که به میدان نبرد پشت کرده، پیامبر) ص ( را تنها گذاشتند و رفتند، 

مورد سر زنش و نکوهش قرار می دهد:

أََم حَسبتُُم أََن تَدخُلُُوا الجنََّّة وَ لَمََّّا یَعلََم الله الّذینَ جاهَدُُوا منکُُم وَ یَعلَمَ الصّابرینَ. وَ لَقََد کُنتُُم تَمَنَّونَ المَوتَ من قََبل أََن تَلقَوهُ فَقََد رَأیتُمُوهُ  وَ أنتُُم تَنظُرُُون ؛

گمان کرده اید که این گونه می توانید به بهشت درآیید ؟

خداوند هنوز مجاهدان راستین و صابران پولادین شما را باز نشناخته است. مگر شما نبودید که پیش از آن که مرگ به دیدارتان در این جنگ امام  بیاید، آرزوی مرگ می کردید؟ حال که مرگ به دیدارتان آمده است، چرا این چنین چشمانتان آن را می نگرد؟علی علیه السلام ثابت قدم ماند و از پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم و رسالت الهی او دفاع کرد و از هر طرف که دشمنان به وی حمله می کردند در مقابل  حملات آنها جان خود را سپر رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم قرار می داد.^[1]

ثبات قدم امام در این جنگ به حدی بود که در روایت است که در آن روز بیش از 61 زخم و جراحت از شمشیر و نیزه و تیر بر بدن علی علیه السلام وارد شده بود اما حضرت هم چنان مقاومت می کرد و از هر سو که دشمن حمله می نمود آن را دفع می کرد. ^[2]

درهمین جنگ بود که جبرئیل سند افتخار "لا سََیف الا ذوالفََقار، لا فََتی الا علی"را در بین جمع ارائه نمود و با آواز بلند که برای  همگان قابل شنیدن بود، قرائت نمود. ^[1]

  "ام حسبتم ان تدخلوا الجنة ولما یاتکم مثل الذین خلوا من قبلکم مستهم الباساء والضراء وزلزلوا حتی یقول   الرسول والذین ءامنوا معه متی نصر الله الا ان نصر الله قریب؛  بی آنکه حوادثی همچون حوادث گذشتگان به شما برسد؟! همانان که گرفتاری ها و ناراحتی ها به آن ها رسید، و آن چنان ناراحت شدند که پیامبر و افرادی که ایمان آورده بودند گفتند: پس یاری خدا کی خواهد  آمد؟! در این هنگام، تقاضای یاری از او کردند، و به آن ها گفته شد: آگاه باشید، یاری خدا نزدیک است. " ^[2]