پژوهشگران بافتهای مغز 20 جسد را
تجزیه کردند و دریافتند در مغز افرادی که خودکشی کرده بودند، درصد بالاتری از
یک فرایند شیمیایی که باعث تغییر رفتار می شود، یافت می شود.
این پژوهشگران در مقاله ای در نشریه "بایالاجیکال سایکالاجی"، نشریه تخصصی
روانشناسی زیستی نوشته اند که اتفاقا عوامل محیطی در این تغییرات نقش دارند.
این پژوهشگران که از دانشگاههای وسترن اونتاریو و اوتاوا مشغول تحقیق دراین
باره بودند، بافتهای مغز 10 نفر را که خود کشی کرده بودند و 10 نفر دیگر را که
به طور ناگهانی به دلایل دیگر مرده بودند، تجزیه کردند.
آنها دریافتند که DNA افرادی که در گروه خودکشی قرار داشتند، تحت تاثیر فرایندی
به نام متیلاسیون است که در تنظیم رشد سلولی دخیل است.
متیلاسیون همان جریانی است که جلوی فعالیت ژنهای ناخواسته را در سلولها می گیرد
تا مثلا ژنی که برای ساخت پوست ضروری است، برای این کار فعال شود، نه برای
ساختن بافت قلب.
میزان متیلاسیون در مغزهای گروه خودکشی تقریبا 10 برابر گروه دیگر بود و ژنی که
غیر فعال شده بود، نوعی گیرنده پیامهای شیمیایی بود که در تنظیم رفتار نقشی
اساسی دارد.
پژوهشگران در این مقاله احتمال می دهند که این روند در "طولانی شدن و یا بازگشت
اختلالات افسردگی" دخیل باشد. در پژوهش هایی که پیش از این انجام شد، مشخص شد
که تغییر در فرایند متیلاسیون می تواند حاصل ترکیبی از عوامل ژنتیک و محیطی به
نام "اپیژنتیک" باشد.
دکتر مایکل پولتر، سرپرست این تحقیقات می گوید: "این مسئله که ژنوم تا این حد
در مغز منعطف عمل می کند، بسیار تعجب آور است چون سلولهای مغزی تقسیم نمی شوند.
نورونها در آغاز زندگی به وجود می آیند بنا بر این دانستن این که مکانیزم های
اپیژنتیک همچنان اتفاق می افتند، جالب است. "
یافته های این تحقیق راه را برای پژوهش در این باره و یافتن روش های درمانی
تازه باز می کند.
جان کریستال، سردبیر نشریه بایالاجیکال سایکالاجی می گوید: "شواهد تازه به دست
آمده نشان می دهد که عوامل ژنتیک و محیطی می توانند تغییرات طولانی مدت در مغز
ایجاد کنند. به علاوه این تغییرات می توانند در روند زندگی فرد تغییرات اساسی
ایجاد کنند. این تغییرات شامل افزایش اختلالات مربوط به افسردگی و احتمالا
خودکشی هستند."
